-67.

E

Lectio ij.

X substantia tua fac eleemosynam, et noli avértere fáciem tuam ab ullo paupere; ita enim fiet ut nec à te avertatur fácies Dómini. Quómodo potúeris, ita esto miséricors. Si multum tibi fúerit, abundanter tribue; si exiguum tibi fúerit, étiam exiguum libenter impertiri stude: præmium enim bonum tibi thesaurísas in die necessitatis; quóniam eleemosyna ab omni peccato et à morte liberat, et non patiétur ánimam ire in tenebras. Fidúcia magna erit coram summo Deo eleemosyna ómnibus faciéntibus eam. Attende tibi, fili mi, ab omni fornicatione; et præter uxórem tuam, nunquam patiaris crimen scire. Superbiam nunquam in tuo sensu, aut in tuo verbo dominári permittas; in ipsa enim initium sumpsit omnis perdítio.

. Pauperem, p. 268. Lectio iij. Uicumque tibi áliquid

tim ei mercédem restitue, et merces mercenárii tui apud te omninò non remáneat. Quod ab álio óderis fieri tibi, vide ne

dos tege. Panem tuum et vinum tuum super sepultúram justi constítue, et noli ex eo manducáre et bibere cum peccatóribus. Consilium semper à sapiente perquíre. Omni témpore bénedic Deum ; et pete ab eo ut vias tuas dirigat, et ómnia consília tua in ipso permáneant. Indico étiam tibi fili mi, dedisse me decem talenta argenti, dum adhuc infántulus esses Gabélo in Rages civitáte Medórum, et chirographum ejus apud me habeo; et ideò perquire quómodo ad eum pervénias, et recípias ab eo suprà memorátum pondus argenti, et restituas ei chirographum suum. Noli timére, fili mi; pauperem quidem vitam gėrimus, sed multa bona habébimus, si timuérimus Deum, et recessérimus ab omni peccáto, et fecérimus benè.

. Magnus es, p. 268. FERIA QUARTA.

De libro Tobíæ. Lectio j. Cap. 5. Unc egressus bías invenit juvenem spléndidum, stautem præcinctum, et quasi parátum ad ambulandum. Et iguórans quòd Angelus

mus, bone juvenis? At

ille respondit: Ex filiis

P. Qui tentatiónes, p.

Lectio iij.

Nosti viam quæ ducit in regiónem Medórum? Cui respondit: Novi; et ómnia itinera ejus frequenter ambulávi, et mansi apud Gabélum fratrem nostrum, qui morátur in Rages civitáte Medórum, quæ pósita est in monte Ecbátanis.

Po

R. Expectémus, p. 269. Lectio ij. Cap. 6. Rofectus est autem Tobias, et canis secútus est eum et mansit prima mansióne juxta flúvium Tigris. Et exívit ut lavaret pedes suos; et ecce piscis immanis exívit ad devorandum eum. Quem expavescens Tobías, clamávit voce maguâ, dicens Dómine invádit me. Et dixit ei Angelus: Apprehende branchiam ejus, et trahe eum ad te. Quod cùm fecisset, attraxit eum in siccum, et palpitáre cœpit ante pedes ejus. Tunc dixit ei Angelus : Exéntera hunc piscem, et cor ejus, et fel et jecur repóne tibi sunt enim hæc necessária ad medicamenta utiliter. Quod cùm fécisset, assávit carnes ejus, et secum tulérunt in via ; cætera saliérunt, quæ sufficer ent eis " quousque pervenirent in Rages civitát em Medórum.

vis ut maneámus? Respoudensque Angelus ait : est hic Ráguël nómine; vir propinquus de tribu tua, et hic habet filiam nómine Saram ; sed neque másculum' " neque fœminam ullam habet áliam præter eam, Tibi debétur omnis substantia ejus, et oportet eam te accipere conjugem pete ergò eam à patre ejus, et dabit tibi eam in uxorem. Tunc respondit Tobías, et dixit: Audio quia trádita est septem viris, et mórtui sunt; sed et hoc audivi, quia dæmónium occidit illos: timeo ergò ne fortè et mihi hæc evéniant; et cùm sim únicus paréntibus meis depónam senectutem illórum cum tristitia ad inferos. Tunc Angelus Raphaël dixit ei: Audi me, et ostendam tibi qui sunt, quibus prævalere potest dæmónium: hi namque qui conjugium ita suscipiunt, ut Deum à se et à sua mente excludant, et suæ libidini ita vacent, sicut equus et mulus quibus non est intellectus, habet potestátem dæmónium super eos; tu autem cùm accéperis eam, ingressus cubículum per tres dies cóntinens esto ab ea, et nihi

áliud nisi oratiónibus vacábis cum ea.

270.

FERIA QUINTA.
De libro Tobiæ.

