356 Feria sextâ Hebd. XV. post Pentecosten. autem ejus deducunt ad FERIA SEXTA. De Parábolis Salomónis. S Lectio j. Cap. 16. Pirituum ponderátor est Dóminus. Revela Dómino ópera tua, et dirigentur cogitationes tuæ. Universa propter semetipsum operátus est Dóminus; impium quoque ad diem malum. Abominátio Dómini est omnis árrogans; étiamsi manus ad manum fúerit, non est ínnocens. Initium viæ bonæ, fácere justítiam; accepta Est autem apud Deum magis quàm immoláre hostiasa Misericórdia et veritáte re Quem, exprobrat factori dimitur iniquitas, et in ti ejus; honórat autem eum qui miserétur pauperis. In malítia sua expellétur impius; sperat autem justus in morte sua. In corde prudentis requiescit sapiéntia; et indoctos quos que erudiet. Justítia élevat gentem; míseros autem facit populos peccátum. Acceptus est regi minister intélligens: iracundiam ejus inútilis sustinebit. Respónsio mollis frangit iram; sermo durus suscitat furórem. Lingua sapiéntium ornat scientiam; os fatuórum ebullit stultitiam. In omni loco óculi, Dómini contemplantur bonos et malos. Lingua placábilis lignum vita; quæ autem immoderáta est cónteret spíritum. . Sépties, p. 329. móre Dómini declináturà R. Scivi, p. 330. Dómino temperantur. Mélior est buccella sicca cum gaudio, quàm domus plena victimis cum júrgio. Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet. Sicut igue probátur argentum, et aurum camino; ita corda probat Dóminus. . Da mihi, p. 330. Lectio iij. Cap. 18. Ccasiónes quærit qui vult recédere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis. Non récipit Stultus verba prudéntiæ nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus. Impius, cùm in profundum vénerit peccatórum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium. Aqua profunda verba ex ore viri; et torrens redundans fons sapiéntiæ. Accípere personam impii nou est bonum, ut declines à veritáte judícii.Labia stulti miscent se rixis; et os ejus júrgia provocat. Os stulti contritio ejus; et lábia ipsíus, ruína animæ ejus. Verba bilinguis quasi simplícia, et ipsa perveniunt usque ad interióra ventris. . Quis hóminum, p; 331. rit, non recédet ab ea. Dives pauperibus imperat; et qui accipit mútuum, servus est fœnerantis. Qui séminat iniquitátem, metet mala, et virga iræ suæ consummábitur. Qui pronus est ad misericórdiam, benedicétur: de pánibus enim suis dedit pauperi. Victóriam et honorem acquiret qui dat múnera; animam autem aufert accipiéntium. Ejíce derisorem, et exibit cum eo júrgium cessabuntque causæ et coutuméliæ. Qui diligit cordis mundítiam propter grátiam labiórum suórum habébit amicum regem. Oculi Dómini custódiunt sciéntiam ; et supplantantur verba iniqui. Dicit piger: Leo est forìs, in médio plateárum occidendus sum. Fóvea profunda os aliéna: cui iratus est Dóminus det in eam. Stultitia colligáta est in corde púeri et virga disciplinæ fugábit eam. inci Qdetin cam, et qui vol vit lápidem, revertétur ad eum. Lingua fallax non amat veritatem; et os lúbricum operátur ruínas. Ne gloriéris in crástinum, ignorans quid superventúra páriat dies. Laudet te aliénus, et non os tu um; extraneus, et non lábia tua. Grave est 29 E saxum, et onerósa aréna; sed ira sulti utróque grávior. Ira non habet misericórdiam, nec erumpens furor; et impetum concitáti ferre quis póterit? Mélior est manifesta corréptio, quàm amor absconditus. Melióra sunt vúlnera diligentis, quàm fraudulenta oscula odientis. Animasaturata calcabit favum; et ánima esúriens, étiam amarum pro dulci sumet. Lectio iij. Cap. 29. Rudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delícias animæ tuæ. Cùm prophétia defécerit, dissipábitur pópulus: qui vero custódit legem, beátus est. Servus verbis non potest erudíri quia quod dicis intelligit, et respondére contemnit. Vidisti hóminem velocem ad loquendum? stultitia magis speranda est, quàm illíus correptio. Qui delicatè à pueritia nutrit servum suum, pósteà séntiet eum contumacem. Vir iracundus provocat rixas; et qui ad indignandum fácilis est, erit ad peccandum proclívior. Superbum séquitur humilitas; et húmilem spíritu suscipiet glória. Qui cum fure partícipat, odit ánimam suam; adjurantem audit, et non índi cat. Qui timet hóminem, citò córruet: qui sperat in Dómino, sublevabitur. Ad Magnificat, Ant. 8. A. Cùm esset sapientissimus Ecclesiastes, docuit populum, et conscripsit sermónes rectíssimos, ac veritáte plenos. Eccl. 12. Oratio, ut infra ad Laudes. DOMINICA XVI. post Pentecosten. IN I. NOCTURNO. Incipit liber Ecclesiastæ. Lectio j. Cap. 1. V Erba Ecclesiasta, filii David, regis Jerúsalem. Vánitas vanitátum, dixit Ecclesiastes: vanitas vanitátum, et