Et praeceps Anio ac Tiburni lucus et uda

Mobilibus pomaria rivis.

Albus ut obscuro deterget nubila caelo

Saepe Notus neque parturit imbres

Perpetuos, sic tu sapiens finire memento

Tristitiam vitaeque labores

Molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis
Castra tenent seu densa tenebit

v. 17. Perpetuo Bc.

etiam Propert. 1, 20, 34: Grata domus Nymphis humida Thyniasin. Albunea] Sibylla s. Nympha vaticinans, quae Tiburi ut dea colebatur. Cfr. Aen. 7, 82-84: lucosque sub alta Consulit Albunea, nemorum quae maxima sacro Fonte sonat saevamque exhalat opaca mephitim. Hodie, ut videtur, Acqua solforata d'Altieri. Verum res est incerta.

13. Anio] h. Teverone, os èx πόλεως Τιβύρων καθ ̓ ὑψηλοῦ πολὺ ἐκχεῖται σκοπελου. Dionys. Halic. 5. p. 305. (le cascatelle di Tivoli). Tiburni lucus] Tiburnus Amphiarai filius vel nepos, cum Catillo et Cora fabulosus Tiburis conditor. Cfr. ad Od. 1, 18, 2.

14. mobilibus] vagis, discurrentibus rivis irrigua. Propert. 4, 7, 81: Pomosis Anio qua spumifer incubat arvis. Ovid. Am. 3, 6, 47. Defensam nuper vidimus a Grolefendio (Ersch Encycl. II, 10, p. 471.) eam rationem, quam sequuntur multi Codd., ut duo diversa sint carmina vv. 1-14. et

15

20

15-36. Verum, ita ut discindantur, nec concedit stropharum ratio a Meineckio significata et a nobis servata, et apertissima est sententiarum inter vv. 14 et 15. connexio: «Ante omnes regiones mihi placet Tibur; ergo tu quoque in amoenissimo Tiburtino tuo tristitiam, quae nunc te angit, depellero poteris.>> Dissecto carmine nihil iciunius atque Horatio indignius excogitari poterat, quam vv. 1-14.

15. Albus] Sic Od. 3, 37, 19: Albus Iapyr. Virg. Ge. 1, 460: clarus Aquilo. Od. 3, 7, 1: candidi Favonii. deterget] antiquior forma pro detergit.

19. Molli] mili, leni, sed roINTizátεgov èxíderov v. mero. Sic Iuven. 1, 69: molle Calenum. signis] In signis militaribus cohorium erant sex, octo laminae argenteae (Plin. 33, 3, 19) partim quadratae, partim rotundae: quibus signis aquilisque legionum apud praetorium humo infixis.. castra fulgebant.

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque

Cum fugeret, tamen uda Lyaeo

Tempora populea fertur vinxisse corona

Sic tristes affatus amicos:

Quo nos cunque feret melior fortuna parente

25

Ibimus, o socii comitesque:

Nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro;

Certus enim promisit Apollo,

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes peioraque passi

Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas;

Cras ingens iterabimus aequor.

30

v. 27. Teucri C. auspice; Teucro Certus Wadius. auspice Phoebo B. susp.

21. Teucer] Vellei. Pat. 1, 1: Teucer non receptus a patre Telamone ob segnitiem non vindicatae fratris (Aiacis) iniuriae Cyprum appulsus cognominem patriae suae Salamina constituit. Telamonis filius erat nothus ex Hesiona Troiana captiva. Condicio autem fratribus imposita erat, ut ne alter sine altero domum rediret.

22. uda Lyaeo] ßeßgeyuéva. Tibull. 1, 2, 3: multo perfusum tempora Baccho. Teucer igitur post potationem ac libationem Herculi oblatam, ita alloquitur socios, cum ad littus alicubi appulisset, ubi pernoctare volebat. Theocrit. 2, 121: κρατὶ δ ̓ ἔχων λεύ καν, Ἡρακλέος ἱερὸν ἔρνος.

truone Plautus Amphitr. 1, 1, 41: gessit rem publicam ductu imperio auspicio suo. Consules Romani bellum gerentes erant cum imperio (duce), habebant auspicia (auspice). auspice] Similiter Ov. Fast. 1, 1, 26. de Germanico: auspice te. - certus] devdns, verax ac fide dignus.

-

29. Ambiguam] alteram condi tum iri Salamina in insula Cypro, ut, cum Salaminis quis meminerit, am| biguum futurum sit, de qua agatur.

30. Odyss: μ, 208: gilor, οὐ γάρ πώ τι κακῶν ἀδαήμονές eiμev x. t. 2. Virg. Aen. 1, 198: O socii, neque enim ignari sumus ante malorum, O passi graviora, dabit deus his quoque finem. Cic. Tusc. 5, 37: Ad omnem rationem Teucri vox accommodari potest: Patria est, ubicunque est bene.

