omni témpore in veritáte, et in tota virtúte sua. Nunc ergò, filii, audíte me, et nolite manére hic; sed quâcumque die sepeliéritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exiétis hinc: vídeo enim quia iniquitas ejus finem dabit ei. Factum est autem post óbitum matris suæ, Tobías abscessit ex Ninive: viditque quintam generatiónem, fílios filió rum suórum. Et complétis annis nonaginta novem in timore Dómini, cum gaudio sepeliérunt eum. Omnis autem cognátio ejus et omnis generátio ejus in bona vita, et in saucta conversatióne permansit; ita ut accepti essent tam Deo quàm hominibus, et cunctis habitántibus in terra. Ad Magnificat, Ant. 2. B. Venit Assur in multitúdine fortitúdinis suæ; Dóminus autem omnipotens trádidit eum in manus fominæ, et confódit eum. Judith. 16. nis, ex lapidibus quadrátis et sectis: fecit muros ejus in latitudinem cubitórum septuaginta, et in altitúdinem cubitórum triginta; turres verò ejus pósuit in altitúdinem cubitórum centum. Per quadrum verò eárum latus utrumque vicenórum pedum spátio tendebátur ; posuitque portas ejus in altitúdinem turrium; et gloriabátur quasi potens in potentia exércitûs sui, et in glória quadrigarum suárum. Anno igitur duodécimo regni sui, Nabuchodonosor rex Assyriórum, qui regná➡ bat in Ninive civitate magna, pugnavit contra Arphaxad, et obtinuit eum. . Patientes, p. 266. Lectio ij. Cap. 2. A Nno tertio décimo Na et buchodonosor regis, vigésimâ et secundà die meusis primi, factum est verbum in domo Nabuchodóuosor regis Assyriórum, ut defenderet se. Vocavitque omnes majóres natu, omnesque duces et bellatóres suos habuit cum eis mystérium consilii sui; dixitque cogitatiónem suam in eo esse, ut omnem terram suo subjugáret império. Quod dictum cùm placuisset ómnibus, vocávit Nabuchodónosor rex Holofernem príncipem militiæ suæ et dixit ei Egrédere adversus omne regnum Occidentis et contra eos præcipuè, qui contemp , tusque est Eliu filius Bárachel Buzítes, de cognatióne Ram: irátus est autem adversùm Job eò quòd justum se esse diceret coram Deo. Porrò ad versùm amicos ejus indignátus est, eò quòd non invenissent responsiónem rationabilem; sed tantúm modo condemnassent Job. Igitur Eliu expectávit Job loquentem, eò quòd senióres essent qui loquebantur. Cùm autem vidisset quòd tres respondére non potuissent, iratus est vehe menter. R. Filii sanctorum, p. 267. Lectio ij. Cap. 36. Ddens quoque Eliu , A hæc locutus est: Sustine me paululum, et indicábo tibi; adhuc enim habeo quod pro Deo loquar. Répetam sciéntiam meam à princípio, et ope ratórem meum probabo justum. Verè enim absque mendácio sermónes mei, et perfecta sciéntia probabitur tibi. Deus potentes non abjicit, cùm et ipse sit potens, sed non salvat impios, et judicium paupéribus tribuit: non auferet à justo óculos suos, reges in sólio cóllocat in perpétuum, et illi erigun tur. et . Pauperem, p. 268. Lectio iij. Cap. 38. Respondens autem Dó Job de turbine, dixit: Quis est iste involvens sententias sermónibus imperitis? Accinge sicut vir lumbos tuos : interrogábo te, et responde mihi. Übi eras quando ponébam fundamenta terræ ? Indica mihi; si habes intelligentiam. Quis posuit mensuras ejus, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam? Super quo bases illíus solidátæ sunt? aut quis demísit lápidem angulárem ejus; cùm me laudárent simul astra matutina, et jubilárent omnes filii Dei? Quis conclúsit óstiis mare, quando erumpébat quasi de vulva procédens: cùm pónerem nubem