Quod igitur commodávit quod non accepisti? Ergo, pecuniam, et non fœnerávit, justi servavit officium. Malum est enim fœnus qno quæruntur usuræ; sed non illud foenus malum de quo. scriptum est: Fonera próximo tuo in témpore necessitátis illíus. R. Magnus es, p. 268. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 18. N illo tempore; Dixit Jesus ad quosdam qui in se confidébant tauquam justi et aspernabantur cæteros, parábolam istam: Duo homines ascendérunt in templum, ut orárent, unus Pharisæus, et alter Publicanus. Et réliqua. Homilia sancti Augustini Epíscopi. Q sua 2 Enarr. 2. in Ps. 31. n. 10. Ui vult fortis esse velut præsúmens de se, et jactans méritą qualiacumque illa sint, erit similis Pharisæo illi, qui quod à Deo se dicébat accepisse, superbè tamen jactabat. Gratias, inquit, tibi. Attendite fratres mei, quale genus superbiæ commendet Deus verè quale potest subintráre justo hómini, quale potest subrépere étiam bonæ spei viro. Grátias tibi, dicébat. Ergò cùm dicé 2 bat. Grátias tibi, fatebá tur ab illo se accepisse quod habébat. Quid enim habes Grátias tibi ago, dixit: Grálias tibi ago, quia nón sum sicut cæteri homines, raptóres, injusti, adúlteri, sicut et Publicánus iste. Undè ergò superbus? Non. quia de bonis suis Deo grátias agebat, sed quia super alterum se de ipsis bonis extollébat. A R. Expectémus, p. 269. Lectio viij. Tténdite, fratres; nam unde cœperit dícere similitúdinem ipsam Dóminus, Evangelista præmisit. Cùm enim Christus dixisset: Putas véniens Fílius hóminis invéniet fidem in terra; et ne existerent quidam hæretici, qui attendentes et putantes quasi lapsum totum mundum, (omnes enim hærétici in paucis et in parte sunt) jactárent se, quòd in ipsis remansit quod de toto mundo perierit: ibi statim, ubi ait Dóminus: Putas véniens Filius hóminis invéniet fidem in terra subjécit Evangelista: Dixit autem et ad quosdam qui sibi justi videbantur, spernébant cæteros, similitúdinem hanc: Quidam Pharisaus, et Publicanus venérunt in templum orare; et cætera quæ nostis. B.Quitentatiónes, p. 269. Lectio ix. et Prébat. Gratias tibinge- Sed undè superbus? Quia fácias esse consortes. Per Dóminum. probas? In ipsis verbis. Quomodo? Pharisæus, inquit, ille contempsit de Tonge stantem, cui Deus confidenti propinquabat. Publicanus, inquit, de longinquo stabat; sed Deus ad illum de longinquo non stabat. Quare Deus ab illo de longinquo non stabat? Quia alio loco dícitur: Propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. Vidéte si Publicánus iste obtriverat cor et ibi vidébitis quia propè est Dóminus his qui obtrivérunt cor. Publicanus autem de longinquo stabat, et neque volébat ad cœlum óculos suos leváre, sed percutiébat pectus su um. Túnsio péctoris, obtritio cordis. Quid dicébat tundens pectus ? Deus propitius esto mihi pecca tóri. Et quid sententiæ Dóminus? Amen dico vobis, descendit justificátus de templo Publicanus ille, magis quàm ille Pharisæus. Ad Magnificat, Ant. 1. C. Omnis qui se exaltat, hu miliabitur, et qui se humíliat, exaltábitur. Luc. 18. Oratio, ut suprà ad Laudes. B. Dómine Deus, p. 270. Ad Benedictus, Ant. 1.C. Publicanus à longè stans nolébat nec óculos ad cœlum leváre; sed percutié bat pectus suum, dicens: Deus, propitius esto mihi peccatóri. Luc. 18. DE FERIA SECUNDA. De libro Tobía. Lectio j. Cap. 2. Ost hæc cùm esset dies festus Dómiui, et facesset prandium bonum in domo Tobia dixit filio suo: Vade, et adduc aliquos de tribui nos tra, timentes Deum, ut epulentur nobiscum. Cumque abiisset, reversus nuntiavit ei unum ex filiis Israël jugulatum jacére in plátea. Statimque exiliens de accubitu suo,relinquens práudium, jejunus pervénit ad corpus; tollensque illud portávit ad domum suam occultè, ut, dum sol occubuisset, cautè sepelíret eum. Cùmque occultasset corpus, manducávit panem cum luctu et tremó re, mémorans illum sermónem, quem dixit Dóminus per Amos prophé→ tam Dies festi vestri con vertentur in lamentatió nem et luctum. Oratio. Eus, qui omnipoténtiam tuam parcendo máximè et miserando manifestas multiplica super nos misericórdiam tuam, ut ad tua promissa currentes, cœlestium bonórum : R. Patientes estóte, p.266. Um verò sol occubuis Ciset, abiit, et sepelivit eum. Arguebant autem eum omnes próximi