Obrázky na stránke
PDF
ePub

sicut Christi fideles sacramentum corporis et sanguinis ejus accipientes, corpus et sanguinem Christi recte dicuntur accipere, sic et ipse Christus sacramentum adoptionis filiorum cum suscepisset, potuit recte dici adoptionem filiorum suscepisse.

If Facundus had been writing against transubstantiation he could not more clearly have expressed himself.

MACARIUS, Homil. 27. p. 164. Paris, 1621.

Καὶ ὅτι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ προσφέρεται ἄρτος καὶ οἶνος, Αντίτυπον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ αἵματος· καὶ οἱ μεταλαμβάνοντες ἐκ τοῦ φαινομένου ἄρτου, πνευματικῶς τὴν σάρκα τοῦ κυρίου ἐσθίουσιν. Here Macarius has directly incurred the anathema of the 8th

canon.

ELFRIC, Abp. of Canterbury. Epist. ad Wulfstan.

Intelligite modo sacerdotes quod ille Dominus qui ante passionem suam potuit convertere illum panem et illud vinum ad suum corpus et sanguinem: quod ipse quotidie sanctificat per manus sacerdotum suorum panem ad suum corpus spiritualiter et vinum ad suum sanguinem. Non sit tamen hoc sacrificium corpus ejus in quo passus est pro nobis: neque sanguis ejus quem pro nobis effudit: sed spiritualiter corpus ejus efficitur et sanguis: sicut manna quod de cœlo pluit, et aqua quæ de petra fluxit. Sicut Paulus Apostolus ait: Nolo enim vos ignorare fratres quoniam patres nostri omnes ... eandem escam spiritualem manducaverunt: et omnes eundem potum spiritualem biberunt. Bibebant autem de spirituali consequenti eos petra. Petra autem erat Christus. Unde dicit Psalmista; panem cœli dedit eis; panem angelorum manducavit_homo. Nos quoque proculdubio manducamus panem angelorum: et bibimus de illa petra, quæ Christum significabat: quotiens fideliter accedimus ad sacrificium corporis et sanguinis Christi.-Routh, Script. Eccles. Opusc. p. 520, from Testimonium Antiquitatis. Lond. 1567, fol. 54. b.

[ocr errors]

HALF COMMUNION.

Council of Trent, SESSION XXI.

Canon 1.-If any shall say, that by the command of God, or the necessity of salvation, all and sundry the faithful of Christ ought to receive both kinds of the most holy Sacrament of the Eucharist; let him be anathema.

Canon 3.-If any shall deny, that whole and entire Christ, the fountain and author of all graces, is received under the one kind of bread, because, as some falsely assert, he is not received under both kinds according to Christ's institution; let him be anathema. See above, p. 295.

Among the Fathers and Ecclesiastical writers anathematized by these canons, are the following::

CYPRIAN, Epist. ad Cæcilium. Edit. Wirceb. i. 185-9.

Quoniam quidam vel ignoranter vel simpliciter in calice dominico sanctificando, et plebi ministrando, non hoc faciunt quod Jesus Christus Dominus et Deus noster, sacrificii hujus auctor et doctor, fecit et docuit; religiosum pariter ac necessarium duxi has ad vos litteras facere ut si quis in isto errore adhuc tenetur, veritatis luce perspecta, ad radicem atque originem tra

ditionis dominicæ revertatur.

[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors][merged small]

semper et sititur et bibitur.

Cyprian is speaking against those who, in the Eucharistic chalice, gave the people water without wine: how much more strongly would his anger have been excited against any who should have withheld the chalice altogether!

JULIUS, Bishop of Rome, Epist. ad Episc. Ægypt. Decret. iii. P. de Consecr. dist. ii. § 7.

