IN III. NOCTURNO.

Léctio sancti Evangélii se-
cundùm Matthæum.
Lectio vij. Cap. 7.
N illo témpore ; Dixit
Dixit

Attendite à falsis prophétis, qui veniunt ad vos in vestimentis óvium, intrínsecùs autem sunt lupi rapáces. Et réliqua.

Homília sancti Hilárii
Episcopi.
In Matth. Cap.6.
Landimenta verbó-
rum, et mansuetu-

ádmouet fructu operatiónis expendi oportere, ut non qualem quis se verbis réferat, sed qualem se rebus efficiat, spectémus; rebus

vium rábies lupína contégitur. Ergò ut spinæ uvas, ut tribuli ficus uon génerant, et ut iniquæ arbores utilia poma non afferunt; ita ne in istis quidem consistere docet boni operis effectum, et idcircò omnes cognoscendos esse de fructibus. Regnum enim cœlórum sola verborum officia non obtinent; neque qui dixerit, Dómine, Dómine, hæres illius erit.

. Dóminum, p. 166.

Lectio viij. Uid enim mériti est Dómino dicere, Dómine, Dómine? Numquid

Q

Dóminus non erit, nisi fúerit dictus à nobis? et quæ officii sánctitas est nóminis nuncupatio, cùm cœlestis regni iter obediéntia pólius voluntátis quàm Dei nuncupatio redicent in illa die : Dópertúra sit? Multi mibi mine, Dómine, nonne in tuo nómine prophetávimus? et réliqua. Etiam nunc pseudo-prophetarum fraudulentiam, et hypocritárum simulamenta condemnat, qui glóriam sibi ex verbi virtúte præsúmunt, in doctrinæ prophétia, et dæmoniorum

merenda: præstandumque est áliquid ex próprio, ut bonum velimus, malum omne vitémus, totóque affectu præceptis cœlestibus obtemperémus, ac tálibus officiis cógniti Deo simus; agamusque pótiùs quod vult, quám quod potest gloriémur; repúdiaus eos ac repellens, quos à cognitióue sua ópera iniquitatis avérterint.

. Ineamus, p. 167. Ad Benedictus, Ant. 1.A. Attendite à falsis prophétis, qui véniunt ad vos in vestimentis óvium, intrínsecùs autem sunt lupi rapaces : à fructibus

eórum cognoscétis Matth. 7.

Oratio.

quæ divisa sunt in utram

que partem; et transiérunt ambo per siccum. CùmElías que transissent dixit ad Eliseum: Póstula quod vis ut faciam tibi, ántequàin tollar à te. Dixitque Eliseus: Obsecro ut fiat in me duplex spíritus tuus. Qui respondit : Rem difficilem postulasti:

áttamen si videris me

erit

quando tollar a te, tibi quod petisti; si autem non videris, non erit. R. Siin toto, p. 163. Lectio ij. Umque pérgerent, et

C

à incedentes sermocinarentur, ecce currus ígneus, et equi ígnei diviserunt utrumque; et ascendit Elías per túrbinem in cœlum, Eliseus autem

in Jéricho, ad Elisæum et dixérunt ei : Numquid nosti quia Dóminus hódie tollet dómi num tuum à te? Et ait: Et ego novi; siléte. Dixit autem ei Elías: Sede hîc, quia Dóminus misit me usque ad Jordánem. Qui ait: Vivit Dóminus, et vivit ánima tua, quia non derelinquam te. Iérunt igitur ambo páriter, et quinquaginta viri de filiis prophetarum secúli sunt eos, qui et stelérunt è contra, longè; illi autem ambo stabant super Jor

et clamábat : Pater mi, pater mi, currus Israël, et auriga ejus. Et non vidit eum ampliùs: apprehenditque vestimenta sua, et scidit illa in duas partes. Et levávit pállium Eliæ, quod cecíderat ei : reversusque stetit super ripam Jordánis, et pállio Eliæ, quod cecíderat ei, percussit aquas, et non sunt divisæ. Et dixit: Ubi est Deus Eliæ étiam nunc? Percussitque aquas, et divisa sunthuc atque illuc, et tráusiit Elisaus. Videntes autem filii prophetarum, qui

erant in Jericho è contra, dixérunt: Requievit spiritus Eliæ super Elisæum. Et venientes in occursum ejus, adoravérunt eum proni in terram.

