córem impónes super eum. Ps. 20.

Ad Benedictus, Ant. 1. D. Duplic. Christus semel oblátus est ad multórum exhaurienda peccáta; secundò si

suum sub speciébus panis et vini Deo patri óbtulit; ac sub earumdem rerum symbolis, Apóstolis, quos tunc novi Testamenti sacerdótes constituébat, ut súmerent

que in sacerdótio successóribus, ut offerrent præcépit, per hæc verba: Hoc fácite in meam commemo

ratiónem uti semper cathólica Ecclésia intellexit et dócuit.

AD TERTIAM.
Ant. 2. D. Débuit.

Capitulum. (Hebr. 9.) CHRISTUS assistens pontifex futurorum bonórum per ampliùs et perfectius tabernáculum non manufactum introívit semel in sancta, æterna redemptióne inventâ.

R.br. Protector noster," Aspice Deus, Alleluia, allelúia. Protector. V. Et réspice in fáciem Christi tui. *Allelúia. Glória Patri. Protector.

V. Altária tua, Dómine virtútum. Rex meus, et Deus meus. Ps. 83.

AD SEXTAM.
Ant. 3. c. Dilexit nos.

Capitulum. (Hebr. 10.) HABENTES fidúciam in in

In Ps. Confitebor tibi,

p. 22.

"

tróitu sanctórum in sánguine Christi et sacerdótem magnum super domum Dei, accedamus cum vero corde in plenitúdine fidei.

.

B. br. Beáti qui hábitant, * in domo tuâà, Dómine, Allelúia, allelúia. Beáti. In sécula seculórum * laudábunt te. Allelúia. Glória Patri. Beáti.

*

Ant. 8. G. Per ipsum offerámus hóstiam laudis semper Deo, fructum labiórum confitentium nómini ejus.

Hebr. 13.

In Ps. Crédidi propter,

p. 99.

Ant. 5. F. Deus qui dives est in misericórdià, convivificávit nos in Christo, cujus grátià estis salváti. Eph. 2.

In Ps. Confitebor... quónian, 99.

Ant. 6. F. Per ipsum habémus accessum in uno spíritu ad Patrem. Eph. 2.

In Ps. Memento, 140.

Ant. 3. E. Conresuscitávit nos Deus, et consedére fecit in cœléstibus in Christo Jesu, ut ostenderet abundantes divítias grátiæ suæ in bonitáte super nos. Eph. 3.

Capitulum. (Apoc. 4.) DIGNUS es, Dómine Deus noster, accipere glóriam, et honórem, et virtútem, quóniam occisus es, et redemisti nos Deo in sánguine

tuo.

VITAM cruentus qui se

mel óbtulit,

ORATIO. Orémus.

ímmolat:

nos

Mactátus aris, et renascens,
Perpétuò moriendo vivit.
AD grande munus
Deus érigit,
Quos intus ungit sacríficos
sibi,
Pondus cadúci sustinémus
Angelícis húmeris tremen-
dum.

O QUAM stupendæ quas ágimus vices! Quem prona cœli cúria súspicit, Sacras ad aras imperantes Nos dócilis Deus ipse sentit.

NoN impotenti, críminis árbiter, Verbo, resolvis férrea vín

cula:

Quas fers magistrâ voce, Numen

Ecce sibi putat esse leges. LAUS Summa Patri, summaque Fílio, Qui se Parenti consecrat hóstiam :

Sacro ministri quo dican

tur

Chrismate, laus tibi, Fla

men almum. Amen. V. Tuum, Dómine, regnum, R. Et tu es super omnes príncipes. 1. Par. 29.

Ad Magníficat, Ant. J. Duplic. Gloriámur in Deo per Dóminum nostrum Jesum Christum, per quem nunc reconciliatiónem accépimus. Rom. 5.

tuæ glóriam et géneris humáni salútem, Unigénitum tuum summum constituisti sacerdótem, præsta, ut quos mysteriórum suórum elégit cooperatóres et dispensatóministérium quod accepérunt fidéliter impleant; Per eumdem.

res,

AD COMPLETORIUM. Antiphona et Hymnus ut heri. Psalmi de Dominicâ. FERIA SEXTA

HEBD. II. POST PENTECOST.

Officium ut in Psalterio.

LECTIO I.

De libro primo Regum. (Cap. 12.) DIXIT Sámuel ad universum Israel Ecce audívi vocem vestram juxta ómnia quæ locúti estis ad me, et constítui super vos regem. Et nunc rex gráditur ante vos : ego autem sénui, et incánui; porrò fílii mei vobiscum sunt ítaque conversátus coram vobis ab adolescéntia mea usque ad hanc diem, ecce præstò sum. Loquími ni de me coram Dómino, et coram Christo ejus, utrùm bovem cujusquam túlerim, aut ásinum; si quempiam calumniátus sum si oppressi áliquem, si de manu cujusquam munus accépi: et contemnam lud hódie,

restituamque vobis. Et dixérunt Non es calumniátus nos, neque oppressisti, neque tulisti de manu alicujus quippiam. Dixitque ad eos: Testis est Dóminus adversùm vos, et testis Christus ejus in die hac, quia non invenéritis in manu mea quippiam. Et dixé runt: Testis.

R. Dilectus, à Dómino, infrà 215.

LECTIO II.

Er ait Sámuel ad pópu lum Dóminus, qui fecit Móysen et Aaron, et eduxit patres nostros de terra Ægypti. Nunc ergo state, ut judicio contendam adversúm vos coram Dómino, de ómnibus misericórdiis Dómini, quas fecit vobiscum et cum pátribus vestris; quomodo Jacob ingressus est in Ægyptum, et clamavérunt patres vestri ad Dóminum, et misit Dóminus Móysen et Aáron, et eduxit patres vestros de Ægypto, et collocávit eos in loco hoc. Qui oblíti sunt Dómini Dei sui, et trádidit eos in manus Sisara magistri militiæ Hasor, et in manu Philisthinórum, et in manu regis Moab, et pugnavérunt adversùm eos. Póstea autem clamavérunt ad Dóminum, et dixérunt : Peccávimus, quia derelíquimus Dóminum, et servimus Baalim et Asta

roth: nunc ergo érue nos de manu inimicórum nostrórum, et serviémus tibi. Et misit Dóminus Jeróbaal, et Badan, et Jephte, et Sámuel, et éruit vos de manu inimicórum vestrórum per circúitum, et habità stis confidenter. Videntes autem quòd Naas rex filiórum Ammon venisset adversùm vos, dixistis mihi : Nequáquam, sed rex imperábit nobis, cùm Dóminus Deus vester regnáret in vobis. Nunc ergo præstò est rex vester, quem elegistis et petistis. H. Dixit Sámuel, 215.

LECTIO III.

Ora

Er clamávit Sámuel ad Dóminum, et dedit Dóminus voces et plúvias in illa die. Et tímuit omnis pópulus nimis Dóminum et Samuélem; et dixit universus pópulus ad Samuélem pro servis tuis ad Dóminum Deum tuum, ut non moriámur; addidimus enim universis peccátis nostris malum, ut peterémus nobis regem. Dixit autem Sámuel ad pópulum: Nolíte timére, vos fecistis universum malum hoc verúmtamen nolíte recédere à tergo Dómi-' ni, sed servíte Dómino in omni corde vestro. Et nolíte declináre post vana, quæ non próderunt vobis, neque éruent vos, quia vana sunt. Et non derelinquet Dóminus pópulum suum, prop