Cap. XXXIV. Quibus modis actiones contra liberta judicandum sit. tem ecclesiasticam excusari soleant, et quid de illis Superioris libri summa. 315 LIBER QUINTUS DE ANTICHRISTO, CUJUS NOMEN, ET PERSONAM PER CALUMNIAM ET INJURIAN, FALSO PROTESTANTES PONTIFICI ATTRIBUUNT. CAP. I. De Antichristi nomine, ejusque varia signif Antichristum mittendi sunt, ostenditur. 589 532 CAP. XIII. Joannem per duos testes, Enoch, et Elinm 594 niele el Paulo sumplis contra doctrinam superioris sil, Eliam, et Enoch futuros esse secundi Christi ad- 538 venlus præcursores, et testes contra Antichristum. 598 605 541 CAP. XVI. Ubi futura sit Antichristi sedes. 610 546 Paulus tradit 2 ad Thess. 2, illum Pontificis adver- 614 620 628 638 nullæ Catholicorum opiniones de tempore Antichristi calypsis novum de Antichristo errorem confutari po- 640 testimonium contra illum ferendum mitlendos esse, pheta tradila, fabula de Antichristianismo Romano 648 583 Eorum, quæ in hoc libro tractantur summa, cum 658 LIBER SEXTUS DE JURAMENTO FIDELITATIS REGIS ANGLIA. CAP. I. Quis sit præsentis controversiæ scopus et cau randum offerri. 670 664 civilem obedientiam contra doctrinam catholicam 675 683 685 CAP. VII. Summum Pontificem non solum potuisse, sed CAP. X. An vexatio, quam in Anglia Catholici paliun- etiam debuisse Catholicos Anglos a professione dicli tur, sil vera religionis christianæ persecutio. 714 694 CAP. XI. An qui propter Romanam religionem et obe- 722 rum adire, et cum eis in ritibus communicare sine cium, et contra Cardinalis Bellarmini Epistolam rex 730 709 Operis conclusio, et ad regem Angliæ peroratio. 733 DEFENSIO FIDEI CATHOLICÆ ADVERSUS ANGLICANÆ SECTÆ ERROR ES, CUM RESPONSIONE AD APOLOGIAM PRO JURAMENTO FIDELITATIS, ET EPISTOLAM AD PRINCIPES CHRISTIANOS SERENISSIMI JACOBI ANGLIÆ REGIS. PROOEMIUM. 1. Mens auctoris.- Mallem quidem ', ut in hac causa deposuisse videtur splendorem, dum, causa non dissimili Ambrosius præfatus est, doctorem potius quam regem agens, usurpatam exhortandi ad fidem subire officium, quam sibi supremam in ecclesiasticis rebus auctoritade fide disceptandi suscipere onus. Sed quo. tem defendere nititur. In Ambrosio me legisse niam vel ipsum naturæ jus petit, omnesque meminit' : Neque imperiale esse, libertatem leges, tam divinæ quam humance postulant, fi- dicendi denegare, neque sacerdotale, quod lium, parentem ; sacerdotem, Ecclesiam ; theo- sentiat non dicere. Nihil in regibus tam amalogum, religionem ; religiosum, sacra; ac deni- bile esse, quam libertatem etiam in iis dilique membrum quantumvis vile, suum caput, gere, qui obsequio ipsis subditi sunt ; nihil quoad possit, a quacumque injuria propugnare; etiam in sacerdote tam periculosum apud ideo notum hoc scribendi genus non detrectare Deum, tam turpe apud homines, quam, quod compulsus sum, Jacobus enim, serenissimus sentiat, non libere pronunciare. Siquidem magnæ Britanniæ Rex, in Apologia sua, et scriptum est: Loquebar de testimoniis tuis Prefatione monitoria ad omnes christiani or in conspectu regum, et non confundebar ?. bis principes, his omnibus vim inferre conatur, His ergo divinis et sacris verbis permotus, lidair sectæ sut, catholicæ ac primiticæ fidei cet proprio ingenio diffisus, causæ tamen conRomen, nostræ vero religioni defectricis dede- fisus, et ceritate nixus, libere pro illa loqui non cus imponit; sibique fidei catholicæ defensoris pertimesco 3. Ea tamen proferre tantummodo nomen arrogat, Pontifici autem, omnium fide- conabor, quæ excelsu in regis animum offendere lium Pastori summo, et sub Chrislo capili su non possint, nisi lux ipsa veritatem ostendens premo, tyrannidis, et antichristianæ apostasiæ oculos male affectos offendat. Decreri enim sotam inurit ; aliaque quam plurima nostre veritatem catholicam dilucidare ac tueri, non fidei mysteria, et sacramenta insectatur ; sua cum regia majestate decertare, sed illi potius, que impugnatione piorum corda commodit. quod opto, in tera et catholica ostendenda fide, Meque post alios doctissimos viros, licet erudi- inservire. tione ac eloquentia calde imparem, ad hoc opus 2. Asserta Serenissimi Jacobi colliguntur.aggrediendum induxit, et in palæstram mihi Divino igitur aspirante favore, veritatem fidei insolitam descendere coegit. Neque me regiæ a Christo Domino edoctam, ab Apostolis tradidignitatis majestas terruit, sed potius ab ea- tam, et a Sanctis Patribus integre illibateque dem impugnata deritas vehementius excitavit, consercatam,circa aliquot præcipua a Serenisme forte tanti nominis splendor infirmiorum oculos perturbaret. Maxime, quia regium in · Ambr., lib. 2, ep. 17 ad Theodos. · Psal. 118. Ambros., in Præfat. ad lib. 1 de Fide. Ambr., lib, 2 de Virgin., in princ. 