L IN II. NOCTURNO. Ex libro sancti Ambrósii Episcopi, de Tobía. Lectio iv. Cap. 1. Ecto prophético libro, qui inscribitur Tobías, quamvis plenè vobis virtutes sancti Prophétæ Scriptúra insinuaverit, tamen compendiario mihi sermóne, de ejus méritis recensendis et opéribus apud vos utendum árbitror; ut ea quæ Scriptúra histórico more digessit latiùs, nos strictiùs comprehendamus virtútum ejus génera, velut quodam breviário colligentes. Fuit vir justus, miséricors, hospitális; et hoc virtútum præditus choro, súbiit ærumnam captivitátis, quam ferébat humiliter atque patienter, commúnem magis injúriam quàm privátam dolens; nec sibi virtútum suffragia nihil profuisse deplórans, sed magis eam sibi contumeliam, minórem peccatórum suórum prétio, illatam arbitrátus, méruit edictum ne quis ex filiis captivitátis mórtuum sepultúræ daret. B. Filii sanctórum, p.267. Lectio v. Tille interdicto non A revocabatur magis quàm incitabátur, ne desérere officium pietatis, mortis metu viderétur. Erat enim misericórdiæ prétium mortis pœna. Talis flagitii deprehensus rePars Estiva. us, vix tandem per amícum pótuit direpto património egénus et exul restítui suis. Iterùm in his versabátur officiis; et si quid alimenti foret, peregrínum cum quo cibum súmeret, quærébat. Itaque cùm fessus à sepulturæ revertisset múnere, appósitis sibi edendi subsídiis, misso filio, quærébat consortem convívii. Dum conviva accérsitur, nuntiátis insepulti córporis reliquiis, convíviuin deserébat ; nec putábat pium ut ipse cibum súmeret, cùm in público corpus jacéret exanime. Hoc illi quotidiánum opus, et magnum. R. Pauperem, p. 268. Lectio vj. Cap. 2. TProphéta, dum requiescit juxta paríetem aulæ, cadente de pásserum nido stércore, albúgine cæcitátem incidit; nec conquestus ingémuit, nec dixit: Hæc merces labórum meórum? Fraudári magis se dóluit obsequiorum, quàm oculórum múnere; nec cœcitátem pœnam, sed impedimentum putabat. Commodaverat próximo suo pecuniam quamdam,quam toto vitæ suæ témpore in tanta indigentia non repoposcit. Vix ubi se fessum vidit, et depósitum senectúte, insinuávit fílio, non tam cúpiens commodátum repóscere, quàm sollicitus ne fraudárethæredem. 24 Am sancto fessus officio Quod igitur commodávit quod non accepisti? Ergo, pecuniam, et non fœnerávit, justi servávit officium. Malum est enim fœnus qno quæruntur usurae; sed non illud foenus malum de quo, scriptum est: Fonera próximo tuo in témpore necessitátis illius. R. Magnus es, p. 268. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 18. N illo tempore; Dixit I Jesus ad quosdam qui in se confidébant tauquam justi et aspernabantur cæteros, parábolam istam : Duo homines ascendérunt in templum, ut orárent, unus Pharisæus, et alter Publicánus. Et réliqua. Homilia sancti Augustini Epíscopi. Q sua 2 2. Enarr. 2. in Ps. 31. n. 10. Ui vult fortis esse velut præsúmens de se, et jactans méritą qualiacumque illa sint, érit similis Pharisao illi, qui quod à Deo se dicébat accepisse, superbè tamen jactabat. Gratias, inquit, tibi. Attendite fratres mei, quale genus superbiæ commendet Deus: verè quale potest subintráre justo hómini, quale potest subrépere étiam bonæ spei viro. Grátias tibi, dicébat. Ergò cùm dicébat: Grátias tibi, fatebátur ab illo se accepisse quod habébat. Quid enim habes Grátias tibi ago, dixit: Grátias tibi ago, quia nón sum sicut cæteri homines, raptóres, injusti, adúlteri, sicut et Publicánus iste. Undè ergò superbus? Non quia de bonis suis Deo grátias agebat, sed quia super álterum se de ipsis bonis extollebat. 1 R. Expectémus, p. 269. Lectio viij. Tténdite, fratres; nam AT unde cœperit dícere similitúdinem ipsam Dóminus, Evangelista præmisit. Cùm enim Christus dixisset: Putas véniens Fílius hóminis inveniet fidem in terra; et ne existerent qui. dam hæretici, qui attendentes et putantes quasi lapsum totum muudum (omnes enim hærétici in paucis et in parte sunt) jactárent se, quòd in ipsis remansit quod de toto mundo períerit: ibi statim, ubi ait Dóminus : Putas véniens Filius hóminis invéniet fidem in terra subjécit Evangelista ; Dixit autem et ad quosdam qui sibi justi videbantur, et spernébant cæteros, similitúdinem hanc: Quidam Pharisæus, et Publicanus venérunt in templum orare; et cætera quæ nostis. B.Quitentatiónes, p. 269. Lectio ix. Pebat. Grátias tibi ago, Harisæus ergò ille diSed undè superbus ? Quia spernébat cæteros. Uude Ad Magnificat, Ant. 1. C. Omnis qui se exaltat, hu miliabitur, et qui se humíliat, exaltábitur. Luc. 18. Oratio, ut supra ad. Laudes. Pres probas? In ipsis verbis. fácias esse consortes. Per Quomodo? Pharisæus, in- Dóminum. quit, ille contempsit de longe stantem, cui Deus confidenti propinquabat. Publicanus, inquit, de