Léctio sancti Evangélii se. versum, prædicate Evangélium omni creatúræ. Et réliqua. Homília sancti Joannis Chrysostomi. Hom. 7. in Cap. 2. Epist. 1. ad Corinth. N On venisset in mentem Apóstolis prædicare quæ prædicárunt, nisi divinani grátiam essent adepti : et non solùm nihil tale gessissent, sed ne de ea quidem cepissent consilium. Age verò, hodiè quoque hoc ipsum persequámur oratióne, et ostendamus fieri non potuisse ut id institúerent, et cogitarent, nisi Christum secum habuissent non quóniam imbecilli adversùs fortes, nec quóniam pauci adversùs multos : non quoniam páuperes adversùs dívites, nec rudes et ignári adversùs sapientes struébant aciem; sed quóniam magna quoque vis est præOccupatæ opiniónis. Scitis enim apud homines nihil esse æquè validum atque tyrannidem véterisconsuetúdiis. R. vij. Cantémus Dómino, gloriósè enim magnificátus est;* Dóminus factus est ip salútem. y. Erí puit nos de potestate tene- Poriébat enim eum statim qui publicári, expelli, à pátria exulare, extréma mala pérpeti, ab ómnibus ódio habéri commúnem esse hostem, et suis et alienis. Quamobrem etiamsi vocárent à novitáte ad consuetudinem, sic quoque res esset difficilis. Cùm autem à consuetudine vocárent ad novitátem, et hæc adessent mala cógita quantum esset impedimentum. Porrò autem rursus iis quoque quæ dicta sunt non lévius aliud ipsis proponebatur, difficilem reddens transmutatiónem. Nam cum consuetudine et periculis hæc quoque præcepta erant gravióra: ea verò à quibus abducébant, facília. A stupris enim ac fornicatióne vocabant ad temperantiam, à vitæ aab ebriemóre ad mortem, táte ad sobrietátem, à risu ad lacrymas et compunctiónem, ab avaritia et purâ habendi cupiditate ad paupertatem et suárum facultatum abdicatiónem, à securitáte, et metûs privatióne ad perícula, et per ómnia extrémam exigébant vitæ perfectiónem. viij. Elégit nos Deus, essémus sancti ; prædestinávit ut destinavit nos in adoptiónem filiórum per Jesum Christum, * In laudem glóriæ gratiæ suæ. y. Eruit nos de inferno, et salvos fecit de manu mortis, In laudem. Eph. 1. Dan. 3. Lectio ix. de Homilia Dominicæ occurrentis. AD LAUDES. Capitulum. Eph. 2. Eus qui dives est in D misericórdia, propter nimiam carita em suam quâ dilexit nos, et cùm essemus mórtui peccatis, convivificávit nos in Christo. Hymnus. Qudyta, QUIS facta pandat inQuæ gloriósi Præsulis Infúsa sacris ossibus Post fata virtus édidit ? ARTI medeniûm cedere Iguara morborum cohors, Efféta membra désereus Cessit ferétro nóbili. VASTATA circùm trísti bus AT mens solúta córpore Arces beátas incolit, Summique pro nobis vigil Opem parentis flagitat. ERGO triumphet gaudio, Laudesque solvat débitas, Pastóre tanto Bájoca, Tanto beáta víndice. DEO Patri sit glória Natóque Patris único Tibique, sancte Spíritus In sæculórum sæcula. Amen. . Nos pópulus tuus, et oves pascua tuæ, R. Confilébimur tibi in'sæculum. Ps. 78. Ad Benedictus, Ant.6.A. Triplicatur. Signa apostolátûs mei facta sunt super vos in omni patiéntia, in signis, et prodigiis,et virtutibus. 2. Cor. 12. 40 Oratio. tissimus Super omnem Eus, per beátum terrani. Tu Dóminus. Ý. Disuperium Confessó rem tuum atque Pontificem lumen veræ fidei tuórum fidélium córdibus infudisti: præsta, quæsumus, ut et ipsius salutária mónita, et sanctæ conversatiónis imitémur exempla. Per Dóminum. Fit Commemoratio Dominicæ occurrentis. AD HORAS, Psalmi de Dominica. Antiphonce de Laudibus, quarta prætermissá. AD PRIMAM. AD TERTIAM. R.br. Confundantur omhes,* Qui adórant sculptília. Confundantur. . Qui gloriantur in simulacris suis: * Qui adórant. Glória. Confundantur. . Tu Dóminus altíssimus super omnem terram: . Nimis exaltátus es super omnes deos. Ps. 96. AD SEXTAM. Ant. 5. A. Subvertit. Capitulum. Eph. 2. Ei sumus factúra, creáD ti in Christo Jesu, in operibus bonis, quæ præparavit Deus, ut in ilTis ambulemus. . br. Tu Dóminus al Nimis exaltatus es super omnes deos; * Super. Gloria. Tu Dóminus. . Annuntiate inter Gentes gloriam ejus : §. In ómnibus pópulis mira bília ejus. Ps. 95. AD NONAM. Ant. 7. D. Cunctas. Capitulum. Eph. 2. Eniens evangelizávit V pacem vobis, qui longè fuistis, et pacem iis qui propè; quoniam per ipsum habemus accessum ambo in uno