IN II. NOCTURNO. Sermo S. Bernardi Ab bátis. modo, inquit, fiet istud? Neque enim eo modo, quo fieri solet in cæteris. Virum pénitùs non cognosco, In Ass. B. V. Mariæ, 4. nec filii desidério, nec spe Lectio iv. non auferétur ab ea. Singuláre est, sed continuò étiam indicibile invenitur, ut nemo assequi possit sic nec éloqui quidem. Quid si et illud adjícias, cujus mater? Quæ jam póterit lingua, etiamsi angélica sit, dignis extollere laudibus Virginem matrem; matrem autem non cujuscumque, sed Dei? Duplex nóvitas, duplex prærogativa; duplex miráculum sed diguè prorsus aptissiméque convéniens. Neque enim filius álius virginem, nec Deum décuit partus alter. prolis. Quanta verò et quàm pretiósa humilitatis virtus cum tanta puritáte, cum innocéntia tanta cum delicto imò cum tanta gratiæ plenitudine? Lectio vj. En Cce jam quibus potúi mus votis ascendentem te ad Fílium deduximus, et prosecúti sumus saltem à longè, Virgo benedicta. Sit deinceps pietatis tuæ ipsam, quam apud Deum grátiam invenisti, notam fácere mundo; reis véniam, medélam ægris, pusillis corde robur, afflictis consolatiónem, periclitántibus adjutórium et liberatiónem sanctis tuis précibus obtinendo. In hac quoque die solemnitátis, lætitiæ, dulcissimum Mariæ nomen cum laude invocantibus sérvulis per te, Regina clemens, grátiæ suæ munera largiátur Jesus Christus Filius tuus Dóminus noster, qui est super ómnia Deus benedictus in sæcula: Amen. et beth, et exclamnávit voce magna, et dixit ad Maríam Benedicta tu inter mulieres et benedictus fructus ventris tui. Et réliqua. Homilia sancti Andréæ Cretensis Epíscopi. In sanctam Annuntiatio nem. Enedicta tu inter mu lieres. Verè quidem in templum regis unà contendunt. Benedicta tu in mulieribus, quam Isaías prophéticis óculis videns, prophetissam et Virginem appellavit. Verè benedicta tu, quam Ezechiel Orientem prænuntiávit ; et portam clausam, per quam Deus solus transeat, et quæ iterùm clausa maneat. Sisit Dominica, omissá Lectione Sequenti, illius nedixit te Deus suum ta- minicæ occurrentis. bernaculum, quando pa- De S. Symphoriano, Mart. ex terna glóriâ exímiè plenum hóminem Christum Jesum eumdemque Deum, quibus ac in quibus perfectus constat natúris, incomprehensâ ratióue útero gestasti. Benedicta tu inter mulieres quæ cælestem thesaurum in quo sunt omnes thesauri sapiéntiæ et sciéntiæ abscónditi, in virginitátis tuæ invioláto thalamo nihil angustátum complexa es. Benedicta tu in mulieribus quæ sola benedictiónem hæreditate consecuta es quam Deus per Abraham Géntibus promiserat. , S Lectio ix. Ymphoriánus, Augustodúni, patre Fausto nóbili et christiáno oriundus; cùm simulacrum Berecynthiæ, plaudente pópulo, per urbem carpento veherétur, ad tantum scelus exhorruit, et idólum se adoratúrum negavit. Quare ad Heráclium virum Consularem tanquam seditiosus statim addúcitur; qui loris cæsum, in cárcerem conjecit; unde eductus postea, et coram eódem júdice Christum prædicans, cápite damnatus est. Qui cùm ad supplícium ducerétur, matrem sic clamantem audívit : Nate, nate Symphoriane, memento Dei vivi; sursum fili, erecto corde, aspice regnantem in cœlis; hodie tibi vita non tóllitur, sed mutátur in mélius. Igitur extra muros eductus, à carnífice occisus est. Non procul à loco martyrii sanctus Euphrónius presbyter, ac postea Eduensis Episcopus in memóriam ejus basílicam ex truxit. S. JOANNE FRANCISC. A CANTALIO, VIDUE, Ordin. Visitat. B. M. lustit. Semiduplex. Omnia de Communi SS. Mulierum, p. xlj. additis quæ sequuntur. Oratio, Exaudi, p. xlv. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura occurrente, tribus in unam coactis. Lectio ij. Jvione claro genere orta, egrégia vel à prima ætáte, pietatis specimina exhibuit. Adhuc infans, hæréticum quemdam adversus veritatem córporis Christi in Eucharistia cavillantem sapienter et animosè redarguit. Dolósis vaférrimæ mulieris artibus tentáta innocéntiam et castitatem, non sine speciali Deiparæ Virginis ope, quam defunctæ parentis loco sibi matrem delégerat, in violátam servavit et illibátam. Nóbilis et opulenti Calvinistæ, qui, ut eam in uxorem habéret, se Catholico-romanum esse falsò dicébat, simulatiónem, Deo movente detexit; réspuit connúbium. Patri filiam in ómnibus súbditam et obsequentem se præbuit; cateris suavem, benignam misericordem. Nihil in ea, quod luxum, quod divítias; nihil quod vel ánimi levitátem redoleret. Perillustri viro Baróni à Cantálio matrimónio juncta, virtútum ómnium exercítio resplénduit, dispensandæ familiæ púeris sanctè informandis, ægris invisendis, egénos