ejus dicentes: Jam hujus rei causå intérfici jussus es ei. Tunc Tobías ingémuit, Beátus homo,p. 266. Lectio vij. Cap. 2. et 3. Nna verò uxor ejus Aibat ad opus textrínum quotídiè, et de labóre mánuum suárum victum, quem consequi poterat, deferébat. Undè factum est, ut hædum caprárum accipiens detulisset domi; cujus cùm vocem balantis vir ejus audisset, dixit: Vidéte ne fortè furtivus sit; réddite eum dominis suis: quia non licet nobis aut édere ex furto áliquid, aut contingere. Ad hæc uxor ejus iráta respondit: Manifestè vana facta est spes tua et eleemosynæ tuæ modò apparuerunt. Atque his et aliis hujuscemodi verbis exprobrábat Crat B. Quis ignorat, p. 267. FERIA TERTIA. De libro Tobía. Lectio j. Cap. 4. Um Tobías putaret oratiónem suam exaudíri ut mori potuisset, vocávit ad se Tobíam fílium suum, dixitque ei: Audi, fili mi, verba oris mei, et ea in corde tuo, quasi fundamentum cónstrue. Cùm accéperit Deus ánimam meam corpus meum sépeli; et honórem habébis matri tuæ ómnibus diébus vitæ ejus; menor enim esse debes, quæ et quanta perícula passa sit propter te in útero suo. Cùm autem et ipsa compléverit tempus vitæ suæ sepélias eam circa me. Omnibus autem diébus vitæ tuæ, in mente habéto De um; et cave ne aliquando tu aliquando álteri fácias. peccáto conséntias et prætermittas præcepta Dómini Dei nostri. . Filii sanctórum, p. 67. Lectio ij. Panem tuum cum esuriéntibus et egénis cómede et de vestimentis tuis nudos tege. Panem tuum et vinum tuum super sepultúram justi constitue et X substantia tua fac noli ex eo manducare et E eleemosynam, et noli bibere cum peccatoribus. avértere faciem tuam ab ullo paupere; ita enini fiet ut nec à te avertatur fácies Dómini. Quómodo potúeris, ita esto miséricors. Si multum tibi fúerit, abundanter tribue; si exiguum tibi fúerit, étiam exiguum libenter impertiri stude: præmium enim bonum tibi thesaurísas in die necessitatis; quóniam eleemosyna ab omni peccato et à morte liberat, et non patiétur ánimam ire in tenebras. Fidúcia magna erit coram summo Deo eleemosyna ómnibus faciéntibus eam. Attende tibi, fili mi, ab omni fornicatione; et præter uxórem tuam, nunquam patiáris crimen scire. Supérbiam nunquam in tuo sensu, aut in tuo verbo dominári permittas; in ipsa enim initium sumpsit omnis perdítio. B. Pauperem, p. 268. Lectio iij. Uicumque tibi áliquid sta tim ei mercédem restitue, et merces mercenárii tui apud te omninò non remáneat. Quod ab álio óderis fieri tibi, vide ne Consilium semper à sapiente perquíre. Omni témpore bénedic Deum; et pete ab eo ut vias tuas dirigat, et ómnia consília tua in ipso permaneant. Indico étiam tibi fili mi, dedisse me decem talenta argenti, dum adhuc infántulus esses, Gabélo in Rages civitáte Medórum, et chirographum ejus apud me hábeo; et ideò perquíre quómodo ad eum pervénias, et recípias ab eo suprà memorátum pondus argenti, et restituas ei chirographum suum. Noli timére fili mi; pauperem quidem vitam gérimus, sed multa bona habébimus, si timuérimus Deum, et recessérimus ab omni peccáto, et fecerimus benè. To . Magnus es, p. 268. FERIA QUARTA. De libro Tobíæ. Lectio j. Cap. 5. Unc egressus bías invénit juvenem spléndidum, stantem præcinctum, et quasi parátum ad ambulandum. Et iguórans quòd Angelus T post Pentecosten. Ferid quarta Hlebd. X. te habé 269. Her esset, salutáviť eum, et dixit: Unde thus, bone juvenis? At ille respondit: Ex filiis Israel Et Tobías dixit ei: Nosti viam quæ ducit in respondit: Novi; et óm E est Lectio iij. T dixit ei Tobías: Ubi vis ut maneamus? Res hic Ráguël nómine; regiónem Medorum ? Cui poudensque Angelus ait: mia itmera ejus frequenter vir propinquus de tribu ambulavi, et mansi apud tua, et hic habet filiam Cabelum fratrem nos trum, qui moratur in Ra- nómine Saram; sed neque másculum', neque foeminam ullam habet á betur omnis substantia e Prodta est i mente liam præter eam, Tibi de cheme, 2. jus, et oportet eam te ac ין A cipere conjugem : pete 2. tem ergò eam à patre ejus, et debit tibi eam in uxorem, & mit Tunc respondit Tobias, ·PER NG BP &t dixit: Audio ovia trakot die est septem viris, et mortui sunt: sed et hoc * Sŭdir, onia demovim occidit illos: timen ergó me torte e nib hæc eve Biant: et cuN SIE VEICUS revack patentibus mess, depó |