tè vel pauci, qui, docente Filio ejus, mites facti sunt, et húmiles corde. Si magnificáre volúero misericórdiæ ejus multitúdinem, sunt aliqui misericórdia viri, étiam et mulferes. Unum est in quo nec primam similem visa est, nec habére sequentem, gáudia matris habens cum virginitátis honóre. biles sint, nihil tamen diéi Ter ram úndique lustra, cœlos DIE XVIII. In Assumpt. B. V. DIE XIX. DE OCTAVA. Sermo sancti Bernardi Abbátis. Ibid. Lectio iij. E DR Virginis glória nec silére devótio patitur, nec dignum áliquid stérilis concipere cogitatio aut inerudita potest locutio parturire. Hinc est, quod et ipsi cœlestis cúria principes in consideratióne tantæ novitatis clamant non sine admiratióne: Quæ est ista, quæ ascendit de deserto, delíciis affluens? ac si maniféstiùs dicant: Quanta est hæc, aut unde ei ascendenti útique de deserto affluéntia tanta deliciárum? Nec enim pares nobis, quos in civitate Do inveniuntur deliciæ vel in mini lætificat fluminis impetus, qui à vultu glóriæ voluptatis torrente potámur, Quæ est ista, quæ de sub sole, ubi nihil est nisi labor et dolor et afflictio spiritûs, ascendit deliciis spiritualibus affluens? Quidni delícias díxerim, construendum Claraval virginitátis decus cum múnere fœcunditatis, humilitátis insigue, distillantem caritátis favum misericórdia víscera, plenitudinem grátiæ, prærogativam glória singuláris ? VESPERA de Sequenti, cum Commemoratione Octavœ. lense monastérium, júvenis licèt, mitterétur. Cujus postea loci Abbas designátus, à Guillelmo Catalaunensi Episcopo, absente Joscerauno Epíscopo Lingonensi benedictiónem accepit. Ibi pro victu pulmenta, sæpiùs ex fóliis; panis ex hordeo, mílio et vicia; húmiles casæ; solitúdo ingens in magna fratrum multitúdine; silentiíque tanta observantia, ut præter laborántium strépitus, et voces laudantium Deum, nihil pénitùs audirétar. Tum legem sibi ipsi è impósuit Bernardus monastério nunquam exeundi, nisi aut urgérent Ordinis sui negotia, aut ab Apostólica sedis Legáto, vel próprio Epíscopo evocarétur. Lectio v. Ntérfuit Concilio Trecensi sub Honório secundo, in quo Templáriis B Burgundia nobilibus militibus régula præscripta et piis paréntibus natus anno ætatis vicesimo secundo, Cisterciense monastérium, cui Stéphanus Hardingus, tértius à sancto Roberto præerat, ingressus est, ejusque exemplo triginta socii idem vitæ genus amplexi sunt. Ut autem se ad arctiórem ob servantiam excitáret, hoc sæpiùs in ore habébat : Bernarde, ad quid venisti? Eos in pietáte fecit progressus, ut à Stéphano ad est. Rhemensem pópulum Archiepiscopo reconciliavit. Pontificátum asséruit Innocéntio secundo, quem Petrus Leónis, usurpáto Anacléti secundí nómine Româ expúlerat: cùm enim, coacto apud Stampas Concilio, Rex et Antistites rem totam ad unius Bernardi arbitrium detulissent; Innocéntium legítimum esse beáti Petri successórem declaravit. Henrícum primum Angliæ re gem, partes Anacléti cum Episcopis Anglicanis tuentem, ita flexit, ut Innocéntio Carnútas usque obviam processerit. Tum Bernardus, solútâ Synodo Pisanà, cui affuerat, Mediolanenses et Aquitanos qui Anaclétum fovébant, ad unitatem Ecclésiæ revocávit ducemque Aquitánia Guillelmum, expósitâ cum obtestatióne ob óculos ejus tremendâ hóstià, adeò térruit, ut ille abjecto schismate, ad saniórem meutem súbitò redierit. Imperatorem Lotharium jus investiturárum sibi vindicantem sólitâ loquendi libertate reprehendit, et à susceptis consiliis demóvit. Romam accítus, Victóri qui Anacléto et ipse pseudopóntifex subrogatus fuerat, persuásit ut Innocentio obsequerétur. Lectio vj. Laravallem reversus Carava matavii mo nastério, quod ad aquas Salvias prope Romam extrúxerat