te défluit in ore. Ea ergò sapientia, quæ ipse est, dum lingua uostra tangitur, mox ad prædicationis verba formátur, Qui suspiciens in cœlum, ingé muit: non quòd ipse 'neret, qui dabat quod pos cessárium gemitum habé tulabat; sed nos ad eum gemere, qui cœlo præsidet, dócuit; ut et aures nostræ per dona Spiritus sancti aperiri, et lingua per salivam oris, id est per scientiam divinæ locu tiónis solvi debeat ad ver ba prædicationis. 269. . Qui tentatiónes, P Lectio ix... Ui mox Ephphéta, id ingémuit, et ait surdo : Oratio. Deus qui abundantià pietatis tuæ et mérita sup- Cest, Adaperire, diet- so ampliùs admirabautur tur; et statim apertæ sunt aurés ejus, et solutum est vínculum linguæ ejus. Qua in re notandum est quia propter clausas aures dictum est, "Adaperire. Sed cui aures cordis ad obedieudum apertæ fue→ rint; ex subsequenti procul dubio étiam linguæ ejus vinculum sölvitur ; ut bona quæ ipse fécerit, étiam facienda aliis loquátur. Ubi et benè additur Et loquebátur rectè. Ille enim rectè loquitur, qui priùs obediendo fécerit quæ loquendo admonet esse facienda.. A B. Dómine Deus, p. 270. Ad Benedictus, Ant.5. B. Suspiciens in cœlum Jesus, dicentes: Beuè ómnia fecit, et surdos fecit audire, et mutos loqui. Marc. 7. Oratio, ut supra ad Laudes. aspectu nimis, cui vir suus reliquerat divitias multas, et familiam copiosam, ac possessiónes armentis boum et gregibus óvium plenas. Et erat hæc in ómnibus famosíssima, quóniam timébat Dóminum valde, nec erat qui loque rétur de illa verbum ma lum.dy . Patientes, p. 266. Lectio ij. Cap. 10. Actum est autem, cum descenderet montem circa ortum diéi, occurré runt ei exploratóres Assy riórum, et tenuéruut eam, dicentes: Unde venis? aut quà vadis? Quæ respondit : Filia sum Hebræo rum, ideò ego fugi à facie eórum, quoniam futurum aguovi, quod dentur vobis in deprædatiónem, pro eò quòd contemnentes vos, te fáciem ejus, statim captus est in suis óculis Holofernes. fight . Beátus homo, p. 266. Lis ómnibus, evadere festinábant Hebræos, quos armátos super se veníre audiébant, fugientes per vias campórum et sémitas collium. Videntes itaque filii Israël fugientes secúti sunt illos; descenderuntque clangentes tubis, et ululantes post ipsos. Et quoniam Assyrii non adunáti in fugam ibant præcipites; filii autem Is raël uno agmine persequentes, debilitábant omnes quos invenire potuis sent. R. Filii sauctorum, p. 267 Lectio ij. Oacim autem summus J Pontifex de Jerusalem venit in Bethúliam cum universis presbyteris suis, út vidéret Judith. Quæ cùm exisset ad illum, benedixérunt eam omnes una voce dicentes: Tu glória Jerúsalem, tu lætitia Israël, tu honorificéntia pópuli nostri ; quia fecisti viriliter, et confortátum est cor tuum, eò quòd castitátem amáveris, et post virum tuum álterum nesciéris ídeò et manus Dómini confortávit te, et ídeò eris benedicta in æter num. Et dixit omnis pópulus Fiat, fiat. Per dies autem triginta vix collecta sunt spólia Assyriórum à pópulo Israël. : R. Pauperem, p. 268. Lectio iij. Cap. 16. T factum est post hæc, E omnis pópulus post vic et tóriam venit in Jerúsalem adoráre Dóminum ; mox ut purificati sunt, ob tulérunt omnes holocaus ta, et vota, et repromissiónes suas. Porro Judith universa vasa béllica Holofernis quæ dedit illi pópulus, et conopéum quod ipsa sustulerat de cubili ipsíus, óbtulit in anathéma oblivionis. Erat autem pópulus jucundus secundùm fáciem sanciórum, et per tres menses gaudium hujus victoriæ celebrátum est cum Judith. Post dies autem illos unusquisque rediit in domum suam; et Judith magna facta est in Bethúlia, et præclarior erat universa terræ Israël. Erat étiam virtuti cástitas adjuncta,ita ut non cognosceret virum ómnibus diébus vitæ suæ, ex quo defunctus est Manasses vir ejus. Erat autem diébus festis procédens cum magna glória. Mansit aulem in domo viri sui annos centum quinque, et dimisit abram suam liberam, et defuncta est, ac sepulta cum viro suo in Bethulia. Luxitque illam omnis pópulus diébus sep↑ tem. R. Magnus es p. 268., FERIA QUARTA. Incipit liber Esther. Lectio j. Cap. 1. N diébus Assuéri, qui regnávit ab India usque Æthiopiam super I centum vigintiseptem provincias, quando