Obrázky na stránke
PDF
ePub

γραφει Παύλος, ου γαρ ο εν τω φανερω Ιουδαιος εστιν, ούτε μεν εν τω φανερω εν σαρκι περιτομή, αλλ' ο εν τω κρυπτώ, Ιουδαίος, και περιτομη καρδιας,

εν πνευματι ου γραμματι, ου ο επαινος ουκ εξ ανθρωπων, αλλ' εκ του Θεου.

as gracefully endowed and conspicuous with all possible ornaments. For as the blessed Paul writes, "he is not a Jew, who is one outwardly, nor is circumcision outward in the flesh, but he is a Jew, who is one secretly, and circumcision is of the heart in the Spirit, not in the letter, whose praise is not of men but of God."

The splendour of the Church proceeds from the excellency of her virtues.

Cyrilli Arch. Alex. Comm. in Esaiam. Lib. iv. Orat. iv. Tom. ii. p. 678. (Editio ut supra.)

Ζω εγώ, λέγει κύριος, οτι παντας αυτους ενδυσω εις κοστ μον νυμφης. Κοσμημα γαρ εκκλησιων το συστημα. * Δια γαρ τοι τουτο την εκκλησιαν ιματισμω διαχρυσω και πεποικιλμένω κατακοσμείν εθος τη θεοπνεύστω γραφη, ονπερ και αι πολυειδεις και πολυτελεστατοι των λιθων, φημι των Ινδικών, χρυσοις κανοσι ενισ χημεναι θαυμαστον τι και αξιοθεατον επιτελουσι κοσμημα Ουτως και αι των αγιων ψυχαι τοις εξ αρετων αυχημασιν έξωραισμεναι, φαιδρον αποστιλβουσι καλλος τοις της θεοτητος οφθαλμοις, ώστε και ευχαριστούντα τω Χριστω λεγειν Αγαλλιασθω η ψυχη μου επι τω κυρίω. Ενέδυσε γαρ

εκαστον

As I live, saith the Lord, I will clothe myself with all of them like the ornament of a bride. For the orna ment of the Churches is their assembled union. For this cause it is customary for the divinely inspired Scripture to adorn the Church with a golden garment of various colours. For as various and most costly stones, I mean those from India, fixed in golden settings impart a wonderful ornament well worth beholding; so, also, the souls of the saints, decorated with the most excellent virtues, are resplendent with shining beauty in the eyes of the Deity, so

• Σύστεμα means a complex whole, a confederacy, the union of several into one.

It is also translated, a multitude.

με ιματιον Σωτηριου και χι τωνα ευφροσυνης ως νυμφίω περιέθηκε μοι κόσμον και ως νυμφη περιέθηκε με μίτραν.

σε

that each of them, giving thanks to Christ, says, " Let my soul rejoice in the Lord, for he has clothed me with the garment of salvation and has cast around me the garment of joy as a bridal vesture, and has encircled me with a girdle as a bride."

Tertullian, flourished from the year 194 to 216. Dupin. The Church is congregated by the Holy Spirit, and consists of spiritual men.

De pudicitiâ. (Parisiis, 1675.)

Ecclesia propriè et principaliter ipse est Spiritus in quo est Trinitas unius divinitatis, Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus. Illam ecclesiam congregat quam Dominus, in tribus posuit, atque ita exinde etiam numerus omnis qui in hanc fidem conspiraverint, ecclesia ab auctore et consecratore censetur. Et ideò ecclesia quidem delicta donabit; sed ecclesia Spiritus per spiritualem hominem, non ecclesia numerus episcoporum.

Justin Martyr. An. Chr. 150.

The Queen on the right hand is the Church.*
Dialogus cum Tryphone Judæo. p. 287.

Παρέστη βασιλισσα εκ δε ξιων σου εν ιματισμω διαχρυσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. Ακουσον θυγατερ και κλινον το ους σου, και επαλαθου του λαου σου, και του οίκου του πα τρος σου. Και επιθυμήσει ο βασιλευς του καλλους σου. Ότι αυτός εστι κύριος σου και προσκυνήσεις αυτω. Ότι γουν και προσκυνητος εστι και Θεος και Χριστος, υπο του

ταυτα

ποιήσαντος μαρτυρούμενος, και

οι λογοι ουτοι διαρρήδην ση

"The Queen stood on his right hand clad in golden garment of various colours. Hearken, Ο daughter, and consider, and incline thine ear, forget also thine own people, and thy father's house, so shall the king greatly desire thy beauty ; for he is thy Lord and thou shalt worship him.” The above words distinctly shew that he is witnessed as to be worshipped and to be God

* Not the Virgin Mary.

[blocks in formation]

one

as

and Christ by Him who made these things, and that the words of God say this to all who believe in him as being one soul, and assembly, and one Church, that is to say, to the Church collected in his name being his daughter, and partaking of his name (for we are all called Christians). In like manner the words clearly preach (to us), teaching us to forget the customs of our fathers, being as follows: “ Hearken, Ο daughter and consider, and incline thine ear, forget also thine own people and thy father's house, so shall the king greatly desire thy beauty, for he is the Lord, and thou shalt worship him."

Lactantius, about the year 320.

The Church consists of the faithful.

Lib. iv. c. xiii. de verâ sapientiâ et religione, p. 306. (Lut. Parism. 1748.)

