Nec parcit imbellis juventae Poplitibus timidove tergo.
Virtus, repulsae nescia sordidae, Intaminatis fulget honoribus: Nec sumit aut ponit secures Arbitrio popularis aurae.
Virtus, recludens immeritis mori Coelum, negatâ tentat iter viâ: Coetusque vulgares et udam Spernit humum fugiente pennâ.
Est et fideli tuta silentio Merces: vetabo, qui Cereris sacrum Vulgârit arcanae, sub îsdem
Sit trabibus, fragilemve mecum
Solvat faselum. Saepe Diespiter Neglectus incesto addidit integrum: Rarò antecedentem scelestum Deseruit pede Poena claudo.
Justum ac tenacem propositi virum Non civium ardor prava jubentium, Non vultus instantis tyranni
Mente quatit solidâ, neque Auster,
Dux inquieti turbidus Hadriae, Nec fulminantis magna Jovis manus: Si fractus illabatur orbis,
Impavidum ferient ruinae.
Hâc arte Pollux, et vagus Hercules, Enisus, arces attigit igneas: Quos inter Augustus recumbens Purpureo bibit ore nectar.
Hâc te merentem, Bacche pater, tuae Vexere tigres, indocili jugum Collo trahentes. Hâc Quirinus Martis equis Acheronta fugit;
Gratum eloquutâ consiliantibus Junone divis: Ilion, Ilion Fatalis, incestusque judex, Et mulier peregrina, vertit
In pulverem, ex quo destituit deos Mercede pactâ Laomedon, mihi Castaeque damnatum Minervae
Cum populo et duce fraudulento.
Jam nec Lacaenae splendet adulterae Famosus hospes, nec Priami domus Perjura pugnaces Achivos Hectoreis opibus refringit:
Nostrisque ductum seditionibus Bellum resedit. Protenus et graves
Iras, et invisum nepotem, Troica quem peperit sacerdos,
Marti redonabo. Illum ego lucidas Inire sedes, ducere nectaris Succos, et adscribi quietis Ordinibus patiar deorum.
Dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus; quâlibet exules In parte regnanto beati:
Ďum Priami Paridisque busto
Insultet armentum, et catulos ferae Celent inultae; stet Capitolium Fulgens, triumphatisque possit Roma ferox dare jura Medis.
Horrenda late nomen in ultimas Extendat oras; quà medius liquor Secernit Europen ab Afro,
Quà tumidus rigat arva Nilus:
Aurum irrepertum, et sic meliùs situm Quum terra celat, spernere fortior, Quàm cogere humanos in usus, Omne sacrum rapiente dextrâ.
Quicumque mundo terminus obstitit, Hunc tangat armis, visere gestiens Quâ parte debacchentur ignes, Quâ nebulae pluviique rores.
Sed bellicosis fata Quiritibus Hâc lege dico, ne, nimiùm pii, Rebusque fidentes, avitae
Tecta velint reparare Trojae.
Trojae renascens alite lugubri Fortuna tristi clade iterabitur, Ducente victrices catervas Conjuge me Jovis et sorore.
Ter si resurgat murus aheneus Auctore Phoebo; ter pereat meis Excisus Argivis; ter uxor Capta virum puerosque ploret.
Non haec jocosae conveniunt lyrae. Quò, musa, tendis? Desine pervicax Referre sermones deorum, et Magna modis tenuare parvis.
Descende coelo, dic age tibiâ Regina longum, Calliope, melos, Seu voce nunc mavis acutâ, Seu fidibus, citharâque Phoebi,
Auditis? an me ludit amabilis Insania? Audire et videor pios
Errare per lucos, amoenae
Quos et aquae subeunt et aurae.
Me fabulosae, Vulture in Appulo, Altricis extra limen Apuliae, Ludo fatigatumque somno Fronde novâ puerum palumbes
Texêre mirum quod foret omnibus, Quicumque celsae nidum Acherontiae, Saltusque Bantinos, et arvum Pingue tenent humilis Forenti;
Ut tuto ab atris corpore viperis Dormirem et ursis; ut premerer sacrâ Lauroque collatâque myrto,
Non sine dîs animosus infans.
Vester, Camoenae, vester in arduos Tollor Sabinos; seu mihi frigidum Praeneste, seu Tibur supinum Seu liquidae placuere Baiae.
Vestris amicum fontibus et choris Non me Philippis versa acies retro, Devota non extinxit arbos,
Nec Siculâ Palinurus undâ.
Utcumque mecum vos eritis, libens Insanientem navita Bosporum Tentabo, et arentes arenas Littoris Assyrii viator:
« PredošláPokračovať » |