DIE V. IN FESTO SANCTI BONIFACII, EPISCOPI ET MARTYRIS. Simplex. Omnia de Communi unius Martyris, p. vj. additis quæ sequuntur, Oratio, Deus, qui in ómnium, p. x. Lectio iij. Ecclésiam annos áliquot sanctè administrasset, suffecto in locum suum sancto Lúllio Epíscopo ipse ad prædicandum Frísiis Evangélium iterùm progré. ditur. Ibi cùm innúmeros ad Christi fidem convertisset, martyrio coronatur, anno Christi septingentésimo quinquagésimo quinto. VESPERÆ de Feria. A Capitulo de Sequenti cum Commemoratione S. Onifacius in majóri B Britannia nóbili gene-Norberti Magdeburgensis re ortus, à patre septen nis ductus in monastérium pietate et rerum divina rum sciéntia excélluit, Présbyter ordinátus, singulárem in tractandis negótiis ecclesiásticis perítiam exhibuit: unde crescente in dies illíus famâ, ipse sibi fuga consulendum ratus obtentâ Abbátis. licéntià, Frísiam appulit, Evangélium infidélibus annuntiatúrus. Sed messe nondum matúrâ, in pátriam reverti cógitur. Abbas electus, ut onus refúgiat, Romam petit. A Gregório secundo benignè excipitur, et mittitur in Germániam ad prædicandum Evangélium. Ob insignem Evangélii fructum, Romam post annum revocátus, consecrátur Epíscopus, et Apostólici Legáti diguitate auctus remittitur in Germániam. Sedem Moguntinam suscipere coactus, cùm illam Episcopi, Antiph. Ipsum elégit. . Elégit. Oratio, Exaudi, ut in Comm. Pontificum xix. P. xvij et juvenis, sed prudentia se- tum, à Theodósio magno AD LAUDES fit Comm. S. Norberti, Ant. Fidélis. . Dóminus. Oratio, Exaudi, quæsumus, Dómine. p. xix. DIE VIII. IN FESTO SANCTI MEDARDI EPISCOPI. Simplex. Omnia de Communi Pontificum, p. xvj. additis quæ sequuntur, Oratio, Exaudi, p. xix. IN 1. VESP. fit Commem. S. Gildardi Episcopi, Antiph. Fidélis. . Dóminus. Orat. Da, quæsumus, ut in eodem Communi ad Laudes, p. xix. et xx, Lectio iij. MEdardus, apud Salen tiacum in pago Viromanduensi natus, à paréntibus piè institutus oblátus est Viromanduensi Epíscopo, ut in clericórum númerum ascriberétur. Crescentibus cum ætáte méritis et doctrinâ, ad altiores gradus ascendit. Présbyter consecrátus, Viromanduórum Episcopátum, multórum assíduis précibus victus, regendum suscepit; ac sedem eò quòd Augusta Viromanduórum à Vandalis et Hunnis eversa esset, Noviómi in óppido munito collocavit. Interim sanctus Eleuthérius Toruacensis Epíscopus, moritur. Post cujus exéquias, cùm clerus et populus Tornacensis Medardum sibi dari Episcopum postulassent, saucto Remígio cæterisque provinciæ Epíscopis annuéntibus, rege et procéribus sua autoritate rem promovéntibus, utriusque Ecclésia curam suscépit, Episcopalis sedis honóre utríque serváto, quàmvis Tornacenses ab eo témpore usque ad Simónem per annos círciter sexcentos, non alios quàm Noviomenses Epíscopos habuerint. Flandros, gentem tunc ferocem convertit ad Christum. Obiit anno salutis quingentésimo quinquagésimo sexto: eumque Clotarius summo cum honóre apud Suessiónas sepeliri jussit; et basílicam ad ejus túmulum cœpit ædificáre quam Sigebertus filius ejus absolvit, et ornávit. In hunc ipsum diem incidit memória sancti Gildardi Rotomagensis Episcopi sanctitáte célebris, qui primo Concilio Aurelianensi intérfuit et annis quindecim in Episcopátu transactis obiit, et sepultus est in sanctæ María basílica, quæ deinde ob frequéntia ejus mirácula, ad sanctum Gildardum dicta est. AD LAUDES pro Commemor. S. Gildardi, Antiph. Ipsum elégit. . Elégit. Oratio, Da, quæ sumus, in I. Vesperis Pontificum, p. xvij. et xx. Lectio