wihtasit, il, ím, V. P. imp. wihres, v. ohradiť, zahra. 8it. Wihradzowáňí, á, n. Nom, Verb. ex seq. wihradzowat, zowal, zugem, freq. ex wihradit. wihrané, ného, n. bravium palmarium, i, n. das Geschenk Der Sieghaften, győzedelemért-való ajándék. Syn. þra iní Základ; Dar, kteri sa 3witazitelom dáwá. wihraní, á, é, p. c. lucro acquisitus, lucrifactus, a, um : gewonnen, meg-nyertt,, megnyerettetett. Syn. získani, 30fožení. 2) v. zwitazení. 3) v. wihusení. Wihrání, á, n. lucrum, i, n. lucrifactio, f. der Gewinn, das Gewinnen nyeresség meg (el) nyerés. Syn. Zist, Osoh. Prov. Prone Wihráňí, z Wačku Wihnáňí: prima fortuna raro bona, das erste Glück ift selten gut, ritkán jó az első szerentse. 2) v. 3witaze. ní. 3) v. Wihuseňí. wihrať, al, ám (vulg. wihra, gem), V. P. imp. wihrag: wihtag lucrari, vincere: gewinnen, forgen, z. B. im Treffen, im Prozesse, im Dis. putiren, im Spiele: nyerni, nyertesnek lenni, meg (el) nyerni. Usus. Bitku wihrat, vincere praelio; victoriam referre (reportare, consequi): ein Treffen gewinnen, a' viadalban nyertesnek lenni, meggyözni. Bitku wihral; Wifaztwi obdržal: cessit illi victoria Virg. er hat den Sieg erhalten, övé lett a' gyözedelem; ö a' győzedelmes. 5tu wihrat, vincere ludo, das Spiel gewinnen,a'játékot meg-nyerni. mi sme wihrali; nase gest wiłaztwi; máme, čo sme chceli; wir haben gewonnen : † wihraki, al, agi (u) fut. idem. 1. Nro. wihrát, rál, regem, V. P. imp. wihreg: calefacere, tepefacere, fovere erwärmen, megmelegíteni. Syn. rozebrát, zehrát. 2) calefacere, candefacere erheißen, heiß machen: meg - melegíteni, tüzesíteni. Syn. zapáliť, zehráť. boh. wihtiti. wihráwat, al, ám, freq. ex wihrat. Syn. wibudawat. Usus. ad 4tum. Cigáni mu wihráwagú. Wihrážáňí, á, n. jactatio (intentatio) minarum, comminatio, minitatio, nis, f. Vorbringung, der Drohworte, Drohung: fenyegetés. Syn. 5to.. zení, Wihrážka. boh. wi. brozowání. wihrážať sa, al sa, ám sa V. I. imp. žag fa, cum sociali rei 3 nečim minas jactare (intentare), minari, comminari, minitari: drohen, Drohworte vorbringen: fenyegetni. Syn. hroziť sa, bah. wihrożowati.. Usus. Richtár í kladú, a Rňaz f Petlem sa wihrážá: judex cyppum, sacerdos infernum minatur: es drohet der Richter mit dem Stocke, und der Priester mit der Hölle: kalodával a' biró, pokollal fenyeget a' Pap. wihráždení, á, é, p. c. v. wibradení. Wihrázdeňí, á, n. v. Wihra- wihrázsit, il; ím, V. P. imp. bowal, bugem, wihrdúsiť, il, ím, V. P. imp. scharren, durch Scharren aus. leeren, leer machen: ki-kotorni, kotrással ki-üresíteni. Wibrebowání, á, n. Nom. Verb. ex seq. wihrebowat, bowal, bugem, freq. ex wibrebat. wihreseni, á, é, p. c. objurgatus, verbis castigatus, a, um : ausgescholten, meg (ki) szidott, meg-dorgáltatott, meg-pirougatott, meg-feddetett, öszve hordatott. Syn. wičertowani, wikarhani, wilátí, boh. wis hubowani, wimluwení, wiplísňení. Wihresení, á, n. objurgatio, verbalis