Cum omne crimen atque peccatum oblatis Deo sacrificiis deleatur, quid de cætero pro delictorum expiatione Domino dabitur, quando in ipsa sacrificii oblatione erratur? Audivimus enim quosdam schismatica ambitione detentos contra Divinos ordines,

[ocr errors]

et Apostolicas institutiones intinctam Eucharistiam populis pro complemento communionis porrigere . . . quod quam sit Evangelicæ et Apostolicæ doctrinæ contrarium, et consuetudini Ecclesiasticæ adversum, non difficile ab ipso fonte veritatis probabitur, a quo ordinata ipsa sacramentorum mysteria processeseorsum enim panis et seorsum calicis commendatio et ideo omnis deinceps talis error atque præ

runt

[ocr errors]

memoratur

sumptio cessare debet.

The schismatical error and presumption condemned by Julius, was the giving the bread and wine together instead of separately: what would he have said of those who should give dry bread alone, and no wine at all?

AMBROSE, Comment. in 1 Cor. xi. Venet. 1781. vii. Append.

p. 174.

Indignum dicit esse Domino qui aliter mysterium celebrat quam ab eo traditum est. Non enim potest devotus esse, qui aliter præsumit, quam datum est ab auctore.

The institution of the sacrament in both kinds is admitted by the Councils of Constance and Trent; let the Romans consider how St. Ambrose speaks of those who depart from that institution.

LEO I. Bishop of Rome, Sermo IV. in Quadrages. Bibl. Patr. Colon. 1618, vol. v. part 2. p. 822.

Abdicant (Manichæi) enim se sacramento salutis humanæ

cumque

...

ad tegendum infidelitatem suam nostris audeant interesse mysteriis . . ore indigno corpus accipiunt, sanguinem autem redemptionis nostræ haurire omnino declinant.

[ocr errors]

If it was a mark of notorious heresy in the Manichees to refuse to receive the cup, how can it be accounted otherwise than heretical to refuse to administer it?

GELASIUS, Bishop of Rome. Epist. ad Majoric. et Joan. Decret. iii. P. de Consecr. dist. ii. § 12.

Comperimus autem quod quidam sumpta tantummodo corporis

sacri portione a calice sacri cruoris abstineant. Qui proculdubio (quoniam nescio qua superstitione docentur obstringi,) aut integra sacramenta percipiant, aut ab integris arceantur, quia divisio unius ejusdemque mysterii sine grandi sacrilegio non potest provenire.

Here superstition and sacrilege are the terms used by Gelasius to designate the conduct of those who refuse to receive the cup; are not the same terms applicable to those who refuse to administer it?

THE FATHERS IN THE COUNCIL OF BRAGA.

Conc. vi. 562.

Canon 1.-The sentence of Julius, cited above, is here stamped with the authority of a Council, and enforced on pain of suspension and deposition.

THE COMPILERS OF THE ORIENTAL RUBRIC, cited by Renaudot, ii. p. 120.

Sacerdoti non licet absque calice corpus sanctum tribuere.

The following writers of the middle ages may serve to show how late it was free for those in communion with Rome to hold opinions on this subject at direct variance with the subsequent decrees of Trent.

ALBERTUS MAGNUS. 4 Sent. dist. 8. art. 13. Basil. 1506.

vol. iv.

[ocr errors]

et

An sacramentum sit unum vel plura. Cum fit confectio corporis Christi virtute sacramenti, non habetur sanguis ; cum conficitur sanguis virtute formæ sacramentalis, non habetur corpus; ergo verum corpus et verus sanguis, licet unita sint naturaliter, tamen sacramentaliter divisa sunt.

Compare this with the Tridentine definition, pp. 229, 230.

ALEXANDER OF HALES. Quæst. 32. Mem. 1. Art. 2. 1516. tom. iv. p. 123.

Sumpto hoc sacramento digne in utraque specie, major est

effectus unius corporis mystici cum capite, quam sumpto sub alterâ.

Compare this with the Tridentine declaration, p. 294.

(For Fathers censured on other subjects, see above, on REPENTANCE, p. 386, on PURGATORY, p. 355, on the INVOCATION OF SAINTS, p. 406.)

« PredošláPokračovať »