Accingere gládio tuo super femur tuum, * potentissime.

Spécie tuâ et pulchritudine tuâ intende, prósperè procéde, et regna, Propter veritatem, el mansuetudinem, et justítiam ; et dedúcet te mirabiliter dextera tua. Sagittæ tuæ acutæ, pópu li sub te cadent, *in corda inimicórum regis.

Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi: virga directiónis, virga regni tui. Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætitiæ præ consórtibus tuis.

Divisio Psalmi 44.

Adducentur regi vírgines post eam : próxima ejus afferentur tibi.

Afferentur in lætitia et exultatióne :* adducentur in templum regis.

Pro pátribus tuis nati sunt tibi filii: * constítues eos príncipes super omnem

Eus noster refugium Det virtus: * adjutor in tribulatiónibus, quæ inv enérunt nos nimis.

Proptereà non timébimus, dùm turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris.

*

Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: con

turbáti sunt montes in fortitúdine ejus. Flúmínis ímpetus lætificat civitatem Dei ; tificavit tabernáculum suum Altissimus.

Deus, in médio ejus,. nou commovébitur: * adjuvábit eam Deus manè dilúculò.

Conturbátæ sunt gentes, et inclinata sunt regna; dedit vocem suam, mota

est terra.

meam.

Cur timébo in die malà? * iniquitas calcanei mei circumdabit me.

Qui confidunt in virtúte suà, et in multitúdine divitiarum suarum gloriantur.

Frater non rédimit, rédimet homo: * non dabit Deo placatiónem suam

Et prétium redemptionis ánimæ suæ : * et laborabit in æternum, et vivet adhuc in finem.

Non vidébit intéritum, cùm viderit sapientes morientes: * simul insípiens et stultus períbunt.

Et relinquent aliénis divítias suas: * et sepulchra eórum domus illórum in æternum.

Tabernácula eórum in progénie, et progénie : * vocavérunt nómina sua in terris suis.

Et dominabuntur eórum justi in matutino: * et auxilium eórum veterascet in inferno à glória eórum. Verumtamen Deus rédimet ánimam meam de manu ínferi, * cùm accéperit me.

Ne timúeris cùm dives factus fuerit homo, * et cùm multiplicáta fúerit glória domus ejus.

Quóniam cùm interierit, non sumet ómnia; * neque descendet cum eo glória ejus.

con

Quia ánima ejus in vitâ ipsíus benedicétur : * fitébitur tibi cùm beneféceris ei.

Introibit usque in progénies patrum suórum; * et usque in æternum non vidébit lumen.

sùm, et terram discérnere pópulum suum.

Congregate ili sanctos ejus, * qui ordinant testamentum ejus super sacrificia.

Et annuntiábunt cœli justítiam ejus; * quóniam Deus judex est.

A

Divisio Psalmi rg. Udi pópulus meus, et loquar; Israël, et testificábor tibi : *Deus, Deus tuus ego sum.

Non in sacrificiis tuis árguam te : * holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper.

Non accipiam de domo tua vitulos, neque de grégibus tuis hircos.

Quóniam meæ sunt omnes feræ silvárum, *jumenta in móntibus et boyes.

Cognóvi ómnia volatilia cœli ;* et pulchritúdo agri mecum est.

Si esuriero, non dicam meus est enim orbis terræ et plenitúdo

ejus.

Numquid

manducábo

carnes taurórum ? * aut sanguinem hircórum potabo?

Immola Deo sacrificium laudis, *et redde Altíssimo

vota tua.

Et invoca me in die tribulationis:* éruam te, et honorificábis me.

Peccatóri autem dixit Deus: * Quare tu enarras justítias meas, et assúmis

testamentum meum per os tuum ?

*

Tu verò odisti disciplínam, et projecisti sermónes meos retrorsùm. Si vidébas furem, currébas cum eo, * et cum adulteris portionem tuam ponébas.

Os tuum abundávit malítia, * et lingua tua concinnabat dolos.

Sedens adversùs fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponébas scandalum: *hæc fecisti, et tacui.

Existimasti iniquè quòd ero tui similis : * arguam te, et státuam contra fáciem tuam.

Intelligite hæc, qui obliviscímini Deum:* nequandò rápiat, et non sit qui erípiat.

Sacrificium laudis honorificabit me: * et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei.

Ant. Immola Deo sacrifícium laudis, et redde Altíssimo vota tua. Ps. 49. Versus et cætera, ut supra, p. 31.

AD LAUDES.

Ant. B. lu te, Psalmus 56. Contra inimicos opem implorat Christus, posted Dei laudes celebraturus. Iserére mei, Deus, miserére meî;* quóniam in te confidit

M

ánima mea.

rum sperábo * donec tránseat iniquitas.

Clamábo ad Deum altíssimum * Deum qui benefécit mihi.

Misit de cœlo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcautes me.

Misit Deus misericórdiam suam, et veritatem suam; *et eripuit animam meam de médio catulórúm leónum: dormivi conturbátus.

*

Filii hóminum, dentes eórum arma et sagittæ ; et lingua eórum gladius acutus.

Exaltare super cœlos, Deus ; * et in omnem terram glória tua.

Laqueum paravérunt pédibus meis,* et incurvavérunt animam meain.

Fodérunt ante fáciem meam foveam, * et incidérunt in eam.

Exurge glória mea exurge, psaltérium et cithara * : exurgam dilúculo.

Confitebor tibi in pópulis Dómine, * et psalmum dicam tibi in géntibus.

Quóniam magnificáta est usque ad cœlos misericórdia tua, et usque ad nubes véritas tua.

*

Ant. In te, Deus, confidit anima mea. Ant. 8. A. Beátus.

Psalmus 64. Dei in homines beneficientia: gentium conversio. E decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddétur votum in Jerúsalem. Exaudi oratiónem me* ad te omnis caro

T

am : véniet.

*

Exaudi nos, Deus salutáris noster, * spes ómnium fínium terræ et in mari longè.

Præparans montes in virtúte tuâ, accinctus poténtiâ : * qui conturbas profundum maris, sonum Hlúctuum ejus.

Turbabuntur gentes, et timebunt qui habitant términos à signis tuis: * éxitus matulíni , et vésperè delectabis. Visitasti terram, et inebriasti eam : * multiplicasti locupletáre eam.

Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illórum; * quóniam ita est præparátio ejus.

Rivos ejus inébria, multiplica genimina ejus ;* in

Confiteantur tibi pópuli, Deus, confiteantur tibi pópuli omnes : terra dedit fructum suum.

Benedícat nos Deus Deus noster, benedícat nos Deus ; et métuant eum omues fines terræ.

Ant. Métuant Dóminum omnes fines terræ.