Seu visa est catulis cerva fidelibus, Seu rupit teretes Marsus aper plagas. Me doctarum ederæ præmia frontium Dîs miscent superis; me gelidum nemus, Nympharumque leves cum Satyris chori, Secernunt populo; si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia Lesboüm refugit tendere barbiton. Quòd si me lyricis vatibus inseres, Sublimi feriam sidera vertice.
Jam satis terris nivis atque diræ Grandinis misit Pater, et, rubente Dexterâ sacras jaculatus arces,
Terruit urbem : Terruit gentes, grave ne rediret Sæculum Pyrrhæ, nova monstra questæ; Omne quum Proteus pecus egit altos
Visere montes ; Piscium et summâ genus hæsit ulmo, Nota quæ sedes fuerat columbis; Et superjecto pavidæ natârunt
Æquore damæ. Vidimus flavum Tiberim,
retortis Littore Etrusco violenter undis, Ire dejectum monumenta regis,
Templaque Vestæ : Iliæ dum se nimiùm querenti Jactat ultorem, vagus et sinistra Labitur ripa, Jove non probante, u-
xorius amnis. Audiet cives acuisse ferrum Quo graves Persæ meliùs perirent; Audiet pugnas, vitio parentûm
Rara, juventus. Quem vocet divům populus ruentis Imperî rebus? prece quâ fatigent Virgines sanctæ minùs audientem
Carmina Vestam ?
Cui dabit partes scelus expiandi Jupiter ? tandem venias, precamur, Nube candentes humeros amictus,
Augur Apollo. Sive tu mavis, Erycina ridens, Quam Jocus circumvolat, et Cupido. Sive neglectum genus et nepotes
Respicis, auctor, Heu! nimis longo satiate ludo, Quem juvat clamor, galeæque leves, Acer et Mauri peditis cruentuin
Vultus in hostem : Sive mutatâ juvenem figurâ, Ales, in terris imitaris, almæ Filius Maiæ, patiens vocari
Cæsaris ultor : Serus in cælum redeas, diuque Lætus intersis populo Quirini; Neve te nostris vitiis iniquum
Ocior aura Tollat. Hic magnos potiùs triumphos, Hîc ames dici Pater atque Princeps: Neu sinas Medos equitare inultos,
Te duce, Cæsar.
AD NAVEM QUA VIRGILIUS ATHENAS PROFICISCENS VEHEBATUR.
Sic te diva poteus Cypri, Sic fratres Helena) lucida siděra,
Ventorumque regat pater, Obstrictis aliis, præter lapyga,
Navis, quæ tibi creditum Debes Virgilium finibus Atticis,
Redda's incolumem, precor, Et serves animæ dimidium meæ.
Illi robur et æs triplex Circa pectus erat, qui fragilem truci
Commisit pelago ratein Primus, nec timuit præcipitem Africum
Decertantem Aquilonibus, Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti,
Quo non arbiter Hadriæ Major, tollere seu ponere vult freta.
Quem mortis timuit gradum, Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum, et Infames scopulos Acroceraunia?
Nequidquam Deus abscidit Prudens Oceano dissociabili
Terras, si tamen impiæ Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti Gens humana ruit per vetitum ; nefas!
Audax Iapeti genus Ignem fraude malâ gentibus intulit.
Post ignem æthereâ domo Subductum, macies et nova febrium
Terris incubuit cohors; Semotique priùs tarda necessitas
Leti corripuit gradum. Expertus vacuum Dædalus aëra
Pennis non homini datis. Perrupit Acheronta Herculeus abor.
Nil mortalibus arduum est : Cælum ipsum petimus stultitiâ ; neque
Per nostrum patimur scelus Iracunda Jovem ponere fulmina.
AD L. SEXTIUM, CONSULAREM, SOLVITUR acris hjems gratâ vice veris et Favonî,
Trahuntque siccas machinæ carinas; Ac neque jam stabulis gaudet pecus, aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis. Jam Cytherea choros ducit Venus, imminente Lunâ;
Junctæque Nymphis Gratiæ decentes Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Vulcanus ardens urit officinas. Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto,
Aut flore, terræ quem ferunt solutæ. Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnâ, sive malit hædo.
Pallida Murs æquo pulsat pede pauperum tabernas,
Regumque turres. Ó beate Sexti, Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam:
Jam te premet nox, fabulæque Manes, Et domus exilis Plutonia; quò simul meâris,
Non regna vini sortiêre talis.
AD M. VIPSANIUM AGRIPPAM.
SCRIBENIS Vario fortis, et hostium Victor, Mæonii carminis aliti, Quain rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit. Nos, Agrippa, neque hæc dicere, nec gravem Pelidæ stomachum cedere nescii, Nec cursus duplicis per mare Ulysseï,
Nec sævam Pelopis domum, Conamur, tenues grandia : dum pudor, Imbellisque lyræ Musa potens vetat Laudes egregii Cæsaris, et tuas,
Culpâ deterere ingenî. Quis Martem tunicâ tectum adamantina Dignè scripserit ? aut pulvere Troïo Nigrum Merionen ? aut ope Palladis
Tydiden superis parem ?
AD MUNATIUM PLANCUM, CONSULAREM. LAUDABUNT alii claram Rhodon, aut Mitylenen,
Aut Ephesum, bimarisve Corinthi Mania, vel Baccho Thebas, vel Apolline Delphos
Insignes, aut Thessala Tempe. Sunt quibus unum opus est intactæ Palladis arces
Carmine perpetuo celebrare, et Undique decerptam fronti præponere olivam.
Plurimus, in Junonis honorem, Aptum dicit equis Argos, ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedæmon,
Nec tam Larissæ percussit campus opimæ,
Quàm domus Albuneæ resonantis, Et præceps Anio, ac Tiburni lucus, et uda
Mobilibus pomaria rivis. Albus ut obscuro deterget nubila cælo
Sæpè Notus, neque parturit imbres Perpetuos; sic tu sapiens finire memento
Tristitiam vitæque labores Molli, Plance, mero; seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Quum fugeret, tamen uda Lyæo Tempora populeâ fertur vinxisse coronâ,
Sic tristes affatus amicos: “Quò nos cunque feret melior fortuna parente,
Ibimus, o socii comitesque ! Nil desperandum Teucro duce, et auspice Teucro;
Certus enim promisit Apollo Ambiguam tellure novâ Salamina futuram.
O fortes pejoraque passi Mecum sæpè viri! nunc vino pellite curas :
Cras ingens iterabimus æquor."
LYDIA, dic, per omnes Te deos oro : Sybarin cur properas amando
Perdere? cur apricum Oderit campum, patiens pulveris atque solis ?
Cur neque
militaris Inter æquales equitat, Gallica nec lupatis
Temperat ora frænis ? Cur timet flavum Tiberim tangere? cur olivum
Sanguine viperino Cautiùs vitat? neque jam livida gestat armis
Brachia, sæpè disco, Sæpè trans finem jaculo nobilis expedito?
Quid latet, ut marinæ Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Trojæ
Funera, ne virilis Cultus in cædem et Lycias proriperet catervas ?
« PredošláPokračovať » |