yestimentum ejus, et caligine illud quasi pannis infantiæ ob volverem? Cir cúmdedi illud terminis meis, et posui vectem, et ostia; et dixi: Usque hus vénies, et non procédes ampliùs, et hîc confringes tumentes fluctus tuos. R. Magnus es, p. 268. SABBATO. De libro Job. Lectio j. Cap. 42. Espondens Job Dómino, dixit: Scio quia ómnia potes, et nulla te latet cogitatio. Quis est iste qui celat consilium absque scientia? Ideò insipienter locútus sum, et quæ ultra modum excéde→ rent sciéntiam meam. Au di, et ego loquar: interrogabo te, et responde mihi. Audítu auris audivi te, nunc autem óculus me→ us videt te. Idcircò ipse me reprehendo, et ago pœniténtiam in favilla et ci nere. Po : Lectio ij. Ostquam autem locútus est Dóminus verba hæc ad Job, dixit ad Eliphaz Themanítem Irátus est furor meus in te, et in du os amicos tuos, quóniam non estis locúti coram me rectum, sicut servus meus Job sumite ergò vobis septem tauros, et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis: Job autem servus meus orábít pro vobis; fáciem ejus suscipiam, ut non vobis imputétur stultitia ; neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus meus Job. Abierunt ergò Eliphaz Themanites et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locútus fuerat Dóminus ad eos; et suscepit Dóminus fáciem Job. Dóminus quoque conversus est ad pœnitentiam Job, cùm oraret ille pro amicis suis. Et áddidit Dóminus ómnia quæcumque fuerant Job, duplícia. V Lectio iij. et caput, et consoláti sunt eum super omni malo quod intulerat Dóminus super eum; et dederunt ei unusquisque ovem unam, et inaurem auream unam. Dóminus autem benedixit novissimis Job magisquàm princípio ejus: et facta sunt ei quatuordecim millia óvium, et sex millia camelórum, et mille juga boum, et mille asinæ. Et fuérunt ei septem filii, et tres filiæ. Vixit autem Job post hæc centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiórum suórum usque ad quartam generatiónem ; et mortuus est senes et plenus diérum. Ad Magnificat, Ant.3.A.. Cùm Tobías ab infantia semper Deum timúerit, non est contristátus contra Deum, quòd plaga cæcitá tis evenerit ei; sed immóbilis in Dei timóre permansit, agens grátias Deo ómnibus diébus vitæ suæ. Tob. 2. Oratio, ut infra ad Laudes. Enerunt autem ad eum omnes fratres sui, et universæ soróres suæ cuncti qui nóverant, eum priùs, et comederunt cum eo panem in domo ejus; la et movérunt super eum DOMINICA X. IN I. NOCTURNO. Lectio j. Cap. 1. Obías ex tribu et civitáte Néphtali, quæ est in superióribus Gali supra Naasson, post viam qua ducit ad Occi omnes éderent ex cibis gentílium, iste custodivit animam suam et nunquam contaminátus est in escis eórum. Et quoniam memor fuit Dómini in toto corde suo, dedit illi Deus grátiam in conspectu Salmá nasar regis; et dedit illi potestatem quocumque vellet ire, habens libertatem quæcumque fácere voluis set. dentem, in sinistro habens civitátem Sephet, cùm captus esset in diébus Salmánasar regis Assyriórum, in captivitáte tamen pósitus, viam veritátis non deséruit; ita ut ómnia quæ habére poterat, quotidiè concaptívis frátribus, qui erant ex ejus génere, impertiret. Cùmque esset junior ómnibus in tribu Néphtali, nihil tamen pueríle gessit in ópere. Dénique cùm irent omnes ad vítulos áureos quos Jeróboam fécerat rex Israël, hic solus fugiébat consortia ómnium; sed pergébat in Jerúsalem ad templum Dómini, et ibi adorábat Dó minum Deum Israël, ómnia primitiva sua et décimas suas