Quia satiávit ánimam inánem, * et ánimam esuriéntem satiávit bonis,

Sedéntes in ténebris et umbrâ mortis, * vinctos in mendicitáte et ferro;

Quia exacerbavérunt elóquia Dei, * et consilium Altíssimi irritavérunt;

Et humiliátum est in labóribus cor eórum : * infirmati sunt, nec fuit qui adjuváret;

Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularéntur, et de necessitátibus eórum liberávit eos;

Et eduxit eos de ténebris et umbrâ mortis, * et víncula eórum disrúpit.

Ant. Satiávit Dóminus ánimam inánem, et ánimam esuriéntem'satiávit bonis. Ant. 1. g. Clamavérunt. Divisio Psalmi 106. confiteantur Dómino mi

et de necessitátibus eórum liberávit eos.

Misit verbum suum, et sanávit eos; * et erípuit eos de interitiónibus eórum.

Confiteántur Dómino misericórdiæ ejus,* et mirabília ejus filiis hóminum ;

Et sacrificent sacrificium laudis; * et annuntient ópera ejus in exultatióne,

Qui descéndunt mare in návibus, * faciéntes operatiónem in aquis multis.

Ipsi vidérunt ópera Dómini * et mirabília ejus in profúndo.

Dixit, et stetit spiritus procéllæ, *et exaltáti sunt fluctus ejus.

Ascéndunt usquè ad cœlos, et descendunt usquè ad abysSOS : * ánima eórum in malis tabescébat.

Turbáti sunt et moti sunt sicut ébrius; * et omnis sa

rabília ejus filiis hóminum; Quia contrivit portas æreas,* et vectes férreos confrégit.

*

Suscépit eos de viâ iniquitátis eórum; propter injustítias enim suas humiliáti sunt.

Omnem escam abomináta est ánima eórum ; * et appropinquavérunt usquè ad portas mortis;

Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularéntur ; *

Et clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularéntur, et de necessitátibus eórum edúxit eos;

Et státuit procéllam ejus in auram, * et siluérunt fluctus ejus;

Et lætáti sunt, quia siluérunt; * et dedúxit eos in portum voluntátis eórum.

Ant. Clamavérunt ad Dóminum, cùm tribularéntur, et de necessitátibus eórum liberávit eos.

Ant. 5. a. Adjúvit Dóminus.

CON

Altera divisio Psalmi 106. NONFITEANTUR Dómino misericórdiæ ejus, * et mirabília ejus filiis hóminum; Et exáltent eum in ecclésiâ plebis, * et in cathedrâ seniórum laudent eum. Pósuit flúmina in desér

*

Quis sapiens, et custódiet hæc, et intélliget misericórdias Dómini? Ant. Adjúvit Dóminus pauperem de inópiâ, et posuit sicut oves famílias.

Ant. 2. D. Dux fuísti.
CANTICUM MOYSI.

(Exod. 15.) ANTEMUS Dómino; glorió

sitim;

*

Terram fructíferam in salsúginem, * à malítiâ inhabitántium in eâ.

Pósuit desértum in stagna aquárum, * et terram sine aquâ in éxitus aquárum; Et collocávit illic esurién* et constituérunt civitátem habitatiónis ;

tes;

est: * equum et ascensorem dejécit in mare.

Fortitúdo mea et laus mea Dóminus, * et factus est mihi in salútem.

Iste Deus meus, et glorificábo eum; * Deus patris mei, et exaltábo eum.

Dóminus quasi vir pugnátor; Omnipotens nomen ejus : currus Pharaónis et exércitum ejus projécit in mare.

*

Elécti príncipes ejus submérsi sunt in mari rubro, abyssi operuérunt eos; descendérunt in profúndum, quasì lapis.

Déxtera tua, Dómine, magnificáta est in fortitúdine: déxtera tua, Dómine, percussit inimícum; et in multitúdine glóriæ tuæ deposuísti adversários tuos.

Misisti iram tuam, quæ devorávit eos sicut stípulam ; * et in spíritu furóris tui congregátæ sunt aquæ.

Stetit unda fluens, * con

gregátæ sunt abyssi in médio mari.

Dixit inimícus: Pérsequar et comprehéndam, * dívidam spólia, implébitur áni

ma mea ;

Evaginábo gládium meum, * interfíciet eos manus

mea.

Flavit spíritus tuus, et opéruit eos mare:* submérsi sunt quasi plumbum in aquis veheméntibus.

Quis similis tui in fórtibus, Dómine? * quis símilis tuî, magníficus in sanctitáte, terribilis atque laudábilis, fáciens mirabília? Extendísti manum tuam, et devorávit eos terra: * dux fuísti in misericórdiâ tuâ pópulo quem redemisti; Et portásti eum in fortitúdine tuâ, * ad habitáculum sanctum tuum. Ascendérunt pópuli et iráti sunt; * dolóres obtinuérunt habitatóres Philisthiim. Tunc conturbáti sunt príncipes Edom, robustos Moab obtinuit tremor; * obriguérunt omnes habitatóres Chá

Introduces eos, et plantábis in monte hæreditátis tuæ, * firmíssimo habitáculo tuo, quod operátus es, Dómine,

Sanctuarium tuum, Dómine, quod firmavérunt manus tuæ. * Dóminus regnábit in ætérnum et ultrà.

