miger ejus ante eum. terfécit. Cùmque gládium C Philisthus et veniret 2 et appropinquaret contra David, festinávit David, et cucurrit ad pugnam ex adverso Philisthæi. Et misit manum suam in peram, tulitque unum lapidem, et fundâ jecit, et circumdúcens percussit Philisthæum in fronte: et infixus est lapis in fronte ejus, et cecidit in fáciem suam super terram. Prævaluitque David adversum Philisthæum in fundâ et lápide, percussumque Philisthæum in . Oculi, p. 165. Lectio iij. Cap. 18. Orrò cùm reverterétur percusso Philisthæo David, egressæ sunt mulieres de universis úrbibus Israël, cautantes, chorosque ducentes in occursum Saül regis, in tympanis lætitiæ et in sistris. Et præcinébant mulieres ludentes atque dicentes: Percussit Sail mille, et David decem millia. Irátus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis ejus sermo iste, dixitque : Dedérunt David decem millia, et mihi mille dederunt: quid ei súperest, nisi solum regnum? Non rectis ergò óculis Saul aspiciébat David à die illa, et deinceps. Post diem autem alteram, invásit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in médio domûs suæ ; David autem pŝallébat manu suâ, prælium descendens períe- sicut per singulos dies: te- De libro primo Regum. A te, It David ad Achimelech Hethæum et Abisaï filium Sárviæ, fratrem Joab, dicens: Quis descendet mecum ad Saül in castra? Dixitque Abísaï Ego descendam tecum. Venerunt ergò David et Abisaï ad pópulum nocet invenérunt Saül jacentem et dormientem in tentório, et hastam fixam in terra ad caput ejus; Abner autem et pópulum dormientes in circuitu ejus. Dixitque Abisaï ad David: Conclusit Deus inimícum tuum hodie in manus tuas; nunc ergò perfódiam eum Iánceâ in terra semel, et secundò opus non erit. Et dixit David ad Abísaï: Ne interficias eum; quis enim extendet manum suam in christum Dómini, et innocens erit? Et dixit David: Vivit Dóminus, quia nisi Dóminus percússerit eum, aut dies ejus vénerit, ut moriátur, aut in T Lectio ij. Ulit igitur David hastam et scyphum aquæ, qui erat ad caput Saul, et abiérunt, et non erat quisquam qui vidéret, et intelligeret, et evigilaret; sed omnes dormiébant › quia sopor Dómini irruerat super eos. Cùmque David transisset ex adverso et stetisset in vértice montis de longè, et esset grande intervallum inter eos, clamávit David ad pópu lum, et ad Abner filium Ner, dicens : Nonne respondébis, Abner? Et respondens Abner ait: Quis es tu qui clamas et inquiétas regem? Et ait David ad Abner: Numquid non vir tu es? et quis alius similis tuf in Israel ? quare ergò non custodisti dóminum tuum regem? ingressus est enim unus de turba ut interficeretregem dóminum tuum. Non est bonum hoc quod fecisti: vivit Dóminus quóniam filii mortis estis vos, qui non custodistis dóminum vestrum, christum Dómini: nunc ergò vide ubi sit hasta regis, et ubi sit scyphus aquæ qui erat ad caput ejus. Lectio iij. Cognovit autem Saül vocem David, et dixit: Numquid hæc vox tua, fili mi David ? Et ait ut David : Vox mea, dómine, mi rex. Et ait : Quam ob causam dóminus meus perséquitur servum suum? Quid feci? aut quod est malum in manu mea? Nunc ergò audi, oro, dómine, mi rex, verba servi tui: Si Dóminus incitat te adversùm me, odorétur sacrificium; si autem fili hómiuum, maledicti sunt in conspectu Dómini; qui ejecérunt me hodie non habitem in hæreditáte Dómini, dicentes: Vade, servi diis aliénis. Et nunc non effundatur sanguis meus in terram coram Dómino; quia egressus est rex Israel ut quærat púlicem unum, sicut perséquitur perdix in móntibus. Et ait Saül: Peccavi, revértere, fili mi David; nequaquàm enim ultrà tibi malefaciam, eò quòd pretiósa fúerit ánima inea in DOMINICA IV. post Pentecosten. IN I, NOCTURNO. Incipit liber secundus Re F gum. Lectio j. Cap. 1. Actum est, postquam mórtuus est Saül, ut David reverterétur à cæde Amalec, et manéret in Síceleg duos dies. In die autem tértia apparuit homo véniens de castris Saul, veste conscissâ, et púlvere conspersus caput et ut venit ad David, cecidit super fáciem suam. el adoravit. Dixitque ad eum David: Unde venis? Qui ait ad eum: De castris Israël fugi. Et dixit ad eum David: Quod est verbum quod factum est? indica mihi. Qui ait: Fugit pópulus ex prælio, et multi corruentes è pópulo mórtui sunt sed et Saul et Jó-nathas filius ejus interié❤ runt. . Si in toto, p. 163. Lectio ij. óculis tuis hodie: apparet