sedit in sólio regni sui, Susan cívitas regni ejus exordium fuit. Ter io igitur anno impérii sui fecit grande convívium cunctis principibus et pueris suis, fortissimis Persárum, et Medórum inclytis, et præfectis provinciarum coram se, ut osténderet divitias glória regni sni, ac magnitudinem atque jactantiam potentiæ suæ, multo témpore, centum videlicet et octoginta diébus. VA . Expectémus, p. 269. Lectio ij. Asthi quoque regina fecit convivium faminárum in palátio, ubi rex Assuérus manére cousué verat. Itaque die séptimo, cùm rex esset hilárior et post nimiam potationem incaluisset mero, præcépit septem eunuchis qui in conspectu ejus ministrábant, ut introducerent regínam Vasthi coram rege, pósito super caput ejus diademate, ut osténde Mardochæus, filius Jaïr, filii Semei, filii Cis, de stirpe Jémini, qui translatus fúerat de Jerúsalem, eo témpo. re quo Jechóniam regem Juda Nabuchodonosor rex Babylonis transtulerat, qui fait nutritius filiæ fratris sur Edissæ, quæ áltero nó mine vocabatur Esther, et utrumque parentem amiserat, pulchra nimis, et decorâ fácie. Mortuisque patre ejus ac matre, Mardochæus sibi eam adoptávitin filiam. Cùmque percrebuisset regis impérium, et juxta mandátum illíus multæ pulchræ virginės adducerentur Susan, et Egéo traderentur eumicho; Esther quoque inter cæteras puellas ei trádita est', ut servaretur in número fœminarum. Quæ plácuit ef, et invénit grátiam in conspectu illíus. R. Dómine Deus, p. 270. ret cunctis pópulis et prines quo Esther filia A cipibus pulchritudinem illíus; erat enim pulchra valde. Quæ rénuit, et ad regis impérium, quod per eunúchos maudaverat, venire contempsit. B. Qui tentatiónes, p. 269. bihaïl fratris Mardochæi, quam sibi adoptáverat in filiam, debéret intrare ad regem. Quæ non quæsivit sed muliebrem cultum quæcumque vóluit Egéus eunuchus custos virginum, hæc ei ad ornátum dedit. Erat enim formósa valde, Lectio iij. Cap. 2. Rat vir Judens in SuEsan civitáte, vocábulo et incredibili pulchritudi ne, ómnium óculis gratiósa et amábilis videbatur. Ducta est itaque ad cubi culum regis Assuéri mense décimo, qui vocátur Tebeth, séptimo anno regni ejus. Et adamávit eam rex plusquàm omnes mulieres; habuitque grátiam et misericórdiam coram eo super omnes mulieres; et pósuit diadema regni in cápite ejus, fecitque eam regnare in loco Vasthi. . Patientes, p. 266. Lectio ij. Cap. 3. Ost hæc rex Assuérus exaltávit Amau filium Amada hi, qui erat de stirpe Agag; et posuit sólium ejus super omnes príncipes quos habébat. Cunctique servi regis, qui in fóribus palatii versabantur, fleciébant génua, et adorábant Aman; sic enim præceperat eis imperátor; solus Mardochæus non flectétat genu, neque adorábat eum. Quod cùm audisset Aman, et experimento probasset quòd Mardochæus non flécteret sibi genu, nec se adoráret; irátus estivalde, et pro níhilo duxit in unum Mardochæum mittere manus suas audierat enim quòd esset gentis Judææ: magisque voluit omuem Judæorum, qui erant in regno Assuéri, pérdere natiónem. R. Beátus homo,p. 266. Lectio iij. Cap. 4 et 5. Sther hæc Mardochæo E verba mandavit: Vade et congrega omues Judæos, quos in Susan repé reris et oráte pro me. Non comedatis, et non bibátis tribus diébus, et tribus noctibus: et ego cum ancillis meis similiter jejunabo, et tunc ingrédiar ad regem, contra legem fáciens, non vocála densque me morti et perí culo. Ivit itaque Mardochæus, et fecit ómnia quæ ei Esther præcéperat. Die autem tértio induta est Es tra ther regalibus vestimentis, et stetit in átrio domûs régiæ, quod erat intérius, contra basílicam regis: at ille sedébat super sólium suum in consistório palátii contra óstium domûs. Cùmque vidisset Esther reginam stautem, placuit óculis ejus et extendit contra eam virgam áuream, quam tenebat manu. Quæ accédens, oscu→ láta est summitatem virgæ ejus. Dixitque ad eam rex: Quid vis, Esther regina? quæ est petitio tua? étiam si dimidiam partem regni petieris, dabitur tibi. At illa respondit: Si regi placet, obsecro ut vénias ad me hodie, et Aman tecum ad convívium quod parávi. Statimque rex: Vocáte, inquit, citò Aman, ut Esther obédiat voluntáti. . Quis ignorat, p. 267. |