stravitque Sail in solário, et dormívit. Cùmque manè surrexissent, et jam elucésceret vocávit Sámuël Saülem in solário, dicens: Surge, et dimittam te. Et surrexit Saül; egressique sunt ambo, ipse vidélicet, et Sámuel. Cùmque descénderent in extrẻma parte civitátis, Sámuel dixit ad Saül: Dic púero, ut antecédat nos, et transeat: tu autem subsiste paulisper, ut índice m tibi verbum Dómini. Tulit autem Sámuel lenticulam ólei, et effúdit super caput ejus, et deosculátus est eum, et ait : Ecce unxit te Dóminus super hæreditátem suam in príncipem, et liberábis pópuĨum suum de mánibus inimicórum ejus, qui in circúitu ejus sunt.

. Appáruit, p. 171.
Lectio iij.

T convocávit Sámuel ET pópulum ad Dóminum in Maspha; et ait ad filios Israël Hæc dicit Dóminus Deus Israël: Ego eduxi Israël de Ægypto, et érui vos de manu Ægyptiorum, et de manu ómnium regum qui affligebant vos. Vos autem hodiè projecistis Deum vestrum, qui solus salvávit vos de universis malis, et tribulationibus vestris, et dixístis: Nequáquàm sed regem constitue super nos. Nunc ergò státe coram Dómino per tribus vestras, et per

famílias. Et applícuit Sámuël omnes tribus Israël et cécidit sors tribûs Bén

jamin. Et applicuit tribum Bénjamin et cognatiónes ejus, et cécidit cognatio Metri, et pervenit usque ad Saül filium Cis. Quæsiérunt ergò eum, et non est inventus. Et consuluérunt post hæc Dóminum, utrùmnam ventúrus esset illuc. Responditque Dóminus: Ecce abscónditus est domi. Cucurrérunt itaque, et tulérunt eum indè; stetitque in médio pópuli, et altior fuit universo pópulo, ab húmero et sursum. Et ait Sámuel ad omnem pópulum: Certè vidétis quem elégit Dóminus, quóniam non sit símilis illi in omni pópulo. Et clamávit omnis pópulus, et ait: Vivat Rex.

R. Respexit, p. 171.
IN II. NOCTURNO.

Sermo S. Cyrilli Jeroso-
lymítáni.
Cateches. Mystagog. 4.
Lectio iv.

Um Christus de pane pronuntiaverit, ac dí xerit: Hoc est corpus meum ; quis audébit deinceps ambigere? et cùm idem ipse tam asseveranter díxerit: Hic est sanguis meus; quis unquam dubitaverit, ut dicat non esse ejus sánguinem? Aquam olim in vinum convertit in Cana Galilææ, quod ha

:

bet quamdam cum sanguine propinquitátem : et eum parum dignum existimábimus, cui credamus quòd vinum in sanguinem transmutârit? Ad eas núptias, quibus córpora copulantur, vocátus, præter opiniónem ómnium hoc fecit miráculum et non multò magis sic eum corpus et sanguinem suum fruenda nobis donasse persuásum firmiter habébimus, ut ea cum omni certitudine tanquam corpus ipsius et sánguinem sumámus? Nam in spécie panis dat nobis corpus, et in spécie vini dat nobis sánguinem: ut cùm súmp seris, gustes corpus et sanguinem Christi factus ejusdem córporis et sánguinis párticeps. Sic enim efficimur Christiferi, hoc est, Christum in corpóribus nostris ferentes, cùm corpus ejus et sánguinem in membra nostra recípimus. Sic secundùm beátum Petrum divinæ natúræ consortes réddimur.

joremque vim esse bene→ dictiónis quàm naturæ, quia benedictióne étiam natúra ipsa mutátur. Virgam tenébat Moyses; projécit eam, et facta est serpens. Rursus prehendit caudam serpentis et in virge natúram revertit. Quod si tantùm váluit humána benedictio, ut natúram convérteret, quid dicimus de ipsa consecratióne divína, ubi verba ipsa Dómini salvatóris operantur? Nam Sacramentum istud quod áccipis Christi sermóne conficitur. Ipse clamat Dóminus Jesus: Hoc est corpus meum. Ante benedictiónem verbórum cœléstium ália species nominátur; post con. secratiónem corpus significátur. Ipse dicit sánguinem suum. Ante consecra→ tiónem áliud dicitur; post consecratiónem sanguis nuncupatur. Et tu dicis Amen; hoc est, Verum est. Quod os loquitur mens interna faleátur: quod sermo sonat, affectus séntiat.

