IN FESTIS BEATE MARIÆ VIRGINIS,
RITU SOLEMNI CELEBRATIS,

quæ non habent in Breviario Canonem proprium.

Ex Concílio Constantinopolitáno secundo œcuménico.

nitrícem confitétur ; eo quod ipse qui ante sécula ex Patre natus est Deus Verbum, in últimis diébus ex ipsa incarnátus et natus est: talis anathéma sit.

IN FESTIS SANCTORUM NON PATRONORUM,
RITU SOLEMNI CELEBRATIS,

quæ non habent in Breviario Canonem proprium.

Ex Concilio Tridentino.

1563. Sess. 25. De invoc.

Sanctorum.

illos pro hominibus non oráre; vel eórum, ut pro nobis étiam singulis orent, invoca

MANDAT sancta Synodus óm-tiónem esse idololatríam; vel

pugnáre cum verbo Dei, ad

nibus Epíscopis, et céteris docendi munus sustinénti-versaríque honóri uníus mebus, ut fidéles diligenter in- diatóris Dei et hóminum Jesu struant, illos qui negant, Christi; vel stultum esse, in Sanctos, æternâ felicitáte in || cœlo regnántibus voce vel cœlo fruentes, invocandos mente supplicáre; impiè sen. esse; aut qui ásserunt, vel || tíre.

Estiva.

INTRA OCTAVAM PATRONI

VEL PATRONÆ.

DIE SECUNDA.

LECTIO II.

Sermo sancti Basílii Epíscopi.

Orat. in 40 Mart.

radísi portæ, dignum profectò exercitibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum.

DIE TERTIA.
LECTIO II.

Hi sunt qui acceptam à Deo nostram regiónem, quasi turres quædam contra adversariórum incursum munientes, Sermo sancti Augustíni Epíscopi. 280. n. 6. refúgium éxhibent. BenefiSOLEMNIT cium hoc, fratres dilectissimi, OLEMNITATES sanctórum degrátiam hanc mínimè cessan-votíssimè celebrémus, sóbrià tem à Deo obtinémus. Pará- hilaritáte, castâ congregatum est hic Christiánis auxí- tióne, fidéli cogitatióne, fihum. Qui áliquâ prémitur denti prædicatióne. Non parangústiâ, ad hos cónfugit; va pars imitatiónis est, mequi rursus lætátur, ad hos re- liórum congaudére virtúticurrit hic ut à malis liberé-bus. Illi magni, nos parvi; tur, ille ut duret in rebus sed benedixit Dóminus pulætis. Hæc múlier orans pro | sillos cum magnis. Præcesfiliis audítur, peregrinanti viro réditum incólumem, æœgrotanti verò salútem impló- || rat et óbtinet.

LECTIO III.

sérunt, præminuérunt. Si eos sequi non valémus actu, sequámur affectu : si non glóriâ, certè lætitiâ : si non méritis, votis : si non passióne, compassióne : si non excelléntiâ, connexióne. Non nobis parum videátur, quod ejus córporis membra sumus, cujus et illi quibus æquiparári non possumus. Quia, si unum membrum pátitur,

SANCTUM chorum! ô sacrum órdinem! ô cúneum | inexpugnabilem! ô commúnes humáni géneris custódes! | óptimi curárum sócii, precum ac votórum invicem suffragatóres! legáti apud Deum potentíssimi! astra mundi,compatiuntur ómnia memflores Ecclesiárum, vos non terra contexit, sed cœlum excépit. Apertæ sunt vobis pa-dent ómnia membra.

bra; ita, cùm glorificátur unum membrum, congau

LECTIO III.

GLORIA cápiti unde consú

neque enim quia impassíbilis

omníno, ideo et incompas

DEB

LECTIO III.

