erum Púnicè mammon dicitur.

. Adapériat, p. 3oo. Lectio viij. Cap. 16. Olite ergò solliciti esNo se dicentes Quid edémus, aut quid bibémus, aut quid vestiémur? Hic manifestíssimè ostendit, non hæc esse appetenda, tanquam tália bona nostra, ut propter ipsa debeamus benè fácere si quid facimus, sed tamen esse necessária. Quid enim intersit inter bonum quod appetendum est, et necessarium quod sumendum est, hâc sententiâ declaravit, cùm ait: Quærite primum regnum Dei et justi tiam ejus, et hæc ómnia apponentur vobis.Regnum ergò et justitia Dei bonum nostrum est, et hoc appetendum, et ibi finis constituendus, propter quod ómuia faciamus quæcumque fácimus.

R. In aliis, p. 501.

Lectio ix.
Ed in hac vita mi-

Slitamus, ut ad illud regnum pervenire possímus, quæ vita sine his necessariis agi non potest: Apponentur vobis hæc, inquit; sed vos regnum Dei et justitiam ejus primùm quærite. Cùm enim dixit illud primùm, significavit quia hoc postériùs quærendum est, non témpore, sed dignitate: illud, tanquam bonum nostrum; hoc, tanquam necessárium

nostrum; necessárium autem propter illud bonum. Neque enim, verbi gratia, ideò debemus evangelizáre, ut manducémus; sed ideò manducare, ut evangelizémus: nam si proptéreà evangelizamus, ut manducémus, vílius habémus Evangélium quàm cibum; et erit jam bonum nostrum in manducando, ne cessárium autem in evangelizando.

R. Pro peccátis, p. 301. Ad Benedictus, Ant. 8. B. Nolite solliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid bibemus, aut quo operiémur? Scit enim Pater vester, quia his ómnibus indigétis. Matth. 6. Oratio. Ustódi, Dómine, quæ sumus, Ecclesiam tuam propitiatióne perpé uâ ; et quia sine te labitur humána mortalitas, tuis semper auxíliis et abstrahatur à nóxiis, et ad salutária dirigátur. Per Dóminum. Ad Magnificat, Ant. 1: C. Quærite primum regnum Dei et justítiam ejus, et hæc ómnia adjicientur vobis. Matth. 6.

Oratio, ut supra ad

Laudes.

eos ignem accipere qui transmigrábant ; ut significátum est, et ut mandávit transmigrátis. Et dedit illis legem ne obliviscerentur præcepta Dómini, et ut non exerrárent méntibus, videntes simulácra áurea et argentea, et ornamenta eórum. Et ália hujusmodi dicens, hortabátur ne legem amovérent à corde suo.

. Manus Dei, p. 297.

Lectio ij. Rat autem in ipsa Scriptúra quomodo tabernáculum et arcam jussit prophéta, divíno responso ad se facto, comitári secum, úsquequò éxiit in montem, in quo Moyses ascendit, et vidit Dei hæreditátem. Et véniens ibi Jeremías invénit locum speluncæ et tabernáculum, et arcam, et altáre incensi intulit illuc, et óstium obstruxit. Et accessérunt quidam simul, qui sequebantur, ut notarent sibi locum; et non potuérunt inveníre.

R. Iniquitátes, p. 297.
Lectio iij.

T autem cognovit Je

bátur, et sicut, cùm Salomon pétiit ut locus sanctificaretur magno Deo, manifestábat hæc. Magníficè étenim sapiéntiam tractabat: et ut sapiéntiam habens, óbtulit sacrificium dedicatiónis et consummatiónis templi.

. Dómine Deus, p. 298. FERIA TERTIA.

De libro secundo Machabæórum.

S

Lectio j. Cap. 6. Ed non post multum témporis, misit rex tiochenum, qui compélsenem quemdam Anleret Judæos, ut se trans ferrent à pátriis et Dei légibus: : contamináre étiam quod in Jerosolymis erat templum, et cognomináre Jovis Olympii : et in Garizim, prout erant hi qui locum inhabitabant, Jovis hospitalis. Péssima autem et universis gravis erat malorum incursio : nam templum luxúria et comessatiónibus Géntium erat plenum, et scortan tium cum meretricibus sacratisque ædibus mulieres se ultrò ingerébant, intrò ferentes ea quæ non

num erat illicitis, quæ légibus prohibebantur. Neque autem sabbata custodiebantur, neque dies solemnes pátrii servabantur, nec simplíciter Judæum se esse quisquam confitebátur,

R. Emulatóres, p. 298.

gines et ollas æneas succendi: quibus statim succensis, jussit ei, qui prior fuerat locutus, amputári et cute capitis linguam abstractà summas quoque manus et pedes ei præscindi, cæteris ejus frátribus et matre inspiciéntibus. Et cùm jam per ómnia inútilis factus esset >

>

co,

mo

Lectio ij.

M Ortuo itaque illo prihoc modo sequentem deducébant ad illudendum; et cute cápitis ejus cum capillis abstractâ, interrogabant si manducáret priùs, quàm tolo corpore per membra síugula punirétur. At ille respondens patriâ voce, dixit: Non fáciam. Propter quod et iste, sequenti loprimi tormenta suscépit; et in último spíritu constitútus, sic ait: Tu quidem, scelestissime, in præsenti vita nos perdis; sed rex mundi defunctos nos pro suis légibus in æternæ vitæ resurrectióne suscitabit. Post hunc tértius illuditur, et linguam postulátus citó prótulit; et manus constanter extendit, et cum fidúcia ait: E cœlo ista possídeo; sed

propter Dei leges nunc hæc ipsa despício, quóniam ab ipso me ea receptúrum spero ita ut rex, et qui cum ipso erant, mirarentur adolescentis ánimum, nihilum quod tanquam dúceret cruciátus. R. In aliis, p. 301. Lectio iij.

E

T hoc ita defuncto,

vexá

quartum vexábant similiter torquentes. Et cùm jam esset ad mortem, sic ait: Pótius est ab homínibus morti datos spem expectáre à Deo, íterùm ab ipso resuscitandos ; tibi enim resurréctio ad vitam non erit. Et cùm admovissent quintum, bant eum. At ille respiciens in eum, dixit: Potestátem inter hómines habens, cùm sis corruptibilis, facis quod vis: noli autem putáre genus nostrum à Deo esse derelictum tu autem patienter sustine et vidébis magnam potestatem ipsíus, qualiter te et semen tuum torquébit. Post hunc ducebant sextum ; et is, mori incípiens, sic ait: Noli frustra errare; nos enim propter nosmetipsos hæc pátimur, peccantes in Deum nostrum et digna admiratióne facta sunt in nobis: tu autem ne exístimes tibi impunè futúrum quòd contra Deum pugnáre tentáveris.

. Pro peccátis, p. 301.