. Nolite, p. 163. Lectio iij. Cap. 4. Ulier autem quædam M de uxóribus prophe

tárum clamabat ad Elisæum dicens: Servus tuus vir meus mórtuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Dóminum; et ecce créditor ve uit ut tollat duos filios meos ad serviendum sibi. Cui dixit Eliseus: Quid vis ut faciam tibi? Dic mihi, quid habes iu domo tua? At illa respondit: Non habeo ancilla tua quidquam in domo mea nisi parum ólei quo ungar. Cui ait: Vade, pete mútuò ab ómnibus vicinis tuis vasa vacua non pauca; et ingrédere, et claude óstium tuum, cùm intrínsecùs fúeris tu, et filii tui: et mitte inde in ómnia vasa hæc ; et cùm plena fuerint, tolles. Ivit ítaque mulier, et clausit óstium super se, et super filios suos illi offerebant vasa, et illa infundébat. Cùmque plena fuissent vasa, dixit ad filium suum: Affer mihi adhuc vas. Et ille respondit: Non habeo. Stetitque óleum. Venit autem illa, et indicávit hómini Dei. Et ille: Vade, inquit, vende

:

óleum, et redde creditóri tuo tu autem et filii tui, vivite de réliquo.

F

4. Numquid, p. 164. FERIA TERTIA. De libro quarto Regum. Lectio j. Cap. 4. Acta est quædam dies, et transíbat Elísæus per Sunam erat autem ibi múlier magna, quæ ténuit eum ut coméderet panem; cùmque frequenter indè transiret, divertébat ad eam ut coméderet panem. Quæ dixit ad virum suum: Animadverto quòd vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter. Faciamus ergò ei cœnáculum parvum, et ponámus in eo lectulum, et mensam, et sellam, et candelabrum, ut, cùm vénerit ad nos, máneat ibi. Facta est ergò dies quædam, et véniens divertit in cœnaculum, et requiévit ibi. Dixitque ad Giezi púerum suum: Voca Sunamítidem istam. Qui cùm vocasset eam, et illa stetisset coram eo, dixit ad púerum suum: Lóquere ad eam: Ecce, sédulè in ómnibus ministrastinobis, quid vis ut fáciam tibi? Numquid habes negotium, et vis ut loquar regi, sive principi militiæ? Quæ respondit: In médio pópuli mei hábito. Et ait : Quid ergò vult ut fáciam ei? Dixitque Giézi: Ne quæras;

filium enim non habet, et vir ejus senex est. Præcépit ítaque, ut vocáret eam; quæ cùm vocáta fuisset, et stetisset ante óstium, dixit ad eam: In témpore isto et in hac eádem hora, si vita comes fúerit, habébis in utero filium. At illa respondit: Noli, quæso, dóinine mi, vir Dei, noli mentiri ancillæ tuæ. Et concépit múlier, et péperit filium in tempore, et in horâ eâdem, quâ díxerat Elisæus. R. Confortáre, p. 164. Lectio ij. Revit autem puer. Et cùm esset quædam dies, et egressus isset ad patrem suum, ad messóres ait patri suo: Caput meum dóleo, caput meum dóleo. At ille dixit púero: Tolle, et duc eum ad matrem suam. Qui cùm tulisset, et duxisset eum ad matrem suam, pósuit eum illa super génua sua, usque ad meridiem, et mórtuus est. Ascendit autem, et collocávit eum super léctulum hóminis Dei, et clausit óstium. . Oculi, p. 165.

C

IN

Lectio iij. Ngressus est ergò Elisæus domum, et ecce puer mórtuus jacébat in léctulo ejus ingressusque clausit ostium super se, et super púerum; et orávit ad Dóminum. Et ascendit, et incubuit super púerum, posuitque os suum super

os ejus, et óculos suos super óculos ejus, et manus suas super manus ejus ; et incurvavit se super eum et calefacta est caro púeri. deambuAt ille reversus, lávit in domo, semel huc et ascendit, atque illuc ; et incubuit super eum; et oscitávit puer sépties, aperuitque óculos. At ille vocávit Giézi, et dixit ei: Voca Sunamítidem hanc. Quæ vocáta ingressa est ad eum. Qui ait: Tolle filium tuum. Venit illa et córruit ad pedes ejus et adorávit super terram : tulitque filium suum, et egressa est.

De

V

. Usquequò, p. 165. FERIA QUARTA. libro quarto Regum. Lectio j. Cap. 5. Enit Naaman [ leprósus] cum equis et cúrribus, et stetit ad óstium domûs Elisæi. Mieum Elisæus sitque ad núutium, dicens: Vade, et laváre sépties in Jordáne, et recipiet sanitátem caro tua, atque mundáberis. Iratus Naaman recedébat, dicens: Putábam quòd egrederétur ad me, et stans invocáret nomen Dómini Dei sui, et taugeret manu suâ locum lepræ, et curaret me. Numquid non melióres sunt Abana, et Pharphar flúvii Damasci ómnibus aquis Israël, ut laver in eis, et munder? Cùm ergò