GENITORI Genitóque Sit et benedictio : . Comedérunt et impinguati sunt, allelúia; R. Et abundavérunt delíciis in bonitate magna, allelúia. 2. Esdr. 9. Ad Magnificat, Ant. 2. B. Triplicatur. Omnes sitientes, venite ad aquas; properáte et comédite; venite ad me et vivet ánima vestra, allelúia. Is. 55. Corpus Dominicum datum discípulis Sic totum ómnibus quod totum singulis Ejus fatémur manibus. DEDIT fragilibus Córporis férculum, Dedit et tristibus Sánguinis póculum, Dicens, Accipite quod trado vásculum; Omnes ex eo bíbite. SIC sacrificium istud instituit, Cujus officium committi voluit Solis Presbyteris, quibus sic cóngruit Ut sumant et dent cæteris. Oratio, ut infra ad PANIS angélicus fit panis Laudes. hóminum, Dat panis cœlicus figúris términum O res mirábilis ! man dúcat Dóminum Pauper servus et húmi lis. deserto, sicut scriptum est: Panem de cœlo dedit eis manducáre. Joan. 6. Psalm. Exáudiat te, p. 50. Ant. 3. A. Angelus Dómini tetigit Elíam, et dixit illi: Surge, et cómede. 3. Reg. 19 Psalm. Dóminus regit me, p. 53. V. Angelórum escâ nutrivisti pópulum tuum, Dómine, allelúia; . Et panem de cœlo præstitisti illis, allelúia. Sap. 16. D De libro Exodi. Lectio j. Cap. 12. Ixit Dóminus ad Moy. sen et Aaron in terra Ægypti Mensis iste vobis principium ménsium primus erit in ménsibus anni. Loquimini ad universum cœtum filiórum Israël, et dicite eis: Décimâ die mensis hujus tollat unusquisque agnum per famílias et domos suas. Sin autem minor est numerus ut sufficere possit ad vescendum agnum, assumet vicinum sunm qui junctus est dómui suæ, juxta númerum animárum quæ sufficere possunt ad esum agni. Erit autem agnus absque mácula, másculus, anniculus: juxta quem rtum tollétis et hædum. Et servabitis eum usque ad quartam décimam diem mensis hujus immolabitque eum universa multi do filiórum Israël ad vésperam. Et sument de . Immolabit agnum universa multitúdo filiórum Israël ad vésperam ; et edent carnes et azymos panes : Quicumque coméderit fermentátum, períbit. . Pascha nostrum immolatus est Christus: ítaque epulémurin ázymis sinceritatis et veritátis: Quicumque. Exod. 12. 1. Cor. 5. : Lectio ij. Cap. 16. Ocútus est Dóminus ad L Moysen, dicens. dívi murmuratiónes filiórum Israël, lóquere ad eos : Vésperè comedétis carnes et manè saturabimini pánibus; scietisque quod ego sum Dóminus Deus vester. Factum est ergò vésperè, et ascendens coturnix, coopéruit castra: manè quoque, ros jácuit per circuitum castrófum. Cùmque operuisset superficiem terre, appáruit in solitudine minútum, et quasi pilo tusum, in similitúdinem pruína super terram. Quod cùm vidissent filii Israël, dixé– runt ad invicem : Manhu? quod significat, Quid est hoc? ignorábant enimquid esset. Quibus ait Móyses : Iste est panis quem Dó minus dedit vobis ad vescendum. R. Appáruit in solitudine minútum, in similitudinem pruinæ super terram; quod cùm vidissent filii Israël, ait eis Moyses: Iste est panis quem Dóminus dedit vobis ad vescendum. . Non Móyses dedit vobis panem de cœlo, sed Pater meus dat vobis panem de cœlo verum:* Iste est. Exod. 16. Joan. 6. De libro tértio Regum. Lectio iij. Cap. 19. Enit Elias in Bersabée Vinda, as dimisia ibi púerum suum, et perrexit in desertum, viam uníus diéi. Cumque venisset, et sederet subter unam juníperum, petívit ánimæ suæ ut morerétur, et ait: Súfficit mihi, Dómine, tolle ánimam meam; neque enim mélior sum quàm patres mei. Projecitque se, et obdormívit in umbra juniperi; et ecce Angelus Dómini tétigit eum dixit illi: Surge, et cómede. Respexit, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ comédit ergò, et bibit, et rursum obdormivit. Reversusque est Augelus Dómini secundò et tétigit eum, dixitque illi: Surge, cómede; grandis enim tibi restat via. Qui cùm surrexisset, cómedit et bibit, et et ambulávit in fortitudine cibi illius quadraginta diebus et quadraginta nóctibus, usque ad montem Dei Horeb. R. Respexit Elías, et ecce ad caput suum subcinerícius panis, et vas aquæ; comédit, et bibit, et ambulavit usque ad montem Dei, * In fortitudine cibi illíus. y. Si quis manducáverit ex hoc pane vivet in æternum, * In fortitúdine. Glória. Respexit. 3. Reg. 19. Joan. 6. IN II. NOCTURNO. sus, et duodecim Apostoli Psalm. Júdica me, Dómine, quóniam, p. 55. Ant. 5. B. Accepto pane, grátias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum. Luc. 22. Psal. Júdica me, Deus, et discerne P. 63. Ant. 6. A. Similiter et cálicem, postquam cœnávit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundétur. Luc. 22. Psal. Quemadmodum, P.75. . Gustáte, et vidéte quoniam suavis est Dóminus, allelúia; R. Beátus vir qui sperat in eo, alleluia. Ps. 33. tum est in meo sánguine : hoc fácite, quotiescumque bibétis, in meam commemoratiónem. Quotiescumque enim manducabitis panem hunc, et calicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis donec véniat. R. Conántibus discípulis, accépit Jesus panem, et Benedixit, ac fregit, deditque eis, et ait: Accípite, et comédite; hoc est corpus meum. . Panem cœli dedit eis: panem Angelórum manducavit homo. * Benedixit. Matth. 26. Ps. 77. Lectio vj. sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundétur in remissiónem peccatórum. . Hic est sanguis fœderis quod pépigit Dóminus vobiscum. Bibite. Glória. Accípieus. Matth. 26. Exod. 24. IN III. NOCTURNO. Ant. 7. F. Habemus altáre, de quo édere non habent potestatem qui tabernáculo desérviunt. Hebr. 15. Psalm. Exultáte Deo, P. 97. Ant. S. A. Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat, et de cálice bibat. 1. Cor. 11. Psalm. Quàm dilecta, Homília sancti Cyrilli Alexandríui. Lib. 4. adversùs Nestorium. Ui manducat me, Q in quit, et ille vivet. Manducamus autem nos, non quòd ipsam divinitátem consumamus; apage ab ista impietate; sed illam propriam Verbi carnem jam vivificam effectam, quia ejus facta est qui propter Patrem vivit. Et certè, non dicimus extrinseca participatione et adventitia vivificari Verbum à Patre, sed vitam potiùs per natúram esse affirmámus; genitus est enim de Patre tanquam de Vita. Quemadmodum verò vivíficum est illud ipsius Verbi corpus, quod sibi proprium fecit per veram uniónem, quæ et intelligéntiam et sermónem sú-perat; sic nos quoque, qui illius sanctæ carnis et sánguinis ejus participatióne Trúimur, omnino vivificámur; cùm in nobis maneat Verbum, non solùm divino modo per Spíritum sanctum, verùm étiam humano per sanctam illam carnem pretiosumque ejus sanguinem, |