Prætereà Solomonis imperium perpetuum non fuit: annis enim XL. regnavit. Deinde quòd nunquam filius Dei dictus est, sed filius David, et domus quam ædificavit non est fidem consecuta, sicut ecclesia, quæ est verum templum Dei, quod non in parietibus est, sed in corde ac fide hominum qui credunt in eum ac vocantur fideles.

TRANSUBSTANTIATION.* Augustinus-de doctrinâ Christianâ, lib. iii. Tom. iii. p. 52.

Si præceptiva locutio est, aut flagitium aut facinus vetans, aut utilitatem aut beneficentiam jubens, non est figurata.

*The passages which will hereafter be quoted respecting the Mass, have many of them a bearing on Transubstantiation,

Si autem flagitium aut facinus videtur jubere, aut utilitatem aut beneficentiam vetare, figurata est. "Nisi manducaveritis, inquit, carnem filii hominis et sanguinem ejus biberitis, non habebitis vitam in vobis:" facinus videtur aut flagitium jubere. Figura ergo est; præcipiens passioni Domini esse communicandum, et suaviter atque utiliter recondendum in memoriâ, quod pro nobis caro ejus crucifixa est et vulnerata.(Benedict. edit. folio. Parisiis, 1685.)

In Evang. Joh. c. xi, et xii. Tract. 50. Tom. iii. p. 630. Quomodo in cœlum manum mittam, ut ibi sedentem teneam? Fidem mitte et tenuisti.-(Editio ut supra.)

In Evang. Joh. c. vi. Tract. 25. Tom. iii. p. 490. Respondet Jesus, et dixit eis, "Hoc est opus Dei, ut credatis in eum quem misit ille." Hoc est manducare cibum non qui perit, sed qui permanet in vitam æternam. Ut quid paras dentes et ventrem? crede et manducasti.(Editio ut supra.)

In Evang. Joh. c. vi. Tract. 26. p. 501. Hoc est ergo manducare illam escam, illum bibere potum, in Christo manere, et illum manentem in se habere. Ac per hoc, qui non manet in Christo, et in quo non manet Christus, procul dubio nec manducat spiritualiter carnem ejus, nec bibit ejus sanguinem, [licet carnaliter et visibiliter premat sacramentum corporis et sanguinis Christi],* sed magis tantæ rei sacramentum ad judicium sibi manducat et bibit.(Editio ut supra.)

In Joh. Evang. c. vi. Tract. 26. p. 494.

Daturus ergo Dominus Spiritum Sanctum, dixit se panem qui de cœlo descendit, hortans ut credamus in eum. Credere enim in eum, hoc est, manducare panem vivum.—(Editio ut supra.

In Ps. xcviii. Enarr.

Durum illis visum est quod ait, nisi quis manducaverit

The Benedictines say, that the words within the brackets are only to be found in the commentaries of Bede and Alcuin. The sense is the same if they are omitted.

carnem meam, non habebit vitam æternam : acceperunt illud stultè, carnaliter illud cogitaverunt, et putaverunt quod præcisurus esset Dominus particulas quasdam de corpore suo et daturus illus, et dixerunt, durus est hic sermo. Ipsi erant duri, non sermo. Etenim si duri non essent sed mites essent, dicerent sibi, non sine causâ dicit hoc nisi quia est ibi aliquod sacramentum latens. Cùm remanissent cum illo discipuli duodecim, illis recedentibus, suggesserunt illi, tanquam dolentes illorum mortem, quod scandalizati sunt in verbo ejus et recesserunt; ille autem instruxit eos et ait illis, "spiritus est, qui vivificat, caro autem, nihil prodest. Verba quæ locutus sum vobis, spiritus est et vita." Spiritualiter intelligite quod locutus sum. Non hoc corpus quod videtis mandicaturi est, et bibituri illum sanguinem quem fusuri sunt, qui me crucifigent. Sacramentum aliquod vobis commendavi, spiritualiter intellectum vivificabit vos.-(Editio ut supra.)

Enarratio in Ps. cxi.

Cùm ejus cogitationes non ignoraret, cùm adhibuit ad convivium, in quo corporis et sanguinis sui figuram discipulis commendavit et tradidit.-(Editio ut supra.)

In Joh. Evang. c. x. Tract. 45. Tom. iii. p. 598.

Mare rubrum significat baptismum; Moyses ductor per mare rubrum significat Christum; populus transiens significat fideles, mors Ægyptiorum significat abolitionem peccatorum. In signis diversis eadem fides; sic in signis diversis, quomodo in verbis diversis; quia verba sonos mutant per tempora, et utique nihil aliud sunt verba quam signa. Significando verba sunt: tolle significationem verbo, strepitus inanis est. Significata ergo sunt omnia. Numquid non eadem credebant per quos hæc signa ministrabantur, per quos eadem, quæ credimus, prophetata prænuntiabantur? Utique credebant; sed illi ventura esse, nos autem venisse. Ideò et sic ait, eumdem potum spiritalem biberunt. Spiritalem eumdem, nam corporalem non eumdem. Quid enim illi bibebant? Bibebant enim de spiritali sequente petrâ; petra autem erat Christus. Videte ergo fide manente, signa variata. Ibi petra Christus; nobis Christus quod in altari Dei ponitur. Et illi pro magno sacramento ejusdem Christi biberunt aquam profluentem de petrâ; nos quod bibimus

« PredošláPokračovať »