M. ANNEUS LUCANUS, Cordubensis, prima ingenii experimenta in Neronis laudibus dedit quinquennali certamine. Dein civile bellum, quod a Pompeio et Cæsare ' gestum est, recitavit. Qui tantæ levitatis et tam immoderatæ linguæ fuit, ut, in 3 præfatione quadam, ætatem et initia sua cum Virgilio comparans, ausus sit dicere: 'Et quantum mihi restat ad Culicem ? '4 Hic, initio adolescentiæ, cum ob infestum matrimonium patrem suum ruri agere longe cognovisset, revocatus Athenis a Nerone, cohortique amicorum additus, atque etiam quæstura honoratus, non tamen permansit in gratia. Siquidem ægre fe 1 Vulg. cum Pomp. et Cæs. Mss. nonnulli et Edd. Vett. a Cas. unde textum corr. Baumg.—2 Oud. cum Burm. et Ern. legi jubet quin, vel cum Guj. deleri: sicut non comparet in aliquot Mss. et Edd. Vett. Dein tam primus ex conjectura Salm. ad marg. Ed. Casaub. addidit Schild. Deest Codd. et Edd. Burm. Pitisc. deletumque malit Wolf. Sed Oud. retinere maluit, quam cum Barth. Adv. xx111. 28. ejicere qui tantæ lev. et.-3 Abest in a Mss. Oud. -4 Barth. scribit, Et q. m. restat Ad Cul. ut sint duorum versuum partes. Tum delet hic, vel hinc legit.-5 Conj. Burm. infaustum. Post cognov. aliquid excidisse arbitrantur Ern. et Ond. Pro longe alii longissime.-6 Mutat verborum ordinem Barth. rev. Athenis, coh. amic. a Ner. add. Mox alii quæsturæ hon. unde Casaub. quæstura fecit, vel honore addendum censuit. NOTE a Hanc vitam ita ut erat descripta jeci. Casaub. e veteri codice ad me misit Theodo- b Quæsturæ honoralus] Deest honorus Canterus, vir clarissimus, cujus etiam pleræque notæ sunt, quas sub re, vel scrib. Quæstura. Casaub. c rens, recitante se, subito, ac nulla nisi refrigerandi sui causa, indicto Senatu, Neronem recessisse; neque verbis adversus Principem, neque factis extantibus 7 post hæc temperavit: adeo ut quondam in Latrinis publicis, clariore strepitus ventris emisso, hemistichium Neronis magna consessorum fuga pronuntiarit: Sub terris tonuisse putes.' Sed et famoso carmine cum ipsum, tum potentissimos amicorum, gravissime proscidit. Ad extremum pæne signifer Pisonianæ conjurationis extitit: multus in gloria tyrannicidarum palam prædicanda, 10 d ac plenus minarum ; usque eo intemperans, ut Cæsaris caput proximo cuique jactaret. Verum, detecta conjuratione, nequaquam animi constantiam præstitit. 2 e Facile enim confessus, et ad humillimas devolutus preces, matrem quoque innoxiam inter socios nominavit; sperans, impietatem sibi apud parricidam Principem profuturam. Impetrato autem mortis 7 Conj. Heins. exacerbantib. v. infestantib.-8 Vulg. clar. cum str. Delevit Tò cum Baumg. id jubentib. Casaub. Cantero, Salmas. et Ern. Totius putat Wolf. cum Guj. scribere clar, cum strepitu crepitu v. emisso, vel cum Græv, et Heins. clar. crepitu v. Casaub. etiam suasit clar. sono strep. Ex vestigiis Mss. in quib. emissi, fecit Oud. clariorem cum strepitum v. emisisset.—9 Emendarunt sic Salmas. Grot. Casaub. ut e Mss. et Edd. Vett. ad Lucanum et hic edidit Oud. cumque eo Ern. Bip. Wolf. In reliquis cum sessorum. Dein putes e Mss. firmat Oud. In nonnullis, ut Burm. puto, qui conj. puta.—10 Ita corr. Barth. in Adv. Ined. xcvi. 1. teste Ern. et edidit ad Luc. ex Mss. et Edd. Vett. Oud. uti jam bic Burm. &c. Vulg. multis in gloriam tyr. pal. indicenda. Casaub. conj. multus in gloriam t. pal. in dicendo, ac. Græv. mullus in gloria t. præd. fuit. Heins. incitando v. inciendo. Alii aliter.