fidéliter ófferens; ita ut in tértio anno prose lytis et advenis ministráret omnem decimatiónem. Hæc et his simília secun R. Beátus homo, p. 266. dùm legem Dei puérulus observabat. . Patientes, p. 266. Lectio ij. Um verò factus esset Civir, accépit uxórem Annam de tribu sua; genuitque ex ea filium, nomen suum imponens ei, quem ab infantia timére Deum dócuit, et abstinére ab omni peccato. Igitur cùm per captivitátem de venisset cum uxore sua et filio in civitátem Níniven cum omni tribu sua: cùm Lectio iij. Ergebat ergò ad omnes qui erant in captivitáte, et monita salútis dabat eis. Cùm autem venisset in Rages civitátem Medórum, et ex his quibus honorátus fúerat à rege, habuisset decem talenta argenti; et ris sui Gabélum egentem cùm in multa turba génevidéret, qui erat ex tribu ejus, sub chirographo dedit illi memorátum pondus argenti. Post multùm verò témporis, mórtuo Salmánasar rege, cùm regnáret Sennacherib filius ejus pro eo, et filios Israël exósos habéret in conspectu suo Tobías quotidiè pergébat per omnem cognationem suam, et consolabátur eos, dividebatque unicuique prout poterat, de facultatibus suis; esurientes alebat, nudisque vestimenta præbebat, et mortuis atque occisis sepultúram sollicitus exhibébat. . Quis ignorat, p. 267. L IN II. NOCTURNO. Ex libro sancti Ambrósii Episcopi, de Tobía. Lectio iv. Cap. 1. Ecto prophético libro, qui inscribitur Tobías, quamvis plenè vobis virtútes sancti Prophétæ Scriptúra insinuaverit, tamen compendiario mihi sermóne, de ejus méritis recensendis et opéribus, apud vos utendum árbitror; ut ea quæ Scriptúra histórico more digessit latiùs, nos strictiùs comprehendámus virtútum ejus génera, velut quodam breviario colligentes. Fuit vir justus, miséricors, hospitális; et hoc virtútum præditus choro, súbiit ærumnam captivitátis, quam ferébat humiliter atque patienter, commúnem magis injúriam quàm privátam dolens; nec sibi virtútum suffragia nihil profuisse deplórans, sed magis eam sibi contuméliam, minórem peccatórum suórum prétio, illatam arbitrátus, méruit edictum, ne quis ex filiis captivitátis mórtuum sepultúræ daret. B. Filii sanctórum, p.267. Lectio v. Tille interdicto non A revocabatur magis quàm incitabátur, ne desérere officium pietatis, mortis metu viderétur. Erat enim misericórdiæ prétium mortis pœna. Talis flagitii deprehensus rePars Estiva. us, vix tandem per amícum pótuit direpto património egénus et exul restítui suis. Iterùm in his versabátur officiis; et si quid alimenti foret, peregrínum cum quo cibum súmeret, quærebat. Itaque cùm fessus à sepultúræ revertisset múnere, appósitis sibi edendi subsídiis, misso filio, quærébat consortem convivii. Dum conviva accérsitur, nuntiátis insepulti córporis reliquiis, convívium deserébat ; nec putábat pium ut ipse cibum súmeret, cùm in público corpus jacéret exánime. Hoc illi quotidianum opus, et magnum. R. Pauperem, p. 268. Lectio vj. Cap. 2. TProphéta, dum requiescit juxta paríetem aulæ, cadente de pásserum nido stércore, albúgine cæcitátem incidit; nec conquestus ingémuit, nec dixit: Hæc merces labórum meórum? Fraudári magis se dóluit obsequiorum, quàm oculórum munere ; nec cœcitátem pœnam, sed impedimentum putabat. Commodáverat próximo suo pecuniam quamdam,quam toto vitæ suæ témpore in tanta indigentia non repoposcit. Vix ubi se fessum vidit, et depósitum senectúte, insinuávit filio, non tam cúpiens commodátum repóscere, quàm sollicitus ne fraudárethæredem. 24 Am sancto fessus officio |