Lectio j. Cap. 7. Ngressi sunt ad Ragué lem, et suscepit eós Ráguel cum gaudio. Intueusque Tobíam Raguël, dixit Annæ uxóri suæ : Quàm similis est juvenis iste consobrino meo ! Et cùm hæc dixisset, ait : Undè estis, juvenes fra

tres nostri? At illi dixé

runt: Ex tribu Nephtali sumus, ex captivitate Nínive. Dixitque illis Ráguel Nostis Tobiam fratrem meum? Qui dixérunt: Nóvimus. Cùmque multa bona loquerétur de eo, dixit Angelus ad Raguélem: Tobías de quo intérrogas, pater istíus est. Et misit se Ráguël cum lacrymis osculátus est eum; et plorans supra collum ejus, dixit: Benedictio sit tibi, fili mi ? quia boni et optimi viri filius es.

R. Patientes, p. 266.

et

Lectio ij. Cumque hortarétur eos

discumbere ad prándium, Tobías dixit: Hic ego hodiè non manducábo, neque bibam, nisi priùs petitionem meam confirmes, et promittas mihi dare Saram filiam

viris, qui ingressi sunt ad eam; et timére cœpit ne fortè et huic similiter contingeret: et cùm nutáret, et non daret petenti ullum respousum, dixit ei Angelus: Noli timére dare menti Deum debétur coneam isti, quóniam huic tijux fília tua: proptereà álius non pótuit habére illam. Tunc dixit Ráguel : Non dúbito quòd Deus preces et lacrymas meas in conspectu suo admíserit

nunc

ideò fecit vos venire ad ; et credo quóniam me, ut ista coujungerétur cognatióni suæ secundùm noli dubium gérere_quòd legem Móysi: et tibi eam tradam. Et apprehendens déxteram fília suæ, dextræ Tobíæ trádidit, dicens: Deus Abraham, et Deus Isaac,

et Deus Jacob vobiscum sit, et ipse conjungat vos, impleatque benedictiónem suam in vobis. Et acceptâ chartâ, fecérunt conscriptiónem conjugii. Et post hæc epuláti sunt benedicentes Deum.

R. Beátus homo, p. 266. Lectio iij. Cap. 8. Unc Raphaël Angelus Tune

um, et religávit illud in deserto superioris Ægypti. Tunc hortatus est virs giuem Tobías, dixitque

ei: Sara, exurge, et deprecémur Deum hodiè, et cras, et secundum cras, quia his tribus nóctibus Deo júngimur; tértiâ autem transactâ nocte in nostro érimus conjugio: filii quippe sanctórum sumus, et non possumus ita conjungi sicut 'gentes quæ ignorant Deum. Surgentes autem, páriter ins tanter orábant ambo si mul, ut sánitas darétur eis. Dixitque Tobías: Dómine Deus patrum nostrorum, benedícant te cœli et terræ, máreque, et fontes, et flúmina, et omnes creatúræ tuæ quæ in eis sunt: tu fecisti Adam de limo terræ, dedistique ei adjutórium Evam; et nunc, Dómine, tu scis quia non luxúria causâ accípio sororem meam conjugem sed sola posteritátis dilectióne, in qua benedicátur nomen tuum in sæcula sæculorum. Dixit quoque Sara: Miserére nobis, Domine, miserére nobis, et consenescámus ambo páriter sani.

R. Quis iguórat, p. 267.
FERIA SEXTA.
De libro Tobiæ.
Lectio j. Cap. 9.
Unc vocávit Tobias
Angelum ad se, quem

TAngelum

quidem hominem existimabat, dixitque ei: Azaria frater, peto ut aus

cultes verba mea. Si meipsum tradam tibi servum, non ero condignus providéntiæ tuæ: tamen obsecro te, ut assúmas tibi animália sive servítia, et vadas ad Gabélum in Rages civitátem Medórum ; reddasque ei chirographum suum, et recípias ab eo pecuniam, et roges eum venire ad nuptias meas; scis enim ipse, quóniam númerat pater meus dies, et si tardávero unâ die plus, contristátur ánima ejus. Et certè vides quomodo adjurávit me Ráguël, cujus adjuramentum spérnere non possum. Tunc Raphaël assúmens quátuor ex servis Raguéfis, et duos camélos, in Rages civitátem Medórum perrexit, et invéniens Gabélum, réddidit ei chirógraphum suum, et recépit ab eo omnem pecúniam: indicavitque ei de Tobía fílio Tobiæ, ómnia quæ gesta sunt; fecitque eum secum venire ad núptias.

R. Filii sanctórum, p. 267.

Lectio ij. Cap. 10. CFobias causa nuptiá

Um verò moras fáceret

rum sollicitus erat pater ejus Tobias, dicens : Putas quare morátur filius meus, aut quare detentus est ibi'? Pulasne Gabélus

mórtuus est, et nemo reddet illi pecuniam? Cœpit autem contristari nimis ipse,