castigatio: Ausschef, tung, meg (ki) szidás, megpirongatás, meg-dorgálás, meg-feddés, öszve hordás. Syn. Wičertowáňí, Wikarňí, Wilátí, boh. Wihubo wani, Wimluweňí, Wipliĺňeňí. wihresít, il, ím, V. P. imp. wibres: arguere, redarguere, corripere, reprehendere, expostulare, increpare, excipere, objurgare, verbis castigare: ausmachen, ausschelten, meg (ki) pirongatni, megdorgálni, meg-feddeni, öszve-hordáni. Syn. wičertował, wikarhat, wilát, boh. wihus bowati, wimlúwiti nekomu, wiplísňiči. Wihresitel, a, m. objurgator, Wihrćwáňí, á, n. Nom. Verb. Sinere 1 sinere calere (calefacere). auf. hören zu wärmen (warm zu seyn), többé nem melegíteni, melegnek nem lenni. Usus. Wi bréwa mu Izba, non eidem calefit cubile, sein Simmer wird nicht geheizt, nem meleg a' szobája; nem fütenek néki, Wihréwé mu, až ma 5íla na iofi, valde friget, es ist ihm sehr falt, igen fázik. twipříti, wihtil et wihtel, wihtegi (u) fut. v. wihrát. wihrizení, á, é, p. c. emorsus, erosus, mordendo evulsus, a, um: ausgebissen, ausgenagt: ki-rágott, ki-martt, harapott. Syn. wikusaní. Wihrizeňí, á, n. erosio, emorsio; mordendo evulsio, nis, f. Ausbeissung, Ausnagung: kirágás, ki-marás, ki-harapás. Syn. Witúfáňí. wichriznút, nul (zel), zňem, V. P. imp. 3ni, v. wihrizt. Wihrizowani, é, n. Nom. Verb. ex seq. wibrizowat, 30wal, zugem freq, ex seq. wihrizt, zel, sem, V. P. imp. wihriz: emordere, erodere, mordendo evellere: ausbeißen, durch Beisen, oder mit den Zäh nen herausbringen: ki-harapni, ki-marni, ki-rágni. Syn. wis túfať. wihrnani, á, é, p. c. v. wiht. nutí. Wihrnání, á, n. v. Wihrnutí. wihrnat, al, ám, V. I. imp. eg, v. wihrnút. Wihrnowání, á n. Nom. Verb. ex seq. wihrnowat, nowal, nugem freq. ex seq. wihrnut, nul, nem, V. P. imp. wihtn: urgere foras, extrudere hinaus drängen von einer Menge: ki-tolni. 2) protrudere, hervordrängen: élő tol ni. 3) complicare, reflectere, revolvere, reducere, adtollere, sursum ducere', subducere: aufstreifen, hinaufstreifen, 3. B. den Ermel, das Hemde: fel-türni (-röm), fel-kötni. Syn. uhrnúť, ukasat, wikafat, wizdwihnúť, zahrnúť. Usus. Rutawi wihrnúť, manicas ad cubitum usque adtollere (reducere), die Ermeln aufstreifen, fel-türözni (zöm). II. rec. wibtnúť fa, erumpere foras, hinausdringen, kiütni, ki-rohanni, ki-fakadni, ki-omlani. 2) prorumpere, erumpere: hervordringen, ki-fakadni, ki-felé tolakodni, előre nyomódni. 3) nudare se (brachia), sich aufstreifen; den Arm, oder das Hemde aufstreifen: fel-türözni, fel-türni az inget. wihrnuti, á, é, p. c. extrusus, a, um hinausgedrängt, ki-toltt. 2) protrusus, hervorgedrängt, elő toltt. 2) subductus, succinctus, reflexus, revolutus, reductus; hinauf gestreift aufgeftreift: fel türtt, fel-kötött, fel-türözött, fel-emeltetett. Syn. uhrnutí, wihrnutí, zahrnutí, ukasaní, wikasani, widwihnutí. wihrnutí, á, n. trusio, extrusio, nis, f. hinausdrängung, ki-tolás. 