Hymnus, Gens sacráta, ut in I. Vesperis, p. 425. . Sacerdotes Sion induam salutári, R. Et sancti ejus exultatióne exultábunt. Psal. 131.. Ad Maguíficat, Ant.5.A. Super muros tuos, Jerú salem, constitui custódes; totâ die et totâ nocte non tacébuut. Is. 62. Oratio, ut supra ad Laudes. Fit Commemor. S. Thomæ Aquinatis, Ant. Ipse tanquam. . Sapientiam. Oratio, Excita, ut in Communi Doctorum, p. xxj. et xxiv. DIE XV. Omnia de Communi Doctorum, p. xxj. exceptis quæ sequuntur. Orat., Excita, p. xxiv. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura occurr. tribus in unam junctis. Lectio ij. Homas, Landulfo cóTmite Aquinate ac The odórâ cómitis Teatíni filiâ natus, quintum annum agens, Cassinátibus mónachis pietáte ac litteris imbuendus tráditur. Inde Neapolim studiórum causâ missus, anno ætatis décimo octavo, hábitum Ordinis sancti Domínici sussépit sed paréntibus id Pars Estiva indignè feréntibus, Lutétiam Parisiórum mittitur. Verùm in itínere jussu fratrum per vim raptus, in castrum paternæ ditiónis deductus est. lbi, cùm à frátribus, tùm à soróribus váriè exagitátus, quò sanctum mutaret propósitum eárum álteri persuasit, ut contemptis sæculi pompis, sacris se virginibus adjún geret. Mulierem quoque impudicam, quæ ad labefactandam ejus constántiam introducta fuerat titióne fugávit. E castro per fenestram post biennium ferè integrum emissus, Neapolim reducitur : unde Romam, póstea Lutétiam à Joanne Teutónico Ordinis Generáli ductus, tum Colóniam Agrippínam missus est, ut Alberto magno doctóre uterétur: Lutétiam revocátus, post prælectas Petri Lombardi sententias, gradum Magistérii obtinuit. Nunquam se lectióni aut scriptióni dabat, nisi post oratiónem ad quam in exponendis difficilióribus Scripturæ locis, jejunium adhibebat, dicere solitus, : quicquid sciret, non tam se stúdio aut labóre suo peperisse, quàm divinitùs tráditum accepisse. NulIum pene fuit scriptórum genus in quo non esset diligentíssimè versátus : ac ne ex rerum subtiliórum inquisitióne caritátis ardor tepésceret, collatiónes 37 Patrum assíduè pervolvé- obdormivit in Dómino, bat, Lectio iij. Cripta ejus, et multituSdine, et varietate, et in rebus difficillimis perspicuitate adeò excellunt, ut ob eam causam Doctóris Angélici nomen adeptus sit Delátum sibi à Clemente quarto Archie mo, anno ætatis quinquagésiChristi verò millesimo ducentésimo septuagésimo quarto. Clarus uageculis, à Joanne vigésimo secundo Sanctis adscriptus est, anno millésimo trecentésimo vigésimo tertio. DIE XVIII. PRESBYTERI ET MART. Commemoratio. Pridie AD VESPER. Ant. Usque ad mortem. ỳ. Confortáre. Oratio, Præsta, quæsumus, ut in Communi unius Martyris, p. vij, et x. AD LAUDES, Ant. Qui vícerit. #. Posuisti. Oratio, Præsta. p. ix. et x, DIE XIX. IN SANCTI FESTO ARSENII, piscopatum Neapolitanum SANCTI CLARI, constanter recusavit. Missus à Gregório décimo ad Concilium Lugdunense, in itinere, morbo correptus, divertit in monasterium Fossanovense Ordinis Cisterciensis in diocési Terracinensi ; et in ipso ingressu, mortem præsénait Hæc requies tiens Imea in sæculum sæculi, hic habitábo, quóniam elégi eam, Tum rogátus à fratribus, exposuit Cantica Canticórum. Deficiéntibus viribus, exhibéri sibi pétiit Ecclésiæ Sacramenta: priusquàm autem Viaticum susciperet, profusus in lacryinas ad præsentiam Domínici corporis, et assuétâ amóris Dei dulcedine liquefactus, hæc verba protulisse refertur: Ego de sanctissimo córpore Dómini nostri Jesu Christi, et aliis Sacramentis dócui, multa scripsi in fide Jesu Christi, et sanctæ Romanæ Ecclésia, cujus correctioni cuncta subfício. Recepto deinde Viaálterà die unctus est infirmórum: sequenti ANACHORETÆ. Simplex. Omnia de Communi 1 nachoretarum , P. xxvj. additis quæ sequuntur. Oratio, Omnipotens, p. xxix. à Lectio iij. Rsénius, Románæ EcA clésias Diaconus Dámaso ad Theodosium magnum missus est, ut Arcadii studiis præficeretur. In imperatório palatio ad annum ætatis quadragésimum magno in prétio fuit. Sed dum de salute ánxius, viam quâ salva- in Communi Virginum, rétur sibi péteret ostendi, p. xxxvj. et xxxix. et hæc audire verba sibi visus est: Arséni, fuge hómines. Fugit igitur in Scetin Egypti solitúdinem ; ibíque