tempóribus natus es quando jam Dóminum non vides in carne : non tibi abstulit istam dignationem; Cùm uni, inquit, ex minimis meis fecistis, mihi fecistis. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se cundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 10. N illo témpore; intrávit Iesus in quoddam castellum; et múlier quædam Martha nómine excépit illum in domum suam. Et réliqua. Homilia sancti Augustini Epíscopi. Serm. 104. de verb. Ev. Luc. 10. Utámus reprehensum esse ministérium Marthæ, quam cura hospitalitátis occupaverat, quæ ipsum Dóminum hospitio receperat ? quomodo rectè reprehendebatur quæ tanto hospite lætabátur? Hoc si verum est dimittant hómines quod ministrant egéntibus, éligant sibi partem meliórem, quæ non auferétur ab eis; vacent verbo, ínhient doctrinæ dulcédini, occupentur circa scientiam salutarem; nihil eis curæ sit quis peregrinus in vico jaceat, quis egeat pane, quis indumento, quis visitandus, quis redimendus, quis sepeliendus; va cent ópera misericórdiæ, uni instétur sciéntiæ. Si mélior pars est, cur non omues hoc fáciunt, quando ipsum Dóminum in hac causa patrónum habémus? Non enim timémus in hac re ne offendamus ejus justítiam, cùm patrónam teneamus ejus senténtiam. Et tamen ita non est; sed sicut dixit, ita est. Lectio viij. E multa es occupata, quando unum est necessa Cce, adverte. Circà rium : Maria meliorem partem elégit. Non tu malam, sed illa meliorem. Sed unde meliórem ? Quia tu circa multa, illa circa unum. Præponitur unum multis; non enim à multis unum, sed multa ab uno. Multa sunt quæ facta sunt; unus est qui fecit. Cœlum, terra, mare et ómnia quæ in eis sunt, quàm multa sunt? quis ista enúmeret ? quis hórum multitúdinem cogitet? quis hæc fecit? Deus ómnia. Ecce bona valde. Bona valde quæ fécit, quantò mélior ille qui fecit? * Atteudamus igitur occupatiónes nostras circa multa. Necessárium est ministérium córpora refectúris. Quare hoc? Quia esuritur, quia sititur. Misericórdia miseris necessária est. Frangis panem esurienti, quia invenisti esurientem. Tolle famem, cui frangis panem? tolle peregrinatiónem, cui éxhibes hospitalitátem? tolle nuditátem cui præstas vestem? non sit ægritúdo, quem visitas? non sit captivitas quem rédimis? non sit rixa, quem concordas? non sit mors quem sépelis? In illo sæculo futuro non erunt ista mala, ergò nec ista ministéria. Si transferatur in diem XXX omissá Lect. sequenti, ix. Lectio erit de S. Ignatio, duabus junc tis. De S. Lupo. Lectio ix. sumque Attilam eórum ducem in sui veneratiónem convertit. Annis círciter viginti, tábula pro lecto usus est, cilício pro veste; in oratióne alternis nóctibus pervigil; in jejuniis assiduus, solo pane hordeáceo sabbato víctitans; census suos alendis paupéribus, captivisque redimendis impéndere solitus. Discípulos habuit sanctos Episcopos, Polychrónium Virdunensem Sevérum Trevirensem, et Alpínum Catalaunensem; ipse, ob exímias virtútes, Pontíficum Gallicanórum dictu's tem annis quinquaginta duóbus sacerdótio functus fuisset, clarus miraculis ábiit ad Dóminum. Ad Benedictus, Ant. 1. C. Mulier quædam, Martha nómine, excepit Jesum in domum suam; et satagebat circa frequens ministérium. Luc. 10. DE nobili familiâ natus, uxórem duxit Pomeniolam sancti Hilárii Arelatensis sororem. Qui cùm séptimo conjugii anno, réliquum vitæ in continentia degere decrevissent, Lupus ad beátum Honoratum Lirinensem abbátem se contulit: unde post annum cùm Matiscónem venisset, ut quod sibi de facultatibus supérerai, pauperibus erogaret, improvísò ad Trecensem Episcopátum raptus est. Biennio post electus est à Synodo Gallicana qui cum sancto Germano Antissiodorensi vis. in Britanniam majórem ad expugnandam Pelagiánam hæresim proficiscéretur. Unde Trecas reversus, Hunnis in Galliam effusis, suis précibus urbem ab iis servavit incólumem, ip Oratio. Eus, qui conversatus in terris, in domo beatæ Marthe hospitári dignatus es; quæsumus, ut ipsâ pro nobis intercedente, in æterna tabernácula récipi mereámur. Qui vi AD LAUDES. Pro Commemorat. S. Lupi, didi, quia tu es Christus Filius Dei vivi, qui in hunc mundum venisti. Joan. 11. Oratio, ut supra. Fit Commemor. S. Ignatii Loyola, Presbyteri, Ant. Qui ámbulat. . Justus. Oratio, Adesto, ut in Communi Justorum, p. xxxj. et xxxiv, DIE XXX. IN FESTO PRESBYTERI. Omnia de Communi Justorum, p. xxxj. additis quæ sequuntur, Oratio, Adesto, p. xxxiv. