quoque ipso magnoperè venerandam peperisti: ex qua Christus vitæ flos éxtitit; cujus Virginis, et gloriósus fuit ortus, et partus mundo sublimior. Lectio vj. Quum sanè ac vehementer æquum est eam laudare, quæ divinâ providéntia donáta est, ac talem ac tantum uobis fructum édidit, ex quo dulcis Jesus prodiit, qui totus est dulcédo, et totus desiderabilis, atque expetendórum ómnium summè expetendus. Ad quem étiam dicamus: Sub umbra tua vivémus, et sub alis tuis requiescemus. Hic est verè qui per legem et prophétas prædicátur Christus Jesus Deus, grátia et véritas; qui idcircò venit ut peccatóribus salutem afferret, atque omnes in véterem nobilitátem resti túeret. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 3. 'N illo tempore; Jesus erat incipiens quasi annórum triginta, ut putabátur, filius Joseph, qui fuit Heli. Et réliqua. Homilia sancti Irenæi, Epíscopi et Martyris. Lib. 3. adv. Hær. Cap. 22. Ucas genealógiam que est à generatióne Dómini nostri usque ad Adam 2 L duas generatiónes habére ostendit : finem conjungens initio, et significans quóniam ipse est qui om nes gentes exinde ab Adam dispersas et universas linguas, et generatiónes hóminum cum ipso Adam in semetipso recapitulátus est. Unde et à Paulo typus futúri dictus est ipse Adam. : Lectio viij. Rophéta dicit: Pro páprius tuis nati sunt tibi filii primogénitus enim mortuórum natus Dóminus, et in sinum suum recipiens pristinos patres regenerávit eos in vitam Dei, ipse initium vivéntium factus quóniam Adam initium moriéntium factus est. Propter hoc et Lucas initium generatiónis à Dómino inchoans, in Adam rétulit, significans quoniam non illi hunc, sed hic illos in Evangélium vitæ regenerávit. Sic autem et Evæ inobedientiæ nodus solutiónem accepit per obedientiam Mariæ : quod enim alligavit virgo Eva per incredulitátem, hoc Virgo María solvit per fidem. Lectio ix. Cap. 23. minum ad perditam Ecesse ergò fuit, Dó ovem venientem, et tantæ dispositiónis recapitulatiónem facientem et suum plasma requirenseptuaginta tem, illum ipsum hómi nem salváre, qui factus Jesu, tibi sit glória, In sempiterna sæcula. Am. Ad Benedictus, Ant. 5.A. (Duplicatur in Cath.) Effundam spiritum meum super semen tuum, `et benedictiónem meam super stirpem tuam. Is. 44. Oratio. Eus, qui beátæ Anuæ DE tantam grátiam conferre dignátus es, ut genitrícis unigeniti Filii tui mater éffici mereretur : concéde propitius, ut cujus solémnia celebrámus, ejus apud te patrocíniis adjuvémur. Per eumdem Dóm. AD II. VESPERAS. Hymnus, Claræ diéi, ut in I. Vesperis, p. 452. . De fructu ventris tui, R. Ponam super sedem tuam. Ps. 131. Ad Magnificat, Ant. 1. A. (Duplicatur in Cath.) Possidébit semen tuum portas inimicórum suórum, et benedicentur in sémine tuo omnes gentes terræ. Gen. 22. Óratio ut supra. DIE XXVIII. MARTYRIS. Duplex-majus. Omnia de Communi unius Martyris, p. vj. additis quæ sequuntur, Orat. Præsta, infra. IN I. NOCT. Lectiones de Scriptura occur rente. IN II. NOCTURNO. Lectio iv. Antáleon Nicomediensis, nóbilis médicus, tero in Jesu Christi fide erudítus, baptizátus est: qui mox patri Eustórgio persuasit, ut Christianus fieret, Quare cùm Nicomédiæ postea Christi Dómini fidem liberè prædicáret, et ad ejus doctrinam omnes cohortarétur, Maximiano Imperatore equúleo tortus, et admótis ad ejus corpus láminis candéntibus, cruciatus est: quam tormentorum vim æquo et forti animo ferens, ad extrémum gládio percussus, martyrii coró nam adeptus est. Sermo S. Máximi Epíscopi. In Natali SS. Octavii, Aventitii, et Solutoris. ternam quærere, mortem didicimus non timére. Vidéte ergò quid martyribus debeamus: in quo alter tortus est, ut álius salvarétur; alter carnificem pértulit, ut Christum alter agnosceret : : alter morti addictus est, ut alius vitâ potirétur æternà; et ad postrémum