permittantur habere; nisi forte psalterium, vel breviarium pro divinis officiis, aut horas beatæ Mariæ, aliquis ex devotione habere velit. Sed ne præmissos libros habeant in linguâ vulgari translatos, arctissimè prohibemus.-Sacros. Concil. studio P. Labbæi et G. Cossartii. (Lutetiæ, Parisiorum,1671.)

Certain articles declaratory of the right and advantage of reading the Scriptures, which were condemned by the bull Unigenitus, issued by Clement XI. an. Dom. 1713.

ART. 79. Utile et necessarium est, omni tempore, omni loco, et omni personarum generi studere et cognoscere Spiritum, pietatem et mysteria sacra Scripturæ.

80. Lectio sacræ Scripturæ est pro omnibus.

81. Obscuritas sancti verbi Dei non est laicis ratio dispensandi seipos ab ejus lectione.

82. Dies Dominicus a Christianis debet sanctificari lectionibus pietatis, et super omnia Sanctarum Scripturarum. Damnosum est velle Christianum ab hâc lectione retrahere.

83. Est illusio sibi persuadere, quod notitia mysteriorum religionis non debeat communicari foeminis lectione sacrorum librorum. Non ex fœminarum simplicitate, sed ex superbâ virorum scientiâ, ortus est scripturarum abusus, et notæ sunt hæreses.

84. Abripere e Christianorum manibus novum testamentum, seu illis illud clausum tenere, auferendo illis modum illud intelligendi, est illis Christi os obturare.

85. Interdicere Christianis lectionem sacræ Scripturæ, præsertim evangelii, est interdicere usum luminis filiis lucis, et facere ut patiantur speciem quendam excommunicationis.

Evidence taken before the select Committees of the two Houses of Parliament, appointed to inquire into the state of Ireland, 1824-25. Commons, May 17, 1825. (Report, p. 647.)

Most Rev. Dr. Murray.

Is the bull Unigenitus received in Ireland ?*—It is. The indiscriminate reading of the Bible in the vulgar

It is received by the whole Church of Rome. The above condemned Articles may be aptly compared with what Chrysostom says upon the reading of the Scriptures.

tongue is said to do more harm than good, and the reading of it without a written permission from the clergy is prohibited.

(Sacros. et œcum. Conc. Trid. Paulo III. Julio III. et Pio IV. pont. maximis celebrati canones et decreta, pluribus annexis ad concilium spectantibus. Paris. 1823.)

De libris prohibitis regulæ decem per patres a Tridentinâ Synodo delectos concinnatæ, et a Pio. P. 4. comprobatæ.

Regula IV.

Cùm experimento manifestum sit, si sacra biblia vulgari linguâ passim sine discrimine permittantur, plus inde, ab hominum temeritatem, detrimenti, quam utilitatis oriri, hâc in parte judicio episcopi aut inquisitoris stetur; ut cum consilio parochi, vel confessarii, bibliorum a catholicis auctoribus versorum lectionem in vulgari linguâ eis concedere possint, quos intellexerint ex hujusmodi lectione, non damnum, sed fidei atque pietatis augmentum capere posse; quam facultatem in scriptis habeant. Qui autem absque tali facultate ea legere seu habere præsumpserit, nisi priùs bibliis ordinario redditis, peccatorum absolutionem percipere non possit. Bibliopolæ verò, qui prædictam facultatem non habenti biblia idiomate vulgari conscripta vendiderint, vel alio quovis modo concesserint, librorum pretium, in usus pios ab episcopo convertendum, amittant, aliisque pœnis pro delicti qualitate ejusdem episcopi arbitrio subjaceant. Regulares verò non nisi facultate a prælatis suis habitâ, ea legere aut emere possint.

A Council above a Pope.

Sacr. S. Concil. Labbæi et Cossartii. Tom. xii. p. 22. (Lutetiæ, Parisiorum, 1672.)

Concilium Constantiense. Sess. v.

In nomine sanctæ et individuæ Trinitatis, &c.

Hæc sancta synodus Constantiensis generale concilium faciens, pro extirpatione ipsius schismatis, et unione et reformatione ecclesiæ Dei in capite et membris, ad laudem omnipotentis Dei in Spiritu Sancto Dei in Spiritu Sancto congregata, ad consequendum facilius, securius, liberius unionem et reformationem ecclesiæ Dei, ordinat, definit, declarat, ut sequitur.

Et primò declarat, quod ipsa in Spiritu Sancto legitimè

congregata concilium generale faciens, et ecclesiam catholicam representans, potestatem a Christo immediatè habet, cui quilibet cujuscumque status vel dignitatis, etiamsi papalis, existat, obedire tenetur in his quæ pertinent ad fidem et extirpationem dicti schismatis, et reformationem dictæ ecclesiæ in capite et in membris.

The Pope above a Council. Sacros. Concil. Labbæi et Cossartii.

supra.)

Tom. xiv. (Editio ut

Concilium Lateranense V. Sess. ii. an. Chr. 1516. Leo episcopus, servus servorum Dei, ad perpetuam rei memoriam, sacro approbante concilio.

Pastor æternus gregem suum usque ad consummationem sæculi nunquam deserturus, ita, apostolo teste, obedientiam dilexit, ut pro expiando primi parentis inobedientiæ peccato seipsum humiliaverit, factus obediens usque ad mortem: migraturus verò ex mundo ad Patrem, in soliditate petræ Petrum ejusque successores vicarios suos instituit, quibus ex libri Regum testimonio ita obedire necesse est, ut qui non obedierit morte moriatur.

