IMPENSIS J. NICHOLLS & FILII, F. C. & J. RIVINGTON, R. BALD- DELL & DAVIES, POTE & WILLIAMS, LACKINGTON, ALLEN & socro- RUM, J. MAWMAN, & T. SERENISSIMO DELPHIN O. NEC Satyricos evolvisse pigeat Te, Serenissime PRINCEPS. Quo ampliùs tùm domefticis exemplis, tum indole propria ad omne bonum inftitutus es; hoc magis delectabit Romanorum vitia, quæ & noftra funt, videre paffim damnata: virtutem verò ubique amabilem, ubique laudatam. Fortè etiam placebit diverfum conferre utriufqe viri ftylum & ingenium eidem tamen Satire nihilo feciùs operatum. Facundum hinc Poëtam, ut acriter, fic & difertè, fcelus profcribentem non fine voluptate comparabis cum morofa illa, ftricta, falfa dicacitate Perfii, feveram Stoicorum disciplinam ftrenuè venditantis. Apud hunc certè præclara tot fapientiæ oracula non afpernabere. Apud illum verò quàm multa occurrent, jucundèque leges, felicibus hifce temporibus accommodata! Hæc imprimis LUDOVICI magnitudinem exhibebunt : Et fpes & ratio ftudiorum in Cæfare tantùm, Item ifta; Spes vitæ cum Sole redit, At cùm nata aufpicatiffimè Tibi dicam, an Regno protes adoleverit; ei profectò gaudebis occentare : Nobilitas fola eft atque unica virtus. Hoc fanè potiffimùm novit Borbonius Sanguis: hoc à Majoribus accepifti; hoc præftas ipfe non degener: hoc pofteris exemplum fimulus atque incentivum à Te relinquetur. Perge, SERENISSIME PRINCEPS, virtutes quafque fummas complecti, hafque doctrinâ & fapientiâ deco¬ rare; hoc eft cum LUDOVICO MAGNO magnitudine certare. Quæ quidem dum generosè moliris, nos interim ad exterarum gentium invidiam, ævi noftri Francicique Imperii felicitate potiemur; in quo videlicet Reges adeò ftudiosè philofophantur, adeò fapienter dominantur. PRÆFATIO, PRÆFATI O. MECUM ipfe luctatus fum aliquandiu, priufquàm injuncto mihi penfo & labori manum admoverem. Hinc fcribendi cacoëthes bilem, illinc repetita crambe ftomachum ciebat. Quid enim poft lucubrationes tot virorum doctiffimorum, ego rursum ? Actum agam, an nova commentus, & quafi vitans humum, nubes atque inania captabo? Sic ego memet initio ab opera deterrebam. At cùm cœpi rem moliri, tum fenfi & intellexi quàm fapienti confilio ducerentur ii qui jubebant opus urgebantque. Norunt omnes qui, quales, & quanti funt illi; MONTAUSERIUS Dux, ac Præful BOSSUETIUS olim Condomenfis, jam verò Meldenfis Epifcopus; necnon eruditiffimus Abbas HUETIUS, formandis SERENISSIMI DELPHINI moribus, regendifque ftudiis à LUDOVICO MAGNO præpofiti. Tantis itaque Viris, Lector, acceptum refer, quod facilis deinceps cuivis pateat aditus ad capiendum fenfum ac mentem Poëtarum alioquin abftruforum. Nam interpretatio quidem aperta eft, quæ dum ftrictæ orationis nexus & ambages folvit, omnem certè caliginem difcutit. A 3 |