B. Vani sunt omnes hómi diligentes me díligo; et qui nient me. FERIA QUARTA. LECTIO I. De Parábolis Salomónis. Cap. 10. FILIUS sapiens lætificat pa LECTIO III. In lábiis sapientis invenítur sapiéntia, et virga in dorso ejus qui indiget corde. Sapientes abscondunt sciéntiam; os autem stulti confusióni próximum est. Substán tia divitis, urbs fortitudinis trem; filius verò stultus moes- ejus : pavor páuperum, egestítia est matris suæ. Nihil tas eórum. Opus justi ad vipróderunt thesauri impietá- tam; fructus autem ímpii ad tis; justítia verò liberábit à peccátum. Via vitæ customorte. Non affliget Dóminus dienti disciplínam; qui aufame ánimam justi; et in- tem increpatiónes relinquit, sídias impiórum subvertet. errat. Abscondunt ódium láEgestátem operáta est manus bia mendácia: qui profert remissa; manus autem fór-contuméliam, insípiens est. tium divitias parat. Qui níti- || In multilóquio non tur mendáciis, hic pascit ventos; idem autem ipse séquitur aves volantes. Qui cóngregat in messe, filius sápiens est: qui autem stertit æstáte, filius confusiónis. R. Beátus, 260. LECTIO II. BENEDICTIO Dómini super caput justi; os autem impiórum óperit iniquitas. Memória justi cum laudibus; et nomen impiórum putrescet. Sapiens corde præcepta súscipit; stultus cæditur lábiis. Qui ambulat simplici ter, ámbulat confidenter; qui autem deprávat vias suas, manifestus erit. Qui ánnuit óculo, dabit dolorem ; et stultus lábiis verberábitur. Vena vitæ, os justi; et os impiórum óperit iniquitátem. Ódium súscitat rixas; et universa delicta óperit cáritas. déerit peccátum ; qui autem moderátur lábia sua, prudentíssimus est. Argentum electum lingua justi; cor autem impiórum pro níhilo. Lábia justi erúdiunt plúrimos; qui autem indocti sunt, in cordis egestáte morientur. R. Finem, 260. FERIA QUINTA. LECTIO I. De Parábolis Salomónis. Cap. 11. STATERA dolosa abominatio est apud Dóminum; et pondus æquum voluntas ejus. Ubi fúerit supérbia, ibi erit et contumélia: ubi autem est humilitas, ibi et sapiéntia. Simplícitas justórum diriget eos; et supplantátio perversórum vastábit illos. Non próderunt divitiæ in die ultiónis; justitia autem liberábit à morte. Justítia simplicis diriget viam ejus; et in impietáte sua córruet ímpius. Justítia rectórum liberábit eos; et in insidiis suis capientur iníqui. Mórtuo hómine impio, nulla erit ultrà spes; et expectatio sollicitórum períbit. Justus de angústia liberátus est; et tradétur ímpius pro eo. R. Dómine, 261. LECTIO II. Cap. 14. Esr via quæ vidétur hómini justa; novíssima autem ejus dedúcunt ad mortem. Risus dolóre miscébitur, et extréma gáudii luctus óccupat. Viis suis replébitur stultus; et super eum erit vir bonus. Innocens credit omni verbo: astútus considerat gressus suos. Fílio dolóso nihil erit boni; servo autem sapienti prósperi erunt actus, et dirigétur via ejus. Sápiens timet, et declínat à malo stultus tránsilit, et confídit. Impatiens operábitur stultitiam; et vir versútus odiósus est. : B. Vanitátem, 261. Cap. 14 et 15. Qui calumniatur egentem, expróbrat factóri ejus; honórat autem eum, qui miserétur || páuperis. In malítia sua expellétur ímpius; sperat autem justus in morte sua. In corde prudentis requiescit sapiéntia; et indoctos quosque erúdiet. Justítia élevat gentem; miseros autem facit pópulos diam ejus inútilis sustinébit. Responsio mollis frangitiram: sermo durus súscitat furórem. Lingua sapiéntium ornat sciéntiam os fatuórum ebullit stultitiam. In omni loco óculi Dómini contemplantur bonos et malos. Lingua placábilis, lignum vitæ ; quæ autem immoderáta est, cónteret spíritum. B. Nonne, 262. FERIA SEXTA. De Parábolis Salomónis. SPIRITI PIRITUUM ponderátor est Dóminus. Revéla Dómino ópera tua, et dirigentur cogitatiónes tuæ. Universa propter semetipsum operátus est Dóminus; ímpium quoque ad diem malum. Abominátio Dómini est omnis árrogans; étiam si manus ad manum fúerit, non est innocens. Initium viæ bonæ, fácere justítiam; accepta est autem apud Deum magis quàm immoláre hóstias. Misericórdiâ et veritáte redímitur iniquitas; et in timore Dómini declinátur à malo. Cùm placúerint Dómino viæ hóminis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem. Mélius est parum cum justítia, quàm multi fructus cum iniquitáte. R. Beátus, 260. LECTIO II. Cap. 16 et 17. peccátum. Acceptus est regi Homo perversus suscitat li minister intélligens: iracún- tes; et verbósus séparat prí cipes. Vir iniquus lactat amícum suuni, et ducit eum per viam non bonam. Qui attónitis óculis cógilat prava, mordens lábia sua pérficit