spíritu ad Patrem. B. br. Annuntiate inter Gentes * Glóriam ejus. Annuntiate. . lu ómnibus pópulis mirabília ejus : Glóriam. Glória. Annuntiate. Confirma hoc, Deus, R. Quod operatus es in nobis. Ps. 67. AD II. VESPERAS. Psalmi de Dominicâ, loco ultimi, Ps. Memento, p. 107. Antiphone et Capitulum de Laudibus." R. Conresuscitavit. quod est ix. in Officio Noct. Hymnus, Additum cœlo, ut in 1. Vesperis, p. 465. et . Nos pópulus tuus, Ad Magnificat, Ant. 1. A, Cives estis sanctorum, et doméstici Dei ; superæ dificáti supra fundamentum Apostolórum. Eph. 2. Oratio, ut supra ad Laudes. Fit Commemoratio Dominicæ occurrentis. DIEBUS INTRA OCTAVAM SANCTI EXUPERII. Semiduplex. Omnia, mutato ritu dicuntur ut in die, exceptis quæ sequuntur. Psalmi de Feria in omni Officio. AD OFF. NOCT. novem Psalmi de Feria dicuntur sub tribus Ant. quæ cum. et RRR. sumuntur ex Nocturno diei secundùm Feriam. Lectiones j. et ij. de Scriptura occurrente, duabus ultimis in unam coactis. Lectio iij. ut infra in qualibet die. Si diebus intra Octavam occurrat Festum semidu plex, espera erunt à Capitulo de Festo, cum Commemor. Octavæ in Vesperis et Laudibus; de Simplici fiet tantùm Com bes. Videbantur hómines et contemnebantur, quómodo videntur nubes et contemnuntur, antequàm de eis exiliat quod miréris. Eraut enim illi primùm hómines, carnem portantes, infirmi. Deinde idióta, indocti, igno biles; sed erat in illis quod coruscáret. Forma humána nubes erant ; splendor miraculi coruscátio erat. Sic in verbis, sic in factis cùm miranda dicunt, et miranda fáciunt, apparuerunt fúlgura ejus orbi terræ; vidit et commóta est terra. Si non est verum, si non tota terra jam Christiána clamat, Amen, commóta fulguribus de illis nubibus erumpéntibus, vidit et commóta est terra. Nam et montes, ut séquitur, fluxérunt sicut cera à fácie Dómini. Qui sunt montes? superbi. Omnis altitúdo extollens se adversus Deum, factis Christi et Christianórum prædicatórum contrémuit, succúbuit, et quando dico quod dictum est; fluxit mélius verbum inveniri non potest. Montes fluxérunt velut cera à fácie Dómini. Ubi est altitudo potestátum? ubi duritia contumácium? Montes sicut cera fluxérunt à facie Dómini. Ignis eis fuit Dóminus. Illi ante fáciem ejus sicut cera fluxérunt, tándiù duri, donec ignis ille admoverétur. Qui vigiles hi? Illi nempè, quos Salvátor in Evangélio beátos pronuntiat, si, cùm vénerit, invénerit vigilantes. Quàm boni vigiles, qui nobis dormiéntibus ipsi pervigilant, CRpit fervére per Ju quasi rationem reddituri : dæam Ecclésia hristi, ubi ferbú rat opprobrium Christi; et restituta est terra ejus. Sed quia díxerat ipse Habeo álias oves, quæ non sunt de hoc ovíli, oportet me et eas adducere, ut sit unus grex el unus pastor; étiam ad Gentes ad quas Prophétæ missi nou erant, Apóstoli missi sunt. Quæsiti sunt qui non quæsierant inventi sunt qui nihil expectabant: quem non tenébaut Deum pollicitatórem, invenérunt Redemptórem. Jam enim Judæi tenébant Deum pollicitatórem, quia ibi Prophétæ Christum prædicaverant, ibi Christum promiserant: sed quem promissum audierant, præsentem nou cognoverant. Illis autem promissum nihil erat; sed tamen in Prophétis étiam de fide ipsorum dictum erat: non dictum erat ipsis, sed dictum erat de ipsis. Missum est ad illos: et audistis ex dispensatióne Dei, QUARTA DIE. Sermo S. Bernardi Abbatis, pro auimábus nostris ! Quàm boni custódes, qui vigilantes animo, atque in oratiónibus pernoctantes, hostium insidias sagáciter explórant, anticipant consilia malignantium, deprehendunt láqueos, elúdunt tendículas, retiácula dissipant, machinamenta frustrantur! Hi sunt fratrum amatóres, et pópuli christiáni, qui multùm orant pro pópulo et universa sancta civitáte. Hi sunt qui multùm solliciti pro commissis sibi óvibus, cor suum tradunt ad vigilandum dilúculò ad Dóminum qui feci illos, et in conspectu Altissimi deprecantur, scientes suam insufficiéntiam in custodienda civitáte, et quia nisi Dóminus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custódit eam. QUINTA DIE. Ex Epistola sancti Clementis Papæ et Mártyris, ad Corinthios. Lectio iij. On tantùm, dilecti, in Cant. 76. Lectio iij. Nu vos moneamus scribimus; sed étiam ut |