Poscis opem nervis corpusque fidele senectæ. Esto, age. Sed grandes patinæ tucetaque crassa Da pecus et gregibus foetum!" Quo pessime pacto, Tot tibi quum in flamma junicum omenta liquescant? At tamen hic extis et opimo vincere ferto Intendit. "Jam crescit ager, jam crescit ovile, 50 Jam dabitur, jam, jam donec deceptus et exspes Nequicquam fundo suspiret nummus in imo. Auro dona feram, sudes et pectore lævo Excutias guttas, lætari prætrepidum cor. 85 Hinc illud subiit, auro sacras quod ovato Perducis facies: nam fratres inter ahenos, Quid juvat hos templis nostros immittere mores Et bona dis ex hac scelerata ducere pulpa? Kraft du i senor begär och en kropp på din ålderdom trogen. När i din eld till den mängd tarmhinnor smälta af stutar? hopplös 50 Fåfängt din sista fyrk hörs sucka från bottnen af kistan. Om jag dig gifver till skänks dryckskannor af silfver, i drifvet Guld arbetade tjockt, du svettas och droppar till venster Pressar på bröstet ut, du hjerta, så ifrigt att fröjdas. Häraf dig det rann för, att de heligas drag med tri Öfverdraga. Ty de bland kopparbröderna, hvilka jorden, Är det väl värdt, att de seder, som vi ha, till templen förflytta, Sluta från vårt förderfvade költ, till hvad gudarne kürt är? Casia detta åt sig löst upp i blandning med olja; 65 Hæc Calabrum coxit vitiato murice vellus; 75 Hæc cedo ut admoveam templis, et farre litabo. V. 6, 7. Murmur tollere de templis explicat A Perreau (A. Pers. Flacci Satiræ in Bibl. Class. Lat. Par. 1830): altius efferre vocem mediis de templis, quod tamen ne probemus, impedit vis illa, quæ verbo tollere cum præpos. de juncto solet subesse: borttaga från, undanrödja (cfr. tollere de vivis, de medio). V. 14. lectio ducitur ab Herm. defenditur I. 1. I, p. 27. SATIRA III. "Nempe hæc assidue! Jam clarum mane fenestras 5 En, quid agis? Siccas insana canicula messes Jam dudum coquit et patula pecus omne sub ulmo est." Unus ait comitum. "Verumne? Itane? Ocius adsit 65 Detta Calabrisk ull har kokt och färgat i snäcksaft; Följe mig detta till templen, och mjöl tacknämligt skall blifva. V. 19. cuinam utrumque tribuimus poetæ auctore Herm. 1. 1. II. p. 26. V. 42. tucetum "apud Gallos Cisalpinos bubula dicitur caro condimentis quibusdam crassis oblita ac macerata, quæ ideo toto anno durat" Schol. Videtur igitur proxime ad nostrum "salt kött" accedere. V. 54 Cfr. Herm. 1. 1. II. p. 28. TREDJE SATIREN. Räcker då evigt det här? Klar genom fönsterna tränger Torkande skördar; i skygd af skuggiga almen är hjorden.” 65 Hæc Calabrum coxit vitiato murice vellus; 75 Hæc cedo ut admoveam templis, et farre litabo. V. 6, 7. Murmur tollere de templis explicat A Perreau (A. Pers. Flacci Satiræ in Bibl. Class. Lat. Par. 1830): altius efferre vocem mediis de templis, quod tamen ne probemus, impedit vis illa, quæ verbo tollere cum præpos. de juncto solet subesse: borttaga från, undanrödja (cfr. tollere de vivis, de medio). V. 14. lectio ducitur ab Herm. defenditur I. I. I, p. 27. SATIRA III. "Nempe hæc assidue! Jam clarum mane fenestras 5 En, quid agis? Siccas insana canicula messes Jam dudum coquit et patula pecus omne sub ulmo est." Unus ait comitum. "Verumne? Itane? Ocius adsit |