EBEMUS étiam attendere exemplum ejus; quia quámdiu in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, declinávit neque ad déxteram, neque ad sinistram ; sed viam régiam ténuit, donec veniret ad illum qui dicit: Ego sum via, véritas et vita. Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem ver

litur, et superióribus máni-síbilis factus est. bus, et ínfimis pédibus. Sicut ille unus ánimam suam pro nobis pósuit, ita et imitáti sunt Mártyres, et ánimas pro frátribus posuérunt. Fructus labóris ergo illórum étiam nos sumus. Mirámur eos, miserantur nos. Gratulá- || mur eis, precantur pro nobis. Omnes eidem Dómino parémus, eumdem magistrum séquimur, eumdem principem comitámur, eidem cá-bórum ejus, et tunc vidébitis piti subjungimur, ad eamdem Jerúsalem téndimus, eamdem sectámur caritátem, eamdemque ampléctimur unitátem.

DIE QUARTA.
LECTIO II.

Sermo sancti Bernardi
Abbátis.

In Vigilia SS. Apostolorum
Petri et Pauli.

TRIA
RIA sunt quæ in festivitá-
tibus Sanctórum vigilanter
consideráre debémus: auxí-

lium Sancti, exemplum ejus,

quómodo tam verbo quàm exemplo lúxerit inter hómines quália nobis vestígia dereliquerit, ut ambulémus per ea, et non errémus in eis. Verè, juxta Prophétam, sémita justi recta est; rectus callis justi ad ambulandum.

confusiónem nostram. Auxí-stivitátibus Sanctórum, conlium ejus, quia qui potens in fusiónem nostram inspiciáterra fuit, poténtior est in mus; quia homo ille similis cœlis ante fáciem Dómini Dei nobis fuit passibilis, ex eodem sui. Si enim, dum hic víve- luto formátus, ex quo et nos. ret, misertus est peccatóri- Quid ergo est, quod non sobus, et orávit pro eis; nunc lùm difficile, sed et impossítantò ámpliùs, quantò vériùs bile crédimus, ut faciámus agnoscit misérias nostras, orat ópera quæ fecit ? Confundápro nobis Patrem : quia beáta mur, fratres, et contremisciilla pátria caritátem ejus non mus. Hómines isti fuérunt immutavit, sed augmentávit; qui præcessérunt nos, qui tam

||

mirabiliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines fuisse credámus. Sic ergo et gaudére, et confundi debémus gaudére, quia patrónos nos præmisimus; confundi, quia eos imitári non póssu

mus.

LECTIO III.

ITA semper gaudium nostrum in hac valle lacrymárum, lacrymárum pane condiri debet; ut semper non

solùm extréma, sed et prima gáudii luctus óccupet: quia etsi magna est gaudiórum matéria, sed máxima est dolórum. Verè nobis rubor confusiónis sunt, quos vix audeámus respicere, ne dicam, imitári. Orémus ergo eos, ut ipsi propitium nobis reddant amícum suum, júdicem nostrum, qui est Deus benedictus in sécula. Amen. Tu autem, Dómine.

DIE SEXTA.

LECTIO II.

De Sermóne sancti Bernardi QUAN

Abbátis.

Serm. 230 in App. S. Aug. UANDO festivitátes cólimus, fratres caríssimi, diligenter debémus atténdere, et totis víribus laboráre, ut quod vi

sibíliter cólitur, in nobis in

triplex sermónis (de Sanctó-visibiliter compleátur. Qui rum felicitáte) utilitas, quá-nec castitátem custódit in tenus ágnitâ, vel ex parte córpore, nec puritátem tenet áliqua, felíci retributióneSan- || in mente, quóties sanctæ soctórum, abundantióri dein- lemnitátes advéniunt, in córceps sollicitúdine ipsórum pore vidétur habéregáudium, inhærére vestígiis, ac ferven- in corde non célebrat nisi tióri desidério ad eórum su- luctum. Quale enim gaudium spiráre consórtia, propensióri potest habére, in cujus ániquo que devotióne eorumdem ma multis vitiis occupátâ ma