plévit Jerúsalem cruóre innocéntium; et ob hanc rem nóluit Dóminus propitiári. Reliqua autem sermónum Jóakim, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermónum diérum regum Juda? Et, dormívit Joakim cum pátribus suis; et regnavit Joachin filius ejus pro eo. . Confortáre, p. 164. Lectio ij. Ecem octo annó Du erat Joachim, cum regnare cœpisset, et tribus mensibus regnavit in Jerúsalem : nomen matris ejus Nohesta filia Elnathan de Jerusalem. Et fecit malum coram Dómino juxta ómnia quæ fécerat pater ejus. In témpore illo asceudérunt servi Nabuchodonosor regis Babylónis in Jerúsalem, et circúmdata est urbs munitiónibus. Venitque Nabuchodonosor rex Babylonis ad civitátem cum servis suis, ut oppugnárent eam. Egressusque est Jóachin rex Juda ad regem Babylónis, ipse el mater ejus, et servi ejus, et príncipes ejus, et eunuchi ejus ; et suscepit eum rex Babylónis anno octavo regni sui. Et protulit inde omnes thesauros domûs Dómini, et thesauros domûs régiæ ; et concídit universa vasa aurea quæ fécerat Salomon rex Israël in templo Dómini juxta verbum Dó mini. Et transtulit omnem Jerúsalem, et universos príncipes, et omnes fortes exércitûs, decem millia, in captivitátem; et omnem artificem, et clusórem; nihilque relictum est exceptis pauperibus pópuli terræ. 165. . Oculi Dómini, p. Lectio iij. Ránstulit quoque Jóachin in Babylónem, TRáns res regis, et eunuchos ejus; SABBATO. SABBAT O. De libro quarto Regum. Fregni L Sedécia : et ] mense décimo, décimâ die mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exércitus ejus in Jerúsalem, circumdederunt eam; et extruxérunt in circuitu ejus munitiónes. Et clausa est civitas atque valláta, usque ad undécimum annum regis Sedéciæ, nonâ die mensis prævaluitque fames in civitáte, nec erat panis pópulo terræ. Et interrupta est civitas, et omnes viri bellatores nocte fugérunt per viam portæ, quæ est inter duplicem murum ad hortum regis: (porrò Chaldæi obsidebant in circúitu civitátem.) Fugit itaque Sedécias per viam ducit ad campéstria solitúdinis. Et persecutus est exércitus Chaldæórum regem; comprehenditque eum in planitie. Jéricho: et omnes bellatóres qui erant cum eo, dispersi sunt, et reliquérunt eum. Apprehensum ergò regem duxérunt ad regem Babylonis in Réblata; qui locútus est cum eo judicium. Fílios autem Sedéciæ occidit coram eo et óculos ejus effódit, vinxitque eum caténis, et adduxit in Babylónem. quæ Pars Estiva. Lectio ij. M die mensis, ipse est annus nonus décimus regis Babylonis ; venit Nabuzardan princeps exércitûs, servus regis Babylonis in Jerúsalem et succendit domum Dómini, et domum regis, et domos Jerúsalem, omnemque domum combussit igni. Et muros Jerúsalem in circúitu destruxit omnis exércitus Chaldæorum, qui erat cum príncipe militum. Réliquam autem pópuli partem quæ remanserat in civitáte, et pérfugas qui transfúgerant ad regem Babylonis, et réliquum vulgus transtulit Nabuzardan princeps militiæ. Et de pauperibus terræ reliquit vinitóres et agrícolas Columnas autem æreas quæ erant in templo Dómini et bases, et mare æreum quod erat in domo Dómini confregérunt Chaldæi; et transtulérunt æs omne in Babylonem. Lectio iij. Actum est verò in an Fno trigésimo séptimo transmigratiónis Joachin regis Juda, mense duodécimo, vigésimâ séptimâ die mensis, sublevavit Evilmerodach rex Babylónis, anno quo regnáre cœperat, caput Jóachin regis Juda de cárcere. Et locútus est ei benignè; et posuit thronum ejus super throz 23 tra; * Quóniam miséricors num regum qui erant cum eo in Babylone. Et mutavit Dóminus est et miserátor. vestes ejus quas habuerat. Sustinéte misericór in carcere, et comedebat diam Dómini, et scitóte panem semper in conspec- quia nullus sperávit in tu ejus cunctis diébus vitæ Dómino, et confúsus est ; Annonam quoque * Quóniam. Jac. 5. Eccli. constituit ei sine intermis- 2. sióne, quæ et dabátur ei sua. à rege per singulos dies ómnibus diebus vitæ suæ, Ad Magníficat, Ant.4.C. Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, vir simplex et rectus ac ti mens Deum, et recédens à malo, et adhuc rétinens innocéntiam ? Job. 2. Oratio, ut infra ad Laudes. DOMINICA IX. rectus, ac timens Deum, R. Patientes eslote et ET Lectio ij. Tibant filii ejus, et faciebant convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres sorores suas, ut coméderent et biberent cum eis. Cùmque in orbem transissent dies convívii mittebat ad eos Job, et sanctificabat illos; consurgensque diliculò offerebat holocausta pro singulis. Dicébat enim : Ne fortè peccaverint filii mei, et benedixerint Deo in córdibus suis. Sic faciébat Job cunctis diébus. . Beátus homo qui corrípitur à Deo : increpationem ergò Dómini ne réprobes; * Quia ipse vúlnerat, et medétur. y. Noli mini, neque fatigeris dum ab eo argueris ; * Quia. Job. 5. Hebr. 12. Lectio ij. Uâdam autem die filii cùm ut assisterent coram Dómino, áffuit inter eos étiam Satan. Cui dixit Dóminus : Unde venis? Qui respondeus, ait : Circuívi et perambulavi Dixitque Dóminus terram eam. vos, confirmáte corda vee- ad eum: Numquid consi derasti servum meum Job, quòd non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus ac timens Deum, et recédens à malo? Cui respondens Satan ait: Numquid Job frustra timet Deum? nonne tu vallasti eum, ac domum ejus, universamque substantiam per circuitum, opéribus manuum ejus benedixisti, et possessio ejus crevit in terra? Sed extende paululùm manum tuam, et tange cuncta quae possidet, nisi in faciem benedíxerit tibi. Dixit ergò Dóminus ad Satan Ecce universa quæ habet in manu tua sunt; tantùm in eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan à fa cie Dómini. : R. Quis ignorat quod ómnia manus Dómini fé cerit ? * Apud ipsum est sapiéntia et fortitudo; ipse habet consilium et intelligéntiam. . Sapiéntia hujus mundi, stultitia est apud Deum. Apud ipsum. Glória. Apud ipsum. Job. 12. 1. Cor. 3. * Satan tentandi vires, nisi permittente Dómino, non habébat, non ait : Dóminus dedit, diabolus ábstulit ; sed, Dóminus dedit, Dóminus ábstulit. Fortasse enim füerat dolendum, si quod Dóminus dedit, hostis abstulisset; at postquam non abstulit, nisi ipse qui dedit, sua recepit, non nostra ábstulit. Si enim ab illo accipimus quibus in hac vita útimur, cur doleámus, quòd, ipso judicante, exigimur, quo lar giente fœnerámur? Nec aliquando injustus est cré→ ditor, qui, dum praefixo reddendi témpore non cons→ tringitur quando vult éxigit quod fœneratur. Ubi et benè subjungitur: Sicut Dómino plácuit, ita factum est. Cùm enim in hac vita ea quæ nólumus, pátimur; necesse est ut ad eum, qui injustum velle nihil potest, stúdia nostra voluntátis inclinémus. tur justa Deo placére scimus; pati autem nulla, nisi quæ Dómino placúerint, possumus: justa sunt cuncta quæ patimur, et valde injustum est, si de justa passióne murmurámus. Sed quia, orátor fortis quomodo assertiónem partis suæ contra adversárium allegávit, audívimus; nunc, quomodo in oratiónis suæ término, júdicem benedicendo laudet, audiamus. Séquitur : Sit nomen Dómini benedictum. Ecce omne, quod rectum sensit, Dómini benedictione conclusit ut hinc adversárius inspiciat, et ad pœnam suam victus erubescat; quia ipse Dómino contumax, étiam in beatitudine cónditus éxtiLit, cui homo hymnum glóriæ étiam percussus dicit. R. Pauperem vitam gérimus; sed Multa bona habébimus, si timuérimus Deum, et recessérimus ab + mus, si confossi tribulatiónibus, humília respondémus. Beátus ígitur Job percussus damno rerum percussus morte filiórum, quia vim dolóris vertit in laudem Conditóris dicens: Dóminus dedit, Dóminus abstulit; sicut Dómino plácuit, ita factum est: sit nomen Domini benedictum; superbum hostem humilitate percussit, crudélem patiéntiâ stravit. R. Magnus es, Dómine, in æternum et in ómnia sæcula regnum tuum ; quóniam * Flagellas et salvas, dedúcis ad ínferos et redúcis. V. Quis non timébit te, Dómine, et magnificábit nomen tuum? Flagellas. Glória. *Flagellas. Tob. 13. Apoc. 15. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 19. N illo témpore; Ut ap omni peccáto, et fecéri- I propinquavit Jesus Je mus benè. . Nonne Deus elégit páuperes in hoc mundo, divites in fide, et hærédes regni quod repromísit diligentibus se? * Multa. Tob. 4. Jac. 2. Lectio vj. Ntuendum verò est quia I hostis noster tot nos já culis pércutit, quot tentatiónibus affligit. Quotidiè namque in acie stamus quotidiè tentatiónum ejus tela excipimus. Sed et nos contra illum jácula mítti rúsalem, videns civitátem, flevit super illam dicens: Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi; nunc autem abscóndita sunt ab óculis tuis. Et ré: liqua. Homilia sancti Gregórii Papæ. Hom. 39. in Evang. Uia eversam jam Jerúsalem nóvimus atque eversióne suá Q |