áliud nisi oratiónibus va

cábis cum ea.

270.

FERIA QUINTA.

De libro Tobiæ. Lectio j. Cap. 7. Ngressi sunt ad Ragué lem et suscepit eós Ráguel cum gaudio. Intueusque Tobíam Ráguel, dixit Annæ uxóri suæ : Quam similis est juvenis iste consobrino meo ! Et cùm hæc dixisset, ait : Undè estis, juvenes fratres nostri? At illi dixérunt: Ex tribu Nephtali sumus, ex captivitate Ninive. Dixitque illis Ráguel Nostis Tobíam frafrem meum? Qui dixérunt : Nóvimus. Cùmque multa bona loquerétur de eo, dixit Angelus ad Raguélem: Tobías de inquo térrogas, pater istíus est. Et misit se Ráguël cum lacrymis osculátus est eum; et plorans supra collum ejus, dixit: Benedictio sit tibi, fili mi, quia boni et optimi viri

filius es.

R. Patientes, p. 266. Lectio ij.

et

Umque hortarétur eos

viris, qui ingressi sunt ad eam; et timére cœpit ne fortè et huic similiter contingeret: et cùm nutáret, et nou daret petenti ullum respousum, dixit ei Angelus: Noli timére dare eam isti, quóniam huic timenti Deum debétur conjux filia tua: proptereà álius non pótuit habere illam. Tunc dixit Raguël : Non dúbito quòd Deus preces et lacrymas meas in conspectu suo admíserit; et credo quóniam ideò fecit vos venire ad me, ut ista conjungerétur cognatióni suæ secundùm legem Móysi: et noli dubium gérere quòd tibi eam tradam. Et apprehendens dexteram filiæ suæ dextræ Tobíæ trádidit, dicens : Deus Abraham, et Deus Isaac et Deus Jacob vobiscum

nunc

sit, et ipse conjungat vos, impleatque benedictiónem suam in vobis. Et acceptâ chartâ, fecerunt conscriptiónem conjugii. Et post hæc epuláti sunt benedicentes Deum.

R. Beátus homo, p. 266. Lectio iij. Cap. 8. Unc Raphaël Angelus apprehendit dæmónium et religávit illud in deserto superioris Ægypti. Tunc hortatus est vír giuem Tobías, dixitque

Dei esset, salutávit eum, et dixit: Unde te habémus, bone júvenis? At ille respondit: Ex filiis Israël. Et Tobías dixit ei: Nosti viam quæ ducit in regiónem Medórum? Cui respondit: Novi; et ómnia itinera ejus frequenter ambulávi, et mansi apud Gabélum fratrem nostrum, qui morátur in Rages civitáte Medórum, quæ pósita est in monte Ecbátanis.

R. Expectémus, p. 269. Lectio ij. Cap. 6. Profectus est, autem autem tus est eum, et mansit prima mansióne juxta flúvium Tigris. Et exivit ut lavaret pedes suos; et ecce piscis immánis exivit ad devorandum eum. Quem expavescens Tobías, clamávit voce maguâ, dicens: Dómine, invádit me. Et dixit ei Angelus: Apprehende branchiam ejus, et trahe eum ad te. Quod cùm fecisset, attraxit eum in siccum, et palpitáre cœpit ante pedes ejus. Tunc dixit ei Angelus Exéntera hunc piscem, et cor ejus, et fel et jecur repóne tibi sunt enim hæc necessária ad medicamenta utiliter. Quod cùm fécisset, assávit carnes ejus, et secum tulérunt in via ; cætera saliérunt, quæ sufficer ent eis quousque pervenirent in Rages civitátem Medórum.

Lectio iij.

T dixit ei Tobías: Ubi vis ut maneámus? Respoudensque Angelus ait : est hic Ráguel nómine; vir propinquus de tribu tua, et hic habet filiam nómine Saram ; sed neque másculum neque fœminam ullam habet áliam præter eam, Tibi debétur omnis substantia ejus, et oportet eam te accípere conjugem : pete debit tibi ergò eam à patre ejus, et

:

Tunc respondit Tobías, et dixit: Audio quia trádita est septem viris, et mórtui sunt; sed et hoc audívi, quia dæmónium occidit illos tímeo ergò ne fortè et mihi hæc eveniant; et cùm sim únicus paréntibus meis, depónam senectutem illórum cum tristitia ad inferos. Tunc Angelus Raphaël dixit ei: Audi me, et ostendam tibi qui sunt, quibus prævalere potest dæmónium; hi namque qui conjugium ita suscipiunt, ut Deum à se et à sua mente excludant, et suæ libidini ita vacent, sicut equus et mulus quibus non est intellectus, habet potestátem dæmónium super eos; tu autem cùm accéperis eam, ingressus cubículum per tres dies cóntinens esto ab ea, et nihi

áliud nisi oratiónibus va

cábis cum ea.

tuam. Quo audito verbo Raguel expávit, sciens

270.

I

FERIA QUINTA.

De libro Tobiæ.

lem,

Lectio j. Cap. 7. Ngressi sunt ad Ragué et suscepit eós Ráguel cum gaudio. Intueusque Tobiam Raguël, dixit Annæ uxóri suæ: Quàm similis est juvenis iste consobrino meo ! Et cùm hæc dixisset, ait : Undè estis, juvenes fra

tres nostri? At illi dixérunt: Ex tribu Nephtali sumus, ex captivitáte Nínive. Dixitque illis Ráguel: Nostis Tobíam frairem meum? Qui dixérunt: Nóvimus. Cùmque multa bona loquerétur de eo, dixit Angelus ad Raguélem: Tobías de quo térrogas, pater istíus est. Et misit se Ráguël cum lacrymis osculátus est eum; et plorans supra collum ejus, dixit: Benedictio sit tibi, fili mi quia boni et óptimi viri filius es.