longinquo stabat; sed Deus ad illum de longinquo non stabat. Quare Deus ab illo 'de longinquo non stabat? Quia alio loco dícitur: Propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. Vidéte si Publicánus iste obtriverat cor, et ibi vidébitis quia propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. Publicánus autem de longinquo stabat, et neque volébat ad cœlum óculos suos leváre, sed percutiébat pectus su um. Túnsio pectoris, obtrítio cordis. Quid dicébat tundens pectus ? Deus propitius esto mihi peccatóri. Et quid sententiæ Dóminus? Amen dico vobis, descendit justificátus de templo Publicanus ille, magis quàm ille Pharisæus. R. Dómine Deus, p. 270. Ad Benedictus, Ant. 1.C. Publicanus à longè stans nolébat nec óculos ad cœlum levare; sed percutié bat pectus suum, dicens: Deus, propitius esto mihi peccatóri. Luc. 18. DE Oratio. Eus, qui omnipoténtiam tuam parcendo máximè et miserando manifestas multiplica super nos misericórdiam tuam, ut ad tua promissa currentes, cœléstium bonorum : FERIA SECUNDA. R. Patientes estóte, p.266. Um verò sol occubuis Ciset, ábilt, et sepelívit eum. Árguebant autem eum omnes próximi ejus dicentes: Jam hujus rei causâ intérfici jussus es R. Beátus homo, Aibat ad opus textrínum quotídiè, et de labóre mánuum suárum victum quem consequi poterat deferebat. Undè factum est, ut hædum caprárum accipiens detulisset domi; cujus cùm vocem balantis vir ejus audisset, dixit: Vidéte ne fortè furtivus sit; reddite eum dominis suis: quia non licet nobis aut édere ex furto áliquid, aut contingere. Ad hæc uxor ejus iráta respondit: Manifestè yaua facta est spes tua et eleemosynæ tuæ modò apparuerunt. Atque his et aliis hujuscémodi verbis exprobrábat et memor ei. Tunc Tobías ingémuit, et cœpit oráre cum lácrymis, dicens: Justus es, Dómine, et ómnia judicia tua justa sunt; et omnes viæ tuæ, misericórdia, véritas et judicium. Et nunc, Dómine esto meî, et ne vindictam sumas de peccatis meis neque reminiscáris delicta mea, vel parentum meórum. Quóniam non obedívimus præceptis tuis, ídeo tráditi sumus in direptionem, et captivitátem, et mortem, et in fábulam, et in impropérium ómnibus natiónibus, in quibus dispersisti nos. C R. Quis ignorat, p. 267. FERIA TERTIA. De libro Tobía. Lectio j. Cap. 4. Um Tobías putaret oratiónem suam exaudíri ut mori potuisset, vocávit ad se Tobiam fílium suum, dixitque ei: Audi, fili mi, verba oris mei, et ea in corde tuo quasi fundamentum cónstrue. Cùm accéperit Deus ánimam meam corpus meum sépeli; et honórem habébis matri tuæ ómnibus diébus vitæ ejus; menor enim esse debes, quæ et quanta perícula passa sit propter te in útero suo. Cùm autem et ipsa compléverit tempus vitæ suæ sepélias eam circa me. Omnibus autem diébus vitæ tuæ, in mente habéto De um; et cave ue aliquando peccáto conséntias et prætermittas præcepta Dómini Dei nostri. . Filii sanctórum, p. 67. Ex Lectio ij. X substantia tua fac eleemosynam, et noli avértere fáciem tuam ab ullo paupere; ita enim fiet ut nec à te avertatur fácies Dómini. Quómodo potueris, ita esto miséricors. Si multum tibi fúerit, abundanter tribue; si exiguum tibi fúerit, étiam exiguum libenter impertiri stude: præmium enim bonum tibi thesaurísas in die necessitatis; quóniam eleemosyna ab omni peccato et à morte liberat, et nou patiétur ánimam ire in tenebras. Fidúcia magna erit coram summo Deo eleemosyna ómnibus faciéntibus eam. Attende tibi, fili mi, ab omni fornicatione; et præfer uxórem tuam, nunquam patiaris crimen scire. Superbiam nunquam in tuo sensu, aut in tuo verbo dominári permittas; in ipsa enim initium sumpsit omnis perditio. . Pauperem, p. 268. Lectio iij. Uicumque tibi áliquid tu aliquando álteri fácias. Panem tuum cum esuriéntibus et egénis cómede, et de vestimentis tuis nudos tege. Panem tuum et vinum tuum super sepultúram justi constitue, et noli ex eo manducáre et bibere cum peccatóribus. Consilium semper à sapiente perquíre. Òmni témpore bénedic Deum; et pete ab eo ut vias tuas dirigat, et ómnia consília tua in ipso permaneant. Indico étiam tibi fili mi, dedisse me decem talenta argenti, dum adhuc infántulus esses, Gabélo • in Rages civitáte Medórum, et chirographum ejus apud me habeo; et ideò perquíre quómodo ad eum pervénias, et recípias ab eo suprà memorátum pondus argenti, et restituas ei chirographum suum. Noli timére mi; pauperem quidem vitam gerimus, sed multa bona habébimus, si timuérimus Deum, et recessérimus ab omni peccáto, et fecerimus benè. fili . Magnus es, p. 268. FERIA QUARTA. De libro Tobíæ. Lectio j. Cap. 5. T Unc egressus Tobías invenit juvenem spléndidum, stantem præcinctum, et quasi parátum ad ambulandum. Et iguórans quòd Angelus |