Ingréssus est enim eques Pháraó cum cúrribus et equítibus ejus în mare; * et redúxit super eos Dóminus aquas maris.

Filii autem Israel ambulavérunt per siccum in médio ejus.

Ant. Dux fuísti, Dómine, in misericórdiâ tuâ pópulo quem redemisti.

L

Ant. 3. a. Jacob.

PSALMUS 134. AUDATE nomen Dómini, laudáte, servi, Dómi

num,

Qui statis in domo Dómini, * in átriis domûs Dei nostri.

*

Laudáte Dóminum, quia bonus Dóminus: psállite nómini ejus, quóniàm suáve;

Quóniam Jacob elégit sibi Dóminus, * Israel in possessiónem sibi;

Quia ego cognovi quòd magnus est Dóminus, * ei Deus noster præ ómnibus diis.

Omnia quæcúmque vóluit, Dóminus fecit in cœlo et in

terrâ, * in mari et in ómnibus abyssis.

Edúcens nubes ab extrémo terræ, * fúlgura in plúviam fecit;

Qui prodúcit ventos de thesauris suis, * qui percússit primogénita Egypti ab hómine usquè ad pecus;

Et misit signa et prodígia in médio tuî, Ægypte, * ìn Pharaónem et in omnes servos ejus;

Dómino: * domus Aaron, benedícite Dómino.

Domus Levi, benedícite Dómino: * qui timétis Dóminum, benedícite Dómino.

Benedictus Dóminus ex Sion, * qui hábitat in Jerúsalem.

Ant. Jacob elégit sibi Dóminus, Israel in possessiónem sibi.

*

Et dedit terram eórum hæ

reditátem, * hæreditátem Israel pópulo suo.

Dómine, nomen tuum in ætérnum : * Dómine, memoriále tuum in generatiónem et generatiónem ;

Quia judicábit Dóminus pópulum suum, *et in servis suis deprecabitur.

Simulácra géntium argéntum et aurum, * ópera

mánuum hóminum.

Os habent, et non loquéntur : * óculos habent, et non vidébunt.

Aures habent, et non aúdient ; * neque enim est spíritus in ore ipsórum.

Símiles illis fiant qui fáciunt ea,* et omnes qui confidunt in eis.

Domus Israel, benedícite

CAPITULUM. (Philip. 4.)

solliciti sitis; sed in

omni oratióne et obsecratióne, cum gratiárum actióne petitiónes vestræ innotéscant apud Deum.

NON

HYMNUS.

ON cæca sors mundum regit, Nec versat humánas vices; Has lege certâ pónderat Inténtus è cœlo Deus.

Hic dat mori, dat vívere; Hic sceptra regum dívidit; Pacísque solus árbiter, Aut bella sedat, aut movet.

Hic impios ultrò sinit Caput supérbum tóllere; Sed imminéntem vértici Cladem scelésto præparat. HIC páuperi tendens ma

num, 1
Humi jacéntem súblevat;
Tactus poténti déxterâ,
Dùm dives ex alto ruit.

SEU te secúnda sors beat, Advérsa seu te déprimit, Dispensat advérsam Deus, Idémque mittit prósperam.

TIBI, Pater, cum Fílio,

Almo simul cum Spíritu, Deo perénni, próvido, Honor, decus, laus, glória. Amen.

v. Dómine, refúgium factus es nobis, R. A generatióne in generatiónem. (Ps. 89.)

Ad BENEDICTUS. Ant. 7. a. Oculi Dómini super timéntes eum; protéctor poténtiæ, firmaméntum virtútis, et adjutórium casus, dans sa nitátem, et vitam, et benedictiónem. (Eccli. 34.) Preces et Suffragia, si dicenda sint, habentur post Laudes Feria secundæ, pag. 44.

Oratio conveniens.

AD PRIMAM. Hymnus, Jàm lucis orto..., pag. 14.

Ant. 2. D. Tibi Dómine.

CON

PSALMUS 9. NONFITEBOR tibi, Dómine, in toto corde meo, *narrábo ómnia mirabília tua. Lætábor et exultábo in

Et sperent in te qui novérunt nomen tuum; quóniàm non dereliquísti quæréntes te, Dómine.

Psállite Dómino qui hábitat in Sion; * annuntiáte inter gentes stúdia ejus;

Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus est; * non est oblitus clamórem páuperum.

Divisio Psalmi 9. ISERERE meî, Dómine: *

Altíssime,

In converténdo inimícum meum retrorsùm ; * infirmabúntur et períbunt à fácie

tuâ;

Quóniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui júdicas justitiam.

Increpásti gentes, et pé

de inimícis meis,

Qui exáltas me de portis mortis ; * ut annúntiem omnes laudatiónes tuas in portis filiæ Sion.

Exultábo in salutári tuo :* infixæ sunt gentes in intéritu quem fecérunt.

In láqueo isto quem abs