syllaba supervacanea eliditur vocali, a qua subsequens incipit versus. II, 2, 18; IV, 2, 22, 23. Carmen seculare 48.

23. Versus Alcaicus hendecasyllabus s. metrum epiionicum a maiore, constat ex dipodia trochaica praecedente anacrusi, et dipodia dactylica:

Dulce et decorum est pro patria mori. III, 2, 13.
Tumultuosum sollicitat mare. III, 1, 26.
De v. 17. in carm. II, 15. vide ibi annotationem.
24. Versus Alcaicus enneasyllabus:

Si fractus illabatur orbis. III, 3, 7.

Ultima syllaba supervacanea vocali subsequentis versus eliditur II, 3, 27.

B. SYSTEMATA ET STROPHAE.

Quae sint systemata et strophae atque quomodo inter se differant, cum Hermannus V. Cl. luculente nos docuerit, eius expositionem huius rei praemittere placuit.

Versus aut nexi sunt, quorum plures una perpetuitate numeri cohaerent; aut non nexi, qui inter se pausa vel silentio discreti sunt; aut seminexi, quorum plures, ut libitum est, vel continuato vel per pausam interrupto numero continentur: qui vocantur etiam asynarteti.

Systema est numerus perpetuus e versibus nexis cohaerens.

Stropha est numerus e versibus utcunque consociatis compositus.

Commune itaque systematis et strophae est, quod ex pluribus versibus constant; propria sunt, quod in systemate versus nexi sunt, unaque perpetuitate numeri cohaerent; in stropha autem non est necessarium, ut nexi sint, sed et nexi et non nexi, et seminexi et partim

---

nexi, partim non nexi, partim seminexi esse possunt. Et stropha omnis et systema omne integra voce finiendum est: sed, qui systemate continentur versus, non opus est, ut integra voce finiantur; qui stropha continentur, tum demum, si non nexi sunt, cum ipsa voce finiri debent.

Stropharum genera sunt quattuor: primum et antiquissimum genus stropharum ex duobus versibus constabat, uno longiore, altero breviore, qui appellati sunt epodi; secundum genus stropharum breve est et fere ex quattuor versibus, numero similibus compositum. (Ceteris stropharum generibus Horatius non est usus.)

Antiquissimi lyricorum poétarum et κατὰ στίχον, id est, eodem versu semper repetito sine strophis carmina faciebant, et pluribus versibus in strophas coniunctis, sed iis aut idem aut simile metrum habentibus. Aliae harum stropharum plane ex eiusdem versus repetitione constant, ́ita ut, si metrum dumtaxat spectetur, zarà orizov composita videri possint carmina. Iure enim Meineckius quaternos Asclepiadeos uno systemate videtur coniunxisse. Aliae strophae, ex eodem numero per systema continuato constant, ita, ut tota stropha unum sit systema, quod ouoiov vocant metrici. Sic Horat. III, 12. Aliae strophae ex versibus non nexis, numerum habentibus eundem, sed magnitudine vel forma diversis fiebant, ut c. IV, 3, ita tamen, ut Meineckius etiam huius generis versuum bina paria in unam stropham tɛtyάotizov coniungenda esse recte vidisse videatur. Aliae, eaque frequentissima ratio fuisse videtur, ex quaternis versibus componebantur, ut stropha Sapphica et Alcaica.

I. Systema Asclepiadeum minus, μονόκωλον τετράversu Asclepiadeo minore (no 16.) quater re

στιχον, petito :

III, 30.
IV, 8.

Vid. Excursum ad Od. IV, 8, 19., quo tetoάotizov esse demonstratur.

II. Stropha Asclepiadea prima (secunda), Sizwhos Tɛtqάotizos, ex versu Glyconeo (no 15.) et versu Asclepiadeo minore (no 16.) alternatim se excipientibus composita, ita ut bina paria una stropha coniungantur:

III. Stropha Asclepiadea secunda (tertia), dizwios Tεroάorizos, constans ternis versibus Asclepiadeis minoribus (no 16.), quos subsequitur versus Glyconeus (n° 15.)

IV. Stropha Asclepiadea tertia (quarta), toizwλog TεTOάOTIZOS. Constat ex Asclepiadeo versu minore (n° 16.) bis posito, versu Pherecrateo (n° 14.) et Glyconeo (n 15.).

I, 5; 14; 21; 23.

III, 7; 13.

IV, 13.

V. Systema Asclepiadeum maius, μovózwhov TεTQάμονόκωλον τετραOTIZOV (cfr. Excursum supra memoratum.), versum Asclepiadeum maiorem (n° 17.) usque repetens:

VI.

Stropha Sapphica, δίκωλος τετράστιχος. Constat versu Sapphico minore (no 22.) ter repetito, et versu Adonio (no 6.).

Quater vocem in fine tertiae lineae dissectam invenies.
I, 2, 19; 25, 11. II, 16, 7. III, 27, 60.

I, 2; 10; 12; 20; 22; 25; 30; 32; 38.

II, 2; 4; 6; 8; 10; 16.

III, 8; 11; 14; 18; 20; 22; 27.

IV, 2; 6; 11.

Carmen seculare.

VII. Stropha Sapphica maior, δίκωλος τετράστιχος. Continetur versu Aristophanico (n° 12.) et trimetro choriambico catalectico, quem nonnulli metrici Sapphicum maiorem vocant (n° 13.). Bina paria coniunguntur.

VIII. Stropha Alcaica, roizoλos tergάorizos. Binos exhibet versus Alcaicos hendecasyllabos (no 23.), versum

Alcaicum enneasyllabum (no 24.), denique versum Alcai

I, 9; 16; 17; 26;

II, 1; 3; 5; 7; 9;

27; 29; 31; 34; 35; 37..

11; 13; 14; 15; 17; 19; 20. III, 1; 2; 3; 4; 5; 6; 17; 21; 23; 26; 29.

IV, 4; 9; 15; 17.

IX. Stropha Archilochia prima, Sixwhos TεTOάOTIzos. Bina paria coniunguntur hexametro dactylico catalectico (no 10.) subiectus est vers. Archilochius minor (n 7.):

I

=

IV, 7.

X. Stropha Archilochia secunda, Sizwhos Siotizos. Hexametrum dactylicum catalecticum (no 10.) sequitur versus iambelegus (no 21.):

L

Epod. 13.

XI. Stropha Archilochia tertia, Sixwhos diotizos. Versui elegiambo (n° 20.) praemittitur senarius iambicus (no. 5.):

XII. Stropha Archilochia quarta, δίκωλος τετράστι zos, composita ex versu Archilochio maiore (n° 19.) et