orans, íterùm audit Fuge, tace, quiesce. Hæc illi deinceps vivendi rátio per annos quinquaginta quinque. Ab homínibus remotus non secum, sed cum Deo et cum Angelis versabatur prioris vitæ delícias arctióris vitæ austeritáte, jejúniis, et continuis lacrymis expiábat. His se verbis semper interpellábat: Arséni, ad quid venisti ? Locútum me fuisse, inquiébat, sæpè poenituit, tacuisse nunquam. Sceti à Mazicis vastátâ, primò Canópum, mox Thohen contra Memphim se recépit, ubi annum agens nonagésimum quintum, lugendi se simul ac vivendi finem fecit. Cùm enim eum jam in extrémis flentem animadvertissent duo, quos habébat discípuli: An tu, inquiunt, pater, mortem formidas? Et ille: Verè, inquit, et valde formido, neque unquam, ex quo mónachum índui, hic à me abscessit timor. VESPERÆ de Sequenti,cum Commemoratione S. Margareta Virginis et Martyris, Ant. Fortis est. . Diligam Oratio, Indulgéntiam, ut *Lectio iij.* Ictor miles, in perse cttione Diocletiani et Maximiáni cum idólis sacrificáre nollet, à Tribuno suo Astério apud Massí~ liam conjectus est in cárcerem; unde singulis noctibus ab Angelo educebátur ut vacillantes Christiános confirmáret. Deinde jussu Eutichii præfecti, loris ligátus, retortis bráchiis, et pedes fune constrictus, per médiam tractus est civitátem. Post hæc fustibus crudelíssimè cæ sus, deinde suspensus, et taureis cruciátus, cùm exhibitam sibi aram in qua sacrificáret, calce excussisset pedem ei Præses abscindi jussit. Cùm autem in confessióne constans permanéret, subjectus molæ pistrináriæ, atque ita contritus, martyrium consummavit. AD LAUDES,fit Commemoratio sancte Margaretæ, Ant. Liberasti. Confitébor. Oratio, Indulgéntiam, p. xxxix. DIE XXII. IN FESTO SANCTÆ MARIE MAGDALENES. Duplex-minus. . Ant. 3. D. Dómine, egressus es in salutem pópuli tui, in salutem cum Christo tuo. Habac. 3. Ant. 7. F.. Maledixisti veniéntibus ut turbo ad dispergendum me. Ibid.. Ant. 1. a. Liberasti me secundùm multitúdinem misericórdia nóminis tui de mánibus quæréntium ánimam meam. Eccli. 51. Capitulum. Eccli. 51. Ollaudabo te Deum salvatórem meum; confitebor nómini tuo, quóniam adjútor et protector factus es mihi. C R. Exaltétur Deus salútis mea: * Deus liberátor meus de inimícis meis ira cundis, et ab insurgéntibus in me. . Dóminus mibi ástitit, et liberávit me. *Deus liberátor. Glória. Deus liberátor. Ps. 17. 2. Timoth. 4. Lectiones de Scriptura occurrente. Ethéreis pia corda flammis. Amen. V. Díligam te, Dómine, fortitudo mea, . Dóminus refúgium meum et liberátor meus. Ps. 17. Ad Magnificat, Ant. 1.C. Fortis est ut mors diléctio, lámpades ejus lámpa des ignis, atque flammárum. Cant. 8. Oratio, ut infrà ad Laudes. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Dóminum peccáta remittentem, * Venite, adorénius. Luc. 7. Psalm. Venite, p. 2. Hymnus, Procuĺ maligni. ut in I. Vesperis. IN I. NOCTURNO. Ant. 2. B. Mulieres inter quas erat María Magdaléne, cùm esset Jesus in Galilæa, sequebantur eum. Marc. 15. Ant. 6. A. De María Magdaléne Jesus ejecerat septem dæmónia. Marc. 16. Ant. 3. A. Afferébant ad Jesum omnes malè habentes, et dæmónia habentes. Marc. 1. . Dóminus propitiátur ómnibus iniquitátibus: R. Sanat omnes infirmitátes. Ps. 102, Post j. Lect. R. Iter faciébat Jesus per civitátes et castella prædicans regnum Dei, et duodecim cum illo, et mulieres " * María Magdaléne, et áliæ ministrabant ei de fa→ cultatibus suis. Erat múlier magna; cùmque frequenter inde transiret, divertébat ad eam, ut coméderet panem. * Maria. Luc. 8. 4. Reg. 4. Post ij. Lect. R. Mulie res erant curátæ à spiriti bus malignis, et infirmitátibus;* De María Magdaléne septem dæmónia exíerant. . Flectebátur misericórdia Dómini, et audiébat afflictórum gemitus, De Ma et liberábat eos. Post iij. Lect. Ejiciébat Jesus spíritus verbo, et omnes malè habentes cu-rávit ut adimplerétur quod dictum est: * Ipse infirmitátes nostras accépit, et ægrotatiónes nostras portavit. y. Verè lan guores nostros ipse tulit, et dolores nostros: * Ipse. Glória. * Ipse. Matth. 8. Is. 53. : IN II. NOCTURNO. Ant. 4. C. Sequebátur Jesum turba mulierum, quæ plangebant et lamentabantur eum. Luc. 25. Ant. 1. C. María Magdaléne, et áliæ cum Jesu |