27. auspice Teucro] De Graeco heroë Romanorum more loquitur, ut et Curtius 6, 3. de Alexandro: quorum alia ductu meo, alia imperio 32. «Iterum cursum inceptum auspicioque perdomui; et de Amphi- | per mare repetemus.>>

ODE VIII.

AD LYDIAM.

Lydia, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properes amando Perdere; cur apricum

Oderit campum, patiens pulveris atque solis? Cur neque militaris

Inter aequales equitat, Gallica nec lupatis Temperat ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? Cur olivum

Sanguine viperino

Cautius vitat neque iam livida gestat armis

VIII, Graecis nominibus imaginem | 6, 3: Tempore paret equus lentis ani

Brachia, saepe disco,

Saepe trans finem iaculo nobilis expedito?

Quid latet, ut marinae

Filium dicunt Thetidis sub lacrimosa Troiae

13. quid latet] apud te?

tum vitae usum exhortatur. (a. u. c. 727?) Imitatur autem Alcaeum apud Athen. 10. p. 430: Χει μὲν ὁ Ζεὺς, ἐκ δ ̓ ὀρανῶ μέγας Χειμών, πεπάγασιν δ' ὑδάτων

14. Thetis, ne periret Achilles Troiam oppugnaturus, eum apud Lycomedem, Scyri insulae regem, in thalamo veste puellari indulum | occultarat, ubi Deidamiae, regis | ῥοαί. Κάββαλλε τὸν χειμῶν, ἐπὶ

filiae, amore captus est; mox, cum Ulixes mercatoris habitu inter alias | merces arma puellis proposuisset, ille his cupide arreptis detectus est.

sub lacrimosa] paullo ante Graecorum expeditionem in Trojam, excidio iam a diis damnatam.

15. «Ne virilis vestitus ipse Achillem incitaret ad expeditionem a Graecis regibus indictam una cum iis alacriter suscipiendam.»>

16. Lycii Troianorum socii ducibus Sarpedone et Glauco.

IX. Thaliarchus nomen fictum

μὲν τιθεὶς πῦρ, ἐν δὲ κέρναις οἶνον ἀφειδέως Μελιχρὸν, αὐτὰρ ἀμφὶ κόρσα Μαλθακὸν ἀμφιβα | λών] γνάφαλλον.

for

1. stet] Per aestatem scilicet in caelo Italico montes longinquiores quasi per nebulam apparent, mis obscuratis et prope extenuatis; hieme vero stant, nive cum rigeant, toti nivei sint, clare conspiciuntur.

2. Soracte mons in finibus Faliscorum, in quo Apollo colebatur, (Aen. 11. 785: Summe deum, sancti custos Soractis Apollo), ultra XXIV

adolescentis formosi, quem ad lae-mil. pass. ab Urbe, sed ex ea (in

Silvae laborantes geluque

Flumina constiterint acuto.

Dissolve frigus ligna super foco
Large reponens atque benignius
Deprome quadrimum Sabina,

O Thaliarche, merum diota.

Permitte divis cetera, qui simul
Stravere ventos aequore fervido
Deproeliantes, nec cupressi

Nec veteres agitantur orni.

Quid sit futurum cras, fuge quaerere et
Quem Fors dierum cunque dabit, lucro
Appone, nec dulces amores

Sperne puer neque tu choreas;

Od. IX. v. 14. Quem sors Fea.

qua, non ruri, scena carminis fingitur) facile conspiciendus, hodie Monte Tresto.

3. laborantes] nutantes atque sesc inflectentes sub nivis onere.

4. acuto] Pind. Pyth. 1, 39: χρόνος οξείας, quae frigore suo velut secat et pungit. Virg. Ge. 1, 93: Boreae penetrabile frigus. Glacie igitur adstricta flumina cursum morari videntur.

5. dissolve] xáßßaλλe, pelle. 6. benignius] largius, copiosius. 7. deprome] «Ex ipsa diota hauquadrimum] satis igitur

rito».
vetus ac dulce, quamvis Sabinum
dumtaxat. Od. 1, 20, 1: vile Sabi-
num et plumbeum Martiali 10, 49.
Diota, diorov, vas utrimque ansa-

tum, quo vinum e cadis haustum in minores cyathos defundebatur.

9. cetera] quae nihil ad nos attinent. Archiloch. Fr. 15, 1: tois θεοῖς τίθει τὰ πάντα.

10. sternere ventos in pedestri orat. sedare, tranquillare.

14. «Qui in mari turbido acerrime inter se luctantur. >>

12. orni] Mannaeschen.

13. fuge] in pros. or.: «Omitte, noli de rebus futuris consulere astrologos. >>

15. appone] in pr. or.: «In lucro pone. »>