quæ Scriptúra histórico more || egrínum cum quo cibum súdigessit látiùs, nos strictiùs meret, quærébat. Itaque, comprehendámus, virtútum cùm fessus à sepultúræ reejus génera velut quodam vertisset múnere, appósitis breviário colligentes. Fuit sibi edendi subsídiis, misso Tobías vir justus, miséricors, filio, quærébat consortem hospitális; et hoc virtútum convívii. Dum convíva accérpræditus choro, súbiit ærum- situr, nuntiátis insepulti córnam captivitátis quam ferébat poris relíquiis, convívium dehumiliter atque patienter, serébat : nec putábat pium commúnem magis injúriam ut ipse cibum súmeret, cùm quàm privátam dolens; nec in público corpus jacéret exásibi virtútum suffrágia nihil || nime. Hoc illi quotidianum profuisse deplórans, sed ma- opus, et magnum. gis eam sibi contumeliam minórem peccatórum suó rum prétio illátam arbitrátus, méruit edictum, ne quis ex filiis captivitátis mórtuum sepultúræ daret. R. Quando orábas cum lácrymis, et sepeliébas mórtuos, et derelinquébas prándium tuum, ego óbtuli oratiónem tuam Dómino. * Ego sum Raphael ángelus, unus ex . Cognáti Tobía irridé- septem qui astámus ante Dóbant vitam ejus : Tobías verò minum. y. Grátia vobis et increpábat eos, dicens : * Fí- || pax ab eo qui est, et à septem lii sanctórum sumus, et vi- spiritibus qui in conspectu tam illam expectámus, quam throni ejus sunt. * Ego sum. Deus datúrus est his qui fi- Tob. 12. Apoc. 1. dem suam nunquam mutant ab eo. y. Tencámus spei nostræ confessiónem indeclinábilem fidélis enim est qui repromísit. *Filii. Tob. 2. Hebr. 10. TAM Cap. 2. LECTIO VI. AM sancto fessus officio prophéta, dum requiescit juxta parietem aulæ, cadente de pásserum nido stercore, albúgine cæcitátem incidit; nec conquestus ingémuit, nec dixit: Ilæc merces labórum meórum? Fraudári magìs se dóluit obsequióruin, quàm oculórum múnere ; nec cæcitátem pœnam, sed impedimentum putábat. Et cùm victum mercéde leváret cónjugis, ne quid furtívum domum suam intráret, cavébat. Dénique plus honestáti quàm necessitati cónsulens, cui sua déerant, commodá || verat próximo suo pecuniam tuis quos suscitávit. Resusciquamdam, quam toto vitæ távit filiam mórtuam Archisuæ témpore in tanta indi- synagógi, ad quam ægrotangéntia non repoposcit. Vix. tem petebátur ut cam de ubi se fessum vidit, et depó- ægritúdine liberáret. Excitásitum senectute, insinuávit vit et hunc júvenem víduæ filio, non tam cúpiens com- filium de quo nunc admoniti modátum repóscere, quàm sumus; ut hinc ista quæ ipse sollicitus ne fraudáret hæré-largíri dignátur, cum vestra dem. Quòd ígitur commodá- || caritáte loquerémur. Modò vit pecuniam, et non fœne. rávit, justi servávit officium. Malum est enim foenus quo quæruntur usúræ; sed non illud foenus malum de quo scriptum est: Fœnera próximo tuo in témpore necessitátis illíus. audistis quómodo excitátus est. Appropinquábat Dóminus civitáti: et ecce efferebátur mórtuus jam extra portam. Misericórdiâ commótus, quòd flebat mater vídua, et destitúta único fílio, fecit quod audistis, dicens: Adolescens, tibi dico, Surge. Sur qui, et réddidit illum matri suæ. Excitávit et Lázarum de sepulcro. R. Quia acceptus eras Deo, * Necesse fuit ut tentátio pro-rexit ille mórtuus, cœpit lobáret te; et † Nunc