Q. HORATII FLACCI

CARMINUM

LIBER PRIMUS.

5

10

15

ODE I. (METRUM XIV.)

AD MECENATEM.

MECENAS atavis edite regibus,

O et præsidium, et dulce decus meum,
Sunt quos curriculo pulverem Olympicum
Collegisse juvat; metaque fervidis
Evitata rotis, palmaque nobilis

Terrarum dominos evehit ad Deos.
Hunc, si mobilium turba Quiritium
Certat tergeminis tollere honoribus;
Illum, si proprio condidit horreo,
Quidquid de Libycis verritur areis;
Gaudentem patrios findere sarculo
Agros, Attalicis conditionibus
Nunquam dimoveas, ut trabe Cypria
Myrtoum pavidus nauta secet mare.
Luctantem Icariis fluctibus Africum
Mercator metuens, otium et oppidi
Laudat rura sui: mox reficit rates
Quassas, indocilis pauperiem pati.
Est qui nec veteris pocula Massici,
Nec partem solido demere de die
Spernit, nunc viridi membra sub arbuto

Stratus, nunc ad aquæ lene caput sacræ.
Multos castra juvant, et lituo tubæ
Permistus sonitus, bellaque matribus
Detestata. Manet sub Jove frigido

Venator, teneræ conjugis immemor ;
Seu visa est catulis cerva fidelibus,
Seu rupit teretes Marsus aper plagas.
Te doctarum hederæ præmia frontium
Diis miscent superis: me gelidum nemus,
Nympharumque leves cum Satyris chori
Secernunt populo; si neque tibias
Euterpe cohibet, nec Polyhymnia
Lesboum refugit tendere barbiton.
Quod si me lyricis vatibus inseris,
Sublimi feriam sidera vertice.

30

335

Ocior aura

Tollat: Hic magnos potius triumphos,
Hic ames dici Pater atque Princeps:
Neu sinas Medos equitare inultos,
Te duce, Cæsar.

40

45

50

5

10

ODE III. (METRUM XV.)

AD NAVEM QUA VEHEBATUR VIRGILIUS ATHENAS PROFICISCENS.

Sic te, diva potens Cypri,

Sic fratres Helenæ, lucida sidera,

Ventorumque regat pater,

Obstrictis aliis, præter Iapyga;

Navis, quæ tibi creditum

Debes Virgilium, finibus Atticis Reddas incolumem, precor,

Et serves animæ dimidium meæ. Illi robur et æs triplex

Circa pectus erat, qui fragilem truci Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit præcipitem Africum Decertantem Aquilonibus,

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti; Quo non arbiter Adriæ

Major, tollere seu ponere vult freta.

Quem mortis timuit gradum,

Qui siccis oculis monstra natantia, Qui vidit mare turbidum, et

Infames scopulos, Acroceraunia? Nequicquam Deus abscidit.

Prudens Oceano dissociabili

Terras, si tamen impiæ

Non tangenda rates transiliunt vada.

AUDAX omnia perpeti

25

Gens humana ruit per vetitum nefas. Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit: Post ignem ætheria domo

Subductum, macies et nova febrium

30

Terris incubuit cohors;

SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favonî
Trahuntque siccas machinæ carinas ;

Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ; 5 Junctæque Nymphis Gratiæ decentes

Alterno terram quatiunt pede; dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt solutæ.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agna, sive malit hædo.

PALLIDA mors æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. O beate Sesti,

10

Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 Jam te premet nox, fabulæque Manes,

Et domus exilis Plutonia; quo simul meâris,

Nec regna vini sortiere talis ;

Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus

Nunc omnis, et mox virgines tepebunt.

20