-1 Mallet Heins. venditaret s. objectaret.—2 Ms. Bouhier. parem, an. const. ut conj. Sal. mas. qui et æquam margini alleverat, probante Ern. Suadet Barth. Annæi NOTE c Clariore cum strep.] Dele cum, aut scrib. clariore sono str. Deinde scribe magna consessorum fuga, non cum sess. Casaub. dum in dicendo, temperare sibi potuerit a certis indiciis animi ve. teris libertatis revocandæ cupidis. simi, et imperantibus infesti. Lector attentus passim deprehendet in libris decem de Bello Civili. Casaub. e Nequaquam animi constantiam] Lege nequaquam parem animi constan d Multis in gloriam tyrannicidarum indicenda] Scribe, Multis in gloriam tyrannicidarum palam in dicendo, ac plenus minarum. Hoc adeo verum est, ut ne in scribendo quidem, ne- tiam. Salmas. libero arbitrio, codicillos ad patrem de corrigendis quibusdam versibus suis exaravit: epulatusque largiter, brachia ad secandas venas medico præbuit. Poëmata+ ejus etiam prælegi memini; confici vero, ac venalia proponi, non tantum operose et diligenter, sed inepte quoque. const. Heins. in animi constantia; et mox inter noxios vel conscios.-3 Delevit Oud, cum Barth. Tò de, additum a Schild. et recentt. ex conjectura Salmas. patr. corrigendos Edd. Casaub.-4 Hæc ultima verba Suetonio a sciolo assuta censet Barth. Adv. XXIII. 28. Græv. vel delenda, vel restituenda: Poëm. ejus venalia proponi, prælegi etiam memini, non modo op. et dil. sed inepte quoque. Oud. tuetur, sed transponit: Poëm. vero ejus prælegi; confici etiam memini, ac Pro confici olim conj. Oud, comi, sed hic sententiani revocavit. Burm. corr. conscribi v. conquiri. v. PLINIUS SECUNDUS, Novocomensis,' equestribus militiis industrie functus, procurationes quoque splendidissi 1 A Codd. aliquot abest hæc vox, teste Harduino. In Fuxensi novem NOTE a Cum Plinii ex Suetonio Tranquillo vitam Pictavio edendam abhinc annos quindecim curavi, eam non ante videram, nec de ea quicquam audieram, quam Arnoldus ille Ferronus Tolosa, ex vetusto codice Fuxensis Bibliothecæ descriptam, mihi Burdigalam suam misisset. Verum quatuor post annis venit forte in manus meas Historia Naturalis Plinii ante impressa, quam natus fuissem: in quo exemplari eam vitam mas, atque continuas, summa integritate administravit, et tamen liberalibus studiis tantam operam dedit, ut non temere quis plura in otio scripserit. Itaque bella omnia, quæ unquam cum Germanis gesta sunt, viginti voluminibus comprehendit. Item naturalis historiæ triginta septem libros absolvit. Periit clade Campaniæ. Nam cum Misenensi classi præesset, et flagrante Vesevo ad explorandas propius causas Liburnica pertendisset, 4 neque ad mensibus, in duob. Voss. novem menses. Uncinis notavit Wolf.-2 Romanis Fuxens. Voss. ac Leid. Codd. Tum sint Voss. pr. et XXXVII. pro viginti in utroque et Leid.-3 Gades Fux. Grades Voss. uterque et Leid. Gadis Edd. Vett. Stabiis Vinet.-4 Ita corr. Græv. receperuntque Bip. Wolf. Malit Oud. Vesvio. Cf. Tit. Cap. 8. Vesuvio Edd. Vett. Vesubio Voss. Leid. Vesebio Vulg.