iij. Bremundus Bajocensis E nobili ortus génere, missus in aulam Theodoríci tértii, dum créditum sibi munus fidéliter adimplet majórem in dies init à Príncipe grátiam. Verùm à sæculi vanitate, sacrórum lectióne librórum planè detérritus, uxóri quam in aula duxerat ingressum persuadet in Monastérium; ipseque facultatibus in pauperes erogatis, in solitúdine agri Bajocensis vitam monásticam amplectitur. Tum plurimis in ipsius vitæ societátem affluentibus, nonnulla monastéria, imprímis Fonteniacense prope Cadomum extruxit. Inde sancti Annoberti Sagiórum Episcopi précibus abduc-. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. Arnabas, qui et Jo plenus Bseph, Levites, Cy tus, extructo in ejus dicecési Monastério, ipsi per áliquot annos cùm sauctissimè præfuisset, octávo ineunte sæculo méritis è vita decessit. Bárbaris póstmodum ómnia in Neústria vastántibus, sacræ ejus reliquiæ post várias translatiónes Creólium diccésis Bellovacensis asportantur; quo quidem in oppido, ædificatâ in ejus honórem Ecclésiâ, institutóque Canonicórum collégio, diù fuérunt honorificè conservatæ. Tandem sacrilego Calvínistárum furore, igni tradito córpore, caput, quod separátim habebatur, à Canónicis subductum est, apud quos étiamnunc débitâ reverentià servátur. solum prius génere agro véndito quem possidebat prétium áttulit ad pedes Apostolorum: ad quos et postea Paulum adduxit recens conversum. Jerosólymis Antiochiam missus ab Ecclésia, quæ accéperat quosdam ibi discípulos Dóminum Jesum Græcis annuntiasse, cùm vidisset grátiam Dei, gavísus est, et hortabatur omnes in propósito cordis permanére in Dómino. Profectus est inde Tarsum, ut quæreret Paulum; quem cùm invenisset, perduxit Antiochiam : et annum totum conversáti sunt ibi in Ecclésia et docuérunt turbam multam; ita ut cognominarentur primùm Autiochiæ discípuli, Chris tiáni. im assumpsi eos. Tunc jeju- IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 10. saátum pro diis haberentur, vocarentque turbæ Bárnabam Jovem, Paulum verò Mercurium, vix deterruérunt turbas nesibi immolarent. Reversi Antiochíam, ortâ ibi seditióne propter Judæos, qui volébaut gentes ad Deum conversas circumcidi, rem ad Apóstolos retulerant, qui in Concilio Jerosolymitáno super ea re decrétum statuérunt, remiseruntque eos ad Ecclésiam Antiochiæ, adjunctis Judâ et Silà, scribentes per manus eórum. Postremò Bárnabas digressus à Paulo unà cum Marco navigávit in Cyprum. Multis demum perfunctus pro Christo la bóribus, glorióso fine quiévit. Refert Alexander Cyprius corpus ejus in ín sula Cypro, Zenóne imperante, repertum esse ad cujus pectus erat Evangelium Matthæi, ipsius Barnabæ mauu conscrip tum. Jesus discipulis suis: N illo témpore; Dixit Ecce ego mitto vos sicut oves in médio lupórum. Estóte ergò prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbæ. Et réliqua. Homília sancti Joannis Homil. 34. in Matth. C Um Dóminus omnem sollicitúdinem à discipulorum córdibus ejécerit et osteusióne signórum armáverit, atque ab ómnibus negotiis. sæcularibus alienátos, et ab omni temporalium rerum cura liberátos, férreos quodammodo atque adamantínos fécerit; tum dénique eventúra illis adversa prædicit. Multa enim ex hac prædictióne cómmoda consequebantur. Primùm, ut ejus præsciéntiæ vim ediscerent. Deinde, ut nemo suspicarétur ex magistri infirmitáte tam grávia mala descendere. Prætereà, ne qui ea passúri erant, bitò ac inopinatò perturbarentur. Denique, ne cùm ista sub ipsum crucis tempus audirent, pertur barentur. sú |