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura occurrente, tribus in unam junctis. Lectio ij. ante mendico pretiosis véstibus, Minorissam recessit, ubi aspérrimam per annum vitam duxit. Quo témpore homo literárum planè rudis aureum Exercitiórum librum scripsit, Sedis Apostólicæ judicio et ómnium utilitáte comprobátum. Ut verò animarum salúti, cujus desidério mirificè tenebátur, utiliùs et cértiùs inservíret, annos jam triginta tres natus, à grammatica inter púerosexorsus, Philosophiæ et Theologiæ óperam dedit. Lectio iij. Itiis interim ac hæresi V bellum indicens, chris tianamque pietátem próvehens, non sine magnis labóribus et ærumnis, sócios sibi novem adscivit ; et in inferióri Ecclésia Ignatius gente Hispánus, Montis martyrium, Loyola in Cantábria nobili génere natus, primò Catholici regis aulam, deinde militiam secútus est. In Pampelonensi obsidióne gravi acceptó vúlnere æger decumbens, ex fortuita piórum librorum lectióne ad Christi sanctorumque seclanda vestígia mirabiliter exarsit. Ad montein Serratum profec tus juxta aram beatæ Mariæ Virginis, suspensis armis, noctem éxcubans, sacræ militiæ tirocinium pósuit. Inde exomologėsi ómnium peccatórum factâ, sacco indútus, tráditis procul à Lutétia, prima Ordinis cui Societatis Jesu nomen, fundamenta jecit: quem póstea Romæ instituens, ad tria consuéta vota, quarto addito de Missiónibus, Sedi Apostólicæ árctiùs adstrinxit, et plures summi Pontifices ac Tridentina Synodus probavêre. In Indias sanctum Franciscum Xavérium ad profligandas superstitióues ethnicas misit. Caterosè sociis partim adversus hæréticos, partim púeris erudiendis, et in christianâ pietate instituendis, apertis ubiqué gymnasiis, destinávit. Singularis guatii prudéntia in constitutiónibus, et ejus in discernendis variis hóminum ingeniis solertia elucet. Demum de christiána república óptimè méritus, anno ætatis sexagésimo quinto, salútis millésimo quingentésimo quinquagésimo sexto, ad Dómini sui amplexum, cujus majórem glóriam sæpiùs in ore habuerat, semper in ómnibus quæsierat, emigravit; eumque Gregórius décimus quintus Sanctis ascripsit. VESPERÆ à Capitulo de Sequenti, cum Commemoratione S. Ignatii, Ant. Dedit illi.. Lex Dei. Oratio, Adesto, p. XXXV. et xxxiv. DIE XXXI. IN FESTO sui Præsulis incurrit, quod ferarum quas venando céperat, trunca capita ex arboribus suspendi jubéret, non sine ingenti Paganórum applausu, et fidélium offensióne. Cùm Amatóri divinitùs innótuit Germanum sibi fore successórem, Augustodúnum se cóntulit, ut sibi à Júlio præfecto tribuerétur facultas Germanum in clerum adsciscendi. Quod ubi impetrávit Germánum defonso capite, veste induit clericali. Creatus autem Episcopus súbitò mutátur in virum alterum sæculi pompam contemnit, facultates pauperibus distribuit vitam ásperam ducit, cilício carnem domat, vilem assumit hábitum, oratiónes vix intermittit. SANCTI GERMANI, Cin majore Britannia ANTISSIODORENSIS EPISC. grassarétur, ad eam extirpandam Galliæ Epíscopi, rogántibus Britannis, mittunt Germánum cnm Lupo Trecensi; qui insulam purgant erroribus, doctrinå et sanctitate implent. Claruit ibi Germánus plúribus miraculis: nam puellæ visum restituit, postquam invocáto sanctæ Trinitátis nómine, reliquias sanctórum, quas collo appensas gerébat, ipsius óculis admovisset. Saxones, Pictosque junctos adversùs Britones, novo pará to exércitu, dux factus terret, fugatque, non clangóre tube, non ferro, non ingenti hóminum cópià, sed clamore Alleluia, eâdemque voce jussù illius tértiò tum à sacerdótibus, tum à pópulo repetítâ. Post ejus réditum in Gál liam, á Britannis rogá tus, ut quod cœperat opus absolveret, adhibito sibi cómite Sevéro Trevirensi Lupi discípulo, in insulam iterùm proficiscitur, renovalamque hæresim pénitùs extirpat. Sedit in Synodo in qua Chelidonius viduæ maritus, quique capitálibus aliquando judiciis præfuerat, episcopatu dejicitur. Alanórum exércitum adversùs Britannos Galli cános tum rebelles ab Imperatóre missum sistit. Ra-* vennæ legátus pro pace, móritur pridie Calendas Augusti. Corpus Antissiodóri magnà civium veneratióne terræ mandátur. Oratio. Mjestatem tuam, Dómine, sanctus Germanus pontifex tuus, cujus hódie depositiónem celebrámus, pro nobis exóret: ut quod nostris méritis non valémus, ejus précibus consequamur. Per Dóminum. Dominica proximiori diei primæ Augusti celebratur, ritu solemni majore, cum Octava, Festum sanc ti Exuperii, primi Bajocensis Episcopi. |