-5 Hæc est emendatio Burm. recepta Oud. Ern. Bip. Wolf. NOTE cum reperissem, non potui non succensere, et imprecari, qui ex nostris codd. illam sustulissent. Diceres in Veronensium gratiam id fecisse, qui minime libenter ibi legunt, Plinium fuisse Novocomensem. Cum namque in præfatione Plinius Catullum vocet suum conterraneum;' qui poëta patriam habuit Sirmionem, si quid ipsi de se credimus, peninsulam lacus Benaci in agro Veronensi ; Plinium His. toriæ Naturalis auctorem, et Plinii alterius avunculum, Torellus, Mathæus Rufus, et alii Veronenses, in mediis ipsis moenibus Veronæ natum esse contendunt. Quasi vero conterranei dici nequeant, qui sint tantum ex eadem terra, regione, provincia: ut Novocomum, quod prius Comum fuit dictum, auctore Strabone libro quinto, et Verona, quæ civitates sunt ambæ in eadem Italia, illa nimirum, quam veteres Romam Transpadanam et Cisalpinam Galliam vocitabant. Sed Suetonius Tranquillus, qui Plinium utrumque vidit, et juniorem intimum amicum habuit, nosse satis potuit, nisi fallor, quæ utrique patria fuerit. Vinet. Non est Suetonii: quod et dictio clare arguit, et supina negligentia in tanti viri rebus memoriæ prodendis. Amat, fateor, brevitatem Tranquillus sed eruditam, et quæ cognitioni rerum nihil officiat. Denique, auctor hujus vitæ neque Suetonius est, neque quisquam alius, qui meliore illo sæculo vixerit, sicut etiam Josephus Scaliger pronuntiavit. Scripsisse tamen Tranquillum Plinii hujus vitam, testimonio est locus ille, quem ex ejus libro de Viris Illustribus laudatum, commemorat Achilles Statius. 'Dum idem Plinius legiones in Siciliam duceret, eruptione favillarum ab Ætna eructantium præfocatus interiit, anno vitæ suæ LVI.' Casaub. b Periit clade Campaniæ] Vide Hermolai Barbari castigationes, quoniam in exemplari Tolosano par mendum erat, atque in iis quibus usus est Pli. nii castigator Hermolaus. Ceterum de eodem Plinio si quis plura nosse cupierit, quam hic ex Suetonio sit excerptum, is legat Plinii junioris epistolam quintam libri tertii, et quintam decimam, et undevicesimam libri sexti. Vinet. versantibus ventis remeare posset, vi pulveris ac favillæ oppressus est; vel, ut quidam existimant, a servo suo occisus, quem, deficiens æstu, ut necem sibi maturaret, oraverit. In ceteris Edd. Libernicas prætend. Extat liburnica in Ed. Tarvis. 1479. In fine oraverat Edd. pp. et Hard. D. JUNII JUVENALIS VITA. 2 JUNIUS JUVENALIS, libertini locupletis incertum filius, an alumnus, ad mediam fere ætatem declamavit, animi magis causa, quam quod scholæ se aut Foro præpararet. Deinde paucorum versuum Satira non absurde composita in Paridem pantomimum 3 poëtamque [Claudii Neronis, ejus semestribus militiolis tumentem,] genus scripturæ industrie excoluit. Et tamen bene diu ne modico quidem auditorio quicquam committere est ausus. Mox magna frequentia, magnoque successu bis ac ter auditus est, ut ea quoque, quæ prima fecerat, inferciret novis scriptis: Quod non dant proceres, dabit histrio: tu Camerinos, 1 Ita dederunt Oud. Ern. et seqq. ex conjectura Burm. et auctoritate Henninii ad Juv. ex Ms. Voss. et L. Vallæ. Vulg. liberti.—2 Sic ante Baumg. edidit Wolf. cum Henninio e Ms. Prob. Vallæ. Vulg. se deest. Heins. conj. sc. a. F. se pr. Ern. se pararet.-3 Addit Domitiani Henn. ex Ms. Voss. et ex altero P. Statium, sed utroque carent Codd. Pith. pr. Vall. aliorumque, in quib. etiam illa Claud. Ner. non comparent, unde Ond. et Bip. uncinis inclu sere cum seqq. Wolf. tantum voc. Cl. Ner. ita notavit: dein corr. militiis. In antiquissimo Voss. semenstrib. Aliis deest militiolis. In Pr. Vall, sem. mil. enutante.-4 Sic Oud. Bip. ex Codd. Pr. Vall. et Voss. Servat Wolf. vulg. industriose.-5 Ante Oud. deerat bene. Firmant opt. Voss. et Prob. Vall. cum Ed. Henn. Dein magna quidem fr. Voss.-6 Henn. conj. primo. |