ómnia vanitas. Quid habet ampliùs homo de universo labóre suo, quo laborat sub sole? Generátio præterit, et generátio advenit: terra autem in æter num stat. Oritur sol, et occidit, et ad locum suum revértitur, ibique renascens, gyrat per Meridiem, et fléctitur ad Aquilónem, Lustrans universa in circúitu pergit spíritus ; et in círculos suos revertitur. Omnia flúmina intrant in mare, et mare non redun dat: ad locum unde éxeunt flúmina revertuntur iterùm fluant. ut B. Diligite justitiam, est quod fuit? ipsum quod futurum est; quid est quod factum est? ipsum quod faciendum est. Nihil sub sole novum nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est; jam enim præcessit in, sæculis quæ fúerunt ante nos. Non est priórum memória; sed nec eórum quidem, quæ postea futúra sunt, erit recordátio apud eos qui faturi sunt in novissimo. R. Vidi, p. 329. Lectio iij. Go Ecclesiastes fui rex EIsrael in Jerusalem. et propósui in ánimo meo quærere et investigare sapienter de ómnibus quæ fiunt sub sole. Hanc occupatiónem péssimam dedit Deus filiis hóminum, ut occuparentur in ea. Vidi cuncia quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas, et afflictio spíritûs. Perversi difficilè corriguntur, et stultórum infinitus est númerus. Locútus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum præcessi omnes sapiéntià, qui fuerunt ante me in Jerúsalem; et mens mea contempláta est multa sapien ter, et didici. Dedíque cor meum ut scirem prudéntiam atque doctrinam erroresque et sultítiam; et agnóvi quòd in his quoque esset labor et afflictio spíritûs, eò quòd in multa sapiéntia multa sit indigná et tio; et qui addit scientiam, addit et laborem. ♣. Sépties, p. 329. IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Joannis Chry sostomi. Serm. 2. contra Concubin. Lectio iv. Alomon, cùm sæculárium rerum concupis céntia tenerétur, magnas eas et admiraudas putabat, multumque in eis labóris et sollicitudinis insumébat; magníficas ædificando domos, copiósum coacervando aurum, congregando cantórum choros, vária génera ministrórum mensæ et popinæ, quærendo animæ suæ voluptátem ab hortorum et córporum formosórum gratia, et omnem, ut ita dicam, oblectationis et refrigérii viam sectando. R. Scivi, p. 330. A Lectio v. Tubi inde ad se reversus, et quasi ex umbrósa quadam abysso, ad lumen veræ sapiéntiæ respícere váluit; tunc sublímem illam, et cœlis dignam emisit vocem: Vánitas vauitátum, et ómnia vánitas. Hanc et vos, et hâc sublimiórem, si voluéritis, efferétis senténtiam de intempestiva hac voluptate, si aliquantisper à mala consuetudine vos sequestravéritis. R. Da mihi, p. 330. Qua Lectio vj. Uamvis autem à Salomone sæculis superióribus non tam multa sapiéntiæ exigebatur diligéntia; neque enim delícias lex vetus prohibebat, neque aliis frui supervacuis dicébat vanum: attamen, et sic se habéntibus rebus, in ipsis contuéri licébit quam viles et vanitáti obnóxiæ res sint. Nos verò ad majórem vocáti vitam, et ad excellentius fastigium ascéndimus, et in majóri bus exercémur palæsiris: et quid aliud, quàm quòd, sicut superna virtútes intellectuales et incorpórea illæ vitam instituere jubémur? . Quis hóminum, p. 331. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 14. illo témpore; Cùm cujusdam principis Pharisæórum sabbato manducare panem ; et ipsi observábant eum et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum. Et réliqua. Homilia venerabilis Bedæ T Presbyteri. In Lucam. Lib. 4. Róprium est hydrópipantò magis abunóre inordinámpliùs sitíre. comparátur voluptatum exuberans ággravat. Comparátur díviti avaro, qui, quantò est co piosior divitiis quibus non benè útitur, tantò ardéntiùs talia concupiscit. Et respondens Jesus dixit ad Legisperitos et Pharisæos: Licet sabbato curare? At illi tacuerunt. Quod dícitur respondisse Jesus, ad hoc respicit, quod præmissum est: Et ipsi observábant eum. Dóminus enim novit cogitationes hóminum. Sed meritò interrogati tacent, qui contra se dictum quidquid dixerint, vident. Nam si licet sabbato curáre, quare Salvatórem, an curet, observant? Si non licet, quare ipsi sabbato pécora cu rant? I' . Ne despicias, p. 331. Lectio viij. Pse verò apprehensum sanávit, ac dimisit. Próvida dispensatióne Dóminus ante Legisperitos et Pharisæos hydropicum curat; et mox contra avari→ tiam disputat: ut videlicet per hujus ægritúdinem corporis, in illis exprimerétur ægritúdo cordis. Dénique post multa disputatiónis ejus hortamenta subjunctum est: Audiébant autem ómnia hæc Pharisæi qui erant avári, et deridébant illum. us caruálium E . Disciplínam, p. 332. Lectio ix. T respondens ad illos, dixit: Cujus vestrûm |