frequenter accurrant. Qui vivis et regnas. Ad Primam non dicitur Symbolum Quicumque nec ad Vesperas Respon sorium. Ad Magnificat, Ant. 3. C. Dómine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est. Et ait Dóminus: Exi in vias et sepes, et compelle intráre, ut impleatur domus mea, allelúia. Luc. 14. Oratio de Laudibus. De libro primo Regum. Ercussit Dóminus de intulerunt eam in domum Abinadab in Gábaa: Eleázarum autem filium ejus sanctificavérunt, ut custodíret arcam Dómini. Et factum est, ex qua die mansit arca Dómini in Cariathíarim multiplicáti sunt dies; erat quippe jam annus vigésimus ) et requiévit omnis domus Is raël post Dóminum.* Ait autem Sámuel ad universam domum Israël, dicens: Si in toto corde vestro revertímini ad Dóminum, auferte deos aliénos de médio vestrî, Báalim et Astaroth; et præparáte corda vestra Dómino, et servíte ei soli et éruet Pviris Bethsamitibus, vos de manu Philistim. vidissent arcam Dómini: et percussit de pópulo septuaginta viros et quinquaginta míllia plebis. Luxitque pópulus, eò quòd Dóminus percussisset plebem plaga magnâ. Et dixérunt viri Bethsamitæ: Quis poterit stare in conspectu Dómini Dei sancti hujus? et ad quem ascendet à nobis? Miseruntque nuntios ad habitatóres Cariathíarim, dicentes: Reduxérunt Philisthiim arcam Dómini, descéndite et redúcite eam ad vos. R. Immolábit, p. 170. Lectio ij. Cap. 7. Enérunt ergò viri CaVriatharina, et reduxérunt arcam Dómini, et Abstulerunt ergò raël Baalim et Astaroth et serviérunt Dómino soli. . Appáruit, p. 171. Ex Epístola sancti Cypriáni Episcopi et Mártyris, ad Cæcilium. Patris ad Filium, dicens: Ante luciferum génui te : Tu es sacerdos inæternum secundùm ordinem Melchisedech. Qui ordo útique hic est de sacrifício illo véniens, et inde descendens; quòd Melchisedech sacerdos Dei summi fuit, quòd panem et vinum óbtulit, quòd Abraham benedixit. Nam quis magis sacerdos Dei sumini, quàm Dóminus noster Jesus Christus, qui sacrificium Deo Patri óbtulit; et óbtulit hoc idem quod Melchisedech obtúlerat, id est, panem et vinum, suum scilicet corpus et sánguinem? R. Respexit, p. 171. FERIA TERTIA. De libro primo Regum. F Actum est cum senuisset Sámuel, pósuit filios suos júdices Israël; fuitque nomen filii ejus primogéniti Joël; et nomen secundi Abía, jú. dicum in Bersábee. Et non ambulavérunt filii illíus in viis ejus, sed declinavérunt post avaritiam, acceperuntque munera, et per ambulant in viis tuis. Constitue nobis regem ut júdicet nos, sicut et universæ habent natiónes. Displícuit sermo in óculis Samuelis, eò quòd dixissent: Da nobis regem, ut júdicet nos. R. Sciens Jesus, p. 172. EL T orávit Sámuel ad Dóminum. Dixit autem Dóminus ad Samuélem: Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquuntur tibi ; non enim te abjecérunt, sed me, ne regnem super eos. Juxta ómnia ópera sua, quæ fecérunt à die quâ eduxi eos de Egypto, usque ad diem hanc; sicut dereliquérunt me et servierunt diis alienis, sic fáciunt étiam tibi. Nunc ergò vocem eórum audi; verumtamen contestáre eos, et prædic eis jus regis qui renaturus est super eos. Dixit itaque Sámuel ómuia verba Dómini ad pópulum qui petiérat à se regem. . Conántibus, p. 172. Ex Epístola sancti Dionysii Alexandríni ad Fábium Antiochénum. toriæ Eccl. a. et 3. Sect. vertérunt judicium. *Con- Apud Euseb. Lib.6. Hisgregati ergò universi majóres natu Israël, venerunt ad Samuélem in Rámatha, dixeruntque ei: Ecce tu senuisti, et filii tui non ER Lectio iij. Rat Serápion quidam senex è número fidé lium; qui réliquo quidem anteactæ vitæ tempore nulli culpæ obnoxius fúerat ; sed in persecutióne lapsus, sæpenumerò véniam petierat ; nec quisquam ei attendébat, eò quòd sacrificasset. Idem póstea morbo correptus vocis usu sensuque omni carens tríduo permansit. Quarto demum die paululum recreátus, nepótem ex filia ad se vocat : et, Quousque tandem, inquit, me detinétis, fili? Properáte, quæso, et me quantóciùs absolvite. Accerse mihi unum ex Presbyteris. Hæc cùm dixisset, rursus illum Vox destituit. Puer ad Presbyterum cucurrit.Jam nox erat: Présbyter autem grotábat. Sed quóniam in mandátis dedéram, ut moritúris si péterent, et máximè si antea supplíciter postulassent, vénia indulgerétur, quò bonæ spei pleni ex