1 simo Jacobo tacta, ostendendam aggrediar. Quo operis præfixus, statim in admirationem rapit, vero apertior dicendis sternatur via, cunctaque sed etiam quia nobis ansam exhibiturus est alifacilius percipiantur, regis imprimis scopum qua stabiliendi principia, ex quibus Anglicaac propositum, deinde rero respondendi ordi nam sectam veræ Christi fidei fundamenta non nem a nobis servandum ob oculos proponam. habere facile concludi possit, et in hoc primum Attente enim ac sedulo regium opus conside- librum insumemus. In secundo vero, omnes rans, facile perpendi illuc præcipue collimare articulos Romanæ fidei, quos Rex oppugnat, auctorem, ut fidelitatis juramentum, quod sibi antiquos et catholicos esse, oppositosque sine a subditis suis exhiberi novissime instituit, to- aperta hæresi defendi non posse probabimus. tis conalibus tueatur. Et ideo tam Pontificia Tertius deinde subsequetur liber, qui Summi rescripta, quam Illustrissimi Cardinalis Bel- Pontificis jus atque primatum pro nostris tilarminilitteras ad Archipresbyterum impugnare ribus tueatur. Non quod omnia, quæ de illius conatus est. Postea cero responso de his rebus excellenti dignitate ac potestate dici poterant, accepto, lacessitus rex, præfationem ad omnes persequenda censeam (sic enim in immensum christiani orbis principes suce Apologiæ ad- cresceret opus), sed solum ut ostendam Romajunxit, in qua contra Pontificem Summum tan- num Pontificem temporalium regum potestaquam contra communem hostem, et juris ac po- tem non usurpasse, sed supremi tantum satestatis regiæ usurpatorem, illos nititur irri- cerdotis dignitatem, a qua (ut inquit Hierotare, et ad generalem ab Ecclesia Romana de- nymus,) Ecclesiæ salus pendet, vindicasse, fectionem commovere : tum spe majoris liber suumque jus, contra quod portæ inferi nec pretatis et potestatis excellentioris illos alliciendo.valuerunt, neque unquam prævalebunt, consertum etiam timorem incutiendo, ne dum nimia vasse. Et quoniam supius rex in illa Præfa(ut ait ) el indulgenti lenitate Pontificiam di- tione de clericorum exemptione a temporali pognitatem in immensum crescere sinunt, regius testate, et jurisdictione laicorum, maxime consplendor del peni'us deleatur, vel saltem plus queritur, et tertiam subditorum partem (ut arquo obnubiletur. Et ne bellum hoc in Christi ait ) temporalibus regibus ademptam esse de Vicarium movere existimelur, eo progressus plorat, ideo quartum addemus librum, in quo est, ut Pontificem, non Christi defensorem, sed jus immunitaris personarum ecclesiasticarum ipsum esse Antichristum persuadere moliatur. demonstremus. In quinto deinde libro, non soAc denique ne veri Ecclesiæ filii, insignem ad- lum conjecturas omnes, quæ de Antichristo affemirali noritatem, eam detestentur, semetipsum runtur , esse levissimas, verum etiam Antiipsius catholicæ fidei defensorem nominat ac christum Sedis Apostolicæ destructionem maprofitetur, ut hac ratione, secta, quam defendit, xime moliturum, erincere conabimur. Sicque non hæresis, sed sola cum Romano Pontifice illis potius nomen illud convenire, qui ita sediscordia esse videatur. Addit denique fidei suc dulo Antichristi præripiunt officium. Nam, ut explicatam confessionem, qua persuadere niti- dixit Hieronymus ad Damasum, epist. 5: tur, primitive et antique fidei inhærere, so- Quicunque tecum non colligit, spargit, hoc lumque ( ut loquitur) noros ac nuperos fidei est, qui Christi non est, Antichristi est; et ut articulos ab Ecclesia Romana inventos abne- ait Bernardus, cpist. 124 ad Hildebertum, gare. Turonens. Episcopum, loquens de Innocentio 3. Quo ordine sint impugnanda.-Ut igitur Papa: Qui Dei sunt, libenter junguntur ei; debito doctrinæ ordine procedamus, qui tum qui autem ex adverso stat, aut Antichristi est, claritati, tuin etiam utilitati quam in hoc opere aut Antichristus. In sexto denique libro circa intendimus, inserviat, illud in sex libros dis- fidelitatis juramentum, breviter ostendemus tinguemus, qui prædictis punctis, mutato tan- quid in rege exigente sit injustitiæ et injuriæ tum ordine, respondebunt. In primis enim os- in A postolicam Sedem, quidque in illis subditis tendam schisma illud, quod vel ipse rex suo illud præstantibus, perjurii, vel infidelitatis in libello non inficiatur, nullatenus ab hæresi indolvat, diligentius explicabimus. et infidelitate fidei vere catholicæ prorsus op 4. Methodus servanda. - Denique in proceposita, excusari posse; ac subinde usurpatum dendi et disputandi modo, stylum et scholasticam a Serenissimo rege defensoris catholicæ fidei methodum tanquam mihi familiarem, et ipsa titulum, non solum esse sine fundamento as- consuetudine quasi factam connaturalem, non sumptum, terum etiam esse rei, quam profite- omittam, etiamsi hominibus a nobis in fide distur, plane contrarium. A quo titulo initium dicendi sumimus, non tantum quia fronti regii Hieronymus contra Luciferan. 1 |