eum præfécit Abbatem, qui póstea summus Pontifex creátus, Eugénius tértius appellatus est; ad quem étiam scripsit libros de consideratione. Eo summi Pontificis jussu concionante, sacra in Saracenos expedítio suslicem exitum non habuit. cepta est; quæ tamen feHinc multórum agitátus est calúmniis, quas pa tientissimè tulit. Abaïlardum confutavit in Senonensi Concilio; et in Rhemensi adversùs Gilbertum Porretanum, Pictaviensem Epíscopum, quem erróris convícerat, symbolum condidit. Hericianam hæresim in Tolosátibus repressit ; et Radulphum mónachum arguit, qui interficiendos esse Judæos coutendébat. Gravióra inter civitatem Metensem et vicínos príncipes orta dissídia dirémit. Oblátos quinque Episcopatus recusavit. Ab hominibus ómnium órdinum undique consultus, oratióni vacare nunquam, Missæ sacrificium celebráre vix aliquandò intermisit. Cùm dénique annum vitæ sexagésimum tértium ageret, miraculórum magnitúdine et número claríssimus, Claravalle obdormivit in Christo, anno millésimo centésimo quinquagésimo tertio; sepultusque est ante altáre beátæ Virginis, quam religióne singulári colúerat : pectori verò, uti præcéperat, cápsula reliquiarum sancti Thaddai Apóstoli in túmulo superposita est. IN III. NOCTURNO. Cap. 10. ce nos dimisimus ómnia et secuti sumus te. Et ré- tum factum est) quòd vita liqua. Homilia sancti Bernardi Abbatis. I Serm. 22. De diversis. N via estis, fratres, quæ ducit ad vitam, in via recta et impollúta, quæ ducit ad civitátem sanctam Jerúsalem illam, quæ libera est, quæ sursum est, quæ est mater nostra. Arduus quidem ascensus ejus, útpote per ipsam montis summitatem incisus sed via compendiósior labóris magnitudinem vel témperat, vel exclúdit. Vos autem tam felíci facilitate, quàm fácili felicitáte viam istam non solùm itis, sed cúrritis, quia exoneráti estis, et accincti, nihil ponderis super dorsa portantes. Lectio viij.. F vos el vestra sine om. vestra vitam Apostólicam repræsentet? Illi reliquérunt ómnia, et in schola Salvatóris sub ejus præsentia congregáti, hausérunt aquas in gaudio de fonte Salvatoris, ipsum vitæ fontem in ipso fonte bibentes. Lectio ix. Eáti óculi qui vidérunt. B Numquid non et vos, non in præsentia, sed in absentia ipsius; non ad verba oris ejus, sed ad vocem nuntiórum ejus, símile aliquid fecistis? Deféndite vobis hanc prærogatívam quòd illi ad visum et ad verbum, vos ad audítum et núntium credidistis. Sic state in Dómino, caríssimi, ut quemádmodum illi in fame et siti, in frigore et nuditáte, in labóribus et jejuniis, et vigiliis, et cæteris observánis justitiæ viam régiam tenuérant; sic et vos, etsi non eórum méritis, tamen exercitiis aliquatenùs coæquáti, dicátis Dómino Deo vestro, cùm veneritis ante thronum glóriæ ipsíus Lætáti sumus pro diébus, quibus nos humiliasti, annis quibus vidi : mus mala. Oratio. Ens, qui beátum Ber nardum Abbatem caritátis fervóre succensum, in Ecclésia tua lucére simul et ardére fecisti; ejus intercessióne concéde, quæ sumus, pari nos caritatis spiritu ferventes, coram te semper ut filios lucis ambulare. Per Dóminum. AD LAUDES, et VESP. fit Commemoratio Octava. fructum suum. Quid mirantur de terra deserta Maríam ascéndere delíciis affluentem? Mirentur pótiùs pauperem Christum de cœlestis regni plenitudine descendentem. Longè enim amplióri miráculo dignum vidétur, Dei Fílium paulò minùs ab Angelis minorari, quàm Dei matrem super Angelos exaltari. Illíus siquidem exinanitio facta est replétio nostra: illíus misériæ, mundi delícia sunt. Dénique, cùm dives esset, propter nos pauper factus est, ut nos ejus inopiâ ditarémur. Sed et crucis ignominia credéntium facta est glória. VESPERÆ de Se quenti. |