Tu, quum parentis regna per arduum
Cohors Gigantum scanderet impia,
Rhoetum retorsisti leonis
Unguibus horribilique malâ;

Quamquam, choreis aptior et jocis
Ludoque dictus, non sat idoneus
Pugnae ferebaris: sed idem
Pacis eras mediusque belli.

Te vidit insons Cerberus aureo
Cornu decorum, leniter atterens
Caudam; et recedentis trilingui
Ore pedes tetigitque crura.

ODE XX.

AD MAECENATEM.

Non usitatâ, non tenui ferar
Pennâ biformis per liquidum aethera
Vates: neque in terris morabor
Longiùs: invidiâque major

Urbes relinquam. Non ego, pauperum
Sanguis parentum, non ego, quem vocas
Dilecte, Maecenas, obibo,

Nec Stygia cohibebor undâ.

Jam jam residunt cruribus asperae et album mutor in alitem

Pelles

Superna nascunturque leves
Per digitos humerosque plumae.

Jam Daedaleo ocior Icaro
Visam gementis littora Bospori,
Syrtesque Gaetulas, canorus
Ales, Hyperboreosque campos.

Me Colchus, et qui dissimulat metum
Marsae cohortis Dacus, et ultimi
Noscent Geloni: me peritus
Discet Iber, Rhodanique potor.

Absint inani funere naeniae, Luctusque turpes, et querimoniae : Compesce clamorem, ac sepulcri Mitte supervacuos honores.

QUINTI

HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER TERTIU S.

ODE I.

Odi profanum vulgus, et arceo.
Favete linguis : carmina non priùs
Audita Musarum sacerdos
Virginibus puerisque canto.

Regum timendorum in proprios greges,
Reges in ipsos imperium est Jovis,
Clari Giganteo triumpho,

Cuncta supercilio moventis.

Est ut viro vir latiùs ordinet
Arbusta sulcis; hic generosior
Descendat in campum petitor;
Moribus hic meliorque famâ

Contendat; illi turba clientium
Sit major: aequâ lege necessitas

Sortitur insignes et imos;

Omne capax movet urna nomen,

Districtus ensis cui super impiâ
Cervice pendet, non Siculae dapes
Dulcem elaborabunt saporem;
Non avium citharaeque cantus

Somnum reducent. Somnus agrestium
Lenis virorum non humiles domos
Fastidit, umbrosamve ripam,
Non Zephyris agitata Tempe:

Desiderantem quod satis est, neque
Tumultuosum sollicitat mare,
Nec saevus Arcturi cadentis
Impetus, aut orientis Hoedi:

Non verberatae grandine vineae; Fundusve mendax, arbore nunc aquas Culpante, nunc torrentia agros Sidera, nunc hiemes iniquas.

Contracta pisces aequora sentiunt, Jactis in altum molibus: huc frequens Caementa demittit redemptor

Cum famulis, dominusque terrae

Fastidiosus: sed Timor et Minae Scandunt eodem quò dominus; neque Decedit aeratâ triremi, et

Post equitem sedet atra Cura,

Quod si dolentem nec Phrygius lapis,

Nec

sidere clarior

purpurarum
Delenit usus, nec Falerna

Vitis, Achaemeniumve costum;

Cur invidendis postibus et novo
Sublime ritu moliar atrium?
Cur valle permutem Sabinâ
Divitias operosiores?

ODE II.

Angustam amicè pauperiem pati
Robustus acri militiâ puer
Condiscat; et Parthos feroces
Vexet eques metuendus hastâ ;

Vitamque sub divo et trepidis agat
In rebus. Illum ex moenibus hosticis
Matrona bellantis tyranni
Prospiciens, et adulta virgo,

Suspiret: Eheu! ne rudis agminum
Sponsus lacessat regius asperum
Tactu leonem, quem cruenta
Per medias rapit ira caedes.

Dulce et decorum est pro patriâ mori:
Mors et fugacem persequitur virum,