Southern District of New-York, ss. BE IT REMEMBERED, that on the 29th day of March, A. D. 1830, in the 34th year of the Independence of the United States of America, G. & C. & H. Carvill, of the said District, have deposited in this office the title of a Book, the right whereof they claim as Proprietors, in the words following, to wit:. "Q. Horatii Flacci Poëmata. Textum, ad praestantissimas editiones recognitum, et praecipua lectionis varietate nec non VV. DD conjecturis instructum, prolegomenis et excursibus, varii argumenti, donavit, notisque perpetuis, patria lingua exaratis, et ad aestheticen, historiam, geographiam, mythologiam, archaeologiam, remque botani cam, spectantibus, illustravit Carolus Anthon, in Collegio Columbiano, Neo-Eboracensi, Litt. Graec. et Lat, nec non Geog. Antiq. et Archaeolog. Professor Jaiius." In conformity to the Act of Congress of the United States, entitled "An Act for the encouragement of Learning, by securing the copies of Maps, Charts, and Books, to the authors and proprietors of such copies, during the time therein mentioned." And also to an Act, entitled "An Act, supplementary to an Act, entitled an Act for the encouragement of Learning, by securing the copies of Maps, Charts, and Books, to the authors and proprietors of such copies, during the times therein mentioned, and extending the benefits thereof to the arts of designing, engraving, and etching historical and other prints." FREDERICK J. BETTS, TYPIS GULIELMI E. DEAN. EDMUNDO HENRICO BARKER. COLLEGII 68. TRINITATIS, APUD CANTABRIGIENSES, OLIM SOCIO, THESAURI STEPHANIANI LONDINENSIS EDITORI DOCTISSIMO, HOSCE LABORES SUOS SACROS ESSE VOLUIT AMICUS DEVINCTISSIMUS. PROOEMIUM. Q. B. V. POETAE Venusini jucundissima recordatio tempus rerum edax et superat et est superatura. Imperium sine fine, genti togatae, uti Maro cecinit, auspiciis coeli consecratum, quod nec dirae ultrices, nec dî morientis Elissae, nec vastantes barbarorum impetus delere potuerunt, adhuc viget: inter artium monimenta, inter gloriam literarum sempiternam, adhuc immotum remanens dominatur atque triumphat. Vati Romano, futura saecula prospicienti, nominique suo et laudem perennem et famae immortalitatem auguranti, haec visa est certissima aeternitas, si memoriam sui invida haud obrueret oblivio, dum Romana Palatia inter populos subactos victricia starent, altumque Capitolium, tacita comitante Vestali, patriae sacerdos ascenderet. Quasi urbium regina, immunis fati nulloque aevo peritura, et metas rerum et tempora contemneret, Romanaeque lyrae fidicinis non cum vitae terminis dimetienda esset commemoratio, sed cum omni posteritate adaequanda. Fefelitne poëtam divinatio sua, an, cum animus in posterum praesentiret, futurae famae veras imagines et Musarum alumno dignissimos honores adspexit? Immo, omnia et feliciora contigere. Silet Capitolium; Romana Palatia silent; sed in carminibus Horatii patria sua vivit, regiumque ingenii principatum obtinens, adhuc orbi dominatur. Etenim haec est vera civitatis B amplitudo, quam parant mentis non armorum triumphi, ingeniique firma atque incruenta tropaea. Hunc poëtam, laboribus meis, ni omnia me fallant, et aditu faciliorem, et utilioribus adjumentis satis ample instructum, patriae juventuti votis faustissimis commendo. Longam viam atque aerumnosam confeci; faxit Deus uti non frustra confecerim. Si de recta regione uspiam deflexerim; si, in errores aliquos inductus, levioribus vitiis et queis humana parum cavit natura meipsum implicarim; pro comperto habeo vere eruditos veniam libentissime daturos, et, si quid repererint communi literarum bono utilitatique inserviens, aequis illud accepturos animis et fausto omine prosecuturos. Multum temporis quidem, multum studii acerrimi, multum laboris in hoc curriculo consumptum est. Sed nec temporis anteacti, nec laborum meorum, neque tot vigiliarum unquam poenitebit, si patriae meae quae debeo officia et pio animo et fideliter persolverim; patriaeque juvenibus, optimarum literarum disciplinam, veterisque sapientiae limina ingredientibus, aliquid utilitatis attulerim. Nam si bonorum civium officiis perfungi voluerimus, quae via aut praeclarior, aut certior, aut omni modo jucundior patebit, quam ea quae patriam communem ad literarum honores, ad scientiae principatum, ad mentis longa imperia verissime perducet? E singulorum civium felicitate constat publica felicitas: singulorum felicitas in virtute excolenda praecipue versatur: ad perfectam virtutem consequendam summa literarum potestas: Nonne consequitur ergo, ut, nisi in qua literarum cultura vigeat, florere omnino civitas nulla valuerit? In beatorum insulis, ut memoriae proditum, nunquam non ridet coelum, frondent arbores, pubescunt herbae, spirant favonii mollissimi: in Musarum hortis sunt omnia similima. |
