fectiónis Evangelicæ devénit, ut, judice Francisco Salésio illíus duce et rectóre, ipsius vėluti summum obtinúerit ápicem : eódem probante, emisit Votum agendi quidquid Deo accéptius fore intelligeret. Annécium, quò divinitùs vocabatur, profectúra, nec iteratis obtestatiónibus, nec étiam humi prostrato filii córpore, pótuit à propósito deterréri. Novam Monialium cougregatiónem à Visitatione Beatæ Mariæ nuncupatárum, non sine labóribus plúrimis, instítuit. Ea fuit ejus sapiéntia et sanctitas, ut undequaque ipsius exposcerentur consilia, precibusque illius principes ac reges ipsi se voluerint commendátos. Morbo correpta, supremum diem instare sibi præsentiens, Ecclésiæ Sacramenta piè ac sanctè suscepit, et inter fidei, spei et caritatis actus ánimam Deo reddidit Idibus Decembris anno Dómini millésimo sexcentésimo quadragésimo primo. Hanc ante et post mortem, miraculis claram, et à Benedicto décimo quarto inter Beatos relatam > Clemens décimus tértius Sanctis ascripsit. VESPERÆ de Sequenti, cum Commemoratione S. Joanne Francis Ant. Accinxit, . Lex Dei. Orat. Exaudi, p. lxvj. et xlv. DIE XXIV. IN FESTO S. BARTHOLOMÆI, Duplex-majus. Omnia de Communi Apostolorum, p. j. additis quæ sequuntur. Oratio, ut infra. IN 1. NOCT. Lectiones de Scriptura occurrente. IN II. NOCTURNO. B Artholomæus unus ex Duodecim quos elégit Jesus, et Apóstolos nominavit, post ejus Ascensiónem accepto Spíritu sancto, in Indiam profectus Christi fidem ut scribit Eusébius in história Ecclesiástica, fertur illis Géntibus prædicasse, et Evangélium Matthæi Hebraicis conscriptum litteris reliquisse, quod quidem ad Pantani témpora servátum esse memorátur. Idipsum et tradit sanctus Hieronymus in libro de Scriptóribus ecclesiásticis. Pantæuus, inquit, in Indiam, rogátus ab illíus gentis legatis, missus est à Demétrio Alexandria Epíscopo; ubi réperit Bartholomæum, de duodecim Apóstolis, adventum Dómini Jesu juxta Matthæi Evangélium prædicasse, quod Hebráïcis litteris scriptum revertens Alexándriam xándriam secum détulit. Fide Gentilibus prædicátá Bartholomæus vitam mar- Sermo sancti Joannis Homil. 33. in C. 9. Matth. Lectio v. Ide Apostolátus magniVuidinem, vide Apos tolórum diguitátem. Nihil sensibile, neque aliquid quale Moyses et Prophétæ prióres prædixerant, sed nova quædam ac paradoxa prædicáre jubentur. Prophétæ euim terram ac terréna bona, Apóstoli regnum cœlórum ac cœléstia aununtiarunt. Neque hinc solùm Prophétis majóres extitére, sed étiam ex sua obedientia.Non enim missi fugiunt, aut impósitum sibi onus detrectant, sicut quidam ex antiquis illis; sed perícula, bella, gravissima mala sibi prædicta audientes, cum magua tamen docilitáte quasi veri regni cœlestis prædicatóres jussa suscipiunt. Diabolus cum universo terrarum orbe, atque innúmeris dæmoniis in duódecim hómines insurgens, eosque non uno duntaxat témpore, sed per omnem illórum vitam oppugnans, ac Lectio vj. servandum, quòd A St autem maximè ob póstoli adversarios sibi insidiautes non è medio sustulérunt, sed è dæmonibus ángelos effecérunt; humá→ num genus ab infausta quâ premebátur, tyrannide liberantes, atque corruptores ac perturbatores ómnium dæmones è locis IN III. NOCTURNO. ab iis tamen victus est ; et, I quod magis mirum, non hostes occidendo, sed ad suos mores trausformando, Apóstoli victóres extitérunt. Pars Estiva. . sus in mostem orare; et erat pernoctans in oratióne Dei. Et cùm dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elégitduó44 decim ex ipsis, (quos et Apóstolos nominavit, ) Et réliqua. Homilia sancti Ambrósii Episcopi. Expos. Evang. sec. Luc. L. 5. T erat pernoctans in tisque auctoritate traxisse aliquos ad suam grátiam viderétur; ut veritatis rátio, non disputatiónis grátia prævaleret. Si sit Dominica, omissá Lectione sequenti, ejus loco dicitur Homilia Domi E oratióne Dei. Spécies nice occurotino, Episcopo. tibi datur præscribitur quam débeas mulari. Quid enim te pro salúte tua fácere oportet quando pro te Christus in oratióne pernoctat? quid te fácere convenit, cùm vis aliquod pietatis officium adoriri; quando Christus missúrus Apóstolos, orávit priùs, et solus orávit? Nec usquam alibi, si non fallor, orasse cum Apóstolis reperitur: ubí que solus obsecrat. Dei e nim consilium humána vota non capiunt, nec quisquam interiórum potest esse particeps Christi? Lectio viij. Is scire quoniam mihi, non sibi oraverit? Vocávit, inquit, discípulos suos, et elégit duodecim ex ipsis, quos ad propaandum auxilium salútis umanæ per terrárum orbem satóres fidei destináret. Simul adverte coeleste consilium non sapientes áliquos, non dívites, non nóbiles; sed piscatóres et publicanos, quos