tum homo est, diligendus est propter Deum, Deus vero propter seipsum. Et si Deus omni hómine ampliùs diligendus est ámpliùs quisque debet Deum diligere quàm seipsum. Item ampliùs álius homo diligendus est quàm corpus nostrum ; quia propter Deum ómnia ista diligenda sunt, et potest nobiscum álius homo Deo pérfrui, quod non potest corpus; quia corpus per animam vivit quâ fruimur Deo. QU Lectio ix. Cap. 30. Uòd nullum hóminum excéperit qui præcé pit ut próximum diligámus, et ipse in Evangéminus ostendit, et AF lus. Namo ipsa præ; atque in Lam legem erat, cùm m, dicens: eus próxim quemdescendenem in Jéri latrónes, iter vulneráPars Estiva. tum saucium, et semivívum esse derelictum, cui próximum esse non dócuit, nisi quia erga illum recreaudum atque curandum miséricors éxtitit; ita ut hoc qui interrogáverat, interrogatus ipse faterétur. Cui Dóminus ait: Vade, et tu fac similiter; ut videlicet eum esse próximum intelligámus, cui vel exhibendum est officium misericór diæ, si indiget, vel exhibendum esset, si indigeret. Nullum autem exceptum esse, cui misericórdia denegétur officium, quis non videat? Quando usque ad inimicos étiam porrectum est, eódem Dómino dicente: Diligite inimícos vestros, benefacite iis qui odérunt vos. R. Pro peccátis nostris patimur; Et si nobis propter correptionem Deus noster módicùm irátus est +lterùm reconciliabitur servis suis. . Persecutiónem pátimur, sed non de relínquimur; dejicimur, sed non perímus;* Et si. Glória. Iterùm. 2. Mach, 7. 2. Cor. 4. Ad Benedictus, Ant. 3. C. Beáti óculi, qui vident quæ vos vidétis; dica e nim vobis, quòd multi prophétæ et reges voluérunt vidére quæ vos vidétis, et non vidérunt Luc. 10. Oratio. Maipotens et miséri cors Deus, de cujus múnere venit, ut tibi à fi OM 26, délibus tuis dignè et laudabiliter serviátur: tribue, quæsumus, nobis, ut ad promissiónes tuas sine offensióne curiamus. Dóminum. Per Ad Magnificat, Ant. 7. E. Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua, et ex ómnibus viribus tuis, et ex omni mente tua; et próximum tuum sicut teip sum. Luc. 10. FERIA SECUNDA. A ad Primo die mensis séptimi cœperunt offerre holocaustum Dómino porrò templum Dei nondum fundátum erat. Dedérunt autem pecúnias látomis et cæmentáriis; cibum quoque, et potum, et óleum Sydóniis Tyriisque, ut deferrent ligna cédrina de Líbano ad mare Joppe, juxta quod præceperat Cyrus rex Persárum eis. Anno autem 'secundo adventûs eórum ad templum Dei in Jerúsalem, mense secundo cœperunt Zorobabel filius Salathiel, et Jósue filius Jósedec, et réliqui de frá tribus corum Sacerdotes et Levíte, et omnes qui véerant de captivitáte in alem, et constitué→ evitas à viginti an nis et suprà, ut urgérent opus Dómini. R. Manus Dei, p. 297. Fundato igitur à cœmen, táriis templo Dómini, stetérunt Sacerdotes in ornátu suo cum tubis ; et Levitæ filii Asaph in cymbalis, ut laudárent Deum per manus David regis Israël. Et concinébant in hymnis et confessione Dómino Quóniam bouus, quóniam in æternum misericórdia ejus super Israël. Omuis quoque pópulus vociferabátur clamore magno in laudando Dóminum, eò quòd fundátum esset templum Dómini. Plúrimi étiam de Sacerdótibus et Levitis, et prín. cipes patrum, et seniores qui viderant templum prius cùm fundátum esset, et hoc templum in óculis eórum, flebant voce magnà: et multi vociferantes in lætitia, elevabant vocem. Nec poterat quisquam agnoscere vocem clamóris lætántium, et vo. cem fletûs pópuli; commixtim enim pópulus vociferabátur clamore maguo, et vox audiebátur procul. R. Iniquitates, p. 297. Lectio iij. Cap. 4. Udiérunt autem hostes A Judæ et Benjamin quia filii captivitátis ædi→ ficárent templum Dómino Deo Israël; et accedentes ad Zorobabel, et ad Stharbuzánaï, et consiliarii eórum, sicque dixérunt eis: Quis dedit vobis consilium ut domum hane ædificarétis, et muros ejus instaurarétis? Ad quod respóndimus eis, quæ es-. sent nómina hóminum príncipes patrum, dixérunt eos Thatbanaï, qui erat eis Edificémus vobis- dux trans flumen et cum quia ita ut vos, quærimus Deum vestrum: ecce nos immolavimus víctimas à diébus Asor Haddan regis Assur, qui ad duxit nos huc. Et dixit eis Zorobabel et Jósue, et réliqui príncipes patrum Israël: Non est vobis et nobis, ut ædificémus domum Deo nostro, sed