R. Conántibus, p. 172. Ex Tractátu sancti Augustini Epíscopi, super Psalmos.

déte, fratres, quid nos júbeat adoráre. Alio loco Scripturarum dicitur: Colum mihi sedes est, terra autem scabellum pedum meórum. Ergò terram nos jubet adoráre, quia dixit álio loco, quòd sit scabellum pedum Dei? Et quomodo adorábimus terram, cùm dicat apertè Scriptúra: Dóminum Deum tuum adorábis; et hîc dicit Adoráte scabellum pedum ejus? Anceps factus sum tímeo adoráre terram, це damnet me qui fecit cœlum et terram. Rursum timeo non adorare scabellum pedum Dómini mei, quia Psalmus mihi dicit: Adoráte scabellum pedum ejus. Flúc-. tuans converto me ad Christum quia ipsum quæro hic; et invénio quómodo sine impietáte adorétur terra, sine impietáte adorétur scabellum pedum ejus. Suscepit enim de terra terram, quia caro de terra est, et de carnet Mariæ carnem accepit; et quia in ipsa carne hic ambulavit, et ipsam carnem nobis manducandam ad salutem dedit; nemo autem illam carnem mandúcat, nisi priùs adoráverit; inventum est quemadmodum adorétur tale scabellum pedum Dómini; et non solùm non peccémus adorando, sed peccemus non adorando.

2

. Accipiens, p. 172.

Q

um

et,

Lib. 4. in Joan. Ui manducat, inquit, carnem meam, bibit sánguinem mein me manet, et ego in illo. Sicuti enim si quis liquefactæ ceræ áliam ce ram infúderit álteram cum altera per totum commisceat necesse est; sic qui carnem et sanguinem Dómini récipit, cum ipso ita conjungitur, ut Chris-' tus in ipso, et ipse in Christo inveniátur. Símile quodammodo apud Matthæum compéries. Símile est, inquit, regnum cœlórum fermento, quod acceptum abscondit mulier in farinæ satis tribus. Sicut parum, ut Paulus ait, fermenti totam massam' fermentat, sic minima Ealógia totum hóminem in seipsam áttrahit, et suâ grátia replet: et hoc modo

in nobis Christus manet, et nos in Christo. R. Caro mea, p. 173.

N

Lectio viij.

Os verò, si vitam æternam consequi vólumus, si largitórem immortalitatis habére in nobis desideramus, ad recipiendam Eulogiam libenter concurrémus: cavea

musque, ue loco láquei damnosam religiónem diabolus prætendat. Rectè inquit, dicis scriptum tamen esse non ignoramus, judícium sibi comédere atque bibere illum, qui de pane comédit, et de calíce bibit indignè; ego ígitur probo meipsum, et indignum invéuio. Quando igitur, quisquis hæc dicis, dignus eris? Quando Christo teipsum sistes? Nam si peccando indignus es, et peccare non desinis, quis enim delicta intelligit? secundum Psalmistam) expers omníno eris vivificæ hujus sanctificatiónis.

R. Sicut misit, p. 174.

Lectio ix.

Uare quæso,

ánimi extinguit, ægrótos curat, collísos redintegrat; et sicut pastor bonus, qui ánimam suam pro ovibus pósuit, ab omni nos érigit casu..

. Unus panis, p. 174. Dicitur Te Deum.

FERIA SEXTA. HEBDOMADE II.

post Pentecosten. Officium, ut in Psalt. cum Oratione Dominica præcedentis.

De libro primo Regum.
Lectio j.

D

Cap. 12. Ixit Samuel ad universum Israël : Ecce audívi Vocem vestram juxta ómnia quæ locúti estis ad me, et constitui super vos regem. Et nunc rex gráditur ante Vos ego autem sénui et incanui; porro filii mei vobiscum sunt: ítaque conversatus coram vobis ab adolescentia mea usque ad hanc diem, ecce præstò sum. Loquimini de me coram Dómino, et coram Christo ejus, utrùm bovem cujusquam túlèrim, aut ásiuum ; si quempiam

studióse, sanciéque vivas, atque ita Eulogiæ particeps fias, quæ, mihi crede, non mortem solùm, verùm étiam morbos omnes depellit. Sedat enim, cùm in nobis máneat Christus, sævientem morborum nostrórum legem; pietatem corróborat; perturbatiónes

pressi áliquem, si de manu cujusquam munus accépi: et contemnam illud hodie, restituamque vobis. Et dixérunt: Non es calumniátus nos, neque oppressisti, neque tulisti de manu alicujus quidpiam. Dixitque ad eos: Testis est Dóminus adversûm vos, et teṣ