diébus tuis non fáciam propter David patrem tuum: de manu filii tui scindam illud, nec totum reguum auferam, sed tribum unam dabo filio tuo, propter David servum meum, et Jerúsalem quam elégi. Suscitavit autem Dóminus adversárium Salomóni, Adad Idumæum de sémine régio, qui erat in Edom.

J

R. Nolite, p. 163.

Lectio iij. Eróboam quoque filius Nabath Ephratæus, de Saréda, servus Salomónis, cujus mater erat nómine Sarva, múlier vídua, levávit manum contra regem. Et hæc est causa rebellionis adversùs eum; quia Salomon ædificávit Mello, et coæquávit voráginem civitatis David patris sui. Erat tautem Jeróboam vir fortis et potens; vidensque Sálomon adolescentem bonæ indolis et indústrium, constitúerat eum præfectum super tribúta umiversæ domûs Joseph. Factum est igitur in tempore illo, ut feróboam egrederétur de Jerúsalem, et inveniret eum Ahías Silonítes prophéta in via, opertus pallio novo: erant autem duo tantùm

in agro. Apprehendensque Ahías pállium suum novum, quo coopertus erat, scidit in duodecim partes. Et ait ad Jeroboam: Tolle tibi decem scissúras; hæc Pars Estiva

enim dicit Dominus Deus Israël Ecce ego scindam regnum de manu Salomónis, et dabo tibi decem tribus.

D

erat

Numquid, p. 164. FERIA SEXTA. De libro tertio Regum. Lectio j. Cap. 11. et 12. Ormívit Salomon cum patribus suis, et sepultus est in civitáte David patris sui, regnavitque Roboam filius ejus pro eo. Venit autem Róboam in Sichem ; illuc enim congregatus omnis Israël ad constituendum eum regem. At verò Jeroboam filius Nabath, cùm adhuc esset in Ægypto prófugus à fácie regis Salomónis, audítà morte ejus, reversus est de Ægypto; miseruntque et vocavé-runt eum. Venit ergò Jeróboam et omnis multitúdo Israël, et locúti sunt ad Roboam dicentes : Pater tuus duríssimum jugum impósuit nobis; tu itaque nunc imminue páu... lulùm de império patris tui durissimo, et de jugo gravíssimo quod imposuit nobis, et serviémus tibi. R. Confortare, p. 164. Lectio ij. Esponditque rex pópu lo dura, derelicto pusílio seniórum, quod ei déderant, et locutus est eis secundùm cousílium juvenum, dicens: Pater meus aggravávit jugum

21

vestrum, ego autein addam jugo vestro pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpiónibus. Et non acquievit rex pópulo; quóniam aversatus fuerat eum Dóminus, ut suscitaret verbum suum, quod locutus fuerat in manu Ahiæ Silonitæ, ad Jeroboam, filium Nabat. Videns itaque populus quòd noluisset eos audire rex, respondit ei, dicens : Quæ nobis pars in David? vel quæ hæréditas in filio Isaï? Vade in tabernácula tua lsraël, nunc vide domum tuam David. Et abiit Israël in tabernácula sua. Super filios antem Israël, quicumque habitábaut in civitatibus Juda, regnávit Róboam.

B. Oculi, p. 165.

Lectio iij. Ixitque Jeroboam in Doorde sue. Nunc revellétur regnum ad domum David, si ascénderit pópulus iste ut faciat sacrificia in domo Dómini in Jerúsalem: et convertétur cor pópuli hujus ad dóminum suum Róboam regem Juda, interficientque me, et revertentur ad eum. Et excogitato cousílio fecit duos vítulos aureos, et dixit eis: Nolite ultrà ascendere in Jerúsalem: ecce dii tui, Israël, qui te eduxerunt de terra Egypti. Posuitque unum in Bethel, et alterum in

Dan, et factum est verbum hoc in peccatum; ibat enim pópulus ad adorandum vitulum usque in Dan. Et fecit fana in excelsis, et sacerdotes de extrémis populi, qui non erant de filiis Levi. Constituitque diem solemnem in mense octávo, quintâ décimâ die mensis, in similitúdinem solemnitátis quæ celebrabátur in Juda.

1. Usquequò, p. 165,

M

SABBATO.

