ásinus aut bos in puteum cadit et non continuò extrahet illum die sabbati? Sic observatóres suî Pharisæos convincit, ut eosdem étiam avaritiæ condemnet. Si vos, inquit, in sabbato ásinum, aut bovem, aut aliquid quodlibet animal in puteum décidens eripere festinátis, non animáli, sed vestræ avaritiæ consulentes ; quantò magis ego hóminem, qui multò mélior est pécore, débeo liberare? R. Vánitas, p. 332. Ad Benedictus, Ant. 1. F. Dixit Jesus ad Legisperítos et Pharisæos: Si licet sábbato curáre ? At illi tacuérunt. Ipse verò apprehensum sanávit hydrópicum, ac dimisit. Luc. 14. Oratio. nis. Et vidi quod hoc quoque esset vanitas. Risum reputavi errorem ; et gaudio dixi: Quid frustra decíperis" Cogitavi in corde meo abstrahere à vino carnem meam, ut ánimum meum transferrem ad sapiéntiam, devitaremque stultitiam, donec vidérem quid esset útile filiis hóminum quo facto opus est sub sole número diérum vitæ suæ. R. Diligite justitiam p. 328. Lectio ij. Ossédi servos et ancil Plas, multamque familiam habui; armenta quoque, et magnos óvium greges ultra omnes qui fuérunt ante me in Jerúsalem: coacervavi mihi argentum et aurum vinciárias fumi, substantias regum ac pro : et severávit mecum ; et ómnia, quæ desideravérunt óculi mei, non negávi eis; nec prohíbui cor meum, quin omni voluptáte fruerétur, et oblectáret se in his quæ præparáveram : et hanc ratus sum partem meam, si úterer labóre meo. Cùmque me convertissem ad universa ópera quæ fécerant manus meæ et ad labóres in quibus frustra sudáveram, vidi in ómnibus vanitátem et afflictiónem áuimi, et nihil permanére sub sole. Transivi ad contemplandam sapiéntiam, erroresque et stultitiam, (quid est, inquam, homo, ut sequi possit regem factórem suum?) et vidi, quòd tantùm præcéderet sapiéntia stultitiam, quantùm differt lux à ténebris, Lectio ij. Idici quòd ómnia opera, quæ fecit Deus perseverent in perpétuum, non possumus eis quidquam áddere, nec auferre, quæ fecit Deus ut timeátur. Quod factum est, ipsum permanet: quæ futúra sunt, jam fuérunt; et Deus instaurat quod abiit. Vidi sub sole in loco judícii impietatem, et in loco justitiæ iniquitátem. Et dixi in corde meo: Justum et ímpium judicábit Deus, et tempus omnis rei tunc erit. R. Da mihi, p. 330. Lectio iij. Cap. 4. calúmnias quæ subsole Erti me ad ália, et vidi geruntur, et lacrymas innocéntium, et néminem consolatorem; nec posse cunctórum auxilio destitútos. Et laudavi magis mórtuos quàm viventes; et feliciórem utróque judicávi, qui necdum natus est, nec vidit mala, quæ sub sole fiunt. Rursum contemplátus sum omnes labóres hóminum, et indústrias animadverti patére invidiæ próximi; et in hoc ergo vánitas, et cura supérflua dantur in ea. Cuncta fecit bóre . Quis hóminum, p. 331 PROPRIUM SANCTORUM. PARS ESTIVA. DIE XVI. MAIL IN FESTO SANCTI REGNOBERTI, SECUNDI EPISCOPI BAJOC. SOLEMNE-MINUS. [In Cath. SOLEMNE-MAJUS. ] Omnia de Communi Pontificum, p. xvj. additis et exceptis quæ sequun tur. Oratio Deus, qui Ecclésiam tuam, ut infra. Per Diœcesim, Psalmi de Feria. Duplicantur Antiph. ad Magníficat. [In Cath. Psalmi de Dominica in toto Officio. In 1. Vesperis loco ultimi, - Ps. Laudáte Dóminum, omnes gentes, p. 57. Et in 11. Vesp. Psalm. Memento, p. 107. Triplicantur Antiph. ad Magníficat.] sóbrium, prudentem, ornátum, pudicum, hospitalem, doctórem, non vinolentum, non percussórem, sed modestum; non subvertunt, docentes quæ non oportet, turpis lucri gratiâ. Lectio iij. Cap. 2. nam; senes ut sóbrii sint, pudíci, prudentes, sani in fide, in dilectióne, in patiéntia : anus simíliter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, benè docentes; ut prudéntiam dóceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos díligant, prudentes, castas sóbrias, domûs curam habentes, benignas, súbditas viris suis, ut non blasphemétur verbum Dei. Júvenes similiter hortare, sed suæ dómui benè præpósitum, fílios habentem súbditos cum omni castitate. Si quis autem dómui suæ præesse nescit, quómodo Ecclésiæ Dei diligéntiam habébit ? Non neophytum, ne in supérbiam elatus, in judicium fucidat diaboli. Oportet autem illum et testimónium habére bonum ab iis qui foris sunt, ut non in opprobrium incidat, et in láqueum diaboli. De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Titum. Lectio ij. Cap. 1. Portet enim Episcopum sine crímine esse sicut Dei dispensatórem: non superbum, non iracundum,non vinolentum, non percussórem non turpis lucri cúpidum; sed hospitalem, benignum, sóbrium, justum, sanctum, continentem, amplectentem eum, qui secundùm doctrínam est, fidélem sermónem ut potens sit exhortari in doctrina sana, et eos, qui contradicunt arguere. Sunt enim multi étiam inobedientes, vaníloqui, et seductores; máximè qui de circumcisióne sunt, quos oportet redárgui qui universas domos ut sóbrii sint. In ómnibus teipsum præbe exemplum bonórum óperum, in doctrína, in integritate, in gravitáte; verbum sanum, irreprehensibile: ut is, qui ex adverso est vereatur nihil habens malum dicere de nobis. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. Eguobertus ex illustri família in agro Bajocensi paréntibus infidelibus ortus, à beáto Exupério Bajocénsium Apóstolo aquâ baptismatis abluitur, et adhuc neóphytus Christum annúntiat. Ab eodem Exupério in clerum cooptátus, crescente, simul cum ætate vitae mérito et doctrinâ, ad sacerdótii honórem evectus est. Post mortem Exupérii, ómuium votis expetitus, et uuctus in Antístitem, episcopália múnia summâ cum pietate ac virtúte obívit. Lectio v. Ctingentos in urbe hómines ab idololatriæ ténebris abductos ad Christum convertit, et baptisávit. Báculi sui contactu sanávit paralyticum. Mulierem quæ ab annis quinque fluxum sánguinis passa fuerat, ab ea quâ detinebátur infirmitáteliberávit. Plures álios oratióne sa mávit. Destructà Ecclésiâ quam sanctus Exupérius in urbe construxerat, ma. jorem superstruxit. Plures quoque álias Deo fertur ædificasse. Lectio vj. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 24. IN N illo témpore; Dixit Vigilate, quia nescitis quâ N Serm. 2. de Confessoribus. E quis nostrum solos Apóstolos dispensatóres factos exístimet; ipse beátus Apóstolus Episcopos quoque dispensatores esse ostendens, ait : : Oportet enim Episcopum sine crímine esse, sicut Dei dispensatorem. Servi patrisfamilias sumus, dispensatóres Dómini su Explétis demum in Pon- mus; mensuram tritici tificátu multis annis, migrávit ad Christum. E jus corpus in Ecclésia quam ad sancti Exupérii túmulum eréxerat, terræ mandátum est. Ét qui vivus pro suárum óvium salute diù noctùque vigilavit, nunc solátus córpore et Deo fruens, urbem suosque cives singulári patrocínio tuétur. Ejus enim intercessióne et præsidio civitas, tum à victricibus flammis aliquandò liberáta, tum étiam Cároli séptimi Francórum regis tem. póribus ab imminente excídio serváta créditur. quam vobis erogemus, accépimns. Quæ verò sit ista mensúra tritici, si quæramus, ipsam quoque vobis beatus Paulus Apóstolus ostendit, dicens: Unicuique sic Deus divísit mensúram fidei. R. Quasi stella matutina in médio nebula, et quasi luna plena in diébus suis lucet, et quasi sol refulgens, * Sic ille effulsit in templo Dei. . Accendunt lucernam, et ponunt eam super candelabrum, ut lúceat ómnibus, qui in domo sunt: * Sic. Eccli. 50. Matth. 5. |