hac vita migrárent, exiguam Eucharístie partem púero trádidit, jubens ut in aqua intinc1am seni in os instilláret. Redit igitur puer buccellam áfferens. Et cùm appropinquaret, priusquàm ingrederétur, recreátus íteiùm senex: Venisti, inquit, fili, ac Présbyter quidem ipse veníre non pótuit. Tu verò fac cítiùs quod imperátum est, et dimitte me. Mox puer buccellam intinxit, et in os senis infúdit. Qui, eâ pau látim absorptâ, continuò ánimam exhalávit. An non ígitur perspicuè appáret eum reservátum fuisse, ac tantisper in vita permansisse, quoad reconciliarétur, et deléto jam crimine, pro multis quæ gésserat bonis opéribus, à Christo agnosci posset et prædicári. R. Accipiens, p. 172. E De libro primo Regum, Lectio j. Cap. 9. Rat vir de Benjamin nómine Cis, filius Abiel filii Seror filii Béchorath, filii Aphia, filii viri Jémini, fortis róbore. Et erat ei filius vocábulo Saul, electus et bonus et non erat vir de fí liis Israël mélior illo. Ab húmero et sursùm eminébat super omnem pópulum. Períerant autem ásinæ Cis patris Saul; et dixit Cis ad Saül filium suum: Tolle tecum unum de púeris, et consurgens vade, et quære ásinas. Quí cùm transissent per moutemn Ephraïm, et per terram Sálisa, et non invenissent, transiérunt étiam per terram Salim, et non erant; sed et per terram Jémini, et mínimè reperérunt. Cùm autem venissent in terram Suph, dixit Saül ad puerum qui erat cum eo: Veni et re Sermo S. Hilárii Episcopi. vertámur, ne fortè dimíserit pater meus ásinas, et sollicitus sit pro nobis. Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitáte hac, vir nobilis : omne quod loquitur, sine ambiguitáte venit. Nunc ergò eámus illuc, si fortè índicet nobis de via nostra, propter quam véni mus. . Caro mea, p. 173. Lectio ij. T ascendérunt in civiEtátem. Cumque illi ambulárent in médio urbis, apparuit Sámuël egrédiens obviàm eis, ut ascenderet in excelsum. Dóminus autem revelaverat aurículam Samuelis ante unam diem quàm veniret Saul, dicens: Hâc ipsâ horâ, quæ nunc est, cras mittam virum ad te de terra Benjamin, et unges eum ducem super pópulum meum Israël et salvábit populum meum de manu Philisthinórum; quia respexi pópulum meum; venit enim clamor eórum adme. Cùmque aspexisset Sámuel Saülem Dóminus dixit ei: Ecce vir quem dixeram tibi, iste dominabitur pópulo meo. . Sicut misit, p. 174. Lib. 8. de Trinitate. Hristus ait: Caro mea CH verè est esca, et san guis meus verè est potus. et sumus in eo: dum se cum hoc, quod nos sumus, in Deo est. Quòd autem in eo per sacramentum com municátæ carnis et sauguinis simus, ipse testátur, dicens: Et hic mundus me jam non videt, Vos autem me vidébitis, quóniam ego vivo, et vos Patre meo, et vos in me, vivétis; quóniam ego in et ego in vobis. . Unus panis, p. 174. VESPERÆ de quenti. se FERIA QUINTA. OCTAVA FESTI CORPORIS CHRISTI. SOLEMNE-MINUS. Omnia, incipiendo à 1. Vesp. dicuntur ut in die, exceptis quæ sequuntur. Psalmi de Feria per totum Officium, præterquam in I. Vesp. in quibus, si sit dies à populo festivata, dicentur Psalmi de Dominica, et loco ultimi, Laudáte Dóminum, omnes p. 57. Antiph. ad Magníficat, et Benedictus duplicantur tantùm ; et in Officio Noct. non repetitur à principio nisi ix. . IN I. NOCTURNO. [ Si per anticipationem Octava celebrabitur Feria IV. loco trium Lectionum De libro primo Regum. A oro, mihi, ubi est domus Videntis. Et respondit Sámuël Saüli, dicens: Ego sum Videns: Ascende ante me in excelsum, ut comedátis mecum hódie, et dimittam te manè: et ómnia, quæ sunt in corde -tuo, indicábo tibi : et de åsinis, quas nudiustértius perdidisti, ne sollicitus sis, quia inventæ sunt. Et cujus erunt óptima quæque Israël, nonne tibi, et omni dómui patris tui? Respondens autem Saül, ait : Numquid non filius Jémini ego sum, de mínima tribu Israel, et cognatio mea novíssima inter omnes famílias de tribu Bénjamin? quare ergo locútus es mihi sermónem istum ? Assúmens ítaque Sámuel Sáutem et puerum ejus introduxit eos in triclinium, et dedit eis locum in cápite eórum qui fúerant invitáti. R. Immolábit, p. 170. Lectio ij. Cap. 9. et 10. T comédit Saül cum E Samuele in die illa. Et Ccessit Saul ad Sa- descendérunt de excelso in oppidum, et locútus et ait: Indica, est cum Saüle in solário; |