De libro tertio Regum, Lectio j. Cap. 18. Isit Achab ad omnes filios Israël, et congregávit prophétas in monte Carméli, Accédens autem Elías ad om→ nem pópulum, ait: Us quequo claudicatis in duas partes? Si Dóminus est Deus, sequimini eum. Et non respondit ei populus verbum. Et ait rursus. Elias ad pópulum : Ego remansi prophéta Dómini solus ; prophétæ autem Baal quadringenti et quinquaginta viri sunt. Dentur nobis duo boves, et illi éligant sibi bovem unum ; et in frusta cædentes, ponant super ligna, iguem autem non suppónant : et ego fáciam bovem alterum, et impónam super ligua ignem autem non suppónam. Invocáte nómina deorum vestrórum, et ego invocabo nomen Dómini mei; et Deus qui exau

deum Accaron, utrùm vivere queam de infirmitáte mea hac. Angelus autem Dómini locutus est ad Eliam Thesbiten, dicens: Surge, et ascende in occursum nuntiórum regis Samariæ, et dices ad eos: Numquid non est Deus in Israël, ut eatis ad consulendum Beelzebub deum Accaron ? Quamobrem hæc dicit Dóminus : De léctulo, super quem ascendisti, non descendes; sed morte moriéris.

. Si in toto, p. 163.

Lectio ij. Tábiit Elías: reversiE que sunt nuntii ad Ochósíam. Qui dixit eis: Quare reversi estis? At illi respondérunt ei: Vir occurrit nobis, et dixit ad nos: Ite, et revertímini ad regem qui misit vos, et dicétis ei: Hæc dicit Dóminus: Numquid, quia non erat Deus in Israël mittis ut cousulátur Beélzebub deus Accaron ? idcircò de lectulo, super quem ascendisti, non descendes; sed morte moriéris. Qui dixit eis: Cujus figúræ et hábitûs est vir ille qui occurrit vobis, et locutus est verba hæc ? At illi dixérunt: Vir pilósus, et zona pelliceâ accinctus rénibus. Qui ait: Elías Thesbítes est. Misitque ad quinquagenarium príncipem, et quinquaginta qui erant sub eo. Qui ascendit ad eum ; sedentí

eum

R

Lectio ij. Ursumque misit ad eum príncipem quinquagenarium alterum, et quinquaginta cum eo. Qui locútus est illi: Homo Dei, hæc dicit rex: Festina descende. Respondens Elias ait: Si homo Dei ego sum, descendat ignis de cœlo, et dévoret te, et quinquaginta tuos. Descendit ergò ignis de cœlo, et devorávit illum, et quinquaginta ejus. Iterùnt misit príncipem quinquagenarium tértium, et quinquaginta qui erant cum eo. Qui cùm venisset, curvávit génua contra Elíam, et precatus est eum, et ait: Homo Dei, noli despicere ánimam meam, et animas servórum tuórum qui mecum sunt. Ecce descendit ignis de cœlo, et devoravit duos príncipes quinquagenários primos et quinquagenos qui cum eis erant ; sed nunc obsecro ut misereáris ánima meæ. Locutus est autem Angelus Dómini ad Eliam,

dicens: Descende cum eo, ne timeas. Surrexit igitur, et descendit cum eo ad regem.

R. Numquid, p. 164.
IN II. NOCTURNO.

Sermo sancti Gregórii
Papæ.

Lib. 19. Moral. in Job. C. 6.

Lectio iv.

Ancti ipsi qui, sancto

tantem mórtuos, ventúra quoque prævidentem; et ecce rursus animo occur rit quo pavóre ante unam mulierculam fúgerit. Consídero virum timore perculsum, de manu Dei mortem pétere, nec accípere de manu mulíeris mortem fugiendo vitáre. 1. Oculi Dómini, p;

165.

quándiù in hac vita sunt ne áliquâ elatióne supérbiant, quibusdam tentatiónibus reprimuntur, ut nequaquàm tantùm proficere valeant, quautùm volunt: sed ne extollanfur supérbià, fit in eis ipsárum quædam mensura virtútum. Hinc est enim quòd Elías, dum tot virtútibus in alta profecisset, quâdam mensura suspensus est, dum Jézabel póst modum quamvis reginam, tamen mulierculain, fugit.

. Confortáre, p. 164.

Lectio v.

:

meam;

tolle ánimam neque enim mélior sum ergò sic potens, ut tot quàm patres mei. Unde illas virtútes fáciat? unde sic infirmus, ut ita fœminam pertimescat, nisi quia aquæ appenduntur mensura; ut ipsi sancti Dei hómines et multùm valeant per potentiam Dei, et rursum quadam mensúrá moderáti sint per infirmitátem suam ? In illis virtútibus Elías, quid de Deo acceperat, in istis infirmitatibus quid de se esse poterat, agnoscébat. In illa potentia virtus fuit;

miræ virtutis virum ignem de cœlo trahere, et secundò quinquagenarios cum suis ómnibus petitióne súbita - concremáre, verbo cœlos à pluviis claudere, verbo cœlos ad pluvias aperire, susci

virtutis. In illis virtutibus, ostendebat quid accéperat; in istis iufirmitatibus, hoc custo quod acceperat, diebat. In miráculis monstrabátur Elías, in infirmitátibus servabátur.

R. Usquequò, p. 165.