nos ipsi soli ædificabimus Dómino Deo nostro sicut præcepit nobis Cyrus rex Persárum. Factum est igitur, ut pópulus terra impediret manus pópuli Judæ, et turbáret eos in ædificando. Conduxérunt autem adversùs eos consiliatóres, ut destruerent consilium eórum ómnibus diébus Cyri regis Persárum, et usque ad regnum Dárii regis Persárum. auctórum ædificatiónis il- R. Emulatóres, p. 298. Tunc Dários pit: : et recensuérunt in bibliothéca librórum, qui erant repósiti in Babylóne, et inventum est in Ecbátanis, quod est cas trum in Medéna província, volúmen unum; talisque scriptus erat in eo com→ mentárius Anno primo Cyri regis, Cyrus rex decrévit ut domus Dei ædificarétur, quæ est in Je molent hóstias, et ut ponant fundamenta supportántia altitúdinem cubitórum sexaginta, et latitúdinem cubitórum sexaginta; órdines de lapidibus impolitis tres, et sic órdines de lignis novis : sumptus autem de domo regis dabuntur: sed et vasa templi Dei áurea et argén tea, quæ Nabuchodonosor túlerat de templo Jerúsalem, et attulerat ea in Babylonem, reddantur > et referantur in templum in Jerúsalem in locum suum, quæ et pósita sunt in templo Dei. . A verbis, p. 299. Ndux region trans flumen, Stharbuzánaï, et consiliarii vestri Apharsachei qui estis trans flumen, procul recédite ab illis, et dimittite fieri templum Dei illud à duce Judæorum, et à senióribus eórum, ut domum Dei illam ædificent in loco suo. Sed et à me præceptum est quid oporteat fieri à presbyteris Judæorum illis ut ædificétur domus Dei; scilicet ut de arca regis,id est, de tribútis quæ dantur de regióne trans flumen, studiosè sumptus dentur viris illis, ne impediatur opus. Quòd si necesse fúerit, et vitulos, et agnos, et hædos in ho locaustum Deo cœli; frumentum, sal, vinum, óleum secundùm ritum Sacerdótum qui sunt in Jerúsalem, detur eis per síngulos dies, ne sit in aliquo querimonia; et offe rant oblatiónes Deo cœli, orentque pro vita regis et filiórum ejus. R. Ne timuéritis 299. et " p. FERIA QUARTA. De libro primo Esdræ. Lectio j. Cap. 9. P Ostquam hæc compléta sunt, accesserunt ad me [Esdram] príncipes, dicentes: Non est separatus pópulus Israël pópulis terráru, Sacerdotes et Levitæ, à Cha et He minatiónibus eórum, nanæi videlicet thæi, et Pherezæi, et Jebuzæi, et Ammonitárum, et Moabitárum, et Ægyptiórum, et Ámorrhæórum ; tulérunt enim de filiábus eórum sibi et filiis suis et commiscuérunt semen sanctum cum pópulis terrárum: manus étiam príncipum et magistrá tuum fuit in transgressióne hac prima. Cùmque audissem sermóuem istum, scidi pallium meum et túnicam, et evelli capillos cápitis mei et barbæ, et sedi moreus. Convenerunt autem ad me omnes qui timébant verbum Dei Israël , pro transgressióne eórum qui de captivitáte venerant, et ego sedébam tristis usque ad sacrificium Vespertinum; et in sacrificio vespertino surrexi de afflictióne mea et scisso pallio et túnica curvávi genua mea, et expandi manus meas ad Dómiuum Déum meum. R. Adapériat, p. 300. Lectio ij. Cap. 10. verbum tuum ad nos, sic Sle ergò orante Esdrâ, et implorante eo, flente et et jacente ante templum Dei est ad eum de Israël cœtus T surrexit Esdras sa e fiat. . Pro peccátis, p. 301. FERIA QUINTA. Incipit liber Nehémia qui et Esdræ secundus dicitur. V Lectio j. Cap. 1. Erba Nehémiæ filii Hélchiæ. Et factum est in mense Casleu, anno vigésimo; et ego eram in Susis castro. Et venit Hánani unus de frátribus meis, ipse et viri ex Juda; et interrogavi eos de Judæis qui remanserant et supéreraut de captivitáte et Jerúsalem. Et dixérunt mihi : Qui remansérunt, et relicti sunt de captivitate ibi in província, in afflictióne magna sunt, et in opprobrio ; ét murus Jerúsalem dissipátus est, et portæ ejus combustæ sunt igui. Cùmque andissem verba hujuscémodi, sedi, et flevi, et luxi diébus multis; jejunábam, et orábam ante Ecruorexit sa- faciem Dei cali. eos: Vos transgressi estis, et duxistis uxores aliení genas, ut adderétis super delictum Israël et nunc date confessiónem Dómino Deo patrum vestrórum, et fácite plácitum ejus; et separámini à pópulis terræ et ab uxóribus alienígenis. Et respondit universa multitúdo, dixitque voce maguà Juxta R. Mauus Dei, p. 207. Lectio ij. Cap. 1. et 2. Egis. Factum est autem Go eram pincerna re in mense Nisan, anno vi- |