malum. Coróna dignitátis senectus, quæ in viis justitiæ reperiétur. Mélior est patiens R. Finem loquendi páriter omnes audiámus, 260. SABBATO. De Parábolis Salomónis. viro forti, et qui dominátur PROVER Cap. 22. ánimo suo, expugnatóre úrbium. Sortes mittuntur in sinum, sed à Dómino temperantur. Mélior est buccella sicca cum gáudio, quàm domus plena víctimis cum júrgio. Servus sapiens dominá- || bitur filiis stultis, et inter fratres hæreditátem dívidet. Sicut igne probátur argentum, et aurum camino; ita corda probat Dóminus. R. Vani sunt, 260. LECTIO IIL Cap. 18. OCCAS CCASIONES quærit qui vult recédere ab amico: omni témpore erit exprobrábilis. Non récipit stultus verba prudéntiæ, nisi ea díxeris quæ versantur in corde ejus. Impius, cùm in profundum vénerit peccatórum, contemnit; sed séquitur eum ignomínia et opprobrium. Aqua profunda verba ex ore viri; et torrens redundans fons sapiéntiæ. Accipere persónam impii non est bonum, ut declines à veritáte judícii. Lábia stulti miscent se rixis, et os ejus júrgia provocat. Os ROVERBIUM est: Adolescens juxta viam suam; étiam cùm senúerit, non recédet ab ea. Dives pauperibus imperat ; et qui áccipit mútuum, servus est fœnerantis. Qui séminat iniquitátem, metet mala; et virga iræ suæ consummábitur. Qui pronus est ad misericórdiam, benedicétur; de pánibus enim suis dedit páuperi. Victóriam et honórem acquiret, qui dat múnera; ánimam autem aufert accipiéntium. Ejice derisórem et exibit cum eo júrgium ; cessabuntque causæ et contuméliæ. Qui diligit cordis mun. ditiam, propter grátiam labiórum suórum habébit amí→ cum regem. Oculi Dómini custódiunt sciéntiam ; et supplantantur verba iniqui. Dicit piger: Leo est forìs; in médio plateárum occidendus sum. Fóvea profunda os alićnæ; cui irátus est Dóminus, incidet in eam. Stultitia colligáta est in corde púeri ; et virga disciplinæ fugábit eam. LECTIO II. Cap. 26 et 27. stulti contritio ejus, et lá Qui fodit foveam, incidet UI in eam; et qui volvit lápidem, revertétur ad cum. Lingua fallax non amat veritátem; et os lúbricum operátur ruínas. Ne gloriéris in crástinum, ignórans quid superventúra páriat dies. Laudet te aliénus, et non os tuum; extráneus, et non lábia tua. Grave est saxum, et onerósa aréna; sed ira stulti utróque grávior. Ira Don habet misericórdiam, nec erumpens furor : et impetum concitáti ferre quis póterit? Mélior est manifesta corréptio, quàm amor abscónditus. Melióra sunt vúlnera diligentis, quàm fraudulenta óscula odientis. Anima saturáta calcábit favum; et ánima esúriens étiam amárum pro dulci sumet. LECTIO III. Cap. 29. ERUDI filium tuum, et refrigerábit te, et dabit delícias ánimæ tuæ. Cùm prophetía ciem príncipis ; et judicium à Dómino egréditur singulórum. Abominantur justi virum impium; et abominantur impii eos qui in reeta sunt via. Verbum custódiens fílius, extra perditiónem erit. Ad Magnificat. Ant. 1. D. Cùm esset sapientissimus Ecclesiastes, dócuit pópulum, et conscripsit sermónes rectíssimos, ac veritáte plenos. Eccles. 12. Oratio ut infrà ad Laudes. DOMINICA X POST PENTECOSTEN. IN I NOCTURNO. Incipit liber Ecclesiastæ. : defécerit, dissipábitur pópu-VERBA Ecclesiastæ, filii lus; qui verò custódit legem, beátus est, Servus verbis non potest erudiri; quia quod dicis intélligit, et respondére contemnit. Vidisti hóminem velocem ad loquendum? stultítia magis speranda est, quàm illíus corréptio. Qui delicátè à pueritia nutrit servum suum, póstea séntiet eum contumácem. Vir iracundus próvocat rixas; et qui ad indignandum fácilis est, erit ad peccandum proclívior. Superbum séqui tur humilitas; et húmilem spíritu suscipiet glória. Qui cum fure participat, odit ánimam suam; adjurantem audit, et non indicat. Qui timet hóminem, citò córruet: qui sperat in Dómino, sublevábitur. Multi requírunt fá David, regis Jerúsalem. Vánitas vanitátum, dixit Ecclesiastes vánitas vanitátum, et ómnia vánitas. Quid habet ámpliùs homo de universo labóre suo, quo labórat sub sole? Generátio præterit, et generátio ádvenit; terra autem in æternum stat. Oritur sol, et óccidit, et ad locum suum revértitur; ibique renascens gyrat per meridiem, et fléctitur ad aquilónem. Lustrans universa in circúitu pergit spíritus, et in círculos suos revértitur. Omnia flúmina intrant in mare, et mare non redundat: ad locum unde éxeunt flúmina revertuntur, ut iterum fluant. R. Beátus homo qui invé Minera prava non susapiet Deus; quoniam Dó INNOCTURNO. minus judex est, et non est apud illum glória persóna: LECTIO VIII. good in ipsis re- i statim ubi ait inveniet fidem |