Deus noster módicùm irá- Nicanorem et Timotheum tus est: sed iterùm reconciliábitur servis suis. Tu autem, ô sceleste, et ómnium hóminum flagitiosissime, noli frustra extolli vanis spebus in servos ejus inflammatus; nondum ́enim omnipotentis Dei, et omnia inspicientis judicium effugisti. Nam fratres mei, módico nunc dolóre sustentáto, sub testamento æternæ vitæ effecti sunt tu verò judício Dei justas superbiæ tuæ pœnas exolves. Tunc rex accellsus irâ, in hunc super omnes crudéliùs desævit, indignè ferens se derísum. Et hic itaque mundus óbiit, per ómnia in Dómino confidens. Novissimè autem post filios et mater consumpta est. 298. Dómine Deus, p. FERIA SEXTA. De libro secundo Machabæórum. Lectio j. Cap. 9. B. Emulatóres, p. 298. Lectio ij. Ed qui universa cónspicit Dóminus Deus Israël, percussit eum insanabili et invisibili plagâ. Ut enim finivit hunc ipsum sermónem apprehendit, eum dolor dirus víscerum, et amára interuórum tormenta : et quidem satis justè, quippe qui multis et novis cruciatibus aliórum tórserat víscera, licèt ille nullo modo à sua malitia cessáret. Super hoc autem supérbiâ replétus, ignem spirans ánimo in Judæos, et præcipiens ac Echus inhoneste rever- celerari negotium, cónti Intraverat enim in eam, quæ dicitur Persepolis, et tentávit expoliare templum, et civitátem opprimere sed multitúdine ad arma concurrente, in fugam versi sunt; et ita cóntigit ut Antiochus post fugam turpiter rediret. Et cùm venisset circa Ecbátanam, recognovit quæ erga de curru cádere, et gravi córporis collisióne membra vexári. Isque qui sibi videbatur étiam fluctibus maris imperáre, supra humauum modum superbiâ replétus, et móntium altitúdines in statéra appéu dere, nunc humiliatus ad terram in gestatório portabátur, manifestam Dei virtútem in semetipso contestans ita ut de córpore impii vermes scaturirent, ac viventis in doloribus carnes ejus effluerent, odóre étiam illíus et fœtóre exércitus gravarétur. . A verbis, p. 299. Hinc igitur cœpit ex tus ad agnitionem sui veuíre divinâ admonitus plagâ, per momenta síngula doloribus suis aug menta capiéntibus. Et cùm nec ipse jam fœtórem suum ferre posset, ita ait : Justum est súbditum esse Deo, et mortalem nou pária Deo sentíre. Orábat autem hic scelestus Dóminum, à quo non esset misericórdiam consecutúrus. H. Netimuéritis, p. 299. túrum, et per singulos annos venale sacerdotium : nusquam recogitans Dei potestatem, sed mente effrænátus, in multitúdine péditum, et in millibus équitum, et in octoginta elephantis confidébat. Lectio ij. UT Tautem Machabæus et qui cum eo erant cognoverunt expugnari præsidia, cum fletu et lacrymis rogábant Dómimul, ut bonum ángelum num, et omnis turba simitteret ad salutem Israël. Et ipse primus Machabæus, sumptis armis, cæ teros adhortatus est simul secum perículum subire, et ferre auxilium fratribus suis. Cùmque páriter prompto ánimo procéde→ rent, Jerosolymis appáruit præcédens eos eques in veste candida, armis áureis hastam vibrans. Tunc omnes simul bene→ dixérunt misericórdem Dóminum, et convaluérunt animis: non solùm homines, sed bestias ferocissimas, et muros férreos pa ráti penetráre. Ibant igitur prompti, de cœlo habentes adjutórem, et miserantem super eos Dóminum. Leónum autem more impetu irruentes in hostes, prostravérunt ex eis undecim millia peditum, et équitum mille sexcentos. Lectio iij. autem ex eis vulneráti ~ sciéntia et intellectus. Au nudi evasérunt; sed et ipse Lysias turpiter fúgiens evásit. Et quia non insensátus erat, secum ipse réputans, factam erga se diminutiónem, et intelligens invictos esse Hebræos, omnipotentis Dei auxílio innitentes, misit ad eos promisitque se consensúrum ómnibus quæ justa sunt, et regem compulsurum amicum fieri. Annuit autem Machabæus précibus Lysiæ, in ómnibus utilitáti cónsulens: et quæcumque Machabæus scripsit Lysiæ de Judæis, ea rex concessit. Ad Maguifi at, Ant. 2. B. Sapiéntia insipiéntibus locuta est: Relinquite infantiam, et vívite, et ambuláte per vias prudéntiæ. Prov. 9. Oralio ut infra ad Laudes. diens sapiens, sapientior erit; et intélligens, gubernácula possidebit. Animadvertet parábolam, et interpretatiónem verba sapientium, et ænigmata eórum. Timor Dómini, princípium sapiéntiæ. Sapiéntiam atque doctrinam stulti despíciunt. Audi, fili mi, disciplínam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ ; ut addatur grátia cápiti tuo, et torques collo tuo. te, B. Diligite justítiam, qui judicatis terram; sentite de Dómino in bonita* Et in simplicitate cordis quærite illum. †. Impleamini agnitióne voluntatis ejus, in ómni sapiéntia, et intellectu; Et in simplicitate. Sap. 1. Coloss. 