Solum Romanum pontificem pro tempore existentem, tanquam auctoritatem super omnia concilia habentem, tam concilia indicendorum, transferendorum, ac dissolvendorum plenum jus et potestatem habere, nedum ex sacræ Scripturæ testimonio, dictis sanctorum patrum, ac aliorum Romanorum pontificum etiam predecessorum nostrorum, sacrorumque canonum decretis, sed propria eorundem conciliorum confessione manifestè constet.

The Italians repudiate the decree of the Council of Constance, and the French (and most of the British Romanists) reject the decree of the fifth Lateran Council.

Tractatus de Ecclesiâ Christi, &c. autore Lud. Egid. Delahogue. Editio tertia. Dublinii (ex typ. Richardi Coyne, 1829. p. 50.)

Porrò res ita se habet quoad articulum de auctoritate respectivâ conciliorum generalium et Romani pontificis, quam Ultramontani* et Galli contrario prorsus sensu definitum

*The Italians.

dicunt, isti a concilio Constansiensi, illi a Lateranense 5. Silicet Ultramontani negant oecumenicitatem concilii Constantiensis quoad Sess. 4. et 5. in quibus conditi sunt canones de auctoritate conciliorum generalium supra Romanum pontificem, atque illorum canonum definitionem restringunt ad tempus vel schismatis vel dubii pontificis: et reverâ hæc erat quæstio propter quam convocatum fuit illud concilium. Ex alterâ parte Galli negant, nec certè ex levibus argumentis, œcumenicitatem concilii Lateranensis tempore maximè nubilo congregati, infausto fervente bello inter Julium II. et Christianissimum Galliarum regem, cui assistere non potuerunt nisi pauci episcopi, et vix aliquis ex Galliarum provinciis.

Jam verò de hâc celebri Ultramontanos inter et Gallos controversiâ nihil definire voluit ecclesia, ut patet ex eis quæ acta sunt in concilio Tridentino, et quæ referemus in articulo de Romani pontificis prærogativis.

The Book of the Roman Catholic Church, by Charles Butler, Esq. 1825,

Letter 10, p. 122.

In spiritual concerns, the Transalpine opinions ascribe to the Pope a superiority and controlling power over the whole Church, should she chance to oppose his decrees, and consequently over a General Council, his representative.

They likewise ascribe to the Pope the extraordinary prerogative of personal infallibility, when he undertakes to issue a solemn decision on any point of faith.

The Cisalpines affirm that in spirituals the Pope is subject in doctrine and discipline to the Church, and to a General Council representing her.

They affirm that a General Council may without, and even against the Pope's consent reform the Church. They deny his personal infallibility, and hold that he may be deposed by the Church, or a General Council, for heresy and schism.

Letter 10, p. 119.

A chain of Roman Catholic writers on Papal power

This chain ought not to be lost sight of in the discussion of "Unity;" the links of a chain give an admirable idea of Romish unity. By a chain one might unite Trinitarianism and infidelity. The Trinitarians might be the first link, then might come the high Arians, next the low Arians, then the Socinians, next the Deists, and last the infidels.

might be supposed: on the first link we might place the Roman Catholic writers, who have immoderately exalted the prerogative of the Pope; on the last we might place those who have unduly depressed it; and the centre link might be considered to represent the canon of the Tenth Session of the Council of Florence, which defined, that full power was delegated to the Bishop of Rome, in the person of St. Peter, to feed, regulate, and govern the Universal Church, as expressed in the General Councils and holy canons.

Dr. Delahogue on Papal infallibility.

Tract. de Ecclesiâ auct. L. Æ. Delahogue, p. 385. Dublinii. Editio tertia, 1829.

Porrò Romano pontifici sub hoc ultimo respectu considerato, et ubi loquitur, ut dicunt, ex cathedrâ, infallibilitatem attribuunt Ultramontani theologi, quibus alii, et Galli speciatim, contradicunt.

Cardinal Bellarmine contends for the fallibility of General Councils.*

Bell de Conc. auctor. lib. ii. c. 17. (Ingolstadii, 1590.)

Tertiò concilium sine papâ potest errare etiam in fidei decretis, ut patet in concilio Sirmiensi, cui subscripsit Hosius; item Mediolanensi, Ariminensi, Ephesino, Constantinopolitano, sub Leone Isauro, et alio sub Constantino Copronymo. At concilium cum papa non potest errare, ergo non potest sine papa omnia illa, quæ potest cum papa. Neque potest responderi errasse illa concilia, quod non fuerint legitima, nam plerisque nihil defuit, nisi pontificis assensus. Immo Ephesinum 2, fuit omnino simile Basileensi, utrumque enim fuit indictum a pontifice, in utroque adfuit legatus pontificis circa initium, ab utroque recessit paulò post legatus pontificis, in utroque fuit pontifex excommunicatus, quæ omnia de Basileensi patent ex gestis ejus ab Enea Sylvio descriptis. De Ephesino autem patet ex epistolis Leonis 12, 13, 15, 21. 22. Et ex concilio Chalcedonense art. 3. Et nihilominus errasse concilium Ephesinum adversarii negare non pos

sunt.

Augustine expressly declares that General Councils are infallible.-See the Extracts from the Fathers, p. 272.