misit me Dóminus ut curárem te, et Saram uxorem filii tui à dæmónio liberárem. y. Quem diligit Dóminus, castigat: flagellat autem omnem filium quem récipit. * Necesse. Glória. Nunc. Tob. 12. Hebr. 12. IN III NOCTURNO. dùm Lucam. Cap. 7. IN illo témpore; Ibat Jesus in civitátem quæ vocátur VIDEAMUS quid Christus nos discere vóluit in tribus mór . Defunctus efferebátur filius únicus matris suæ ; et hæc vídua erat. Quam cùm vidisset * Dóminus, misericórdiâ motus super eam, dixit illi: Noli flere. y. Non despiciet Dóminus víduam, si effundat loquélam gémitûs. * Dóminus. Luc. 7. Eccli. 35. LECTIO VIII. Cap. 5. ISTA tria génera mortuórum sunt tria génera peccatórum, quos hodiéque súscitat Christus. Illa enim mórtua filia Archisynagógi intus erat in domo; nondum erat de secrétis pariétibus eláta in públicum. Ibi intus suscitáta est, viva paréntibus réddita. Iste autem jam quidem non in domo, sed tamen nondum in sepulcro; pariétibus clátu ab eo. træ conf bilem: fi Hebr. 10. Ar ille inte cabátur, ma bátur, ne de pietátis morti tur; erat enim prétium morti flagitii deprehe tandem per am direpto patrim set_exul restr rum in his erat, terræ mandátus non erat. Qui suscitávit mórtuam nondum elátam, suscitávit mórtuum jam elátum, nondum sepultum. Tértium restábat, ut et sepultum suscitáret; et hoc fecit in Lázaro. R. Accessit Jesus, et tétigit lóculum; hi autem qui portábant, stetérunt. Et * Ait: Adolescens, tibi dico, Surge. Et resédit qui erat mórtuus. . Deus noster, Deus salvos faciendi; et Dómini Dómini éxitus mortis.* Ait. Luc. 7. Ps. 67. LECTIO IX. Cap. 7: HEC ergo, caríssimi, sic audiámus, ut qui vivunt, vi vant; qui mórtui sunt, reviviscant. Sive adhuc peccátum in corde conceptum est, et non processit in factum; pœníteat, corrigátur cogitátio, surgat mórtuus intra domum consciéntiæ. Sive jam, quod cogitávit, admisit; nec sic desperétur. Non surrexit mórtuus intus, surgat elátus. Poc níteat facti, de próximo reviviscat non eat in profundum sepultúræ; non accipiat désuper consuetudinis molem. Sed fortè jam illi loquor, qui jam duro sui moris lápide prémitur, qui jam urgétur consuetúdinis póndere, qui jam quatriduánus putet; nec ipse despéret: profundus mórtuus est; sed altus est Christus. Novit clamando terréna ónera rúmpere, novit intrínsecus per seipsum vivificáre, solvendum discipulis trádere. Agant étiam tales pœnitentiam; neque enim Lázaro resuscitáto post quatriduum, ullus putor in vivente remánserat. Ergo qui vivunt, vivant : quicumque autem mórtui sunt, in quacumque harum trium morte se invénerint, agant ut celériter jam resurgant. R. Sicut Pater suscitat mórtuos, et vivificat; Sic et + Filius quos vult, vivíficat. y. Non est fortis sicut Deus noster: Dóminus mortíficat, et vivificat. * Sic. Glória Patri. Filius. Joan. 5. 1 Reg. 2. Ad Benedictus. Ant. 2. D. Qui erat mórtuus, cœpit loqui; et dedit illum Jesus matri suæ. Luc. 7. Orémus. ORATIO. ECCLESIAM tuam, Dómine, miserátio continuáta mundet et múniat; et, quia sine te non potest salva consistere, tuo semper múnere gubernétur; Per Dóminum. Ad Magnificat. Ant. 1. D. Accépit omnes timor, et magnificábant Deum, dicenles : Quia Prophéta magnus surrexit in nobis, et quia Deus visitávit plebem suam. Luc. 7. |