R. Patientes, p. 266.
Lectio ij.

in

et

viris, qui ingressi sunt ad eam; et timére cœpit ne fortè et huic similiter contingeret: et cùm nutáret, et non daret petenti ullum respousum, dixit ei Angelus: Noli timére dare eam isti, quóniam huic timenti Deum debétur conjux filia tua proptereà álius non pótuit habere illam. Tunc dixit Ráguël : Non dúbito quòd Deus preces et lacrymas meas in conspectu suo admiserit; et credo quóniam ideò fecit vos venire ad me, ut ista coujungerétur cognatióni suæ secundùm legem Móysi: et noli dubium gérere quòd tibi eam tradam. Et apprehendens dexteram filiæ suæ dextræ Tobíæ trádidit, dicens : Deus Abraham, et Deus Isaac

,

nunc

et Deus Jacob vobiscum sit, et ipse conjungat vos, impleatque benedictiónem suam in vobis. Et acceptâ chartâ, fecérunt conscriptiónem conjugii. Et post hæc epulati sunt benedicentes Deum.

R. Beátus homo, p. 266. Lectio iij. Cap. 8. Unc Raphaël Angelus apprehendit dæmóni um et religávit illud in deserto superioris Ægypti. Tunc hortatus est vír giuem Tobías, dixitque

ei: Sara, exurge, et deprecémur Deum hodiè, et cras, et secundum cras, quia his tribus nóctibus Deo júngimur; tértiâ autem transactâ nocte in nostro érimus conjugio: filii quippe sanclórum sumus et non possumus ita conjungi sicut 'gentes quæ ignorant Deum. Surgentés autem, páriter ins. tanter orábant ambo simul, ut sanitas darétur eis. Dixitque Tobías: Dómine Deus patrum nostròrum, benedícant te cœli et terræ, máreque, et fontes, et flumina, et omnes creaturæ tuæ quæ in eis sunt: tu fecisti Adam de limo terræ, dedistique ei adjutórium Evam; et nunc, Dómine, tu scis quia non luxúria causâ accípio sororem meam conjugem sed sola posteritátis dilectione, in qua benedicátur nomen tuum in sæcula sæculórum. Dixit quoque Sara': Miserére nobis, Dómine, miserére nobis, et consenescámus ambo páriter sani.

R. Quis ignorat, p. 267.
FERIA SEXTA.
De libro Tobiæ.
Lectio j. Cap. 9.
Unc vocávit Tobias
Angelum ad se, quem

T

quidem hominem existimabat, dixitque ei: Azaria frater, pelo ut aus

cultes verba mea. Si meipsum tradam tibi servum non ero condignus providéntiæ tuæ: tamen obsecro te, ut assúmas tibi animália sive servitia, et vadas ad Gabélum in Rages civitátem Medórum ; reddasque ei chirographum suum, et recípias ab eo pecuniam, et roges eum venire ad nuptias meas; scis enim ipse, quóniam númerat pater meus dies, et si tardavero una die plus, contristátur ánima ejus. Et certè vides quomodo adjurávit me Ráguël, cujus adjuramentum spernere non possum. Tunc Raphaël assúmens quátuor ex servis Raguéfis, et duos camélos, in Rages civitátem Medórum perrexit, et invéniens Gabélum, réddidit ei chirógraphum suum, et recépit ab eo omnem pecúniam: indicavitque ei de Tobía fílio Tobiæ, ómnia quæ gesta sunt; fecitque eum secum venire ad núptias.

R. Filii sanctórum, p. 267.

Cum

et Anna uxor ejus cum eo; et cœperunt ambo simul flere, eò quòd die statúto mínimè reverterétur filius eórum ad eos. Flebat igitur mater ejus irremediabílibus lacrymis atque dicébat: Heu, heu me fili mi, ut quid te mísimus peregrinári, lumen oculórum nostrorum, báculum senectutis nostræ solátium vitæ nostræ, spem posteritátis nostræ ? óinnia simul in te uno habentes, te non debuimus dimittere à nobis. Cui dicébat Tobías: Tace, et noli, turbári; sanus est filius noster, satis fidélis est vir ille cum quo misi

mus eum.

. Pauperem, p. 268. Lectio iij. Cap. 11. Nna autem sedébat seA cùs viam quotidiè in supercilio montis,, undè respícere poterat de longinquo. Et dum ex eodem loco specularétur, adventum ejus, vidit à longè ; et illicò agnóvit venientem filium suum; currensque nuntiávit viro suo, dicens: Ecce venit filius tuus. Dixitque Raphaël ad Tobiam: At ubi introieris domum tuam statim adóra Dóminum Deum tuum; et grátias agens ei, accéde ad patrem tuum, et osculáre eum ; statinque lini super óculos ejus ex felle isto piscis quod portas tecum; scias enim quóniam mox aperientur

óculi ejus, et vidébit pater tuus lumen coli, et in aspectu -tuo gaudébit. Tunc præcucurrit canis qui simul fuerat in via, et quasi nuntius advéniens blandimento suæ caudæ gaudébat. Et consurgens cæcus pater ejus, cœpit offendens pédibus cúrrere; et datâ manu púero, occurrit óbviam filio suo; et suscipiens osculátus est eum cum uxore sua, et cœpérant ambo flere præ gaudio. Cùmque adorassent Deum, et gratias egissent, consederunt. Tunc sumens Tobías de felle piscis, linívit óculos patris sui et sustinuit quasi dimídiam ferè horam ; et cœpit albúgo ex óculis ejus, quasi membrána ovi, égredi quam apprehendens Tobias traxit ab óculis ejus; statimque visum recépit. Et glorificábant Deum.

:

R. Magnus es, p. 268.