1. Fl Lectio ij. lli mi, si te lactaverint peccatóres, ne acquiescas eis. Si dixerint : Veni nobiscum, insidiémur sánguini, abscondámus tendículas contra insontem frustra: deglutiámus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. Omnem pretiósam substantiam reperiémus implébimus domos nostras spóliis. Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum. Fili mi, ne ámbules cum eis próhibe pedem tuum à sémitis eórum. Pedes enim lórum ad malum currunt, et festinant ut effundant sánguinem. B. Vidi sub sole in loco judicii impietatem, et in loco justitia iniquitátem; et dixi in corde meo: Justum et impium judicábit Deus, et tempus omnis rei tunc erit.. Unius cujusque opus manifestum erit; dies enim Dómini declarábit:* Justum. Eccl. 3. 1. Cor. 3.5% S manè consurgent, et non invénient me. R. Sépties cadet justus", et resurget; impii autem córruent in malum: * Cùm ceciderit inimícus tuus ne gaudeas; et in ruína ejus ne exultet cor tuum. . Si esurierit inimícus tuus, ciha illum; si sitit, potum da illi:* Cùm ceciderit. Glória. * Cùm ceciderit. Prov. 24. Rom. 12. IN II. NOCTURNO. Ex libro sancti Augustíni Epíscopi, de Civitate Dei. Lib. 17. Cap. 20. Lectio iv. Rophetasse Salomon reperitur in suis libris, qui tres recepti sunt in auctoritátem canónicam, Provérbia, Ecclesiastes, et Canticum Canticórum. Alii verò Lectio iij. Apiéntia foris prædicat, in pláteis dat vocem suam; in cápite turbarum clámitat, in fóribus portárum urbis profert verba sua dicens: Usquequò pár vuli diligitis infantiam et stulti ea quæ sibi sunt nóxia cúpient, et imprudentes odíbunt scientiam? Convertímini ad correptiónem meam : en próferam vobis spíritum meum, et ostendam vobis verba mea. Quia vocávi et duo ? renuistis; extendi manum meam et non fuit qui aspíceret; despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis ego quoque in intéritu vestro ridébo, et subsannábo, cùm vobis id, quod timebatis, advenerit. Cùm irruerit repentína calámitas et intéritus quasi tempestas ingrúerit; quando vénerit super vos tribulátio et angustia; tunc invocábunt me et non exáudiam; 2 > quorum unus Sapiéntia, alter Ecclesiásticus dícitur, propter elóquii nonnullam similitúdinem ut Salomónis dicantur, obtinuit consuetúdo: non autem esse ipsíus non dúbitant doctióres; eos tamen in auctoritátem máximè occidentális antíquitùs recépit Ecclésia. Quorum in uno, qui appellátur Sapiéntia Salomónis, pássio Christi apertíssimè prophetátur. Impii quippè interfectóres ejus commemorantur, di ceutes Circumveniamus de Christo et possessióne expositióne non possit intélligi. Tale quippe aliquid étiam Dóminus ipse Jesus per Evangélicam parábolam ostendit dixisse malos colónos: Hic est hæres venite, occidámus eum et nostra erit hæréditas. justum, quóniam insuá- ejus Ecclésia sine laboriósa vis est nobis, et contrárius est opéribus nostris. In Ecclesiástico autem fides géntium futúra prædícitur isto modo: Miserére nostri, dominátor Deus ómnium, et immitte timórem tuum super omnes gentes. : B Scivi quóniam non possem esse cóntinens, nisi Deus det;* Et hoc ipsum erat sapiéntiæ scire cujus esset hoc donum ádii Dóminum, et deprecatus sum illum ex totis præcórdiis meis. . Omne datum óptimum et omne donum perfectum desursum est descendens à Patre lúminum. * Et hoc ipsum. Sap. 8. Jac. 1. Ν Lectio v. IN tribus verò icon glat, Salomónis esse constat, et Judæi canónicos habent, ut ostendatur ad Christum et Ecclésiam pertinére quod in eis ejusmodi reperitur, operósa disputatio necessária est, quæ nos ultrà quàm oportet, si nunc adhibetur, extendit. Tamen quod in Provérbiis légitur, viros impios dícere: Abscondámus in terra virum justum injuste, absorbeámus verò eum tauquam infernus viventem, et auferámus ejus memóriam de terra, possessiónem ejus pretiosam apprehendámus; non ita obscurum est, ut . Da mihi, Domine, sédium tuárum assistrícem sapiéntiam, ut mecum sit, et mecum labóret, ut sciam quid acceptum sit apud te; Illa dedúcet me in opéribus meis. . Quæ desursum est sapiéntia pudíca est, pacífica, modesta, non júdicans, sine simulatióne. * Illa. Sap. 9. Jac. 3. Lectio vj. IN N álio libro qui vocátur Ecclesiastes, ubi ait: Non est bonum hómini nisi quod manducabit et bibet ; quid credibilius dicere intelligitur quàm quod ad participatiónem mensæ hujus pértinet quam sacerdos ipse Mediator Testamenti novi éxhibet secundùm ordinem Melchisedech de córpore et sanguine suo ? Id enim sacrificium successit ómnibus illis sacrificiis véteris Testamenti, quæ immolabantur in umbra futúri. Jam verò Canticum Canticórum spiritális quædam sanctárum est voluptas méntium, in conjugio illius regis et reginæ civi |