sanctus occí deret. B Lectio vj. Eáti igitur Martyres nec sibi vixérunt, nec sibi sunt mórtui. Exemplum enim nobis reliquérunt, benè vivendo, conversatiónis; tolerando fórtiter, passiónis. Nam ideò Dóminus per totum mundum diversis in locis pati Martyres voluit, ut tanquam idónei testes nos præsenti quodam fidei exemplo sua confessiónis urgérent, ut humána fragilitas quæ prædicatióni Dominicæ aditu longiore vix credit, vel præsenti oculórum testimónio, martyrio créderet beatórum. IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangélii secundùm Matthæum. Lectio vij. Cap. 10. N illo témpore; Dixit Jesus discipulis suis : Nihil est opertum, quod non revelábitur , neque occultum, quod non sciétur. Et réliqua, Homilia sancti Hilárii D Epíscopi. Comment. in Matth. C. 10. Ominus diem judícii stendit, quæ abstrúsam voluntatis nostræ conscientiam prodet: et ea, quæ nunc occulta existimantur, luce coguitiónis públicæ déteget. Igitur non minas, non consília, non potestates insectántium monet esse metuendas: quia dies judícii nulla hæc fuisse atque inánia revelabit Et quod dico vobis in tenebris, dícite in lúmine; et quod in aure auditis, prædicate super tecta. Non légimus Dóminum sólitum fuisse nóctibus sermocinári, et doctrinam in tenebris tradidisse sed quia omnis sermo ejus carnalibus ténebræ sunt, et verbum ejus infidélibus nox est. Lectio viij. Taque id quod à se dictum est, cum libertate fidei et confessiónis, vult esse loquendum: idcircò quæ in tenebris dicta sunt, prædicari jussit in lúmine; ut quæ secréto áurium commissa sunt, super tecta, id est, excelso loquentium præcónio audiantur. Constanter enim Dei ingerenda cognitio est, et profundum doctrinæ Evangélica secrétum in lúmine prædicatiónis Apostólica revelandum : non timentes eos, quibus cùm sit licéntia in córpora, tamen in animam jus nullum est. Sed timentes pótiùs Deum, cui perdendæ in geheuna animæ, et córporis sit potestas. N° Lectio ix. Olite timére eos qui occidunt corpus. Nullas igitur córporum nostrórum casus est pertimescendus, neque ullus interimendæ carnis admittendus est dolor: quando pro naturæ suæ atque originis conditióne resoluta in substantiam spiritualis ánimæ refundátur. Et quia doctrinis tálibus confirmatos oportet liberam confitendi Dei habére constantiam, étiam conditiónem quâ tenerémur adjecit: Negatú- . rum se eum Patri in cœlis, qui se hominibus in terra negasset: eum porrò qui confessus coram hominibus se fuisset, à se in cœlis confitendum : qualesque nos nóminis sui testes hominibus fuissémus tali nos apud Deum Patrem testimonio ejus usú thee, Virginis, Ant. Vox dilecti mei pulsantis Aperi mihi, soror mea, amica mea, columba mea. Cant. men suscépit famula Dóminum, ægra Salvatorem, creatura Creatorem. Suscépit autem spíritu pascenda, in carne pascendum. Lectio v. se Oluit enim Dóminus formam servi accipere, et acceptà formâ servi, in illa pasci à servis, dignatióne, non conditione. Nam et ista dignátio fuit, præbere pascendum. Habébat carnem in qua esuríret quidem et sitíret; sed nescítis, quia in erémo esurienti Angeli ministrabant? Ergò quod pasci vóluit, pascenti præstitit. Quid autem mirum si et de sancto Elía præstitit viduæ, quem priùs, corvo ministrante, pascébat? Numquid pascendo defécerat, quando ad víduam mittebat? Nequáquàm, sed religiósani víduam per obséquium exhibitum servo suo, benedícere disponebat. Lectio vj. Sminus tanquam hospes Ic ergò susceptus est Dó qui in sua própria venit, et sui eum non receperunt, sed quotquot recepérunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri; adoptans servos, et fratres fáciens; rédimens captivos et fáciens cohæredes. Ne quis tamen vestrum fórsitan dicat, beáti, qui Christum suscípere in domum própriam meruérunt: noli dolére, noli murmuráre, quia 39 0 |