။

nit sapiéntiam pretiosior num, ut occuparentur in ea. est cunctis ópibus; * Viæ ejus | Vidi cuncta, quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas et afflictio spíritûs. Perversi difficilè corriguntur, et stultórum infinítus est númerus. Locútus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum; et præcessi omnes

viæ pulcræ, et omnes sémitæ illíus pacífica. y. Quæ desursum est sapiéntia, pudíca est, pacífica, modesta, plena misericórdiâ et frúctibus bonis; Viæ. Prov. 3. Jac. 3.

*

LECTIO II.

||

CUNCTE res difficiles: non sapientiâ, qui fuérunt ante

potest eas homo explicáre sermóne. Non saturátur óculus visu; nec auris audítu implétur. Quid est quod fuit? ipsum quod futúrum est. Quid | est quod factum est? ipsum quod faciendum est. Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dícere; Ecce hoc recens est; jam enim præcessit in séculis quæ fuerunt ante nos. Non est priórum memória; sed nec eórum quidem quæ póstea futúra sunt, erit recordátio apud eos qui futúri sunt in novíssimo.

me in Jerúsalem; et mens mea contempláta est multa sapienter, et didici. Dedique cor meum ut scirem prudéntiam atque doctrinam, erroresque et stultitiam; et agnóvi quod in his quoque esset labor et afflictio spíritûs; eo quod in multa sapiéntia mul ta sit indignátio; et qui addit sciéntiam, addit et labórem.

:

B. Finem loquendi páriter omnes audiámus Deum time, et † Mandáta ejus observa; hoc est enim omnis homo. . Finis præcepti est cáritas de corde puro, et

R. Vani sunt omnes hómines* In quibus non sub-consciéntia bona, et fide non est sciéntia Dei; et de his quæ videntur bona, non potuérunt intelligere eum qui est. . Invisibília Dei per

ficta. * Deum. Glória. † Mandáta. Eccles. 12. 1 Tim. 1. IN II NOCTURNO. LECTIO IV.

sóstomi.

ea quæ facta sunt, intellecta Sermo sancti Joannis Chryconspiciuntur; ita ut sint inexcusábiles, * In. Sap. 13. Rom. 1.

LECTIO III.

SALOMON,

2 contra Concub. ALOMON, cùm seculárium Eco Ecclesiastes fui rex rerum concupiscéntiâ tenerétur, magnas eas et admiIsrael in Jerúsalem': et pro- randas pulábat, multumque pósui in ánimo meo quærere in eis labóris et sollicitúdinis et investigáre sapienter de insumébat, magníficas ædiómnibus quæ fiunt sub sole. ficando domos, copiósum Hanc occupatiónem péssi- coacervando aurum, congremam dedit Deus filiis hómi-gando cantórum choros, vá

||

sint. Nos verò ad majórem vocáti vitam, et ad excelléntius fastígium ascéndimus, et in majóribus exercémur palæstris et quid áliud, quàm quod, sicut supernæ Virtútes intellectuáles et incorpóreæ illæ, vitam institúere jubémur?

ria génera ministrórum mensæ et popinæ, quærendo ánimæ suæ voluptatem ab hortórum et córporum formosórum gráliâ, et omnem, ut ita dicam, oblectatiónis et refrigérii viam sectando. At ubi inde ad se reversus, et quasi ex umbrósa quadam abysso ad lumen veræ sa- R. Vanitátem, et verba piéntiæ respicere váluit; tunc || mendácia longè fac à me, sublimem illam et cœlis di- Dómine : * Mendicitátem et gnam emísit vocem : Vánitas divitias ne déderis mihi; trívanitátum, et ómnia vánitas.bue tantùm víctui meo necesHanc et vos, et hâc subli- sária. . Qui volunt divites miórem, si voluéritis, efferé- || fíeri, incidunt in desidéria tis sententiam de intempestí- multa inutília et nocíva, quæ va hac voluptáte, si aliquan- mergunt hómines in intéri tisper à mala consuetúdine || tum et perditiónem. * Mendivos sequestravéritis. citátem. Prov. 30. 1 Tim. 6.

R. Dómine, ne adincres

cant ignorantiæ meæ, et multiplicentur delicta mea, et peccáta mea abundent, et incidam in conspectu adver- || sariórum meórum : * Dómine || Pater, et Deus vitæ meæ, ne derelinquas me in cogitátu illórum. . Hujuscémodi Dómino nostro non sérviunt, sed per dulces sermónes et benedictiónes sedúcunt corda innocéntium. * Dómine Pater. Eccli. 23. Rom. 16. LECTIO V.

QUA

UAMVIS autem à Salomóne séculis superióribus non tam multa sapiéntiæ exigebátur || diligéntia; neque enim delícias lex vetus prohibébat, neque áliis frui supervacuis dicébat vanum: áttamen, et sic se habéntibus rebus, in ipsis contuéri licébit quàm viles et vanitáti obnóxiæ res

LECTIO VI.

ITAQUE licet parva voluptas sit, opponátur ei vermis perpétuus, ténebræ exteriores, ignis inextinguíbilis, tribulátio, angústia, stridor déntium, víncula insolubília. Hæc sicut in tábula proponamus ante óculos, resiliamusque à pernicióso gravissimóque morbo; ut cum fulgéntibus corónis hinc migrémus, et possimus libero ore ad Christum dicere: Propter te et glóriam tuam, et familiaritàtes contémpsimus, et voluptáti imperávimus, et ánimam nostram afflíximus, et electis amícis te, amoremque tuî rebus ómnibus præposúimus. Sic enim lucrábimur nosmetipsos, lucrábimur eos qui scandalizantur, et cum ipsis Martyribus collocábimur, primóque in órdine eórum qui