subleváre, súbditis opitulári ómnibus prodesse, sibi et Deo vacare, únicè iutenta. Lectio iij. Ulueráto inter venan V dum et paulò post defuncto conjuge, ipsa se castitátis perpétuæ voto obstrinxit. Ad redigendum in servitutem corpus, pre. ces, jejunia, cilícia, vigílias adhibuit. Summa ac penè incredibilis ejus humílitas, patiéntia et mansuetudo. Tantus fuit illíus in Christum amoris ardor, ut adorandum nomen ejus péctori inússerit. Eò per fectiónis Evangelicæ devénit, ut, judice Francisco Salésio illius duce et rectóre, ipsius véluti summum obtinúerit ápicem: eódem probante, emisit votum agendi quidquid Deo accéptius fore intelligeret. Annécium, quò divinitùs vocabátur profectúra, nec iteratis obtestatiónibus, nec étiam humi prostrato filii córpore, pótuit à propósito deterréri. Novam Moniálium cougregationem à Visitatióne Beatæ Mariæ nuncupatárum, non sine labóribus plurimis, instituit. Ea fuit ejus sapiéntia et sanctitas, ut undequaque ipsius exposcerentur consilia, precibusque illíus principes ac reges ipsi se voluerint commendátos. Morbo correpta, supremum diem instare sibi præsentiens, Ecclésiæ Sacramenta piè ac sanctè suscepit, et inter fidei, spei et caritatis actus ánimam Deo reddidit Idibus Decembris anno Dómini millésimo sexcentésimo quadragésimo primo. Hanc ante et post mortem, miraculis claram, et à Benedicto décimo quarto inter Beatos relatam, Clemens décimus tértius Sanctis ascripsit. VESPERÆ de Sequenti, cum Commemoratione S. Joanne Franciscæ, Ant. Accinxit, . Lex Dei. Orat. Exaudi, p. lxvj. et xlv. DIE XXIV. IN FESTO S. BARTHOLOMÆI, APOSTOLI. Duplex-majus. Omnia de Communi Apostolorum, p. j. additis quæ sequuntur. Oratio, ut infra. IN 1. NOCT. Lectiones de Scriptura occurrente. IN II. NOCTURNO. B unus Artholomæus ex Duodecim quos elégit Jesus, et Apóstolos nominavit, post ejus Ascensiónem accepto Spiritu sancto, in Indiam profectus Christi fidem, ut scribit Eusébius in história Ecclesiástica, fertur illis Géntibus prædicasse et Evangélium Matthæi Hebraicis conscriptum lítteris reliquisse, quod quidem ad Pantani témpora servátum esse memorátur. Idipsum et tradit sanctus Hieronymus in libro de Scriptóribus ecclesiásticis. Pantæuus, inquit, in Indiam, rogátus ab illíus gentis legátis, missus est à Demétrio Alexandriæ Epíscopo; ubi réperit Bartholomæum, de duodecim Apóstolis, adventum Dómini Jesu juxta Matthæi Evangélium prædicasse, quod Hebráïcis litteris scriptum révertens Alexándriam xándriam secum détulit. Fide Gentilibus prædicátá Bartholomæus vitam martyrio consumávit, Sermo sancti Joaunis Homil. 33. in C. 9. Matth. 'Lectio v. Ide Apostolátûs magniVuidinem, vide Apos tolórum diguitátem. Nihil sensibile, neque aliquid quale Moyses et Prophétæ prióres prædíxerant, sed nova quædam ac paradoxa prædicáre jubentur. Prophétæ euim terram ac terréna boua, Apóstoli regnum cœlórum ac cœléstia aununtiárunt. Neque hinc solùm Prophétis majóres extitére, sed étiam ex sua obedientia.Non enim missi fúgiunt, aut impósitum sibi onus detrectant, sicut quidam ex antiquis illis; sed perícula, bella, ac gravíssima mala sibi prædicta audientes, cum magua tamen docilitáte quasi veri regni cœlestis prædicatóres jussa suscipiunt. Diabolus cum universo terrarum orbe, atque innúmeris dæmóniis in duódecim hómines insurgens, eosque non uno duntaxat témpore, sed per omnem illórum vitam oppugnans, ab iis tamen victus est: et, quod magis mirum, non hostes occidendo, sed ad suos mores trausformando, Apóstoli victóres extitérunt. Pars Estiva. Lectio vj. servandum, quòd A St autem maximè ob póstoli adversarios sibi insidiautes non è medio sustulérunt, sed è dæmonibus ángelos effecérunt; humá num genus ab infausta quâ premebátur, tyrannide liberantes, atque corruptores ac perturbatores ómnium dæmones è locis públicis, domibus, atque ipsis étiam desertis ejicientes. Verùm, quod omnem súperat admiratiónem, hæc ómnia Apóstoli non inácie præliando, sed inala perferendo confecerunt. Duódecim hómines plebéïos et rudes mundus variis modis cruciabat onerábat vinculis, cædébat flagellis, úudique expellébat, per ómuia loca circumducébat; nec tamen póterat illis occludere os; quia sicut rádium solis ligari, ita et linguam eórum inhibéri ac supprimi impossibile erat. Unde autem hæc, nisi quia non ipsi loquebantur, sed virtus Spíritûs sancti in illis? IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. Cap. 6, Isus in mostem orare; N diébus illis; Exiit Je et erat pernoctans in oratióne Dei. Et cùm dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elégit duó 44 |