2) protrusio, Hervordrängung, elő-tolás. 3) subductio, succintio, revolutio, reductio: Hinaufstreifung, AufStreifung fel-türés, fel- türözés, fel- kötés. Syn. Ubtnutí, Widwihnutí, Wihenutí, witásaňí. + Wihrožowáňí, n. v. Wihrážáňí. † wihrozowati, owal, ugi (u), v. wihrážať sa. wihubení, p. c. eversus, vastatus, devastatus, pervastatus, a, um: zerstört, verwüstet: ki (el, meg) rontatott, ki-pusztíttatott. Syn. wihlaseni, wi, tazeni, wipustateni, wiwrátení. vulg. wihumplowani. Wihubeňí, á, n. eversio, excisio, devastatio, pervastatio, depopulatio, nis, f. Berstdrung, Verwüstung: ki - pusztítás, ki (el, meg) rontás. Syn. Wihlaseni, witazení, wie pustateňi, Wiwráčeňí. vulg. Wihumplowání. wihubit, il, im V. P. imp. wi wihúdaní, á, é, p. c. v. wi. Wihúdáňí, ¿, n. v. Wihuseňí. wihúdlenk, á, é, p. c. adtritus, wihúðlit, il, ím, V. P. imp. ex seq. wibudlowak, lowal, lugem, freq. ex wibudlit. II. rec. wis hudlowat fa, freq. ex wibúd lit sa. * wihumplowani, á, é, p. c. v. * wihumplowat, lowal, lugem subductae galigae, mit semi- wiirchowak, chowal, dugem, V. ní. wiistoteňí, á, n. v. Zistote ňí. wihuncfutował sa, v. huncfu. tował fa. wihúst', wihudel, wihudem V. P. imp. wihus: eludere fidibus, ausgeigen, ki-hegedülni. Syn. wibúdat, wihrať. 2) desinere fidibus canere, aufhören ju geigen, többé nem hegedülni. 4) canendo fidibus parare (acquirere), durch Geigen erwerben (bekommen), ki-hegedülni, hegedűvel ki-keresni, szerezni. wihwizdani, á, é, p. c. exsibillatus, sibillo explosus, a, um: ausgepfiffen, ki - sípoltt, ki-fütyültt. Syn. wifmati. Wihwízdáňí, é, n. exsibillatio, sibillo facta explosio: das Auspfeifen, die Auspfeifung: ki-sipolás, ki-fütyölés. Syn. Wi fmáti. wihwizdať, al, ám, V. I. imp. ag: exsibillare, sibillo explodere (eludere, exigere): auspfeifen, ki-sípolni, ki-fütyölni. Syn. wifmáť sa. Wihwizdáwání, á, n. Nom. Verb. ex seq. wihwizdawat, al, ám, freq. ex wihwizdat. wiikteni, á, é, p. c. ovis privatus, v. g. piscis, der Rogen beraubt, z. B. Fisch: meg-fosz-* tott, p. o. hal. Wiitreňí, á, n. ovorum exemtio, Beraubung (Herausneh mung) der Rogen, z. B. aus dem Fische: ki-ikrázás, ikra ki- vévés, ki-szedés. wiikrit, il, ím, V. P. imp. Eri, Ribu: ovis privare, ova eximere: die Rogen herausnehmen, ikráját ki- szedni, ki- venni, ki - ikrázni. wirchowani, á, é, p. c. alutis subductus, a, um mit semischem Leder ausgefüttert: irhás, meg (ki) irházott. Usus. Wiirchowané Nohawice, alutis wiistotit, il, im, V. P. imp. wikačkowaní, á, é, p. c. v. wikasení, á, é, p. c. suffitus infumatus, a, um: ausgeräuchert, beräuchert: ki- füstöltt. boh. witútení. 2) suffitu abactus, ausgeraucht, durch Rauchen vertrieben; ki-füstöltt, füstöléssel ki-hajtatott, üzettetett. 3 suffitu evacuatus (exhaustus), ausgeräuchert, durch Räuchern ausgeleert (leer gemacht): füstöléssel ki - üresittetett. |