Jerúsalem vocáti, euntes simplici corde, et causam pénitùs ignorantes. Accersivit quoque Absalom Achitophel Gilonítem consiliarium David, de civitáte sa Gilo. Cùmque immolaret víctimas, facta est conjuratio válida, popuJusque concurrens augeba tur cum Absalom. Venit igitur nuntius ad David, dicens: Toto corde universus Israël séquitur Absalom. Et ait David servis suis, qui erant cum eo in Jerúsalem Súrgite, fugiámus. E et . Numquid, p. 164. FERIA SEXTA. De libro secundo Regum. Lectio j. Cap. 15, Gressus rex et omnis Israël pedibus suis, stetit procul à domo: et universi servi ejus ambulabant juxta eum legiónes Cérethi, et Phéleti, et omnes Gethæi, pugnatóres válidi, , sexcenti viri qui secuti eum fuerant de Geth pédites', præcedébaut regem. Omnesque flebant voce magnâ, et universus pópulus transíbat rex quoque transgrediebátur torrentem Cedron et cunctus populus incedébat contra quæ réspicit ad desertum. Venit autem et Sadoc sacerdos, et universi Levitæ cum eo, portantes arsam fœderis Dei, et depo Viam suérunt arcam Dei: et ascendit Abíathar, donec explétus esset omnis pópulus, qui egressus fuerat de civitáte. Et dixit rex ad Sadoc: Reporta arcam Dei in urbem ; si invénero gratiam in óculis Dómini, reducet me, et ostendet mihi eam, et tabernáculum suum. Si autem díxerit mihi: non places; præsto sum, faciat quod bonum est coram se. E . Confortáre, p. 164. Lectio ij. T dixit rex ad Sadoc sacerdotem: O videns, revértere in civitátem in pace; et Achimaa's filius tuus, et Jonathas filius Abiathar, duo filii vestri sint vobiscum ecce ego abscondar in campestribus deserti, donec veniat sermo à vobis íudicans mihi. Reportavérunt ergò Sadoc et Abiathar arcam Dei in Jerúsalem; et manserunt ibi. Porrò David ascendébat Clivum olivarum, scandens et flens, nudis pédibus incédens, et operto capite, sed et omnis pópulus qui erat cum eo perto capite > plorans. Nuntiátum est autem David, quod et Achitophel esset in conjuratióne cum Absalom; dixitque David: Infatua Dómine, consiquæso, lium Achitophel. 0 ascendébat . Oculi, p. 165. V Lectio iij. Cap. 16. Enit ergo rex David usque Báhurim; et ecce egrediebátur inde vir de cognatióne domûs Saul, nómine Sémeï, filius Gera; procedebatque egrédiens, et maledicébat mittebatque lapides contra David, et contra universos servos regis David: omnis autem pópulus, et universi bellatóres à dextro et à sinistro latere regis incedebant. Ita autem loquebatur Sémeï, cùm malediceret regi: Egrédere, egrédere, vir sanguinum, et vir Bélial; réddidit tibi Dóminus universum sánguiuem domûs Saül; quoniam invasisti regnum pro eo, et dedit Dóminus regnum in manu Absalom filii tui, et ecce premunt te mala tua, quóniam vir sánguinum es. Dixit autem Abísaï, filius Sarviæ regi: Quare maledícit canis hic mórtuus dómino meo regi? vadam, et amputábo caput ejus. Et ait rex: Quid mihi et vobis est, filii Sárviæ ? dimittite eum, ut maledicat: Dóminus enim præcépit ei ut malediceret David; et quis est qui audeat dícere, quare sic fécerit? Et ait rex Abisaï, et universis servis suis: Ecce filius meus qui egressus est de útero meo, quærit ánimam meam; quantò magis nunc filius Jémini? dimittite eum, ut maledicat juxta præceptum Dómini: si fortè respiciat Dóminus afflictiónem meam; et reddat mihi Dóminus bonum pro maledictióne hac hodierna. R. Usquequò, p. 165. C SABBATO. De libro secundo regum. Lectio j. Cap. 18. Onsideráto David pópulo suo, constituit super eos tribunos et centuriones, et dedit pópuli tértiam partem sub manu Joab et tértiam partem sub manu Abisaï filii Sárviæ fratris Joab; et tertiam partem sub manu Ethaï qui erat de Geth; dixitque rex ad pópulum: Egrédiar et ego vobiscum. Et respondit populus: Non exibis; sive enim fugérimus, non magnóperè ad eos de nobis pertinebit; sive média pars ceciderit è nobis, non satis curábunt; quia tu unus pro decem millibus computa→ ris; melius est igitur ut sis nobis in arbe præsidio. Ad quos rex ait: Quod vobis vidétur rectum, hoc fáciam. Stetit ergò rex juxta portam; egrediebaturque pópulus per turmas suas, centéni et milléni. Et præ cépit rex Joab, et Abisaï, et Ethaï, dicens: Serváte mihi puerum Absalom. Et omnis pópulus audiébat præcipientem regem cunctis