25 Id metuēns veterisque memor Sāturnia belli, 30 35 66 40 Vix ē conspectū Siculae tellūris in altum Praetereā, aut supplex āris impõnet honorem ?! 45 50 55 Illi indignantēs māgno cum murmure montis “Aeole, namque tibi divům pater atque hominum rēx Incute vim ventis summersāsque obrue puppēs, 70 Aut age diversos et dīsice corpora pontö. Sunt mihi bis septem praestanti corpore Nymphae, 2m Quārum quae förmā pulcherrima Dēiopēa, Cõnubio iungam stabili propriamque dicābo, Omnēs ut tēcum meritis pro tālibus annos 75 Exigat et pulchā faciat të prole parentem.” Aeolus haec contrā: "Tuus, ō rēgina, quid optēs, Halpernitblodicta, cavum conversă cuspide montem Quwidtar prata, ruunt et terrās turbine perflant. och Inrentjēre mari, totumque ā sēdibus imis 05 Una Etrusque Notusque ruunt crēberque procellis Alf nicus et vāstos volvunt ad litora fluctūs. FRILL'S AENAID — 3 125 130 Et quā vectus Abās, et qua grandaevus Alētēs, Accipiunt inimicum imbrem, rimisque fatiscunt. minee Intereā māgno miscēri murmure pontum, Emissamque hiemem sēnsit Neptūnus et imis “Tantane vos generis tenuit fidūcia vestri? Miscēre, et tantās audētis tollere mõlēs? 135 Quos ego — ! Sed mõtõs praestat componere fluctūs. Post mihi non simili poenā commissa luētis. Sed mihi sorte datum. Tenet ille immānia saxa, 140 Vestrās, Eure, domās ; illā sē iactet in aulā Aeolus, et clauso ventorum carcere rēgnet.' Sic ait, et dicto citius tumida aequora plācat, Cymothoē simul et Triton adnixus acūto Et vāstās aperit syrtēs, et temperat aequor, Sic cūnctus pelagi cecidit fragor, aequora postquam 155 Prospiciēns genitor caeloque invectus aperto Flectit equos currūque volāns dat lõra secundo. Defessi Aeneadae, quae proxima litora, cursū Aequora tūta silent; tum silvīs scaena coruscis 165 Dēsuper horrentique ātrum nemus imminet umbrā; Fronte sub adversā scopulis pendentibus antrum; Ulla tenent, unco non alligat ancora morsū. 170 Hüc septem Aenëās collēctis nāvibus omni Ex numero subit; ac māgnő tellūris amore Ac primum silici scintillam excūdit Achātēs 175 Suçcēpitque ignem foliis atque ārida circum Nutrimenta dedit rapuitque in fomite fiammam. Aenēās scopulum interea conscendit et omnem Vāvem in conspectū nüllam, trēs litore ceriös 185 Prospicit errantēs: hõs tāta armenta sequu A tergo, et longum per vallēs pāscitur āgm |