Dixitque David ad ado enim quòd stultè égerim, et ignoraverim multa ni mis. lescentem, qui nuntiábat ei: Unde scis quia mórtuus est Saül: et Jónathas filius ejus? Et ait adolescens qui nuntiábat ei Casu veni in montem Gélboë, et Saül incumbebat super hastam suam : Porrò currus et équites appropinquabant ei, et conversus post tergum suum vidensque me vocavit. an R. Numquid, p. 164. IN II. NOCTURNO. Lib. 17. Cap. 6. R Lectio iv. Gi, cùm respondissem, tum est adversùm te, di→ Adsum; dixit mihi : Quis- cens: Ego interféci chrisnam es tu? Et aio ad eum: tum Dómini. Amalecítes ego sum. Et locútus est mihi : Sta super me, et intérfice me; quóniam tenent me gústia, et adhuc tota anima mea in me est. Stansque super eum, occídi illum; sciébam enim quòd vivere non poterat post ruínam et tuli diadéma quod erat in capite ejus, et armillam de bráchio illíus, et áttuli ad te dóminum meum buc. B. Nolite, p. 163. Lectio iij. Pprehendens autem David vestimenta sua scidit, omnesque viri qui erant cum eo et planxérunt, et flevérunt, et je junavérunt usque ad vésperam super Sail, et super Jónatham filium ejus, et super populum Dómini, et super domum Israël, eó quod corruissent gládio. Dixitque David ad juvenem qui nuntiaverat ei : Undè es tu ? Qui respondit: Filius hóminis ádvenæ Amalecitæ ego sum. Et ait ad eum Dávid: Quare non timuisti mittere manum tuam ut occideres christum Dómini ? Vocansque David unum de pueris suis, ait: Accédeus irrue in eum. Qui percussit illum, et mortuus est. Et ait ad eum David: Sanguis tuus super caput tuum; os enim tuum locú Egnum Saülis, qui cer tè reprobatus atque rejectus est, futúri regni erat umbra in æternitáte mansuri. Oleum quippe illud quo unctus est, et ab eo chrismate Christus est dictus, mysticè accipiendum, et magnum sacramentum intelligeudum est: quod in eo tantùm venerátus est ipse David, ut percusso corde pavitáverit, quando in tenebroso occultatus antro quò étiam Saül urgente intráverat necessitate natúræ exiguam partículam vestis ejus retrorsum latenter abscídit, ut habéret unde monstráret, quomodo ei pepércerit, cùm posset occidere. Viris autem, qui cum illo erant, et ut Saülem in manus suas tráditum interimeret suadébant : Non mihi, inquit contingat à Dómino, si fécero hoc verbum dómino meo, christo Dómini, inferre manum super eum; quia christus Dómini est hic. Huic ergò umbræ futúri non propter ip sam sed propter illud' quod præfigurábat, tanta veneratio exhibebátur. . Confortáre, p. 164. Lectio v. Ndè et illud quod ait Sauli Sámuel: Quoniam non servasti mandátum meum, quod mandavit tibi Dóminus; quemádmodum nunc paravérat Dóminus regnum tuum usque in æternum super Israël, et nunc regnum tuum non stábit tibi; et quæret Dóminus sibi hómiuem secundùm cor suum, et mandábit ei Dóminus esse in príncipem super populum suum; quia non custodisti quæ mandávit tibi Dóminus: nou sic accipiendum est, ac si ipsum Saulem Deus in æternum præparaverit regnatúrum, et hoc postea nolúerit serváre peccánti; neque enim eum peccatú rum esse nesciébat ; sed præparaverat regnum ejus, in quo figúra esset regui æterni. Ideò addidit: Et nunc regnum tuum non stabit tibi. Stetit ergò, et stabit, quod in illo significátum est: sed non huic stabit, quia non in æternum ipse fúerat reguatúrus, nec progénies ejus; ut saltem per pósteros alterum alteri succedentes viderétur impléri quod dictum est, in æternum. R. Oculi Dómini, p. 165, Lectio vj. ET quæret, inquit, Dóminus sibi hóminem: sive David, sive ipsum Mediatórem significans testamenti novi, qui figu rabátur in chrismate étiam quo unctus est ipse David et progénies ejus. Non autem quasi nésciat ubi sit, ita Deus sibi hóminem quærit: sed per hóminem more hóminum loquitur ; quia et sic loquendo nos quærit. Non solùm enim Deo Patri, verùm étiam ipsi quoque Unigénito ejus, qui venit quærere quod períerat, usque adeò jam eramus noti, ut in ipso essémus electi ante constitutiónem mundi. R. Usquequò, p. 165. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 5. turba itrúerent in JeN illo témpore; Cùm sum, ut audírent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genézareth. Et réliqua. U Homília sancti Ambrósii Epíscopi. In Luc. Lib. 4. Bi Dóminus multis impertívit vária génera sanitátum, nec témpore, nec loco cœpit ab stúdio sanandi turba cohibéri. Vesper incubuit, sequebantur; stagnum occurrit, urgébant. Et ideo |