principibus pró Absa-lom. Itaque egressus est pópulus in campum contra Israël, et factum est prælium in saltu Ephraim. Et cæsus est ibi pópulus Israël ab exércitu David. A Lectio ij. Ccidit autem ut occurreret Absalom servis David, sedeus mulo: cùmque ingressus fuisset mulus subter condensam quercum et maguam, adhæsit caput ejus quércui, et illo suspenso inter cælum et terram, mulus, cui inséderat, pertransívit. Vidit autem hoc quispiam, et nuntiávit Joab, dicens: Vidi Absalom pendére de quercu. Et ait Joab viro, qui nuutiaverat ei: Si vidisti, quare non confodisti eum cum terra, ét ego dedissem tibi decem argenti siclos et unum balteum? Qui dixit ad Joab: Si appénderes in máuibus meis mille argenteos, nequáquàm mitterem manum meam in filium regis: audiéntibus enim nobis præcépit rex tibi, et Abisaï, et Ethaï, dicens: Custodíte mihi puerum Absalom. Sed et si fecissem contra ánimam meam audacter, nequáquàm hoc regem latére potuisset ; et tu stares ex adverso? Et ait Joab: Non sicut tu vis, sed aggrediar eum coram te. Tulit ergò tres lánceas in manu sua, et infixit eas in corde Absalom ; cùmque adhuc palpitáret hærens in quercu, cucurré runt decem júvenes armígeri Joab, et percutientes interfecerunt eum. Lectio iij. Pparuit Chusi, et véA niens ait Bonum ap porto nuntium, dómine mi rex, judicavit enim pro te Dóminus hódie de manu ómnium qui surrexérunt contra te. Dixit autem rex ad Chusi : Estue pax púero Absalom ? Cui respondeus Chusi : Fiant inquit, sicut puer inimíci dómini mei regis, et universi qui consurgunt adversùs eum, in malum. Contristátus itaque rex, ascendit cœnáculum portæ, et flevit; et sic loquebátur, vadens: Fili mi Absalom, Absalom fili mi; quis mihi tribuat ut ego móriar pro te, Absalom fili mi, fili mi Absalom? Ad Magnificat, Ant. 2. B. Salomon fili mi, scito Deum patris tui, et servíto ei corde perfecto, et áuimo voluntário; ómnia enim scrutatur Dóminus, et universas méntium cogitatiónes intélligit. 1. Paral. 28. Oratio ut infra ad Laudes, DOMINICA VI. post Pentecosten. IN I. NOCTURNO. Incipit liber tértius Regum Lectio j. Cap. 1. Ex David senúerat, habebatque ælátis plurimos dies. Adó R nias autem filius Haggith elevabátur, diceus: Ego regnábo. Fecitque sibi cur rus et équites, et quinquaginta viros, qui currerent ante eum. Nec corripuit eum pater suus aliquando, dicens: Quare hoc fecisti? Erat autem et ipse pulcher valde, secundus natu post Absalom. Et sermo ei cum Joab filio Sarviæ, et cum Abíathar sacerdote, qui adjuvábant partes Adóniæ. Sadoc verò sacerdos, et Banáïas filius Jofade, et Natan prophéta, et Sémeï, et Reï, et robur exércitûs David non erat cum Adónia. . Si iu toto, p. 163. Lectio ij. doc sacerdótem, et Na- B. Nolite, p. 163. Lectio iij. Elius Jofada regi, di cens: Amen: sic loquátur mon. ab ipso David sibi ædificarétur domus, neque per tantum tempus se mandasse cuiquam in pópulo suo, ut sibi fieret domus cédrina: Et nunc, inquit, hæc dices servo meo David: Hæc dicit Dóminus omnipotens : Suscitabo semen tuum post te, qui erit de ventre tuo, et præparábo regnum ejus. Hic ædificábit mihi domum nómini meo et dírigam thronum illíus usque in æternum. , 1. Confortáre, p. 164. Lectio v. Anc tam grandem proH missiónem qui putat in Salomóne fuisse complétam, multùm errat. Attendit enim quod dictum est: Hic ædificabit mihi domum, quóniam Sálo 'mon templum illud nobile extruxit; et non attendit: Fidélis erit domus ejus, et regnum ejus usque in ternum coram me. Attendat ergò et aspiciat Salomónis domum plenam mulieribus alienígenis coléntibus deos falsos, et ipsum ab eis regem aliquando sapientem in eamdem idololatriam seductum at que dejectum ; et non audeat existimare Deum, vel hoc promisisse mendáciter, vel talem Salomónem domumque ejus futúram non potuisse præscire. Non hinc autem deberémus ambigere, nec ei non in Christo Dómino nostro, qui factus est ex R. Usquequò, p. 165. IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangélii se cundùm Marcum. Lectio vij. Cap. 8. Iba multa esset cum Je N diébus illis; Cùm tur su nec habérent quod manducarent, convocátis discípulis, ait illis : Miséreor super turbam, quia ecce jam tríduo sustinent me: nec habent quod mandúcent. Et réliqua. |