dirigeret, elégit; ne traduxisse prudéntiâ, ne redemisse divitiis, ne potentiæ nobilita De S. Audoëno, A Lectio ix. Udoénus, qui et Dado, Sancíaci in agro Suessionensi paréntibus piis et nobilibus natus, custos fuit annuli Dagoberti regis, eíque ita acceptus, nt ad illius arbitrium ómnia Palatii negotia gererentur. Sócium habuit in aula Elígium; et utriusque óperâ, cùm promovendis Regni et Ecclesiæ rebus adhuc laïci studerent, celebráta fuit Synodus Aureliánis. Uterque eódem die comam depósuit, et Clero addictus est. Cùm autem Audoénus Románo Rothomagensi successor fuisset electus, non ignarus quàm periculósum esset súbitò Epíscopum consecrári, abjectis statim ómnibus Palatii curis, in varias Galliæ províncias deinde in Hispániam profectus, ubique verbo et ópere Christi fidem confirmavit. Unde reversus, eodem die cum Elígio E píscopus consecratus est, ac deinceps pastorálibus curis totum se dedit. Sedit DIE XXV. IN FESTO SANCTI LUDOVICI,' REGIS FRANCIA. in Concilio Cabilonensi. Limina Apostolórum pétiit, Adeodato Pontifice. Palatii majóres dissidentes inter se conciliavit. Inter Neustriæ et Austriæ pópulos, Colóniam profectus, unde pacem compósuit cùm rediret, apud Clippíacum prope Parísios febre correptus, impetrato à Theodorico rege successóre Ansberto, nonagenárius, anno pontificatus quadragesimo quarto, cœlo receptus est. Corpus ejus Rothomagum translátum in basílica Príncipis Apostolórum cónditum est, cui et nomen dedit. Oratio. Mnipotens sempiterne venerandam sauctamque lætitiam in beáti Apóstoli tui Bartholomæi festivitáte tribuisti; da Ecclésia tuæ, quæsumus, et amáre quod credidit, et prædicáre quod dócuit. Per Dó minum. AD LAUDES, fit C1 ́mmemoratio S. Audoëni, Antiphona, Fidélis. y. Do. minus. Oratio, Exaudi, ut in Communi Pontificum, p. xix. AD II. VESP. fit Commemor. S. Ludovici, Ant. Qui ambulat.. Jus tus, ut in Communi Justorum ; p. xxxj. Oratio, Deus, qui, infra. IN II. NOCTURNO. Leetio iv. Udovicus, hujus nó I minis nonus, patri L Ludovico, annos natus, in regnum Francórum successit.Hunc Blancha mater, sub cujus tutéla relictus fuerat, om. ni curâ ad pietatem instíilli dícere sólita tuit " fili, regno et Mallem te, vità privári, quàm letháli aliquo peccato tuum offéndere Creatórem. Rebus cum suis, cumque finíti→ mis Principibus compósi tis, totum se divíno cúl tui promovendo dedit. Duello et blasphemiis penitùs extirpandis incubuit; histriónes et joculatóres regno éxpulit. Beneficia ecclesiástica nonnisi probátis persónis, neque jam áliud habéntibus, nisi illo abdicato, conferébat. Adeò justitia studiósus fuit, ut quacumque transiret, illáta si qua forent à comilátu damna per plures notæ æquitátis viros inquíri jubéret ac resarciri; atque ita se gessit, ut illum plebs parentem, nóbiles principem, ae legum conservatórem, Francia verum regem, Ecclésia protectórem prædicáret. Lectio v. Ricésimo regni sui anT no gravi morbo labórans, acceptâ cruce ab Epíscopo Parisiensi, sacrum bellum vovit. Et post áliquot annos, contractis cópiis ingéntibus, regni curam matri commisit; et vexillo ab Epíscopo Parisiensi accepto cum genti exércitu mare trajecit. Atque ubi primùm Šaracénos in littore astantes 'conspexit, è navi in mare in ense districto congressurus insiliit fugatisque hóstibus, Damiétam victor intrávit. Sed debilitáto póstmodum ex lue exércitu victus ipse captusque est. Ibi de sua suorumque redemptióne et libertate cùm ágeret, Saraceni ultrò se Mahumétem, nisi pacta ómnia servárent, ejuratúros pollíciti, à Ludovico vicissim postulábant, ut nisi conventis staret, Christum quoque negatú rum se spondéret; sed, Absit, inquit pius Princeps, ut hoc unquam tam impium verbum ex ore meo éxcidat. Cùmque cruces ei intentarent, nisi in hunc modum juraret promptus ad martyrium respondit: Etsi corpus occidéritis, ánimam tamen meam non habébitis, et eam à tanto scélere puram servábo. Pacto postea fœdere rex cum exércitu liber dimittitur: cùmque in pecunia numeranda Saracenis non adverténtibus, errátum esset; integrum pecuniæ pondus solvi vóluit, violáti pacti alioquin reis. Annos quinque in Syria commoratus, plures Christiános à Barbarórum servitúte redémit; multos étiam convertit infidéles; Christianórum áliquot urbes et castra suis súmptibus restaurávit. Lectio vj. Ortuå matre, in Gál M liam redire coactus navi prope Cyprum ad cautes allísâ coram sacra Eucharistia, cujus in navi asservandæ facultátem à Legáto apostólico obtinúerat, supplíciter orans ab imminente naufrágii perículo liberátus est. Reversus in Franciam, multa ædificávit monastéria, et pauperum hospítia. Frequens invisébat ægrótos, quibus non sumptibus mo dò; sed et manibus ipsis |